#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے همه انسانها در همه جای دنیا و در همه شرایط دنبال سعادت و خوشبختی و لذت و خوشی هستند، چه انسانهای دیندار و چه انسانهایی که به خداوند و آخرت اعتقادی ندارند و چه انسانهای خوب و درستکار و چه انسانهای بد و بدکار. همه انسانها همیشه به دنبال سعادت و خوشی خود هستند و تنها تفاوت انسانها در این است که گاهی سعادت واقعی خود را اشتباه تشخیص می دهند یا در هنگام عمل از سعادت واقعی خود که می شناسند، غافل شده و آن را با چیزی اشتباه می کنند. انسانهای غیر الهی می پندارند که سعادتشان در پول و مقام و زن و فرزند و..(دنیا) است و تمام همت خود را صرف تحصیل همین امور می کنند. انسانهای الهی هم فهمیده اند که سعادتشان در ارتباط با خداوند و پیروی از انبیا و اولیا است. فهمیده اند که برترین لذت ها و عالی ترین خوشی ها در انس با خداوند و در ماوراء عالم دنیاست و البته اگر در مسیر رضای خداوند عمل کنند خداوند آرامش و آسایش دنیا را نیز روزی ایشان می کند. سعادت از نگاه انسانها همان لذت است، لذت حالتی است که همه انسانها از آن تجربیاتی دارند. لذت های حسی مانند لذت غذاها و بوها و صداها بخشی از لذت هایی است که ما انسانها آن را دوست داریم، لذت محبت ورزیدن به دیگران، لذت مورد احترام قرار گرفتن، لذت آزادی داشتن، لذت فهمیدن و کشف کردن مسائل جدیدو...انواعی از لذت های غیر حسی اند که ما در زندگی تجربه می کنیم. سعادت طلبی ، ذاتی انسانها است و هیچ انسانی نمی تواند کاری کند که هدفی جز لذت بردن در آن وجود داشته باشد. حتی کسانی که به خود ریاضت داده و سختی هایی را تحمل می کنند،در حقیقت در جستجوی لذت برتر لذت های کمتر را رها می کنند، مانند کسی که مدتها رنج سفر و غربت و فقر را برخود هموار نموده تا به تحصیلات عالی علمی برسد. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے در وجود انسان قوه محرکی هست که همواره ما را به سوی منفعت طلبی و لذت طلبی حرکت می دهد و شوق و انگیزه ای دائمی در ما به سوی سعادت و لذت تولید می نماید. هرگاه اندیشه و فکر ما حکم می کند که کاری مصداق سعادت است، خواهی نخواهی آن شوق و انگیزه به سوی آن مصداق نیز جهت گیری کرده و ما را بدان سو حرکت می دهد. #عقل انسان همواره انسان را به لذت برتر و عالیتر دعوت می نماید ولی گاهی #خطای_فکر و اندیشه ما لذت پست و #محدود را به جای #لذت_برتر معرفی می کند و گاهی نیز که اندیشه ما لذت برتر را می شناسد، تمایلات درونی، ما را به #غفلت واداشته ، در لحظات حساس تصمیم گیری لذت پست و محدود را به جای لذت حقیقی و برتر جا می زند. به همین جهت برای #مدیریت رفتارهای خود باید تلاش کنیم که #افکار ما مدیریت شده و مصداق #حقیقی لذت و سعادت را کشف کرده و بدان توجه نماید و نیز تلاش کنیم که #گرایشها و تمایلات درونی خود را تعدیل و اصلاح کنیم تا در #بزنگاههای_حساس موجب غفلت ما از آنچه واقعا فهمیده ایم نباشد. #انسان_عاقل کسی است که بعد از سنجیدن تمام ابعاد یک قضیه و نفع و ضرر های آن در کوتاه مدت و بلندمدت، #برآیند همه را با هم به دست آورد و اگر برآیند آن لذت و سعادت بود بدان اقدام ورزد ، وگرنه لذت های پست یا موقتی که درد و پشیمانی بزرگ یا طولانی مدتی را به دست بیاورد شایسته طلبیدن نیست. @shahd_shahadat🌷

#انــــســــان_شــــــناســـے #دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر هیچ انسانی هیچ گاه از حس سعادت طلبی و منفعت طلبی و لذت طلبی خارج نمی شود، همواره این اندیشه و فکر انسان است که با استدلال به انسان می فهماند که کاری موجب منفعت و لذت انسان است و انسان به سوی آن کشیده می شود. اما برخی از بزرگان گفته اند که این قاعده کلی یک استثنا هم دارد، استثنا در مواردی است که حال عشق و محبت بر کسی غلبه کرده و اک را از خود بی خود نموده و او بدون اینکه عقلش تصدیق به نفع کاری کند از شدت محبت به سوی محبوب خود کشیده و کاری را که او می پسندد انجام می دهد. مانند مادری که از سر محبت از منافع خود گذشته و خود را به آتش می اندازد تا فرزندش را نجات دهد. از این وضعیت به تقابل عشق و عقل یاد می کنند، چون در این شرایط عشق کاری را و عقل مصلحت اندیش کار دیگری را انتخاب می کند و البته گاه حق با عشق است. توضیح بیشتر این بحث را باید در کتب عرفانی دنبال کرد. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے #ریشه_همه_رنج_ها مهمترین ریشه رنج ها و درد ها #دلبستگی_ها است، وقتی به چیزی علاقه مند هستیم و آن را از دست می دهیم یا امیدواریم بدان برسیم و نمیرسیم از فراق آن چیز رنج می بریم و درد می کشیم. هرچه دلبستگی های انسان کمتر باشد رنج و سختی انسان هم کمتر است، کسی که می خواهد از همه رنج ها رها شود باید یا دلبستگی های خود را از ریشه رها کند یا باید به چیزی دلبستگی داشته باشد که هیچ وقت از او جدا نشده و از دست نمی رود. ریشه دلبستگی های انسان #افکار و #عقاید اوست، نوع نگاه ما به واقعیت است که مشخص می کند به چه چیزهایی دلبستگی داشته باشیم، هرگاه چیزی در نگاه ما ارزش محسوب می شود و آن را موجب نفع و لذت می شماریم به آن وابسته و دلبسته می شویم. پس ریشه رنج ها دلبستگی ها و ریشه دلبستگی ها هم نگاه ما به عالم است، اگر می خواهیم از رنج های بیهوده راحت شویم باید دلبستگی های خود را #تغییر دهیم. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے نوعی دیگر از دردها، دردهای فیزیکی مانند دردی که از جراحت به وجود می آید یا دردهای روحی مانند درد دوری از دوستان الهی است. این دردها هم گرچه خودش درد و رنج است ولی اگر در راستای اهداف عالی تر باشد، نه فقط درد نیست، بلکه گاهی شیرینی هم دارد، چون می دانیم که درد وقتی احساس می شود که به آن توجه کنیم، مثلا کسی که پایش درد دارد وقتی در ساعت ملاقات عزیزترین اشخاص به دیدارش می روند و محو صحبت با آنان می شود دردش را فراموش می کند چون بدان توجهی ندارد. حال اگر این جراحت را در راستای دفاع از عزیزانش برداشته و با این درد جان آنان را نجات بخشیده باشد این درد، اگر فراموش هم نشود، برایش شیرین شده و همیشه از این جراحت راضی است. اگر انسان بتواند همه دردها و سختی های خود را در مسیر رسیدن به اهداف عالی و بلند خود ساماندهی نماید، خود به خود همه دردها یا فراموش می شود یا تبدیل به شیرینی و لذت می گردد. انبیای الهی می گویند: در میان همه موجودات عالم تنها چیزی که ارزش دوست داشتن و خواستن دارد ، خود خداوند است، چون مخلوقات هرچه دارند از او دارند و همه عاریه و امانت است و هیچ کدام از خود مستقل نیستند و هر زیبایی و کمالی پرتویی از زیبایی و کمال اوست. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے خداوند تنها محبوبی است که هیچ گاه از انسان جدا نمی شود و هر حادثه ای هم در دار دنیا اتفاق بیافتد رشته تعلق انسان از پروردگار منقطع نمی گردد. هرجا و هر زمان می توان او را صدا زد و با او خلوت نموده و عشق بازی کرد و اگر دوری و فراقی هم هست از #غفلت و کوتاهی ماست وگرنه او از رگ گردن نیز به ما نزدیک تر است. از دیگرسو مدیر و مدبر عالم اوست و همه حوادث در زیر نگین حکمرانی و فرمانفرمایی او اتفاق می افتد و هر کدام حکمت و مصلحتی دارد. کسی که در زندگی همیشه به دنبال اوست و عالم را نیز در دست قدرت او مشاهده می نماید، هر مصیبت و بلایی هم به او برسد، برایش شیرین است چون آن را از جانب #محبوب و معشوق خود می بیند و می داند که از سر لطف و خیر بوده است و وسیله ای برای رسیدن به آرامشی بیشتر و انسی برتر با پروردگار است. به همین جهت است که در #زندگی_ایمانی_واقعی همه غم و غصه ها تبدیل به #رضایت و خرسندی می شود و همه در یک غم خلاصه می شود و آن غم فراق و دوری از خداوند است و مؤمن فقط روز به روز تلاش می کند با #تقوا و #عمل_صالح خود را به او نزدیک تر نماید و از خوان احسان و لطف بیشتر بهره مند گردد. بنابراین با فهم #توحید و جا گرفتن آن در #قلب و دل ریشه همه رنج ها از بین می رود و اگر هم کسی به شکل کامل توحید را نیافت به هر قدد به آن نزدیک شده و از تعلقات رنگارنگ فاصله گیرد، به همان مقدار از رنج ها دور شده و به #آرامش نزدیک می گردد. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے وقتی ریشه رنج ها از بین رفت، انسان آرامشی وصف ناشدنی می یابد، ولی نبودن رنج و درد به معنای رسیدن به سعادت نیست. برای رسیدن به سعادت باید به دنبال تحصیل چیزهای لذت بخش باشیم. اکنون چه باید بکنیم تا به سعادت #حقیقی یا بزرگترین سعادت ممکن یا لذت بخش ترین لذتها برسیم؟ بدیهی است لذت های بدن یا به تعبیری لذت های دنیوی از جهت زمان محدود بوده و در همین عمر کوتاه دنیا خلاصه می شود و چون انسان از دنیا برود، این لذتها هم پایان می پذیرد. علاوه بر اینکه لذات دنیوی همواره همراه با درد و رنج های فراوان است، دنیا بسان #آب_شوری است که هرچه انسان از آن بنوشد بیشتر تشنه می شود. انسان سال ها زحمت می کشد و مالی می اندوزد و از تحصیل آن لذت می برد ولی نفس انسان به تحصیل آن قانع نیست و علاوه بر به دست آوردن آن، به دنبال نگهداری و #بقاء آن می گردد و به همین جهت از روزی که آن را به دست آورد همواره باید در هراس از این باشد که مبادا دزدی آن مال را بدزدد یا بلایی فرو آید و منزل و مغازه و کارخانه او را نابود سازد و هرچه اموال و داراییش بیشتر می شود غصه ها و هراس ها نیز بیشتر می گردد و مالی که بنا بود سبب آرامش گردد بیشتر دغدغه آفرین می شود. اما لذت هایی که منشأ آن روح انسان بوده و از درون می جوشد با مرگ تمامی نمی یابد و تا زمانی که روح و قوای او #موجودند آن لذت ها نیز ادامه خواهد یافت و چون خواهیم دانست که #روح_جاویدان_است و آنچه با خود به آخرت می برد تغییر نمی پذیرد، باید حدس بزنیم که لذت های او نیز جاویدان خواهد بود. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے در بحث های #معاد خواهیم دانست که #لذتهای_اخروی (برزخی و قیامتی) از درون نفس انسان می جوشد، چنانکه دردها و رنج های آن نیز تراوشات درون و جان خود انسان است. آنچه برای انسان در سفر به عوالم بعدی باقی خواهد ماند، همان است که در درون و ذات انسان جا گرفته و آنچه که از برون انسان به وی می رسد چون عارضی و غیر اصلی است بقاء و ثباتی ندارد. به همین جهت گفته اند: هرچه بیرون است از ذاتت نیاید سودمند #خویش را کن ساز اگر امروز اگر فرداستی پیامبران الهی نیز که با قدم اختیار به عالم غیب #سفر کرده و بازگشتند همگی حکایت از جاویدان بودن لذت های اخروی نموده اند. از سوی دیگر لذت های #معنوی و روحی از جهت کیفیت نیز از لذت های #حسی شیرین تر است. انسان هرچه در مراتب عالم هستی #سیر می نماید و #بالاتر می رود به لذت های عالی تری دست می یابد و به همین جهت لذت های اخروی از لذت های دنیوی شیرین تر است و چون عالی ترین مرتبه موجودات مجرد و قوی ترین وجود، خود #خداوند_متعال است، لذت انس با او از هر لذتی بیشتر و بیشتر است و اصلا قابل مقایسه با دیگر لذات دنیوی و اخروی نیست. به همین جهت انبیای الهی انسانها را دعوت به #معرفت_خدا و #لقاء او نموده اند و گفته اند که هیچ چیز با آن قابل مقایسه نیست و هرکس به کمتر از آن قانع شود نقد عمر را باخته است. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے شیرین ترین چیز برای انسان خروج از #محدودیت و تنگناها است. انسان هرگاه به دنبال لذتی می گردد در جستجوی چیزی است که آن را ندارد و لذا وقتی به آن می رسد آتش #طلب و جستجو فرو می نشیند تا زمانی که دوباره آن را از دست دهد و بار دیگر به دنبال آن حرکت نماید. اگر کسی به عالمی دست یابد که علم نامتناهی و قدرت نامتناهی و کمال نامتناهی در آن است(یعنی اوج #شدت_وجود) در این مرتبه همه انواع لذت را در عالی ترین مرتبه آن با هم تجربه می نماید و دیگر هیچ وقت حاضر نیست مرتبه ای کمتر از آن را با آن عوض نماید. مقام لقاء الله یا معرفة الله یا فناء فی الله و... اشاره به همین درجه از کمال بشر است که دیگر کمالی بالاتر از آن قابل تصور نیست. تنها چیزی که می تواند به زندگی #معنی ببخشد و زندگی انسان را از پوچی و بی حاصلی بیرون آورد همین انس با #عالم_ملکوت است، مۏمن همیشه در حال حرکت به سوی خداوند و سیر در ملکوت است و هر دم محصول تازه ای از این سیرو سفر به دست می آورد و همواره در حال چشیدن لذت های این سفر است و به همین جهت هیچ گاه از زندگی خسته نمی گردد و رنج سفر را یا نمی فهمد یا اگر بفهمد برایش در کنار سرور و شادمانی لذت های معنوی هیچ است و لذا افسردگی ندارد و #خشنود و راضی سر می کند و زندگیش معنا دار و با هویت می باشد. جز مکاتب الهی هیچ مکتبی مشکل معناداری زندگی را نتوانسته و نمی توان به شکل صحیح حل کند و همگی به بن بست می رسند. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے چگونه می توانیم به سعادت حقیقی دست بیابیم؟ راه رسیدن به این کمال نهایی چیست؟ پاسخ تفصیلی این سوال را باید در مباحث اخلاق و عرفان و سیر و سلوک جستجو کرد;اینجا همین قدر بدانیم که راه رسیدن به این سعادت این است که اول خود را درست #بشناسیم و قدر نفس و عمر خود را بدانیم و آن گاه ‌#عزمی_جازم برای #اصلاح خود و رسیدن به #معرفت و #سعادت بنماییم و سفر خود را به سوی خدا #آغاز کنیم. مسافر این سفر جان و #دل انسان است و راه آن #درون است نه بیرون. باید در خود فرو رویم و دریچه ای به #عالم_ملکوت بگشاییم. برای فرو رفتن در خود باید از هرچه ما را به بیرون از خود بیش از حد نیاز جلب می کند #اجتناب ورزیم و خود را از بیرون به قدر امکان جدا کنیم. هرچه به #تن و #عالم_حس بیشتر برسیم و مشغول شویم از خویشتن پنهان خود #غافلتر می شویم و از طی نمودن راه سعادت دورتر می گردیم. @shahd_shahadat🌷

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے اگر دقت کنیم در درس های #خدا_شناسی در مبحث #فطرت می بینیم که #همه دستورات دین در راستای آنست که انسان بیشتر در خود رفته و از هر چیز زائدی که بیرون اوست جدا شود. پرخوری نکردن، زیاد نخوابیدن، زیادی حرف نزدن، به لهو و لعب و گشت و گذار بی فائده مشغول نبودن، از دوستان اهل دنیا جدا شدن، نوشته های بی حاصل را رها کردن و...سبب #آرامش یافتن و در خود فرو رفتن است. بیداری در نیمه های شب که همه جا تاریک است و آرام و چیزهای کمتری انسان را به خود مشغول می کند و راز ونیاز کردن با خداوند بخشنده و پروردگار مهربان و #دعا د مناجات و اشک و آه و به یاد داشتن خداوند در طول روز کم کم سبب می شود که انسان وابستگی خود را به خدا به صورت پایدار و همیشگی ادراک نماید و فقر و نداری خود را همواره در مقابل دیدگانش حاضر ببیند و آهسته آهسته به خداوند نزدیک شود. صمت و جوع و سهر و عزلت و ذکری به دوام ناتمامان جهان را کند این پنج تمام انسان باید سعی کند که خداشناسی فطری را همیشه به همراه داشته باشد و همواره #حضور_خداوند را حس نماید. هرچه قدر حس حضور خداوند در انسان قوی تر شود، حال و روز انسان نیز بهتر می شود، عبادتش رنگ و بوی دیگری می گیرد، اخلاقش تغییر می کند ، از گناهان دور می شود و کم کم #محبت خداوند در دلش شعله ور شده و او را به سوی خداوند سوق می دهد و تنها راه آن، #مداومت بر #مراقبه در همه حالات است. از اینجا به اهمیت ترک دنیا و دوری از لهو ولغو و باطل و اهمیت عبادت و نماز اول وقت و نماز شب پی میبریم و می فهمیم که ...

#دو_رکعتــــــــــ_تفـــــــکر #انــــســــان_شــــــناســـے انسان های معمولی تا وقتی در #حجاب تن هستند همت نمی کنند از لذت های حسی جدا شوند و لذا درهای ملکوت به رویشان گشوده نمی شود;تا آن زمان که با مرگ به اضطرار از بدن جدا شده و ناگهان حجابها کنار رفته و به #مشاهده آن عوالم می پردازند و البته دیگر دیر شده و کار از اختیار ایشان خارج بوده و با آنچه آورده اند محشور می گردند. از همین رو می گویند که تن قفس و اسارتگاه من و نفس است; و تا از این اسارتگاه رهایی نیابیم راهی نخواهیم یافت; ولی تنها راه رهایی از آن #مرگ_نیست ، انسان #میتواند با همت خود نیز در عین زنده بودن و متصل بودن روحش به بدن این حجاب را کنار زده و از قفس بیرون آمده و به عوالم دیگر راه یابد. مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست به هوای سر کویش پر و بالی بزنم @shahd_shahadat🌷