🔲 گناه برای این اتفاق می‌افتد که تو بدی خودت را ببینی،خدا امکان گناه را به تو می‌دهد تا ببینی فلان ایراد را داری که این گناه را کردی! ➖تقریباً می‌شود گفت، برنامه‌ دینی عبادی نداریم که زمان‌بندی نداشته باشد. حتی برای مستحبات هم می‌بینید در دین ما ساعتی را تعیین کردند، برنامه‌های دینی همه حساب‌وکتاب دارند، چرا؟ آیا این برای این نیست که ما تبدیل به آدم‌های محاسبه‌گری شویم؟ فرمودند: «اگر شما می‌خواهید یک برنامۀ عبادی برای خودتان بریزید، بگویید من این یک سال این کار را انجام می‌دهم.»(فَلْيَدُمْ‏ عَلَيْهِ‏ سَنَةً...؛دعائم الاسلام/۱/۲۱۴) ➖محاسبۀ نفس، نوعی محاکمۀ بسیار خصوصی نفس است. تو چرا این کار را کردی؟ برای چه غصه خوردی ؟ برای چه شادی شدی؟ برای چه این موضوع برایت مهم نبود، غصه نخوردی؟ نه بگو دیگر داریم صحبت می‌کنیم! اشکالی ندارد آدم در جریان محاسبۀ نفس با خودش دعوا کند. ➖محاسبه یعنی اینکه این عملی که انجام دادی و می‌خواستی یک اثر خوبی روی شما بگذارد، ببین بنشین نگاه کن ببین این اثر را گذاشت؟ برای چه این را انجام دادی؟ بعد خودت را نگاه کن! الکی کاری انجام نده برو! صبر کن. حتی گناه کردی، می‌فرماید:«یا داوود! به عزت و جلال خودم سوگند بندۀ من گناه می‌کند همان موقع می‌گوید خدایا من دارم اشتباه می‌کنم من غلط دارم می‌کنم من شرمنده هستم، یعنی حساب خودش را برسد می‌فرماید من او را می‌بخشم.» (مَنْ أَتَانِي وَ هُوَ مُسْتَحْيٍ مِنَ الْمَعَاصِي الَّتِي عَصَانِي بِهَا، غَفَرْتُهَا لَه‏..؛امالی طوسی، ص۱۰۷) ➖گناه برای این اتفاق می‌افتد که تو خودت را بسنجی و الا خدا به تو اجازه نمی‌دهد تو گناه بکنی. تو گناه بکنی یک‌چیزی را در درون خودت پیدا کنی می‌گوید آن را نگاه کن! این ایراد را داری که این گناه را کردی. (کافی/۳۱۴/۲) 👤 علیرضا پناهیان #محاسبه_نفس @Panahian_ir

🌷 #محاسبه_نفس🌷 متنی که پیش رو دارید، فقط قسمتی از یادداشت های روزانهٔ #شهید_علی_بلورچی، رتبه ۵ کنکور، دانشجوی الکترونیک دانشگاه شریف، شاگرد خاص آیت الله حق شناس، دررابطه با محاسبهٔ نفسش می باشد،که خواندنی ست. اونوشتن این یادداشت های روزانه را، از روز پنجشنبه ۲۲ آذرماه سال ۶۳ شروع کرده. این جوان نازنین هنگام شهادت ۲۱ ساله بوده است. 🔸🔸🔸 بخوانیم واگر دلمان خواست ،گاه گاهی پرونده ٔنفس خود رامرور کنیم... 🔹🔹🔹 🔹 نماز صبح را بی حال خواندم . 🔹یاد امام زمان علیه السلام کم بودم و هستم. 🔹زود عصبانی می شوم. 🔹حُب دنیا داشتم 🔹 خود را بهتر از آنچه هستم به دیگران نمایاندم. 🔹 نفس را در رفاه قرار دادم و در مضیقه نبود. 🔹 دروغ گفتم. 🔹 برای غیر خدا کار کردم. 🔹 وقت را زیاد تلف کردم. 🔹 امروز تماماً معصیت و غفلت بود. 🔹 نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را با حال نخواندم. 🔹 ذکر را با توجه زیاد نمی گفتم. 🔹 شاید غیبت کردم. 🔹 نفس در آرامش بود. 🔹 خدا را ناظر بر اعمالم ندیدم. 🔹 غیبت شنیدم. 🔹 کم فکر کردم. 🔹 درسم را خوب نخواندم. 🔹 خیلی صحبت بیخود کردم و همین سبب شد که حالت غفلت از خدا داشته باشم. 🔹 یاد مرگ و قیامت و روز جزا نبودم. 🔹مراقبت از چشم خیلی کم بود. 🔹 بی وضو خوابیدم. 🔹 حُب مقام داشتم و آنرا نیز ارضاء کردم. 🔹 توجیه می کردم معاصی ام را. 🔹تواضع و زهد نبود. 🔹 دعای عهد را نخواندم. 🔹 چشم آزاد بود و بیهوده به اطراف نگاه می کرد و گاهی به محارم الهی برمی خورد که متاسفانه حتماً بر قلب نیز تاثیر سوء گذاشته است. 🔹آنچه نباید می گفتم، گفتم. 🔹 حالت انابه وجود نداشت. 🔹 چند شبی است که سوره واقعه را بی رغبت می خوانم. 🔹 سوز و ناله کم بود. 🔹 شهوت خودش را خیلی فعال نشان می دهد، باید مراقب بود.🔹