#برشے_از_زندگی_نامه_شهید #دستهایے_زیر_برف🌷 ⚜عبدالحسین موسوی‌نژاد دوم اردیبهشت ماه ۱۳۴۸در روستای جوادیه قم به دنیا آمد. او كه در زادگاه #مقتدایش حضرت امام دیده به جهان گشوده بود، به دلیل ارتباطی كه مرحوم پدرش حجت‌الاسلام سیدجواد موسوی‌نژاد با حضرت امام داشت، از همان دوران كودكی وارد فعالیت‌های انقلابی شد و به همراه برادر بزرگ‌ترش ابوالحسن از هفت، هشت سالگی اعلامیه‌های#امام را پخش می‌كردند. ازمرورزندگی نامه این شهیدبا شخصیتی آشنا می‌شویم كه به خاطر تربیت مذهبی‌اش، از دوران#طفولیت نشانه‌هایی از انقلابی‌گری را به نمایش می‌گذارد. عبدالحسین همان كودكی است كه به خاطر نخواندن ترانه سر كلاس هنر، توسط معلم طاغوتی تنبیه می‌شود:«آقای گلمحمدی همه بچه‌ها را جمع می‌كرد و می‌گفت به نوبت پای تخته بیایند و ترانه بخوانند، اما ابوالحسن و عبدالحسین #مذهبی بودند و نمی‌پذیرفتند. حتی وقتی آقا معلم دست‌شان را توی برف فرو برد تا یخ كند و #شلاق‌هایش حسابی بچسبد، باز دو بچه سید قبول نكردند ترانه بخوانند...» شهید موسوی‌نژاد با چنین روحیه‌ای پرورش می‌یابد و بعد از انقلاب و شروع جنگ، از ۱۶ سالگی به جبهه می‌رود. خصوصاً كه دایی‌اش در سال ۶۴به شهادت می‌رسد و همان سال عبدالحسین رخت رزمندگی به تن می‌كند:«سال ۶۴ محمد سمیع مطلبی دایی عبدالحسین به شهادت رسید. سید وصیتنامه دایی را خواند و دیگر ⚜طاقت نیاورد. می‌گفت مادر#نذر و#نیاز می‌كنی نمی‌گذاری شهید شوم.» #شهید_موسوے_نژاد #برسر_مزار_دایی_شهیدش #شهید_محمد_سمیع_مطلبے @shahidmosavinejad