#رمان_مدافع_عشقــــ💖 #قسمتـــ_سومـ....۳ ـــــــــــــــــــــــــــــ 🌼به دیوار تکیه می دهم و نگاهم را به درخت کهنسال مقابل درب حوزه می دوزم. با خودم می گویم.🤔 “چند سال  است که شاهد رفت وآمدهایـی؟ استاد شدن چند نفر را به چشم دیده ای؟ یعنی توهم #طلبه_ها_را_دوست_داری؟ “ به یاد چند تذکر او می افتم و بی اراده لبخند 😊می زنم. چهار روز است که پیدایش نیست! دو کلمه آخرش به حالت تهدید در گوشم می پیچد. ” اگر نرید…😒” – خُب اگر نروم چی؟🤔 ” چرا دوستت مثل خروس بی محل بین حرفت پرید؟ “ دستی از پشت روی شانه ام قرار می گیرد! از جا می پرم و برمی گردم. یک #غریبه درپوشش #چادر. با تبسم و صدایی آرام. – سلام گلم؛ ترسیدی؟😃 با تردید جواب می دهم: سلام. بفرمایید؟ – مزاحم نیستم؟ یه عرض کوچولو داشتم.🌸 شانه ام راعقب می کشم و می گویم: ببخشید شما رو بجا نیاوردم!😏 لبخندش😊 عمیق تر می شود. – من؟ خواهرِ مفتشم.😁 برادرم منو فرستاد تا ازت معذرت خواهی کنم خانومی. اگر بد حرف زده، در کل #حلالش کن. بعد هم دیگه نمی خواست تذکر دهنده باشه! بابت این دو باری که با شما بحث کرده، خیلی تو خودش بود. هی راه می رفت و می گفت: “آخه بنده ی خدا؛ به تو چه که رفتی با نامحرم، دهن به دهن گذاشتی!” این چهار، پنج روزم رفته به قول خودش آدم شه.😜 – آدم شه!؟ کجا رفته؟😢 – اوهوم. کار همیشگیشه. وقتی خطایی می کنه بدون اینکه لباسی، غذایی، چیزی برداره، قرآن، مفاتیح و سجاده اش رو می ذاره توی یه ساک دستی کوچیک و می ره.🚶 – خُب کجا می ره!؟🤔 – نمی دونم. ولی وقتی میاد خیلی لاغره. یه جورایی #توبه می کنه. با چشمانی گرد به لب های خواهرش خیره می شوم.😳 – توبه کنه!؟ مگه … مگه اشتباه ازیشون بوده؟😳🙄 چیزی نمی گوید. صحبت را می کشاند به جمله آخر. – فقط #حلالش کن! 😕علاقه ات به طلبه هارم تحسین می کرد. علی اکبر، خیلی #غیرتیه.💪 اینم بزار پای همین غیرتش😊. “سید علی اکبر! همنام پسرِ #امام_حسین(ع). هر روز برایم عجیب تر می شوی. تو متفاوتی یا من، اینطور تو را می بینم.” یک لحظه که به خودم می آیم، می بینم که چند ساعت است مقابلم نشسته و صحبت می کند😐 #ادامــــہ_دارد.....💔 🍃🌸↬ @shahidane1