برگشتنی از اهواز وقتی رفتم بلیطم رو گرفتم جدای از بقیه رفقا تک افتادم خدا خدا می کردم که کنارم یه آقا بنشینه خدا رو شکر یه جوون مرتب اومد و کنارم نشست. اون قدر خوشحال شدم که به محض نشستنش بهش گفتم چقدر نگران بودم که یه آقا کنارم بشینه... صحبتمون گل انداخت و بهم گفت دکترای مدیریت بازرگانی داره و الان مدیر یه شرکت بازرگانی در ارتباط با صنایع پتروشیمی هست... به این تیپ آدم ها نمیاد خیلی با دین و دیانت سر و کاری داشته باشند ولی این یکی متفاوت بود. گفت فرزندم رو در آستانه ی مرگ می دیدم که سبب بروز یک شوک روحی برای من شد و یک تجربه ی نزدیک به مرگ رو کاملا لمس کردم. بهش گفتم برات ممکنه که بگی جریان چی بوده، گفت یادآوری ش برام اذیت کننده هست ولی از اون لحظه به بعد بود که احساس کردم خیلی دستم خالیه. به فکر یه سرمایه‌گذاری افتادم ولی نه برای اینجا برای اون طرف دیدم بهترین مسیر امام حسین علیه السلام هست. نیت کردم و هرسال یه تعداد زائر اولی رو با خرج خودم می برم اربعین امام حسین علیه السلام. پارسال هم دویست نفر زائر اولی رو بردم، بیش از اون چیزی هم که تو این مسیر برا آقا خرج می کنم بهم بر می گرده... بیشتر شنونده بودم. مطالب قشنگی می گفت یه جا برگشت گفت برای استخدام کارمندام خیلی برام مهم هست که طرف بد چشم نباشه، آدمی که چشم پاکی نداره، دست پاکی هم نداره... https://eitaa.com/shahidaneh110

یکی از رفقا می گفت یه بار تو پرواز هنگام فرود هواپیما بود که چرخ جلوی هواپیما باز نشد، یه لحظه دیدم که همه مسلمون شدن همه خانوما حجابشون رو رعایت کردند و تو تکانه های هواپیما همه بلند صلوات می فرستادند. چند نفر هم اومدن بهم گفتن حاج آقا تو رو خدا دعا کن هواپیما سالم بشینه... بهش گفتم حاجی می خواستی بلند شی و بگی من مطمئنم که إن شاء الله هواپیما سالم می شینه ولی اگه سالم رسیدیم بیاید ما هم به خدا قول بدیم که ما هم دیگه آدم باشیم... اگه هواپیما سالم می نشست که هیچ اگر هم سقوط می کرد دیگه بعدش کسی نبود که یقیه ت رو بگیره😂😂 https://eitaa.com/shahidaneh110

چند دقیقه ای در حال و هوای شهدا...❤️✨ . . در محضر شهیدمدافع حرم علیرضاتوسلی (بهشت رضا_مشهدمقدس) با روایتگری: کربلایی علی زین العابدین پور #شهید_علیرضا_توسلی ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

خاتون و قوماندان روایت مجاهدت و شهادت شهید علیرضا توسلی فرمانده غیور تیپ فاطمیون

معمولا هر کتابی که از شهدا می خونم سعی می کنم روایت کتاب و معرفی اون رو در مسجد انجام بدم. اما عجیب بود که این کتاب رو فراموش کرده بودم. حالا اینجا قطعاتی از کتاب رو می گم تا إن شاء الله توفیق باشه روایتش رو در مسجد هم بیان کنم

وقتی همسر شهید علیرضا توسلی نگرانی خودش از سوریه رفتن علیرضا رو باهاش در میان می گذاره و بهش می گه: یک زن جوان و سه تا بچه و این خانه و زندگی...امیدمان به کی باشد؟ ما را به که می سپاری؟ در جواب همسر خود در حالی که سر از بالش برداشته و زانوان را به آغوش کشیده می گوید: «اگر خدا را قبول داشته باشی، تو را به خدا می سپارم. فقط به خدا، نه به هوای این و آن. نه به هوای پدرت یا هر کس دیگر. فقط خدا خدا از من و تو به بچه ها نزدیک تر است. از من به تو نزدیک تر است. نزدیک تر از رگ گردن سراغ داری؟؟ خاتون و قوماندان ص ۱۷۳ https://eitaa.com/shahidaneh110

در یکی از جلسات صدایش را شنیدم که می‌گفت: ما عملاً در سه جبهه در حال جنگیم. 🌿 اول جبهه‌ای است که از علایقت دل بکنی، زن، بچه، پدر، مادر، ملک و املاک و... 🌿 دومین جبهه فرهنگ عامه است که با این قضیه برخورد می‌کنند: همسایه، دوست، آشنا، کسبه. این جبهه به مراتب سخت تر از اولی است. 🌿سومین جبهه، جنگ با تکفیری هاست که در مقایسه با دوتای قبلی عین تفریح است. خاتون و قوماندان ص ۱۹۵ https://eitaa.com/shahidaneh110

💐رجب و خانواده اش بعد از بیست سال به افغانستان سفر کرده بودند و برای خویشان از مناظر و بناهای روستا و شهری که بیست سال ندیده بودند فیلم گرفته بودند. مادرم با حسرت و آرزو به فیلم نگاه میکرد. 💐 گروه دیگری هم در قسمت مردانه نشسته بودند و بلند بلند گپ میزدند. یکیشان که به صدایش می آمد پیرتر باشد، گفت: «از مسجد می آیم. شهید از سوریه آورده بودند. چه پلو و چلویی بود.... ها... باید بروند. پول می دهند. یک عده بیکار و بی هنر هم می روند. جای آدم حسابی ها که نیست. او همچنان حرف میزد و من داشتم از درون داغ می شدم. 💐رجب و بقیه یخ زده بودند و نمی دانستند چطور جلوی گپ آن پیرمرد را بگیرند تا اینکه رجب به سخن آمد که: «بله کار سخت است. آقای توسلی هم که آنجاست و بسیار زبده و با اخلاص است برای حرم رفتند...» 💐بقیه هم به لحنی سعی داشتند نیش زهر آن پیرمرد را از جان ما بیرون بکشند و ما را دل آسا کنند. 💐من جواب دادم: «پول چه ارزش دارد برابر جان؟ آنها برای دفاع از حرم بی بی رفتند. ان شاء الله خود مولا علی و بی بی زینب نگهدارشان باشند. اگر هم توفیق شهادت نصیبشان شد، چه سعادتی از این بهتر 💐در راه برگشت بی بی و مادرم مثل من ساکت بودند. به خانه که رسیدیم، بی بی گفت: «اندوه نداشته باش. حرف چرت زیاد است. دلت را سبک بگیر» من برای سبک کردن دلم چه میکردم وقتی نیش و کنایه مردم هم به دلتنگی هایم اضافه می شد؟؟ خاتون و قوماندان ص ۲۰۶ https://eitaa.com/shahidaneh110

بعد شش ماه دوری و حضور در منطقه، علیرضا از سفر بر می گشت. قرار بود ده رو در مشهد بماند. از صبح روز اول، ساعت شش صبح، صبحانه نخورده رفت بیرون. دوستان برای دیدنش می آمدند، اما خودش نبود. این چند روز دائم به جلسات و سرکشی خانواده شهدا و... گذشت. دیدن قوماندان (فرمانده) خانواده ها را دلگرم می کرد. یک شب به من گفت: در این چهل و دو سال، آن آرامش و هدفی را که داشتم در سوریه پیدا کردم... به روز هشتم که رسید عزم رفتن کرد و من اندوهناک از این زمان کم، مشغول تدارک ناهار بودم که آمد و گفت: «امروز عازمم»... خاتون و قوماندان ص ۱۹۶ https://eitaa.com/shahidaneh110

🍃زیارت حرم را هر روز صبح داشت. قبل از جلسات و برنامه ها اول میرفت حرم عادتش هم بود که حتما از بست نواب و پایین خیابان وارد شود. 🍃مسیر خانه ما تا حرم به بست طبرسی می رسید، اما علیرضا حرم را دور می زد و از پایین پا وارد می شد. خاتون و قوماندان ص ۱۹۴ https://eitaa.com/shahidaneh110