•|| #رسم_شیدایـے . . . زینب در چشم هاے حسین دید ڪہ بہ اندازهـ مادرشانــ میل بہ رفٺنــ دارد،هرچند اینــ میلِ حسینــ را تا آخرینــ لحظہ زندهـ ماندنــ او بہ رویش نیاورد. خوشحال بود ڪہ نہ عبداللہ در خانہ اسٺ نہ بچہ ها.حضور خدا مثل نزدیڪ تزینــ عضو خانوادهـ احساس مـےشد. زینب گفٺ: «هر چہ مقدر ڪنـے!» . عبداللہ تا از در آمد تو،گفٺ: «دلمــ گواهـے مـےدهد ڪہ اینــ همانــ سفرے اسٺ ڪہ قرارش را با منــ گذاشٺہ بودے!» . و همانـ دم نشسٺ و شروع ڪرد بہ گریہ.زینب رفٺ بہ سویش و سرش را بہ بر گرفٺ. عبداللہ گفٺ: «همیشہ فڪر مـےڪردمــ با رفٺنٺ راحٺ بر خورد مـےڪنم،اما حالا... سخٺ اسٺ،زینب.قبول دارے؟» . زینب گفت:«آرے سخٺ اسٺ،عبداللہ.خیلـے هم سخٺ.» . عبداللہ گفٺ:«وقٺـے امامـ را بہ خانہ اش رساندیمــ،دربازگشٺ بہ اینــ فڪر مـےڪردمــ حالا ڪہ عبداللہ پیر شدهـ،بیشٺر از گذشٺہ بہ آسایش حضور زینب نیازمند اسٺ.» . زینب گفٺ:«معذرٺ مـےخواهمـ...» عبداللہ ناگریز برخاسٺ و در زینب خیرهـ شد. . گفٺ:«معذرٺ؟معذرٺ براے چہ؟» زینب گفٺ:«منــ حال تو را درڪ مـےڪنم،عبداللہ، جدایـے را براے هر دویمانــ سخٺ تر نکنــ!» . عبداللہ هر دو دسٺ زینبــ را گرفٺ و بوسید و بر چشمــ ها گذاشٺ. گفٺ:«تو بالاترینــ نعمٺ زندگـے منـ بودهـ اے!» . زینب گفٺ:«و تو بہترینــ همسرے ڪہ خدا براے من در نظر گرفٺ!» . عبداللہ گفٺ:«یعنـے دیدارمانــ بہ قیامٺ اسٺ؟» زینب لبخند زد. گفٺ: «منــ برمیگردم،عبداللہ.» . . . 📚منبعـ: {ڪتاب احضاریہ::🖋علـے موذنـے::} {نشر اسم} 📌|ویراسٺ| #ناهور 🏴| #شهداییمـ #محرم | 🎐| #کربلا #یازینب | @shahidalahasan19935