🏴🌙 شهر پاوه، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به پایگاه نیروهای ضدانقلاب تبدیل و بسیار ناامن شده بود. عده‌‌ی قلیلی از نیروهای سپاه که شمارشان به ۱۰ نفر هم نمی‌رسید، به‌عنوان آخرین نفرات باقیمانده از نیروهای نظامی مستقر در شهر، مسئولیت حفظ شهر و مال و جان مردم بی‌دفاع را به عهده گرفته بودند. کومله، شهر را اشغال کرده و آب را روی مردم بسته بود. آن چند نفر مدام به مرکز، بی‌سیم زده و درخواست کمک و اعزام نیرو می‌کردند. مهماتشان تمام شده بود و جز اسلحه کمری، سلاح دیگری برای دفاع نداشتند. ماه مبارک رمضان بود و فشار گرسنگی و تشنگی بر آنها بیشتر نمود داشت. در این فاصله از راه‌های فرعی و مشخص شده توسط خودشان، با دبه‌های پلاستیکی برای مردم شهر از چشمه، آب می‌آوردند تا کمی از اضطراب و وحشتی که روی شهر، سایه افکنده بود کاسته شود. اوضاع شهر وخیم بود و هم‌چنان کمکی از ستاد فرماندهی ارسال نمی‌شد. قبل از دستور حضرت امام، مبنی بر شکستن محاصره پاوه و اعزام دکتر مصطفی چمران برای برگرداندن آرامش به شهر، آن چند نفر برای نگهداشتن پاوه، مقاومت بسیاری کردند اما سرانجام به دست کومله‌ی خبیث، اسیر، و به وضع اسف‌باری شکنجه شدند؛ و سرانجام در ۲۶ مردادماه ۱۳۵۸، مصادف با شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان، با زبان روزه به شهادت رسیدند. به گفته‌ی مردم بومی منطقه، افراد کومله، دهان این سربازان جان برکف را با آهک پر کرده و سپس سرهایشان را با کاشی بریده، بدن‌های مطهرشان را متلاشی کرده و به وضع فجیعی کشته و همانجا رها کرده بودند. البته که خون پاکشان بی‌ثمر نماند و پس از آن تلاش‌های دکتر چمران و یاران غیورش باعث آزادی شهر پاوه شد. #شهدای_ترور_کومله #محاصره_پاوه #روز_بیستم https://eitaa.com/shahid_mohamad_estehkami/8751 https://eitaa.com/12981889/68491