شهیدعبدالرحیم فیروزآبادی
|بہ نام خداے ڪوچہ هاے مدینہ| |پیشڪشے براے شهیدهے راه ولایت🌹| خوشہے یاس| #برگ1🖤 ڪمان ابروے فاطمہ
عطر یاس| #برگ2🖤
با تڪان خوردن پلڪ هاے فاطمہ(س) دل علے(ع) زیر و رو مے شود.
اشڪ طول مژگانش را طے مے ڪند و فرو مے چڪد.
عطر یاس در اتاق پیچیده است.
دست روے قلب مبتلایش مے گذارد و مثل خیلے از اوقات عشق را در ڪلام غوطہ ور مے سازد و صدا مے زند:" اے تمام آرزوے علے..."
فاطمہ(س) دیده اش را باز مے گشاید تا دل علےاش بیش از این خورد نشود.
مثل خیلے از روزهاے اخیر رویش را از علے(ع) مے پوشاند.
آخر علے(ع) از چشمان فاطمہ(س) مے فهمد چہ در دلش مے گذرد.
یاد حرف پدر در ذهنش تجلے مے شود.
همان حرف هایے را ڪہ در واپسین روزهاے عمر پر برڪتش در بسترے حصیرے دراز ڪشیده بود و خبرش را داد.
همان روزے ڪہ در این چند ماه برایش شب را سحر مے ڪرد و لحظات را بہ نظاره مے نشست.
وقت تنگ است و حرف بسیار...
لب هایش از آنچہ مے خواهد بگوید مے لرزد.
بہ ناچار وصیت هایش را بہ علے(ع) مے گوید.
ابتدا سفارش دلبندهایش را مے ڪند.
از حسن(ع) و دل پر خونش مے گوید تا بیشتر مراقبش باشند.
از حسینش(ع) مے گوید... از عطش اش و سفارش مے ڪند جرعہ اے آب شب ها بالاے سرش بگذارند.
از آن بوسہے گلو مے گوید...
سفارش زینب اش را مے ڪند.
دلش براے لحظاتے تنگ مے شود ڪہ بہ گیسوانش شانہ مے نواخت.
علے(ع) مبهوت ڪلام زهرا(س) شده.
انگار واقعا قرار است یاس را از باغچہے این خانہ بچینند.
علے(ع) آهستہ مے گرید. طاقت شنیدن وصیت هاے زهراے هجده سالہ اش را ندارد.
بغض دست روے گلویش مے گذارد.
بے صدا گوش مے دهد تا این ڪہ فاطمہ(س) سفارش مے ڪند در تاریڪے شام و سڪوت شب او را در نقطہ اے ناشناس دفن ڪنند.
آخرین وصیتش را لرزان مے گوید.
براے علے(ع) سخت است... این دیگر قلب او را پاره پاره مے ڪند!
غسل جگر گوشہ دیگر ڪار او نیست!
با قلب ناآرامش چہ ڪند؟؟
اما علے(ع) طاقت نہ گفتن بہ زهرایش را ندارد.
زهرا(س) سال ها بود از او چیزے نخواستہ و حال از او این وصیت ها را دارد... روا نیست فاطمہ(س) ناامید ڪند.
در تلاطم دل طوفانے اش پا روے قلب مے گذارد و وصیت زهرایش را مے پذیرد.
حال وقت حلالیت است...
فاطمہ(س) در آخرین گلبرگ از عمرش از علے(ع) حلالیت مے طلبد.
او مے گوید و هردوشان پا بہ پاے هم اشڪ مے ریزد.
زهرایے درخواست حلالیت دارد ڪہ در روزگار فقر در ڪنار علے(ع) ماند.
در روزهاے غربت همنشین تنهایے اش شد.
هر ڪجا بر روح و جسم علےاش زخم زدند مرهم شد.
زهرایے حلالیت مے خواهد ڪہ براے غریبے علے(ع) شب ها و روزها بہ در خانہے مهاجر و انصار مے رفت تا بهشان از غدیر بگوید!
یادآور آن روزهایے شود ڪہ پیامبر(ص) علے(ع) را برادر خود، ولے خود معرفے ڪرد... انگار از همان روز نقشہے میخ و در سوختہ رقم خورد.
علے(ع) مے گوید فاطمہ جان من ڪہ جز خوبے از تو ندیدم.
تو مرا ببخش!
نجواے عاشقانہے و آسمانے یاس و حیدر بهم مے پیچد.
دم دمهاے آخر بہ سختے لب هایش را تڪان مے دهد و مے گوید علے جان براے تو نگرانم... بعد از من چہ با تو خواهد شد؟
ادامہ دارد...
#ڪپےآزاد
#مبینارفعتے
•┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•
@shahid_rahimfiruzabadi
•┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•
شهیدعبدالرحیم فیروزآبادی
عطر یاس| #برگ2🖤 با تڪان خوردن پلڪ هاے فاطمہ(س) دل علے(ع) زیر و رو مے شود. اشڪ طول مژگانش را طے مے ڪ
|بہ نام خداے ڪوچہ هاے مدینہ|
شق القمر| #برگ3🖤
نفس هاے یڪے در میان زهرا(س) بہ تپش هاے قلب حیدر گره خورده است.
علے(ع) صدا مے زند:"دختر رسول خدا! مرهم زخم هاے علے!"
بہ آسمان روزگارش نگاه مے ڪند.
بہ نیم رخ ڪبود ماه... بہ شق القمر پیش رویش...
اشڪ بر گونہ هاے بچہ ها تاب مے خورد.
بغض در گلوے زینب(س) پنج سالہ مچالہ مے شود.
دست مادر از دست ڪوچڪش شُل مے شود.
اهل خانہ در ماتم فرو مے روند.
اسماء آهستہ مے گرید و بہ سر مے زند.
انگار همہ چیز براے علے(ع) در سال یازدهم قمرے متوقف شد...
از دست دادن فاطمہ(س) ڪمر او خم ڪرد.
سو سوے نور از خانہ اے در محلہے بنے هاشم بہ چشم مے آید.
علے(ع) شبانہ با ڪمڪ اسماء فاطمہ(س) را غسل مے دهد.
گاه گرمےخون حال علے(ع) را منقلب مے ڪند.
سر بہ دیوار مے گذارد و از تہ دل اشڪ بر گونہ جارے مے ڪند.
حال مے فهمد دلیل رو گرفتن هاے زهرایش چہ بود!
حال مے فهمد میخ در چیست...
حال مے فهمد درد پهلو یعنے چہ...
حال مے فهمد محسن چند ماهہ یعنے چہ...
اسماء بہ خونابہے روے زمین خیره مے شود.
باورش نمے شود یڪ روز غسل دادن پارهے جگر رسول خدا را ببیند.
چند نفرے جمع شده اند.
تابوتے در سیاهے شب روان است.
ڪسے باورش نمے شود این تشییع جنازهے دختر پیامبر(ص) باشد!
دخترڪے دوان دوان پشت تابوت مے دود و گاه وقتے بغض مجال مے دهد مادر را صدا مے زند.
بعد از نمازے غریبانہ، علے(ع) در گودے قبر فرو مے رود.
یڪ قبضہ خاڪ برمے دارد و اشڪ آلود نگاهش مے ڪند؛ انگار بہ خاڪ قبطہ مے خورد ڪہ فاطمہ(س) را مے خواهد تا ابد در آغوش بگیرد.
بہ خاڪ بوسہ مے زند. هیچ ڪس نمے فهمد در نگاه علے(ع) بہ خاڪ چہ رد و بدل مے شود...
بچہ ها بے تاب روے تابوت دست مے ڪشند و نالہے یوماے شان دل حاضران را آتش مے زند.
علے(ع) نمے داند با بغض در گلویش چہ ڪند.
بدن فاطمہ اش را مے خواهد بہ آغوش خاڪ دهد ڪہ دستے از دل خاڪ بیرون مے آید.
انگار خاڪ خود مشتاق فاطمہ(س) است...
اشڪ هاے بے صداے علے(ع)،بغض ترڪیدهے زینب(س) و حسین(ع) رازهاے سنگین در سینہے حسن(ع) در گوش تاریخ مے ماند...
هیچ ڪس نمے داند. شاید از آن شب نجواهاے علے(ع) در حلقوم چاه شنیده مے شد.
شاید آن روز علے(ع) پاره اے از قلبش را با فاطمہ اش دفن ڪرد...ڪسے نمے داند معنے علے(ع) از استخوان در گلو و خار در چشم چیست؟
هیچ ڪس نمے داند آن شب چہ آتشے نہ بر در خانہے علے(ع) بلڪہ بر دلش زدند.
آن قدر طاقت فرسا ڪہ مے گوید چاره اے جز صبر ندارم... تنها تسڪین این درد جز مرگ و پیوست بہ تو نیست...
🖤صلّے الله یا بنت رسول الله🖤
"پایان"
#ڪپےآزاد
#مبینارفعتے
•┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•
@shahid_rahimfiruzabadi
•┈┈•••✾•♥️•✾•••┈┈•