#روایت_مادر_شهید_محمدرضا_دهقان_امیری فیلم شهدای مدافع حرم را مرتب پیگیری و درباره ی آنها مطالعه می کرد. بعد از قضیه سوریه و عراق خیلی ابراز ناراحتی می کرد . می گفت: "نمی توانم باور کنم یک انسان سر یک انسان دیگر را ببرد، اینها از مرتبه انسانیت به حیوانیت سقوط کردند." فیلم کشتار داعش را نگاه می کرد و من از او می خواستم که این کار را نکند چرا که قساوت قلب می آورد. تا اینکه با آموزشگاه سپاه آشنا شد و 1 سال و سه ماه آموزش دید و از فروردین 94 خودش را برای مبارزه آماده کرده بود؛ می گفت: "باید بروم و از شیعیان و حرم ائمه(ع) دفاع کنم." تقریبا دوسالی بود که این موضوع را با خواهر و برادرش مطرح کرده بود و می گفت: "باید به میدان بروم و شهید شوم." از فروردین 94 زمزمه های رفتنش را پیش من هم مطرح کرد و میگفت: "حلالم کن و بگذار بروم." از دانشگاه برایم پیامک می فرستاد که "حلالم کن و دعا کن که شهید شوم" من هم جوابی برایش ارسال نمی کردم و شب می پرسید که پیامکی برایت نرسید؟ می گفتم این چه حرفهایی است که می گویی؟ می گفت: "می خواهم موقع نماز ظهر و عصر یادآوری کنم که دعایم کنی." و من هم در جواب می گفتم اصلا دعا نمی کنم که بروی و شهید شوی... از اردیبهشت ماه قضیه جدی تر شد و آموزش هایش بیشتر و منسجم تر شد تا اینکه شهریور ماه گفت که باید پاسپورت بگیرم. باور داشت شهید می شود و در راه ایمانش از همه علایقش گذشت. 🌷 @shahid_dehghan‌ 🌷