در زندگـــــی ... دنبالِ ڪسانی حرڪت ڪنید ، ڪہ هرچه به جنبه‌های خصوصی‌ترِ زندگـی ایشـان نزدیڪ شوید تجلـی ایمـــان را بیشتـر ببینیـد #حماسه_سازان_خانطومان #روزتون_شهدایی @shahidmoshtaghi

خوشا آنان که جانان می شناسند طریق عشق و ایمان می شناسند بسی گفتیم و گفتند از شهیدان شهیدان را شهیدان می شناسند🕊 #حماسه_سازان_خانطومان یادشان میکنیم با ذکر #صلوات @shahidmoshtaghi

#کتابخوانی 📚 از ام الرصاص تا خانطومان ساعت چهار صبح ۱۳۹۵/۱/۱۵ است که سوار اتوبوس ها می شویم. مزار دوشهید گمنام در محوطه پادگان لشکر۲۵ کربلای مازندران، آخرین خداحافظی های مارا در خاطره ثبت می کند. به اطراف نگاه می کنم ولوله ای برپاست. چهره ی بعضی ها از شدت نورانیت، از بقیه متمایز شده است. چهار اتوبوس آماده حرکت هستند تا نیروها را به تهران برسانند. از پنجره به بیرون نگاه می کنم سردار "حمیدرضا رستمیان" فرمانده لشکر را می بینم که هنوز سوار نشده، اما نگاه متفکرانه اش را به بچه ها گره زده است؛ شاید دارد به این فکر می کند که اینبار چه کسانی از این جمع، جز شهدا خواهند بود! به راستی فقط خدا می داند که این بار از این کاروان، چندنفرشان به کاروان شهدا ملحق می شوند! به ساعت نگاه می کنم. چهارو بیست دقیقه صبح است و ما هنوز از پادگان کربلا خارج نشده ایم. اندکی بعد ماشین ها راه می افتند. نماز صبح را در سوادکوه می خوانیم. تقریبا ساعت نه صبح به پادگان امام حسین تهران می رسیم. برای استراحت وارد آسایشگاه ها میشویم. ساعت یازده برای گرفتن لباس نظامی به صف شدیم و بعدش کلاس حفاظت و نماز و بعد برای صرف ناهار می رویم. بعد از چندساعتی استراحت حالا داخل ماشین هستیم و به سمت فرودگاه مهرآباد می رویم، پنج ساعتی در فرودگاه معطل شدیم. حوالی یک بامداد بود که سوار هواپیما شدیم. بیشتر بچه ها دارند قرآن می خوانند. هواپیما دارد دور می گیرد. موتورهایش به کار افتاده اند. سرعت هرلحظه بیشتر می شود. از زمین کنده می شویم. اما انگار هواپیما قوتی در بدن ندارد. هواپیما به سمت آسمان تهران اوج می گیرد؛ همه چیز زیر پای ما قرار دارد. هرلحظه، تهران کوچک و کوچکتر می شود. بهترین پسران و مردان این ملت برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) راهی شده اند. بیست دقیقه ای از آغاز پروازمان می گذرد. اکثر بچه ها خوابیده اند. نمی دانم کدام یک از این ها به دعوت خدا لبیک خواهندگفت؛ اما مطمئن هستم که عده ای از این کاروان جزء شهدا خواهند بود. کل چراغ های هواپیما را خاموش کردند. فضا به شدت تاریک شده بود؛ در فکر و خیال بودم که خوابم برد. اما کمی بعد با ضربه ناگهانی بیدار شدم. صدای صلوات بچه ها را شنیدم. ساعت سه و ده دقیقه شب ۱۳۹۵/۱/۱۶ در فرودگاه دمشق فرود آمده بودیم. کمی بعد، از هواپیما پیاده شدیم و راهی حرم بانوی دمشق شدیم! #حماسه_سازان_خانطومان @shahidmoshtaghi

#حماسه_سازان_خانطومان سالروز آسمانی شدن دلاوران و خاکیان افلاکی لشکر قهرمان ۲۵ کربلای مازندران در کربلای خانطومان سوریه، گرامی و یاد و نامشان همواره بر فراز قله های دلدادگی به ایران و اسلام برافراشته باد. #کانال_شهید_مدافع_حرم_حسین_مشتاقی @shahidmoshtaghi

#کتابخوانی 📚از امر الرصاص تا خانطومان از دویار آسمانی چه بگویم؟ هرچه بگویم کم گفته ام. #سیدرضا_طاهر مقاومت جانانه ای در خانه زرد داشت! می گفت:«اونقدر توی خونه زرد می جنگم تا اون جا قتلگاه من بشه.» شهید #حسین_مشتاقی که وقتی اورا صدا می زدند، مثل باز شکاری خودش را به خانه زرد و هرجای دیگری می رساند. یادم هست که در ۹۵/۱/۳۱، وقتی به او گفتند: «به خونه زد برو و به سیدرضا طاهر دست بده و کمکش کن!» او طوری رفت که زودتر از سیدرضا وارد خانه شد! وقتی رسید، بی سیم زد و گفت:«به کی دست بدم؟ اینجا که کسی نیست!» و در ۹۵/۲/۱۶، سیدرضا طاهر زودتر از او وارد خانه زرد شده بود. وقتی سیدرضا تیر خورد، از طریق بی سیم گفت: «کسی داخل نیاد.» اما در همین لحظه، مشتاقی وارد خانه زرد شد و او هم تیر خورد. خودم صدای مشتاقی را از بی سیم شنیدم که می گفت: «بچه ها من تیر خوردم. اگر می تونید بیایید منو ببرید!» چند دقیقه بعد، بار دیگر بی سیم زد و گفت: «من دیگه دارم یا حسین(ع) می شم!» #حماسه_سازان_خانطومان #کانال_شهید_مدافع_حرم_حسین_مشتاقی @shahidmoshtaghi

#کتابخوانی 📚از ام الرصاص تا خانطومان اما قصه ی پر غصه و داستان دنباله دار صدای بسیاری از بچه ها که از بی سیم به گوش می رسد؛ صدای #مکالمات_بی_سیم #لحظات_آخر_آسمانی_شدن حسین مشتاقی: «مشتاقم! پشت خونه زرد هستم. یه نفر جواب بده!» عبدالله: «مشتاق_عبدالله» مشتاقی: «جانم! من دم در خونه زرد هستم.» عبدالله: «دور و بر خونه زرد وضعیت چه طوره؟» مشتاقی: «اطراف رو هنوز نگرفتیم. بهت می گم.» عبدالله: «کاملا مواظب باشید!» مشتاقی: «جایی که سالخورده شهید شده، یه تک تیرانداز داره بچه هارو می زنه!» عبدالله: «تو هم همپای اون، یه نفر رو بکار تا اون رو بزنه!» سیدرضا: «تقی_سیدرضا» تقی: «جانم!» سیدرضا: «سیدرضا هستم. تیر خوردم. بچه ها رو بفرستید توی خونه زرد!» تقی: «مشتاق_تقی» مشتاقی: «جانم! من توی خونه زردم. مشغول درگیری ام.» تقی: «ماشاالله! خدا قوت بده! سیدرضا رو بیارید عقب!» سیدرضا: «مشتاق_سیدرضا» مشتاقی: «سید، کجایی؟ جلو هستن! من تیر اندازی کنم؟» سیدرضا: «یکی از بچه ها هست. مشتاق، جلو نیا! دشمن هم هست.» در اینجا، شهیدمشتاقی این هشدار شهیدسیدرضا طاهر را نشنید یا به آن اهمیتی نداد. او برای کمک به همرزمش وارد خانه زرد شد که دشمن او را هدف قرار داد. پس از او دیگر کسی نتوانست برای کمک به آنها، وارد خانه شود و منطقه به طور کامل تحت تصرف دشمن درآمد. پیکر پاک این شهیدان، در خانه زرد خانطومان جاودانه شد. اما چند روز بعد با لطف و عنایت خداوند، پیکر هردو شهید در مبادله ی تکفیری ها با حزب الله لبنان، به وطن بازگشت. #حماسه_سازان_خانطومان #کانال_شهید_مدافع_حرم_حسین_مشتاقی @shahidmoshtaghi

#کتابخوانی 📚از ام الرصاص تا خانطومان #مکالمات_بی_سیم #لحظات_آسمانی_شدن مشتاقی: «محمود_مشتاق» محمود: «بله!» مشتاقی: «خونه زردم. نیرو می خوام!» محمود: «مشتاق کجایی؟» مشتاقی: «تو خونه زردم. وضعیت خیلی بده! بیایید اینجا، تانک دشمن آمده بالا!» «تقی! صدا رو داشتی؟ ما خونه زرد رو گرفتیم.» رضا: «طاها_رضا» طاها: «بله!» رضا: «به کمکی بگو دست شون رو بگیره!» مشتاقی: «مشتاقم! توی خونه زردم. نیرو می خوام!» «الان بچه ها میان؟» رضا: «عبدالله! مشتاق توی خونه زرده! نیرو بفرستید! بچه ها توی خونه زرد مشکل دارند! درگیری خیلی سنگینه! نیروهای ما کمه!» مشتاقی: «محمود_مشتاق» محمود: «بله!» مشتاقی: «وضعیت سیدرضا خیلی بده! نیرو بفرست!» محمود: «می فرستم، چشم!» مشتاقی: «عبدالله_مشتاق» عبدالله: «مشتاق کجایی؟ سریع بگو؟» مشتاقی: «توی خونه زردم. بیا! حال مون خیلی بده! من تنهام.» (در این زمان، حسین مشتاقی هم تیر می خورد.) #حماسه_سازان_خانطومان #کانال_شهید_مدافع_حرم_حسین_مشتاقی @shahidmoshtaghi

#کتابخوانی 📚از ام الرصاص تا خانطومان #مکالمات_بی_سیم #لحظات_آسمانی_شدن مشتاقی: «بچه ها من مشتاقم! خداحافظ!» عبدالله: «مشتاق جان صبر کن! بچه ها دارن میان.» مشتاقی: «عبدالله، وضعیت قرمزه!» «عبدالله! مشتاقم. توی خونه زردم. یا حسینم! عبدالله!» عبدالله: «محسن_عبدالله» محسن: «به گوشم!» عبدالله: «اگه صدای بچه هارو داری، سمت چپ خونه زرد رو بکوبید!» مشتاقی: «عبدالله! مشتاقم. تو رو خدا خودتونو برسونید!» عبدالله: « دارم میام!» مشتاقی: «مشتاقم! اون ها دارن ما رو می زنن! من زخمی ام! من دیگه دارم می رم! دارم یا حسین(ع) می شم!» #حماسه_سازان_خانطومان #کانال_شهید_مدافع_حرم_حسین_مشتاقی @shahidmoshtaghi