eitaa logo
شهید علی خیاط(خ)
76 دنبال‌کننده
9.6هزار عکس
7.5هزار ویدیو
687 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از دوتا کافی نیست
۸۲۱ بنده متولد سال ۶۱ در تهران هستم. در سن ۱۸ سالگی در حالی‌که همه فکر میکردن من میتونم یه دانشجوی رشته پزشکی باشم برای ادامه تحصیلات حوزوی راهی شهرستان شدم و به تعبیر خودم هجرت کردم😊. چون ترک کردن مادر و پدر و ۴ خواهر و یک برادر برای من که همیشه پیششون بودم واقعاً سخت بود ولی هدفم برام روشن و مقدس بود. سال ۸۱ با معرفی دوستان با همسرم آشنا شدم و بعد از یکی دو جلسه صحبت و آشنایی بیشتر با ایشون ازدواج کردم. همسری که باز به گمان خودم هدیه ای بود که خدا به خاطر هجرتی که از خانواده کردم به من عطا کرد. ایشون همیشه خواهان پیشرفت من در زندگی بود؛ کمکم کرد تا تحصیلاتم رو تا کارشناسی ارشد ادامه بدم؛ برای نوشتن پایان نامه از هیچ کمکی دریغ نکرد، موافقت کرد که به کاری که علاقه دارم (تدریس) مشغول بشم؛ خودش با صبر و حوصله رانندگی رو یادم داد و گواهینامه گرفتم و... سال ۸۳ اولین فرزند ما یعنی اولین دخترمون به دنیا اومد. مادر همسرم با اینکه خودش ۶ تا پسر داشت ولی باز هم دوست داست نوه هاش هم پسر باشن😄 ولی خب مصلحت ما رو خداوند جور دیگری تشخیص داده بود و در سه بارداری اولم سه دختر به ما عطا کرد. راستش من سرِ دختر دوم و سومم وقتی میرفتم سونوگرافی دوست داشتم جنسیت جنینم پسر باشه و وقتی میفهمیدم دختر هست کمی ناراحت میشدم ولی همسرم همیشه دلداریم میداد و میگفت خدا صلاح ما رو بهتر میدونه یا ما ؟ سال ۹۳ برای بار چهارم باردار شدم. یکی از اساتیدم فرمودند روز اول محرم رو هم خودت و هم همسرت روزه بگیرید و نیت کنید که نام فرزندتون رو " حسین " بگذارید. ما این دستور العمل رو رعایت کردیم و روزی که برای تشخیص جنسیت جنین رفتم سونو و گفت جنین پسره هم خودم و هم همسرم خوشحال شدیم. سال ۹۴ اولین فرزند پسرم به جمع ما اضافه شد و بعد از اون در سال ۹۸ خداوند پسر دوممون رو بهمون عطا کرد. بدین ترتیب من در ۳۶ سالگی مادر ۵ فرزند بودم. ۳ دختر و دو پسر... همسرم غیر از شغل معلمی به کارهای دیگه هم مشغول بود. ولی خودش همیشه میگه روزی ای که خدا به ما میده از کار کردن من نیست از وجود بچه هامونه. یه اتفاق ناخوشایندی که در سال ۹۹ برای ما افتاد این بود که مادر همسرم و مادر خودم رو به فاصله ۲۰ روز از دست دادیم 😔 سال ۱۴۰۰ من در سن ۳۹ سالگی برای بار ششم باردار شدم. برامون غیرمنتظره بود. اطرافیان هم خیلی برخورد خوبی نداشتند. بماند که چه حرفهایی میشنیدیم ولی من همیشه قائل بودم که مادران ما بیشترین اجری که میبرن به خاطر فرزندآوری و فرزند پروَریشون خواهد بود. بله پرورش فرزند با مشکلات اقتصادی وجود داره و با مشکلات فرهنگی امروزه، خیلی کار سختیه و واقعاً جهاد فی سبیل الله هست. اولین بار که سونوگرافی رفتم، متوجه شدم که خداوند متعال دو تا فرشته کوچولو به ما هدیه کرده. همسرم از اینکه فهمید تو راهی مون دوقلو هست، خیلی خوشحال شد. در واقع به اراده الهی بیش از پیش یقین پیدا کرد. خلاصه در سال ۱۴۰۱ وقتی ۴۰ ساله بودم، دخترای خوشگل و نازنینم به دنیا اومدن و الان ۱ ساله هستند. به همسرم میگم سال ۹۹ دو تا فرشته از زندگی ما پر کشیدن به جاش خدا دو تا فرشته کوچولو نصیبمون کرد😊. زندگی ما در حال حاضر با ۷ فرزند سرشار از انرژی و نشاطه😍☺️ و اگر خدا فرزندان بیشتری رو هم بهمون عطا کنه شکرگزارش هستیم. بچه ها در کنار هم، محبت و کمک به همدیگر و مسئولیت پذیری رو یاد میگیرند. خیلی وقتها دختر ۱۰ ساله من خواهرهای دوقلوش رو نگهداری میکنه. باهاشون بازی میکنه. حتی حمام میبره و این مهارت رو داره که دوتاشون رو هم زمان می خوابونه 😅 یکیشون رو میگذاره روی پاش و دیگری رو توی بغلش با لالایی میخوابونه . دختر دومم در کارهای خونه فوق العاده کمک حالَمه. میخوام بگم اولاً ایمان داشته باشیم که خدا مصلحت ما رو بهتر میدونه و ثانیاً قرار گرفتن بچه ها در موقعیتهای این چنینی کمک میکنه کسب مهارت کنند برای زندگی آینده خودشون. خدای مهربون رو به خاطر فرزندان سالم و ان شاءالله صالح شاکرم. امیدوارم در تربیت نسل ظهور مورد عنایت اهل بیت علیهم السلام باشیم 🤲 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075