ستم تاریخی به زن بخش هشتم سومریان حق داشتن زن خود را بفروشند تا در برابر وام خود، او را به طلبکار بدهند. # فینیقیه بتی به نام (مولوح) الهه بود و بت(عشتر)را همسراو می‌دانستند و برای تقرب به عشتر، زن هایشان را قربانی می کردند و برای تقرب به مولوح فرزندان را. # چین ویل دورانت می‌نویسد: در تمدن چین، دختران مثل باری بر دوش خانواده سنگینی می کردند و والدین منتظر بودند تا زودتر دختران بزرگ شوند به خانه همسر برود. در روزگار سختی ها اگر نوزاد دختری بر دختران خانواده افزوده می‌شد، امکان داشت نوزاد بی گناه را رها کنند تادر سرمای شب بمیرد یا خوراک حیوانها شود. همچنین زنان متعهد در عمل، با برده فرقی نداشتند و زن اصلی هم چیزی جز مسئول کارخانه تولید نسل نبود و مقام او به تعداد فرزندانش بستگی داشت. زن آنقدر بی ارزش بود که وقتی دختری متولد می‌شد، نزدیکان و خویشاوندان با تاسف فراوان به والدینش تسلیت می گفتند. چینی ها خدا را آفریننده پسر و شیطان را آفریننده دختر می دانستند. از این رو در نظر آنها پسر برکت و دختر، لعنت بود به همین دلیل سعی می‌کردند دختر را زودتر شوهر دهند. وقتی دختری به دنیا می آمد آمد به نوکر دستور می‌دادند انقدر نوزاد را در آب نگه دارد تا خفه شود. آنها دختران را می‌فروختند و اگر به فروش نمی رفتن در دریا غرق می کردند. در تمدن چین، زنان مایه بدبختی و قحطی بودند زن در نظر مردان چینی شری ضروری و وسوسه ای طبیعی، مصیبتی مطلوب، خطری خانگی و مهلک. بود مرد می توانست زن و فرزندان خود را به عنوان کنیز بفروشند یا بکشند به زنان اجازه شرکت بر سر سفره غذا نمی دادند. به بهانه‌های مختلف از جمله پرگویی، زن را طلاق می دادند. #ایران پایین انداختن زنان از بالای برج یا پاره پاره کردن آنها توسط سگ های تربیت شده مجازات های معمول زنان در سده های ۹ تا ۱۲ شمسی بوده است. در دوره قاجار هرچند زنان در انقلاب مشروطه حضور قابل توجهی نشان می‌دهند و در پیشبرد جنبش سهم مهمی ایفا می کنند؛ اما در ماده ۳۵ قطعنامه انتخاب مجلس در تاریخ ۲۰ رجب ۱۳۲۴ هجری قمری زنان در کنار اطفال و بیگانه از انتخاب کردن نمایندگان مجلس محروم شدند. #هند در تمدن هند، (قانون نامه مانو) از زنان اینگونه یاد می‌شود: "زن سرچشمه ننگ، ستیز و سرچشمه وجود زیرین است. باید از زن پرهیز کرد" بر اساس همین قانون، زن در تمام عمر باید تحت سرپرستی کسی باشد؛ اول پدر بعد همسر،بعدپسر و... در هندوستان وقتی مردی می مرد، زنش را با وی زنده زنده می سوزاندند، و این سوختن را نوع فداکاری و عشق زن هندی و همسرش قلمداد می‌کردند. این سنت را (ساتی) می‌نامیدند. در قانون هند آمده است " قضا و قدر حتمی، طوفان، مرگ وجهنم، با زهر کشنده افعی، هیچ کدام از زن بدتر نیست. هندی ها برای زن حق حیات قائل نبودند. زن را از سلاله شیطان می دانستند. آنها معتقد بودند زن برای خویشتن زندگی نمی‌کند بلکه برای رضای مرد در جهان هست #روسیه در روسیه قدیم، پدری که دخترش را به خانه شوهر می فرستاد او را آهسته با تازیانه می زد و سپس شلاق را به داماد خود می داد تا از این به بعد دختر از دست شوهرش کتک بخورد. #انگلستان در انگلستان: ویل دورانت می نویسد: در همه طبقات زن را طبیعتا پست تر از مردم می شمردند. در سال ۱۵۰ میلادی در انگلستان در شورای اجتماعی برای شکنجه دادن به زن ها، و سائل تازه برای ستمگری به زنان ابتکار نمودند و در نتیجه زنان را زنده زنده سوزانیدند. #فرانسه در فرانسه اولمپ دگوگز(۱۷۹۳_۱۷۴۸) ۱۷ مقاله درباره بیانیه حقوق زن منتشر کرد که در آن خواستار حقوق مساوی- مشارکت مساوی و حکومت و تحصیلات مساوی طبق قانون بود. در آن زمان به ظاهر حقوق مساوی به زنان داده شد. مثلا زنان مانند مردان مجازات می شدند( حکم گیوتین در مورد آنها اجرا می شد) اما هیچ یک از حقوق و امتیازات مردان (مثلا حق رای سیاسی)به آنها داده نشد. دگوگز، مفتخرانه و با شجاعت در (مقاله ۱۰) اعلام کرد که زنان حق دارند از سکوی اعدام بالا روند. اما آنها باید این حق را نیز داشته باشند که پشت میز خطابه قرار گیرند. بلافاصله پس از اعلام این مطلب گردن این زن را بریدند. منبع: ک- زن درستم تاریخ ،ستم برابری- خانم نعیمه اسلاملو-ص ۱۵