نقل می‌کنند که شاه عباس وقتی میدان نقش جهان را می‌ساخت،
دم دمای غروب خودش می‌رفت و مزد کارگران را می‌داد.
کارگران هم برای دیدن شاه و هم برای گرفتن پول صف می‌کشیدند
و خوشحال و قبراق مدت‌ها در صف می‌ماندند تا از دست شاه پول بگیرند.
در این میان عده‌ای بودند که کار نکرده بودند و روی خاک غلت می‌زدند و لباس‌های خود را خاکی می‌کردند و در صف می‌ایستادند تا بدون زحمت کشیدن حقوق دریافت کنند.
وقتی نوبت به آنان می‌رسید،
سر کارگرانِ عصبانی که کار نکرده‌های رند را خوب می‌شناختند،
به پادشاه ندا می‌دادند و کارگران خاک‌مالی‌شده را با فحش و بد و بی‌راه بیرون می‌انداختند
أمّا شاه عباس آن‌ها را صدا می‌زد و به آن‌ها نیز دستمزد می‌داد و می‌گفت:
من پادشاهم و در شأن من نیست که اینان را ناامید برگردانم!
یا صاحب الزمان!
مدت‌هاست در بساط شما خودمان را خاک‌مالی کرده‌ایم!
گاهی در نیمه‌ی شعبان،
گاهی جمعه‌ها
گاهی در زیارت و گاهی در قنوت نماز، دعای‌تان کرده‌ایم!
می‌دانیم این کارها کار نیست
و خودمان می‌دانیم کاری نکرده‌ایم
ولی خوب یاد گرفته‌ایم خودمان را خاک مالی کنیم و در صف، منتظر بمانیم
تا دستمزد دریافت کنیم.
ای پادشاه مُلک وجود!
این دست‌های نیازمند،
این چشم‌های منتظر،
این نگاه‌های پرتوقع،
گدای یک نگاه شمایند!
یک نگاه!
🎧
#مناجات_شعبانیه
#موسسه_شهید_دانشگر
╭─┅🍃🌺🍃•┅─╮
@shahiddaneshgar
╰─┅🍃🌸🍃•┅─╯
