|قرارگاه شہید محمدرضا دهقان امیرے|♡
#Part_122 با هم به سمت میز شام میریم و مشغول خوردن شام میشیم، اما فقط جسمم اینجاست روحم توی داستان
#123
با رسیدن جلوی دبیرستان از ماشین سرویس پیاده میشم و با میترا به سمت کلاسهامون میریم!
کلاس من و میترا باهمه ولی فرشته جدا!
البته قبلا با فرشته و میترا سه تامون توی یک کلاس بودیم اما مامان اومد صحبت کرد و کلاس هامون رو از هم جدا کرد که دلیل این جدایی رو نمیدونم!
مامان از روزی که تیپ و ظاهر فرشته رو دید بهم گفت که نمیخواد باهاش بگردی اما من خیلی ازش خوشم میاد و فکر میکنم اگر تحویلش نگیرم ممکنه دیدش به تمام مذهبی ها عوض بشه!
برای همین مامان نمیدونه باز هم ما باهم ارتباط داریم و اینکه فرشته هم هم سرویسی من و میتراست.
با اومدن خانوم میرابی دست از فکر کردن میکشم و مشغول گوش دادن به تدریسش میشم، تدریسی که هیچی ازش نمیفهمم از بس توی فکرم!
***
صدای زنگ بلند میشه کوله ام رو روی شونه ام میندازم و بعد اینکه میترا چادرش رو میپوشه از کلاس خارج میشیم.
که همزمان با ما فرشته و ستایش هم خارج میشن!
فرشته زودتر از ما جدا میشه و میگه:
- بای، بابام اومده دنبالم میخوام بریم پیش عمه ملیحه
و از ما جدا میشه، با دخترها میرسیم جلوی در که فرشته ام هنوز نرفته و بیرون منتظره...
میاد پیشم و کتابم که دیروز ازم گرفته بود تا سوال ها رو بنویسه میده دستم...
که همون لحظه ال نود مشکی رنگ محمدرضا اونور خیابون پارک میکنه و از ماشین پیاده میشه...
کت و شلوار مشکی رنگ پوشیده بود ولی موهاش سفید شده بود، حلقه ای درون انگشت هاش نبود!
با اینکه پیر شده بود ولی هنوز هم چشم هاش گیرایی اون زمان رو داشت و ادم رو با یک نگاه افسون می کرد.
ـ ـ ـ ـــــ❀ـــــ ـ ـ ـ
.🦋『 @Shahid_dehghann 』🦋.