+ روحتو کجا جا گذاشتی؟ - پیشِ شهدا،وسطِ بارونِ تیر و خمپاره...

حالِ انسان باید همچون فرهاد باشد تیشه ای هم که می زد به یادِ شیرین می زد . . ! _شیخ‌رجبعلی‌خیاط

[ بسم رب الشهدا ]

_

اینان چون دیگر اَبنای بشر از خاک روییده اند، امّا چون دیگران در خاک نمانده اند و سر بر آسمان برآورده اند و فقط هم اینانند که از حقیقت باخبرند و دیگران را نیز اینان خبر کرده اند .. [شهیدسیدمرتضای‌آوینی ] #شهدا

[ بسم رب الشهدا ]

_السَّلاَمُ عَلَیْكِ أَیَّتُها الصِّدِّیقَةُ الشَّهیدَةُ.. 🖤 ما بچه های مادرِ پهلو شکسته ایم... _تویِ جبهه و جنگ، دعوا سرِ سربندِ یا فاطمه بود...💔 مثل فاطمه سلام‌الله‌علیها عاشقِ سینه سوختهٔ امامت باش ! #فاطمیه

حاج‌حُسین‌یکتا‌میگفت‌رمز‌عملیات‌یا‌زهرا بود‌و‌من‌به‌چشم‌دیدم‌همه‌از‌پهلو‌تیر‌میخورن #شهیدانه

[ 💔 ]مهرت اجازه داد که مادر بخوانمت. #پیشنهاد_دانلود #فاطمیه

[ بسم رب الشهدا ] اَلسّلامُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ الزَّمانِ🤍 از دلت بریز بیرون آرزوهاتو ببین چندتاش میرسه به امام زمان ؟! #تلنگرانه

_

دنیا میدان‌ بزرگ‌ آزمایش‌ است . . که‌ هدف‌ آن‌ جز‌ عشق‌ چیزی‌ نیست! - #شهید‌_مصطفی‌_چمران -

حسین می‌گفت: آخر الزمان یعنی همین.باید بجنگی سر دین نگه داشتنت.باید اذیت بشی چون مثل بقیه نیستی... #شهید_حسین_محرابی [روایت بی قراری]

صفایی ندارد ارسطو شدن خوشا پر کشیدن پرستو شدن... تو که پر نداری پرستو شوی :))))) بشین درس بخون تا ارسطو شوی! روز دانشجو مبارک🕶️✌🏻 #جهاد_علمی

‌ اگر ظاهر مهم بود ‌‌‌‌‌‌‌‌٫ خداوند جسم را می‌گرفت نه روح را ؛

[ بسم رب الشهدا ]

زینب [ س ] مددی ، قبیله‌ئ سلمانیم ..

به قولِ شهید باقری ، هرکس خسته شُده جمع کنه بره ما پایِ این انقلاب ، نظام و خونِ شهدا همچنان ایستادیم ..

میشه تو این شهر و بین آدما روزی چند بار شهید شد!

_

از برایِ حَرَمِت این دلِ من آشوب است ، نکند سنگ به پیشانیِ گنبد بزنند ... #یا_زینب #یا_رقیه( سلام الله علیه)

؛ من سوریه نبوده‌ام ؛ هیچ کاسه‌ی آبی پشت سرم ریخته نشده، هیچکس مرا به حضرت زینب نسپرده ، هیچ پلاک دوقسمتیِ کُدداری از گردنم آویزان نیست . هیچوقت پایم به سرزمین شام نرسیده است ، سوار هواپیمای نظامی نشده‌ام و هیچ فرودگاهی را به مقصد دمشق پرواز نکرده‌ام . کوچه‌های باریک منتهی به حرم را با قدم‌های سنگین طی نکرده‌ام ، من دستم به آن ضریحی که ستون‌ها احاطه‌اش کرده‌اند نرسیده است و پای ضریح عمه جانمان خون گریه نکرده ام . پوتین هایم ریف جنوبی حلب را قدم رو نرفته . فِرنچِ نظامی نپوشیده‌ام ، کلاش دو خشابه دستم نگرفته‌ام و پشت هیچ بیسیمی نام ابو نرجس را فریاد نزده‌ام . موج هیچ کورنِتی مرا نگرفته است ، و پایم از هیچ ترکشی لنگ نمیزند . با اسم رمز "یازهرا" به دل تکفیری‌ها نزده‌ایم ، من روی تپه‌های خانطومان نبوده‌ام ، آن تویوتای سفید پر از جنازه و مجروح را ندیده ام . قطع شدن دست و سر بچه‌هایمان را ندیده‌ام . با اولین پرواز ، کنار تابوت رفیق‌هایمان برنگشته‌ام . بقیه الله بستری نشده‌ام و هیچ دکتری بالای سرم گریه نکرده است . من سوریه نبوده‌ام ، وصیتنامه‌ای میان قرآن نگذاشته‌ام ، با هیچ وداعی دلم نلرزید . در هیچ قرارگاهی قرنطینه نشده ام ، اسمم در هیچ لیست اعزامی نبوده است ، پشت هیچ تیرباری احساس غرور نکرده ام و با صدای صوت خمپاره ای دلهره نگرفته‌ام . من شهادت را به چشم ندیده‌ام ، هرچه بود و ماند برایم ، حسرت بود و داغی که مرهمی جز خون ندارد . تنها برایِ من ، هیچ ماند و هیچ و هیچ ..