اگر ما جامعه‌ى بشرى را در طول تاریخ به کاروانى تشبیه کنیم که دارد یک مسیرى را میرود، [این] سؤال مطرح است که این کاروان به کجا میرود؟ مقصد این کاروان کجا است؟ منتها الیه این سِیر کجا است؟ این یک سؤال جدّى است؛ این باید در هر جهانبینى‌اى پاسخ داده بشود. ادیان به این پاسخ داده‌اند. پاسخ‌هاى نحله‌هاى فکرى غیر دینى در این زمینه یکسان نیست، لکن پاسخ ادیان به این سؤال، تقریباً یکسان است؛ پاسخ مشخّصى است. تا آنجایى که ادیان الهى و ادیانى را که رونویسى از ادیان الهى‌اند، مى‌شناسیم - ولو خودشان هم الهى نباشند، امّا پیدا است اصول و قواعد کار را از ادیان الهى گرفته‌اند - همه معتقدند که این کاروان در پایان، در آخر راه، به یک منزلگاه مطلوب و دلگشا و دلنشین خواهد رسید. خصوصیّت عمده‌ى این مقصد هم "عدالت" است؛ عدالت، خواسته‌ى عمومى بشریّت از اوّل تا امروز و تا آخر است. ... بشر دنبال عدالت [است]؛ هیچوقت از این خواسته منصرف نشده است و در نهایت، این خواسته برآورده می‌شود. #کتاب_شانزدهم_سیر_مطالعاتی #کتاب_تاریخ مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری