بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_دویست_و_چهل_و_شش_تا_دویست_و_پنجاه مگر ندیدی خواص و بزرگان بنی‌اسرائیلِ بعد از موسی را که به پیامبرِ زمانشان  پیشنهاد کردند: «از خدا بخواه فرماندهی برایمان منصوب کند تا در راه خدا بجنگیم.» پیامبرشان هشدار داد: «اگر فرمان جنگ صادر شود، مطمئنید که سرپیچی نمی‌کنید و می‌جنگید؟!» گفتند: «مگر چه‌مان است که در راه خدا نجنگیم؟! با آنکه از خانه‌وکاشانۀ خودمان اخراج شده‌ایم و از زن و بچه‌هایمان جدایمان کرده‌اند!» ولی همین‌که فرمان جنگ صادر شد، جز عدۀ کمی، همگی سرپیچی کردند! خدا حال بدکارهایی چون شما را خوب می‌داند. (۲۴۶) پیامبرشان به آن‌ها خبر داد: «باید بدانید خدا طالوت را به فرماندهی‌تان انتخاب کرده است.» با اعتراض گفتند: «چطور فرماندهی‌مان را او به‌عهده بگیرد، با آنکه ثروت چندانی ندارد؟! برای این مقام، ما از او لایق‌تریم!» پیامبرشان تأکید کرد:‌ «خدا او را برایتان انتخاب کرده و از نظر نبوغ نظامی و نیروی بدنی، بر شما برتری‌اش داده است. بله، خدا فرمانرواییِ خودش را به هرکس لایق ببیند، می‌دهد؛ چون‌که خدا دستش باز است و می‌داند به چه کسی بدهد.» (۲۴۷) آن‌وقت پیامبرشان به آن‌ها مژده داد: «نشانۀ خدایی‌بودنِ فرماندهی طالوت، آن صندوقِ مقدسی است که پیش شما می‌آید تا دلگرمی و آرامشی از طرف خدا باشد. بعضی یادگارهای خاندان موسی و هارون در آن هست و فرشتگان حملش می‌کنند! این معجزه نشانۀ خوبی است برای شما در پی‌بردن به حقانیت طالوت، اگر واقعاً ایمان داشته باشید.»  (۲۴۸) طالوت همین‌که با لشکریانش راه افتاد، این‌طور هشدار داد: «خدا با نهر آبی امتحانتان می‌کند: هرکه از آن بنوشد، دنباله‌روِ واقعی من نیست و هرکه اصلاً به آن لب نزد، دنباله‌روِ واقعی من است؛ البته هرکه کف دستی بنوشد، اشکالی ندارد.» جز عدۀ کمی، همگی از آن نوشیدند و از سپاه جدا شدند! همین‌که طالوت با مؤمنانِ همراهش از آن نهر آب عبور کردند و به راه خود ادامه دادند، آن‌هایی که کف دستی از آب نوشیده بودند، گفتند: «در حال حاضر، ما قدرت مقابله با جالوت و سپاهیانش را نداریم!» اما کسانی که اصلاً لب به آب نزده بودند و آرزوی شهادت را در دل می‌پروراندند، گفتند: «چه گروه‌های کم‌تعدادی بوده‌اند که به‌خواست خدا، بر گروه‌های پرتعداد پیروز شده‌اند. بله، خدا در کنار اهل صبر است.» (۲۴۹) همین‌ها، وقتی با جالوت و سپاهیانش روبه‌رو شدند، این‌طور دعا کردند: «خدایا، از صبر و استقامت سرشارمان کن، قدم‌هایمان را استوار کن و بر این جماعت بی‌دین پیروزمان فرما.»  (۲۵۰) 🌸🍃🌸🍃🌸