🖋 دانشمندان سربلند ایران 👈🏼 ‌بررسی نقش مجاهدت نخبگان علمی در اقتدار کشور ‌به مناسبت سالگرد شهادت شهیدان احمدی روشن و علی‌محمدی 🔹حوالی ظهر روز ۲۱ دیماه ۱۳۹۰ و درست یکروز مانده به دومین سالگرد ترور و شهادت دانشمند شهید دکتر مسعود علی‌محمدی، خبری روی خروجی رسانه‌ها رفت که محدود به داخل ایران نماند. یک انفجار در خیابان شریعتی، تقاطع خیابان شهید گل‌نبی اتفاق افتاده بود. زمان زیادی از پخش خبر اولیه نگذشته بود که مشخص شد، این صدای انفجار مربوط به یک عملیات تروریستی بوده است؛ سوژه ترور جوان سی‌ودو ساله‌ای بود به نام مهندس مصطفی احمدی‌روشن، فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و معاون بازرگانی مجتمع بازفرآوری اورانیوم ایران؛ تأسیساتی که همه آن را به نام سایت هسته‌ای نطنز می‌شناسند. 🔹 ترور مصطفی، اقدام جدیدی نبود. دو سال قبل‌تر از آن و در ۲۲ دیماه ۱۳۸۸ ،دکتر مسعود علیمحمدی، استاد برجسته گروه فیزیک ذرات بنیادی دانشگاه تهران هم در حال عزیمت به دانشگاه و در مقابل منزلش در قیطریه تهران، هدف حمله تروریستی قرار گرفت و به شهادت رسید. 📜 #گزارش_هفته این شماره را در khl.ink/khat مطالعه کنید

📝 #گزارش_هفته | نسخه‌ای برای چالش‌های زندگی امروزی 👈 چرا باید زندگی شهدا را نوشت و منتشر کرد؟ و چرا باید مطالعه کرد؟ 🔹«بحمدالله ماجرای خاطره‌نویسی شهیدان، یک ماجرای راه‌افتاده‌ای در کشور است که باید تقویت بشود؛ باید بیشتر و بهتر با هنرمندیِ کامل نوشته بشود، این کتابها را جوانها بخوانند، همه بخوانند ان‌شاءالله و استفاده کنند.» این بخشی از بیانات رهبر معظّم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای ستاد مرکزی کنگره‌‌ی ملّی شهدای سبزوار و نیشابور، در خردادماه سال گذشته است و البتّه تنها یکی از توصیه‌های مکرّر ایشان درباره‌ی لزوم ثبت‌وضبط، نشر و مطالعه‌ی خاطرات و زندگی شهدا است. امّا چرا ایشان در‌این‌باره این‌قدر تأکید دارند و این موضوع چه آثار و نتایجی دارد؟ این پرسش را می‌توان از منظرهای مختلفی مورد بحث و بررسی قرار داد که در ادامه به برخی از نکات مربوط پرداخته می‌شود. 🔸تجلیل از شهدا و بازماندگان آنان به مثابه‌ی قهرمانان ملّی 🔹جمع‌آوری و انتشار خاطرات و زندگینامه‌ی شهدا، به‌نوعی، قدرشناسی و تجلیل از آنان نیز محسوب می‌شود. اگرچه شهدا نیازی به این تجلیل و قدرشناسی ندارند و خانواده‌های آنان نیز با خدا معامله کردند و توقّعی شخصی در این زمینه ندارند، قدردانی از کسانی که جان خود، یعنی گران‌بهاترین داشته‌شان را فدا کرده‌اند، یک وظیفه‌ی دینی و ملّی و اخلاقی است... 🔍 ادامه را بخوانید: khl.ink/f/57516