eitaa logo
پایگاه مقاومت شهیدان پناهی
638 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
518 ویدیو
45 فایل
قرارگاه فرهنگی، اجتماعی شهیدان پناهی بسیج منطقه کارخانه قند کرج به کانال بسیج بپیوندید 👇👇🌸: https://eitaa.com/shahidanpanahi کانال نوجوانان💪🏻😎 : https://eitaa.com/nojavan1 ارتباط با ما📱📠: https://eitaa.com/paygahpanahi
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم  ادامه تفسیر آیه ۲۷۲ سوره بقره از نکته ها ج ـ هدایت به معنى فراهم ساختن وسیله ـ این نوع هدایت که گاهى از آن به عنوان  توفیق  یاد مى شود، عبارت از این است که: وسائل لازم را در اختیار افراد بگذارند تا با میل و اراده خود از آن براى پیشرفت استفاده کنند، مثلاً ساختن مدرسه، مسجد، کانون هاى تربیتى، تهیه برنامه ها و کتاب هاى لازم و تربیت مبلغان و معلمان شایسته، همه، داخل در این قسم از هدایت هستند و در حقیقت این قسم از هدایت، برزخى است بین هدایت تکوینى و تشریعى. قرآن مى گوید:   وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا:  و کسانى که در راه ما مجاهده کنند آنها را به راه هاى خود هدایت مى کنیم. د ـ هدایت به سوى نعمت ها و پاداش ها ـ منظور از این هدایت، بهره مند ساختن افراد شایسته از نتیجه اعمال نیکشان در سراى دیگر است، این نوع هدایت، مخصوص افراد با ایمان و درستکار است، قرآن مجید مى گوید:  سَیَهْدیهِمْ وَ یُصْلِحُ بالَهُمْ . این جمله که بعد از ذکر فداکارى شهیدان راه خدا آمده است مى گوید:  خداوند آنها را هدایت مى کند و حال آنها را بهبودى مى بخشد. بدیهى است این نوع هدایت تنها مربوط به برخوردارى آنان از نتایج سودمند عملشان در جهان دیگر است. اما در واقع این چهار نوع هدایت، مراحل مختلفى از یک  حقیقت  هستند که هر کدام بعد از دیگرى قرار گرفته است; زیرا نخست، هدایت تکوینى خداوند به سراغ انسان مى آید و عقل و فکر و قواى دیگر را در اختیار او مى گذارد (هدایت تکوینى). پس از آن هدایت و راهنمائى انبیاء شروع مى شود و آنها مردم را به راه حق دعوت مى کنند (هدایت به معنى ارشاد و تبلیغ). و بعد از آن با ورود در مرحله عمل، توفیق پروردگار شامل حال آنها مى شود و راه ها براى آنها هموار مى گردد و مرحله سوم هدایت را به این طریق مى پیمایند (هدایت به معنى توفیق). و در پایان در جهان دیگر از نتایج اعمال خود بهره مند مى گردند (هدایت به سوى پاداش ها). از این چهار نوع هدایت یک قسم آن (ارشاد و تبلیغ) از وظائف حتمى پیامبران و امامان است و قسم دیگرى از آن که هموار ساختن راه باشد به مقدار وسیعى جزء برنامه هاى حکومت الهى پیامبران و امامان است ولى بقیه مخصوص ذات خدا است. بنابراین، هر جا در قرآن نفى هدایت از پیغمبر شده همانند آیه فوق، منظور این دو قسم (هدایت ارشاد و تبلیغ و هدایت هموار ساختن زمینه ها) نیست. گر چه در جمله وَ لکِنَّ اللّهَ یَهْدِى مَنْ یَشاءُ:  خدا هر کس را بخواهد هدایت مى کند  این امر منوط به اراده خداوند شده اما این هدایت هاى پروردگار مسلماً بدون حساب و حکمت نمى باشد، یعنى بى جهت یکى را هدایت و دیگرى را محروم نمى کند، بلکه افراد باید قبلاً  شایستگى  خود را براى هدایت احراز کنند تا از آن بهره مند گردند. به هر حال، از آیه فوق حقیقت دیگرى را نیز مى توان استفاده کرد و آن این که: اگر در میان مسلمانان افرادى بعد از این همه تأکید درباره دورى از ریا و منت و آزار، باز انفاق هاى خود را آلوده به این امور سازند، ناراحت نباش! وظیفه تو تنها بیان احکام و فراهم ساختن یک محیط اجتماعى سالم است و هرگز موظف نیستى آنها را مجبور به این امور سازى، روشن است که این تفسیر منافاتى با تفسیر سابق ندارد و ممکن است هر دو را از آیه استفاده کرد. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۱۱
تدبر در قرآن اگر یک جوانی، یک مردی یا زنی در دوره‏ی حج انس با قرآن را یاد بگیرد، تأمل و تدبر در عبارات دعاها و مناجات با پروردگار را یاد بگیرد، این می‏شود سرمایه‏ای برای او در طول‏ زندگی. حاجی اگر خود را مقید کند که در مدینه‏ی منوره یک ختم قرآن بخواند؛ در مکه‏ی مکرمه یک ختم قرآن بخواند- اینجا خانه‏ی قرآن است؛ محل نزول قرآن است- یا اگر نمی‏تواند یک ختم قرآن بخواند، یک بخش عمده‏ای از قرآن را بخواند با تأمل، با تدبر؛ اگر عادت کند به تأمل و تدبر در قرآن در این مدتی که آنجاست- بتوانید عادت بدهید حاجی را به این‏چنین سیره‏ها و رویه‏های ماندگار معنوی و روحی- این برای او می‏شود یک سرمایه. قرآن یک ذخیره‏ی تمام‏نشدنی است. انس با قرآن از هر واعظی، از هر رفیق ناصحی، از هر درسی برای انسان مفیدتر است. اگر حقیقتاً انسان با قرآن رابطه برقرار کند و قرآن را بخواند برای استناره و استفاده و استضائه‏ی قلبی و معنوی خود، این برای او از هر واعظی بالاتر است. اگر انسان این انس را بتواند پیدا بکند، خیلی دستاورد بزرگی است. ‌بیانات‌ حضرت امام خامنه ای مد ظله العالی در دیدار کارگزاران حج۱۳۸۶/۰۸/۲۳
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ادامه تفسیر آیه ۲۷۲ سوره بقره از نکته ها   ۳ ـ اثر انفاق در زندگى انفاق کنندگان جمله  وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْر فَلاِ َنْفُسِکُم  مى گوید: منافع انفاق به خود شما بازگشت مى کند و به این وسیله انفاق کنندگان را به این عمل انسانى تشویق مى نماید، مسلماً انسان، هنگامى که بداند نتیجه کار او به خود او باز مى گردد، بیشتر به آن کار علاقه مند خواهد شد. ممکن است در ابتدا چنین به نظر برسد که: منظور از بازگشت منافع انفاق به انفاق کننده، همان پاداش و نتایج اخروى آن باشد.   البته این معنى صحیح است، ولى نباید تصور کرد که سود انفاق تنها جنبه اخروى دارد، بلکه از نظر این دنیا نیز به سود آنها است، هم از جنبه  معنوى  و هم از جنبه  مادى : از نظر معنوى، روحِ گذشت و بخشش و فداکارى و نوع دوستى و برادرى را در انفاق کننده پرورش مى دهد و در حقیقت وسیله مؤثرى براى تکامل روحى و پرورش شخصیت اوست.   و از نظر مادّى وجود  افراد محروم و بینوا  در یک اجتماع، موجب انفجارهاى خطرناک مى گردد، همان انفجارهائى که گاهى تمام اصل مالکیت را در خود فرو مى برد و تمام ثروت ها را مى بلعد و نابود مى سازد. انفاق، فاصله طبقاتى را کم مى کند، و خطراتى را که از این رهگذر، متوجه افراد اجتماع مى شود از میان مى برد.   انفاق آتش خشم و شعله هاى سوزان طبقات محروم را فرو مى نشاند و روح انتقام و کینه توزى را از آنها مى گیرد. بنابراین، انفاق از نظر  امنیت اجتماعى ،  سلامت اقتصادى  و  جهات مختلف مادى و معنوى  به سود انفاق کنندگان نیز هست.   ۴ ـ  وَجْه اللّه  چه معنى دارد؟  وَجْه  در لغت به معنى  صورت  است و گاهى به معنى  ذات  به کار برده مى شود. بنابراین  وجه اللّه  یعنى ذات خدا. انفاق کنندگان باید نظرشان ذات پاک پروردگار باشد، پس ذکر کلمه  وجه  در این آیه و مانند آن، متضمن یک نوع تأکید است; زیرا هنگامى که گفته شود:  براى ذات خدا  تأکید آن از  براى خدا  بیشتر است، یعنى حتماً براى خدا باشد و نه دیگرى!   به علاوه، معمولاً صورت انسان، شریف ترین قسمت ظاهرى بدن اوست; زیرا اعضاى مهم بینائى و گویائى در آن قرار گرفته است به همین دلیل، هنگامى که کلمه  وجه  به کار برده شود، شرافت و اهمیت را مى رساند، در اینجا هم به طور  کنایه  در مورد خداوند به کار برده شده است و در واقع یک نوع احترام و اهمیت از آن فهمیده مى شود، بدیهى است خدا نه جسم است و نه صورت دارد. تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۱۳
تلاوت قرآن یک فضیلت بزرگ و یک ثواب است؛ اما این تلاوت وسیله‏ای برای رسیدن به معرفت است. این قرآن یک اقیانوس عظیم است. هرچه بیشتر جلو بروید، تشنه‏تر می‏شوید و علاقه‏مندتر می‏شوید و دل شما روشن‏تر می‏شود. در قرآن باید تدبّر کرد. من بازهم از شما جوانان خواهش می‏کنم که با معانی قرآن انس پیدا کنید و ترجمه‏ی قرآن را بفهمید. من بارها این را از جوانان خواسته‏ام و بسیاری هم اقدام کرده‏اند. قرآن را که هر روز تلاوت می‏کنید. هرچه تلاوت کردید، ترجمه‏ی آن را هم نگاه کنید؛ بگذارید این مفاهیم در ذهن جوان شما حک شود. در آن صورت فرصت تدبّر پیدا خواهید کرد. بیانات حضرت امام خامنه ای مد ظله العالی در مراسم اختتامیه مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم‌۱۳۷۹/۰۸/۰۹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (بهتر است انفاق شما) براى نیازمندانى باشد که در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته اند. و نمى توانند (براى تأمین هزینه زندگى) مسافرتى کنند (و سرمایه اى به دست آورند.) و افراد نا آگاه آنها را از شدّت خویشتن دارى، بى نیاز مى پندارند. امّا آنها را از چهره هایشان مى شناسى. و هرگز با اصرار از مردم درخواست نمى کنند. (این است مشخّصات آنها!) و هر چیز خوبى (در راه خدا) انفاق کنید، خداوند از آن آگاه است. (بقره/273)  تفسیر: بهترین مورد انفاق باز در ادامه آداب و احکام انفاق، در این آیه، به بهترین مواردى که انفاق در آنجا باید صورت گیرد، اشاره شده است، یعنى کسانى که داراى صفات سه گانه در این آیه باشند. در بیان اولین وصف آنان مى فرماید: انفاق شما به خصوص  باید براى کسانى باشد که در راه خدا، محصور شده اند  (لِلْفُقَراءِ الَّذینَ ...   یعنى کسانى که: به خاطر اشتغال به جهاد در راه خدا و نبرد با دشمن و یادگیرى فنون جنگى یا تحصیل علوم لازم دیگر، از تلاش براى معاش و تأمین هزینه زندگى، باز مانده اند، که یک نمونه روشن آن، اصحاب صُفَّه در عصر پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بودند. آن گاه براى تأکید مى افزاید:  همانها که نمى توانند سفرى کنند  و سرمایه اى به دست آورند (لا یَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الأَرْضِ).   تعبیر به  ضرب فى الارض  به جاى سفر، به خاطر آن است که مسافران مخصوصاً آنها که براى هدف هاى مهمى پیاده به سفر مى روند، پیوسته پاى بر زمین مى کوبند و پیش مى روند. بنابراین، کسانى که مى توانند تأمین زندگى کنند، باید مشقت و رنج سفر را تحمل کرده، از دسترنج دیگران استفاده نکنند، مگر این که کار مهم ترى همچون جهاد در راه خدا یا فرا گرفتن علوم واجب، مانع از سفر گردد. و در دومین توصیف از آنان، مى فرماید:  کسانى که افراد نادان و بى اطلاع، آنها را از شدت عفاف غنى مى پندارند  (یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ ....   ولى این سخن، به آن مفهوم نیست که این نیازمندان با شخصیت، قابل شناخت نیستند، لذا مى افزاید:  آنها را از چهره هایشان مى شناسى  (تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ).  سیما  در لغت به معنى علامت و نشانه است و این که در فارسى امروز آن را به معنى چهره و صورت به کار مى برند، معنى تازه اى است و گرنه در مفهوم عربى آن، چنین معنایى ذکر نشده است، به هر حال منظور این است: آنها گر چه سخنى از حال خود نمى گویند، ولى در چهره هایشان نشانه هایى از رنج هاى درونى وجود دارد که براى افراد فهمیده آشکار است، آرى،  رنگ رخساره خبر مى دهد از سرّ درون .   و در سومین توصیف از آنان مى فرماید: آنها چنان بزرگوارند که:  هرگز چیزى با اصرار از مردم نمى خواهند  (لایَسْئَلُونَ النّاسَ إِلْحافاً). اصولاً آنها از مردم چیزى نمى خواهند، چه رسد به این که اصرار در سؤال داشته باشند، و به تعبیر دیگر: معمولِ نیازمندانِ عادى اصرار در سؤال است اما آنها یک نیازمند عادى نیستند. بر این اساس اگر قرآن مى گوید:  آنها با اصرار سؤال نمى کنند  مفهومش این نیست که بدون اصرار سؤال مى کنند، بلکه مفهومش این است آنها فقیر عادى نیستند تا سؤال کنند; زیرا سؤال آنها معمولاً توأم با اصرار و الحاف است، به قرینه این که مى گوید:  آنها را از سیمایشان باید شناخت  نه از سؤالشان و الاّ جمله  یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ  مفهومى نداشت. و در پایان آیه، باز، همگان را به انفاق از هر گونه خیرات تشویق کرده، مى فرماید:  و هر چیز خوبى در راه خدا انفاق کنید خداوند از آن آگاه است 👌(وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْر فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلیمٌ). این جمله، براى تشویق انفاق کنندگان است، خصوصاً انفاق به افرادى که داراى عزت نفس و طبع بلندند، و چه بسا در این موارد بخشش هایى در پوشش غیر انفاق، ولى در واقع به قصد انفاق، صورت مى گیرد، تا طرف مقابل ناراحت نشود، مسلماً خداوند از این نیات پنهانى آگاه است، و آنها را به تناسب نیت و زحماتشان بهره مند مى سازد. تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۱۶
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ کسانى که اموال خود را، شب یا روز، پنهان یا آشکار، انفاق مى کنند، مزدشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است. نه ترسى بر آنهاست، و نه اندوهگین مى شوند. (بقره/274) شأن نزول: در احادیث بسیارى آمده است که: این آیه درباره على(علیه السلام) نازل شده است; زیرا آن حضرت چهار درهم داشت، درهمى را در شب، درهمى را در روز، درهمى را آشکارا و درهمى را در نهان انفاق کرد و این آیه نازل شد.👌👌👌 ولى مى دانیم نزول آیه در یک مورد خاص، مفهوم آن را محدود نمى کند، و شمول حکم نسبت به دیگران را، نفى نمى نماید. تفسیر: انفاق به هر شکل و صورت مطلوب است باز در این آیه، سخن از مسأله دیگرى در ارتباط با انفاق در راه خدا است و آن کیفیات مختلف و متنوع انفاق است، مى فرماید: آنها که اموال خود را در شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق مى کنند پاداششان نزد پروردگارشان است (الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرّاً وَ عَلانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ). ناگفته پیدا است انتخاب روش هاى مختلف، رعایت شرائط بهتر براى انفاق است، یعنى انفاق کنندگان باید در انفاق خود به هنگام شب یا روز، پنهان یا آشکار، جهات اخلاقى و اجتماعى را در نظر بگیرند. آنجا که انفاق به نیازمندان موجبى براى اظهار ندارد، آن را مخفى سازند تا هم آبروى آنان حفظ شود، و هم خلوص بیشترى در آن باشد. و آنجا که مصالح دیگرى مانند تعظیم شعائر و تشویق و ترغیب دیگران در کار است، و انفاق جنبه شخصى ندارد، تا هتک احترام کسى شود (مانند انفاق براى جهاد و بناهاى خیر و امثال آن) و با اخلاص نیز منافات ندارد آشکارا انفاق نمایند. بعید نیست مقدم داشتن شب، بر روز، و پنهان بر آشکار (در آیه مورد بحث) اشاره به این باشد که مخفى بودن انفاق بهتر است مگر موجبى براى اظهار باشد، هر چند باید در همه حال و به هر شکل، انفاق فراموش نشود. مسلماً چیزى که نزد پروردگار است (مخصوصاً با تکیه بر صفت ربوبیت که ناظر به پرورش و تکامل است) چیز کم، یا کم ارزشى نخواهد بود، و تناسب با الطاف و عنایات پروردگار خواهد داشت که هم برکات دنیا، و هم حسنات آخرت و قرب الى اللّه را شامل مى شود. پس از آن مى افزاید: نه ترسى بر آنها است و نه غمگین مى شوند (وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ).👌👌 مى دانیم: انسان چون براى ادامه و اداره زندگى خویش، خود را بى نیاز از مال و ثروت نمى داند، معمولاً هنگامى که آن را از دست مى دهد اندوهناک مى گردد و براى آینده خود نگران مى شود; زیرا نمى داند در آینده وضع او چگونه خواهد بود، و همین امر، در بسیارى از مواقع مانع انفاق مى گردد، مگر آنها که از یک سو به وعده هاى الهى ایمان داشته باشند. و از سوى دیگر آثار اجتماعى انفاق را بدانند، چنین افرادى از انفاق در راه خدا خوف و وحشتى از آینده ندارند، و به خاطر از دست دادن قسمتى از ثروت خود، اندوهگین نمى شوند; زیرا مى دانند در مقابل چیزى که از دست داده اند، به مراتب بیشتر، از فضل پروردگار و از برکات فردى، اجتماعى و اخلاقى آن در این جهان و آن جهان بهره مند خواهند شد تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۲۰
به نام خدا 🏓مسابقات پینگ پنگ و فوتبال دستی در دو گروه سنی نونهالان ، نوجوانان و جوانان 🏅🏅اهداء جوایز به نفرات برتر🏅🏅 🗓مهلت ثبت نام : دوشنبه ۱۵ شهریور ماه مسابقات پینگ پنگ بصورت انفرادی و مسابقات فوتبال دستی در قالب تیم های دو نفره برگزار می گردد . جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر با معاونت تربیت بدنی پایگاه تماس بگیرید : +989108831354 ویژه پسران لینک کانال : https://eitaa.com/shahidanpanahi ارتباط با مدیر کانال : https://eitaa.com/paygahpanahi
. 🌹بسم الله الرّحمن الرّحيم🌹 📣 اطلاع رسانی 📣 🖤هیأت هفتگی مسجد حضرت خدیجه(علیهاالسلام)🖤 🔶 سخنران: حجت‌الاسلام والمسلمین نورآذر 🔷 مداح: طلبه فاضل محمد جواد باقری ⏰ زمان: امشب چهارشنبه ۱۰ شهریور ماه همزمان با نماز مغرب و عشاء 🕌مکان : مسجد حضرت خدیجه(عليهاالسلام) لینک کانال : https://eitaa.com/shahidanpanahi ارتباط با مدیر کانال : https://eitaa.com/paygahpanahi
به نام خدا برنامه حلقه های معرفتی امروز به شرح ذیل می باشد : حلقه های مسجد حضرت خدیجه الکبری س ساعت ۱۹:۱۵ در مسجد حضرت خدیجه . حلقه های مساجد بنی فاطمه و صاحب الزمان عج ساعت ۱۸:۳۰ در پایگاه بسیج . ضمنا بعد از برنامه حلقه ، تمامی حلقات در هیات مذهبی ( بعد از نماز مغرب در مسجد حضرت خدیجه س ) شرکت می کنند . به کانال پایگاه شهیدان پناهی بپیوندید : https://eitaa.com/shahidanpanahi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ کسانى که ربا مى خورند، (در قیامت) مانند کسى که بر اثر تماس شیطان، دیوانه شده (و تعادل خود را از دست داده) بر مى خیزند. این، بخاطر آن است که گفتند: «بیع (و داد و ستد) مانند ربا است» در حالى که خدا بیع را حلال کرده، و ربا را حرام. (زیرا فرق میان این دو، بسیار است.) و اگر کسى اندرزى از جانب پروردگارش به او رسد، و (از رباخوارى) خوددارى کند، سودهاى پیشین (و قبل از تحریم) از آن اوست. و کار او به (عفو) خدا واگذار مى شود. امّا کسانى که (به ربا خوارى) بازگردند اهل دوزخند. و جاودانه در آن خواهند بود. (بقره/275) رباخوارى نقطه مقابل انفاق به دنبال بحث درباره انفاق در راه خدا و بذل مال براى حمایت از نیازمندان، در این آیات از مسأله رباخوارى که درست بر ضد انفاق است، سخن مى گوید و در حقیقت هدف آیات گذشته را تکمیل مى کند; زیرا: رباخوارى موجب افزایش فقر در جامعه، تراکم ثروت در دست عده اى محدود و محرومیت اکثر افراد اجتماع، پیدایش بخل، کینه، نفرت و ناپاکى است.👌👌👌   (خارج از متن تفسیر: حقیقتا عوامل بالا هم اکنون در جامعه ما وجود ندارد. وقتی اقتصاد ما به هر جای دنیا وابسته است تا الگو گیری از اسلام در کنار این اوضاع افراد سود جو، ظالم و خونخواری هم هستند که همیشه از این شرایط بهره برداری خود را دارند. راه نجات بازگشت به قرآن است  ولاغیر) و انفاق سبب پاکى دل، طهارت نفوس و آرامش جامعه است.   این آیات با شدت تمام، ممنوعیت حکم ربا را شرح مى دهد ولى از لحن آن پیدا است که قبل از آن درباره ربا گفتگوهایى شده است و با توجه به تاریخ نزول سوره هاى قرآن، مطلب همین گونه است. زیرا در سوره  روم  که طبق ترتیب نزول قرآن سى امین سوره اى است که در  مکّه  نازل شده سخن از ربا به میان آمده و در هیچ یک از سوره هاى  مکّى  غیر از آن، به مطلبى درباره ربا برخورد نمى کنیم ولى در آن سوره، کلام درباره ربا تنها به صورت اندرز اخلاقى آمده، مى فرماید: رباخوارى در پیشگاه پروردگار کار پسندیده اى نیست، وَ ما آتَیْتُمْ مِنْ رِباً لِیَرْبُوَا فی أَمْوالِ النّاسِ فَلایَرْبُوا عِنْدَ اللّهِ:  و آنچه به عنوان ربا مى پردازید تا اموال مردم فزونى یابد نزد خدا فزونى نخواهد یافت👌👌 ، از نظر افراد کوته بین ممکن است ثروت به وسیله رباخوارى زیاد گردد اما در پیشگاه خداوند چیزى بر آن افزوده نخواهد شد.   و بعد از هجرت در سه سوره دیگر از سوره هایى که در  مدینه  نازل شده بحث از ربا به میان آمده است که به ترتیب عبارتند از سوره  بقره ،  آل عمران  و  نساء . گر چه سوره  بقره  قبل از  آل عمران  نازل شده، اما بعید نیست خصوص آیه ۱۳٠ سوره  آل عمران  که حکم صریح تحریم ربا را بیان مى کند قبل از سوره  بقره  و آیات فوق نازل شده باشد. به هر حال این آیه و سایر آیات مربوط به ربا، هنگامى نازل شد که رباخوارى با شدت هر چه تمام تر در  مکّه  و  مدینه  و جزیره عربستان رواج داشت، و یکى از عوامل مهم زندگى طبقاتى و ناتوانى شدید طبقه زحمتکش و طغیان اشراف بود و لذا مبارزه قرآن با ربا بخش مهمى از مبارزات اجتماعى اسلام را تشکیل مى دهد. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۲۴
تلاوت قرآن یک فضیلت بزرگ و یک ثواب است؛ اما این تلاوت وسیله‏ای برای رسیدن به معرفت است. این قرآن یک اقیانوس عظیم است. هرچه بیشتر جلو بروید، تشنه‏تر می‏شوید و علاقه‏مندتر می‏شوید و دل شما روشن‏تر می‏شود. در قرآن باید تدبّر کرد. من بازهم از شما جوانان خواهش می‏کنم که با معانی قرآن انس پیدا کنید و ترجمه‏ی قرآن را بفهمید. من بارها این را از جوانان خواسته‏ام و بسیاری هم اقدام کرده‏اند. قرآن را که هر روز تلاوت می‏کنید. هرچه تلاوت کردید، ترجمه‏ی آن را هم نگاه کنید؛ بگذارید این مفاهیم در ذهن جوان شما حک شود. در آن صورت فرصت تدبّر پیدا خواهید کرد. بیانات حضرت امام خامنه ای مد ظله العالی در مراسم اختتامیه مسابقات حفظ و قرائت قرآن کریم‌۱۳۷۹/۰۸/۰۹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ادامه تفسیر آیه ۲۷۵ سوره بقره با توجه به این نکته به تفسیر آیه مى پردازیم: نخست در یک تشبیه گویا و رسا، حال رباخواران را مجسم مى سازد، مى فرماید:  کسانى که ربا مى خورند، (در قیامت از جاى) بر نمى خیزند مگر مانند کسى که بر اثر تماس شیطان با او، دیوانه شده  نمى تواند تعادل خود را حفظ کند، گاه به زمین مى خورد و گاه بر مى خیزد (الَّذینَ یَأْکُلُونَ الرِّبا لایَقُومُونَ إِلاّ کَما یَقُومُ الَّذی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطانُ مِنَ الْمَسِّ).   در این جمله شخص رباخوار، تشبیه به آدم مصروع یا دیوانه بیمار گونه اى شده که به هنگام راه رفتن قادر نیست تعادل خود را حفظ کند و به طور صحیح گام بر دارد. آیا منظور ترسیم حال آنان در قیامت و به هنگام ورود در صحنه رستاخیز است؟ یعنى آنها به هنگام ورود در عرصه محشر به شکل دیوانگان و مصروعان محشور مى شوند؟   اکثر مفسران این احتمال را پذیرفته اند. ولى بعضى مى گویند: منظور تجسم حال آنها در زندگى این دنیا است; زیرا عمل آنها همچون دیوانگان است، آنها فاقد تفکر صحیح اجتماعى هستند و حتى نمى توانند منافع خود را در نظر بگیرند، و مسائلى مانند تعاون، همدردى، عواطف انسانى، نوع دوستى براى آنها، مفهومى ندارد و پرستش ثروت آن چنان چشم عقل آنها را کور کرده که نمى فهمند استثمار طبقات زیر دست، و غارت کردن دسترنج آنان بذر دشمنى را در دل هاى آنها مى پاشد، و به انقلاب ها و انفجارهاى اجتماعى که اساس مالکیت را به خطر مى افکند، منتهى مى شود، و در این صورت، امنیت و آرامش در چنین اجتماعى وجود نخواهد داشت، بنابراین او هم نمى تواند راحت زندگى کند، پس مشى او مشى دیوانگان است.   اما از آنجا که وضع انسان در جهان دیگر، تجسمى از اعمال او در این جهان است، ممکن است آیه اشاره به هر دو معنى باشد، آرى، رباخواران که قیامشان در دنیا بى رویه، غیر عاقلانه و آمیخته با  ثروت اندوزى جنون آمیز  است، در جهان دیگر نیز بسان دیوانگان محشور مى شوند. جالب این که در روایات معصومین(علیهم السلام) به هر دو قسمت اشاره شده است در روایتى در تفسیر آیه مى خوانیم: امام صادق(علیه السلام) فرمود: آکِلُ الرِّبا لایَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیا حَتّى یَتَخَبَّطَهُ الشَّیْطانُ:  رباخوار از دنیا بیرون نمى رود مگر این که به نوعى از جنون مبتلا خواهد شد.👌👌👌   و در روایت دیگر براى مجسم ساختن حال رباخوارانِ شکمباره که تنها به فکر منافع خویش اند و ثروتشان وبال آنها خواهد شد، از پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین نقل شده:  هنگامى که به معراج رفتم دسته اى را دیدم به حدى شکم آنان بزرگ بود🤔 که هر چه جدیت مى کردند برخیزند و راه روند، براى آنان ممکن نبود، و پى در پى به زمین مى خوردند، از جبرئیل سؤال کردم اینها چه افرادى هستند و جرمشان چیست؟   جواب داد: اینها رباخواران هستند. حدیث اول، حالت آشفتگى انسان را در این جهان منعکس مى سازد و حدیث دوم، حالات رباخواران در صحنه قیامت را بیان مى کند و هر دو مربوط به یک حقیقت است، همان طور که افراد پرخور، فربهىِ زننده و بى رویه اى پیدا مى کنند، ثروتمندانى که از راه رباخوارى فربه مى شوند، نیز زندگى اقتصادى نا سالمى دارند که وبال آنها است. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۲۵
به نام خدا 🏓مسابقات پینگ پنگ و فوتبال دستی در دو گروه سنی نونهالان ، نوجوانان و جوانان 🏅🏅اهداء جوایز به نفرات برتر🏅🏅 🗓مهلت ثبت نام : تا چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه مسابقات پینگ پنگ بصورت انفرادی و مسابقات فوتبال دستی در قالب تیم های دو نفره برگزار می گردد . توضیحات تکمیلی: 🔹زمان برگزاری مسابقه پینگ پنگ پنجشنبه ۱۸ / ۶ / ۱۴۰۰ برای سنین ( دوم تا ششم) و ( هفتم تا نهم) شنبه ۲۰ / ۶ / ۱۴۰۰ برای سنین ( دهم به بالا ) 🔹زمان برگزاری مسابقه فوتبال دستی : روز یک شنبه ۲۱ / ۶ / ۱۴۰۰ برای سنین ( دوم تا ششم )،( هفتم تا نهم)،( دهم به بالا ) 🔹هزینه مسابقه پینگ پنگ به ازای هر نفر ۱۰۰۰۰ تومان و هزینه مسابقه فوتبال دستی به ازای هر نفر ۵۰۰۰ تومان می باشد . جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر با معاونت تربیت بدنی پایگاه تماس بگیرید : +989108831354 ویژه پسران لینک کانال : https://eitaa.com/shahidanpanahi ارتباط با مدیر کانال : https://eitaa.com/paygahpanahi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ادامه تفسیر آیه ۲۷۵ سوره بقره آیا سرچشمه جنون، شیطان است؟ در اینجا سؤالى پیش مى آید و آن این است: آیا سرچشمه جنون و صرع از شیطان است که در آیه بالا به آن اشاره شده است، با این که مى دانیم صرع و جنون از بیمارى هاى روانى هستند و غالباً عوامل شناخته شده اى دارند. پاسخ: جمعى معتقد هستند: تعبیر  مسّ شیطان  کنایه از بیمارى روانى و جنون است و این تعبیر در میان عرب معمول بوده نه این که واقعاً شیطان تأثیرى در روح انسان بگذارد.   ولى هیچ بعید نیست بعضى از کارهاى شیطانى و اعمال بى رویه و نادرست، سبب یک نوع جنون شیطانى گردد، یعنى به دنبال آن اعمال، شیطان در شخص اثر بگذارد و تعادل روانى او را بر هم زند از این گذشته، اعمال شیطانى و نادرست هنگامى که روى هم متراکم گردد اثر طبیعى آن از دست رفتن حسّ تشخیص صحیح و قدرت بر تفکر منطقى مى باشد.   پس از آن به گوشه اى از منطق رباخواران اشاره کرده، مى فرماید:  این به خاطر آن است که آنها گفتند: بیع هم مانند ربا است  و تفاوتى میان این دو نیست (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبا). یعنى هر دو از انواع مبادله است که با رضایت طرفین انجام مى شود. ولى قرآن در پاسخ آنها مى گوید: چگونه این دو ممکن است یکسان باشد؟  حال آن که خداوند بیع را حلال کرده و ربا را حرام  (وَ أَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا).   مسلماً این تفاوت، دلیل و فلسفه اى داشته که خداوند حکیم، به خاطر آن چنین حکمى را صادر کرده است، قرآن در این باره توضیح بیشترى نداده و شاید به خاطر وضوح آن بوده است، زیرا: اولاً ـ در خرید و فروش معمولى، هر دو طرف به طور یکسان در معرض سود و زیان هستند، گاهى هر دو سود مى کنند و گاهى هر دو زیان، گاهى یکى سود و دیگرى زیان مى کند در حالى که در  معاملات ربوى  رباخوار هیچ گاه زیان نمى بیند و تمام زیان هاى احتمالى بر دوش طرف مقابل سنگینى خواهد کرد و به همین دلیل است که مؤسسات ربوى روز به روز وسیع تر و سرمایه دارتر مى شوند و در برابر تحلیل رفتن طبقات ضعیف بر حجم ثروت آنها دائماً افزوده مى شود.🤔🤔   ثانیاً ـ در تجارت و خرید و فروش معمولى، طرفین در مسیر  تولید و مصرف  گام بر مى دارند، در صورتى که رباخوار هیچ عمل مثبتى در این زمینه ندارد. ثالثاً ـ با شیوع رباخوارى سرمایه ها در مسیرهاى ناسالم مى افتد و پایه هاى اقتصاد که اساس اجتماع است متزلزل مى گردد،👌 در حالى که تجارت صحیح موجب گردش سالم ثروت است. رابعاً ـ رباخوارى منشأ دشمنى ها و جنگ هاى طبقاتى است👌، در حالى که تجارت صحیح چنین نیست و هرگز جامعه را به زندگى طبقاتى و جنگ هاى ناشى از آن سوق نمى دهد. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۲۷
رسیدن امت اسلامی به عزت درصورت انس با قرآن به شما جوانان عزیز توصیه میکنم اُنستان را با قرآن زیاد کنید؛ آن کسانى که با قرآن ارتباط پیدا کردند، قدر این ارتباط را بدانند؛ کسانى که قرآن را حفظ کردند، قدر این حفظ قرآن را بدانند؛ این جواهر قیمتى را براى خودشان نگه دارند؛ آن کسانى که با تلاوت قرآن مأنوسند، این رشته‌ى مبارک را از دست ندهند، رها نکنند؛ آن کسانى که با قرآن مرتبطند، تدبّر در قرآن را، تدبّر در معانى قرآن را، تعمّق در مفاهیم قرآنى را، هدف خودشان قرار بدهند؛ اینها چیزهایى است که ما را قدم‌به‌قدم به قرآن نزدیک میکند. اگر با قرآن مأنوس شدیم، به قرآن نزدیک شدیم، مفاهیم قرآنى در دل ما توانست اثر بگذارد، آن‌وقت میتوانیم امیدوار باشیم که امّت اسلام عزّت وعده داده شده‌ى از سوى خداى متعال را [به دست خواهد آورد]: وَ للهِ‌ العِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلمُؤمِنین؛ این عزّت را آن‌وقت خدا به امّت اسلامى خواهد داد. اگر با قرآن مأنوس شدیم، آثار و برکات آن اینها است. بیانات حضرت امام خامنه ای مد ظله العالی در دیدار شرکت کنندگان در سى‌ویکمین دوره‌ى مسابقات بین‌المللى قرآن کریم‌۱۳۹۳/۰۳/۱۳
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ادامه تفسیر آیه ۲۷۵ سوره بقره سپس راه را به روى توبه کاران باز گشوده، 🤲😥مى فرماید:  هر کس اندرز الهى به او رسد و (از رباخوارى) خوددارى کند، سودهایى که در سابق (قبل از حکم تحریم ربا) به دست آورده مال او است و کار او به خدا واگذار مى شود  و گذشته او را خدا خواهد بخشید (فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى فَلَهُ ما سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَى اللّهِ).  اما کسانى که (به خیره سرى ادامه دهند) و به رباخوارى باز گردند (و این گناه را همچنان ادامه دهند) آنها اهل دوزخ اند 🥶و جاودانه در آن مى مانند  (وَ مَنْ عادَ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ).   در جمله قبل تصریح شده بود، این قانون مانند هر قانون دیگر گذشته را شامل نمى شود، و به اصطلاح عطف به ما سبق نمى گردد; زیرا اگر قانون بخواهد زمان قبل از تشریع خود را شامل شود، مشکلات فراوانى در زندگى مردم به وجود مى آید، به همین دلیل، همیشه قوانین از زمانى که رسمیت مى یابد، اجرا مى شود. البته معنى این سخن آن نیست که اگر رباخواران طلب هایى از افراد داشتند مى توانستند بعد از نزول آیه چیزى بیش از سرمایه خود از آنها بگیرند، بلکه منظور این است سودهایى که قبل از نزول آیه گرفته اند بر آنها مباح شده است.   جمله  وَ أَمْرُهُ اِلَى اللّهِ  گر چه ظاهرش این است که آینده این گونه افراد از نظر عفو و مجازات روشن نیست، بلکه بسته به لطف الهى است، ولى با توجه به جمله قبل از آن (فَلَهُ ما سَلَفَ)، معلوم مى شود منظور همان عفو است، گویا اهمیت گناه ربا سبب شده است که حتى حکم عفو درباره کسانى که قبل از نزول آیه دست به این کار زده اند به طور صریح گفته نشود. در معنى این جمله، احتمالات دیگرى نیز داده اند که چون بر خلاف ظاهر بود از نقل آن صرف نظر شد.   در پایان این آیه، اشاره به عذاب جاویدان شده بود، با این که مى دانیم چنین عذابى مخصوص کفار است، نه افراد با ایمان گنهکار، گویا این تعبیر اشاره به آن است: رباخوارانى که اصرار بر خوردن ربا دارند، ایمان درستى ندارند; چرا که با این قانون مسلّم الهى که مخالفت با آن، همچون جنگ با خداوند است به مخالفت برخاسته اند. و یا این که رباخوارى مستمر و دائم سبب مى شود آنها بدون ایمان از دنیا بروند و عاقبتشان تیره و تار گردد. این احتمال نیز وجود دارد که: خلود در اینجا مانند آیه ۹۳ سوره  نساء  که حکم عذاب جاودان و خلود را درباره قاتلان افراد بى گناه ذکر کرده، به معنى مجازات طولانى باشد نه ابدى و جاویدان. تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۲۹
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ خداوند، ربا را نابود مى کند. و صدقات را افزایش مى دهد و خداوند، هیچ ناسپاسِ گنهکارى را دوست نمى دارد. (بقره/276)   در آیه بعد، مقایسه اى بین ربا و انفاق در راه خدا مى کند، مى فرماید:  خداوند ربا را نابود مى کند و صدقات را افزایش مى دهد  (یَمْحَقُ اللّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ). (خارج از متن تفسیر: هر چقدر افراد ایمان و اعتقاد قلبی بالاتری به وعده های الهی و قرآن حکیم داشته باشند به تناسب آن بهتر این حقیقت را درک می‌کنند که بواقع خداوند ربا را نابود و صدقات را افزایش می‌دهد. و درجه این اعتقاد درونی است که موجب می‌شود افراد باتقوا نسبت به نیازمندان اهتمام ویژه ای داشته باشند)   آن گاه مى افزاید:  خداوند هیچ انسان بسیار ناسپاسِ گنهکار را (که آن همه برکات انفاق را فراموش کرده و به سراغ آتش سوزان رباخوارى مى رود) دوست نمى دارد  (وَ اللّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ کَفّار أَثیم).  مَحْق  به معنى نقصان و نابودى تدریجى است، و  ربا  نمو و رشد تدریجى است. از آنجا که رباخوار به وسیله ثروتى که در دست دارد حاصل دسترنج طبقه زحمتکش را جمع مى کند و گاه با این وسیله به هستى و زندگى آنان خاتمه مى دهد و یا لااقل بذر دشمنى و کینه در دل آنان مى پاشد به طورى که تدریجاً تشنه خون رباخوار مى گردند، و جان و مالش را در معرض خطر قرار مى دهند;   قرآن مى گوید:  خدا سرمایه هاى ربوى را به نابودى سوق مى دهد  این نابودى تدریجى که براى افراد رباخوار هست براى اجتماع رباخوار نیز مى باشد.🤔 در مقابل، کسانى که با عواطف انسانى و دلسوزى در اجتماع گام مى نهند و از سرمایه و اموالى که تحت اختیار دارند انفاق کرده و در رفع نیازمندى هاى مردم مى کوشند، با محبت و عواطف عمومى مواجه مى گردند، و سرمایه آنها نه تنها در معرض خطر نیست، که با همکارى عمومى، رشد طبیعى خود را مى نماید این است که قرآن مى گوید:  و انفاق ها را افزایش مى دهد.👌👌👌   این حکم در فرد و اجتماع یکى است، در اجتماعى که به نیازمندى هاى عمومى رسیدگى شود، قدرت فکرى و جسمى طبقه زحمتکش و کارگر که اکثریت اجتماع را تشکیل مى دهد به کار مى افتد، و به دنبال آن یک نظام صحیح اقتصادى که بر پایه همکارى عمومى و بهره گیرى عموم استوار است به وجود مى آید.  کَفّار  از ماده  کُفُور  (بر وزن فجور) به کسى گویند که بسیار ناسپاس و کفران کننده باشد، و  اَثِیم  کسى است که گناه زیاد مرتکب مى شود. جمله فوق مى گوید: رباخواران نه تنها با ترک انفاق و قرض الحسنه و صرف مال در راه نیازمندى هاى عمومى شکر نعمتى که خداوند به آنها ارزانى داشته به جا نمى آورند، بلکه آن را وسیله هرگونه ظلم، ستم، گناه و فساد قرار مى دهند و طبیعى است که خدا چنین کسانى را دوست نمى دارد. تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۴۳۱