💥چرا به ما شیعه جعفری می‌گویند؟ #شهادت_امام_صادق_علیه‌السلام

💠🍁💠🍁💠🍁💠🍁💠🍁 امام صادق عليه السلام را ديدم كه بين مشرق و مغرب را پُر كرده بود ... خطيب و واعظ مشهور حاج شيخ مهدى خراسانى در شب جمعه هفتم جمادى الاولى سال ۱۳۶۹ هجرى در نجف اشرف بر روى منبر در مسجد انصارى قدس سره از آية اللَّه حاج شيخ جعفر شوشترى نقل كرده كه ايشان در كربلا بر روى منبر اين روايت را به شرحى كه گفته مى شود براى مردم بيان كرد. هنگامى كه منصور امام صادق عليه السلام را احضار كرد و آن حضرت از مدينه به بغداد آمد، در كنار دجله نزول اجلال فرمود، پيرمردى از شيعيانش با او ملاقات كرد و عرض كرد: خودت را به من بشناسان. امام عليه السلام فرمود: آيا مى خواهى مرا بشناسى؟ عرض كرد: بلى. امام عليه السلام به اصحاب خود كه در خدمتش بودند فرمود: او را در دجله بيندازيد. آنها هم اطاعت كردند و او را در ميان دجله انداختند، آن بنده خدا كه چنين ديد شروع كرد به فرياد كردن و تعجّب كردن از آنچه در مقابل خواسته اش ملاقات كرد، در ميان آب دست و پا زد، بالا و پائين رفت تا آنكه خود را با شناورى از دجله خارج كرد، او اظهار تعجّب مى كرد كه اين چه كارى بود و چرا امام عليه السلام چنين دستورى داد. امام عليه السلام دستور داد دوباره او را در دجله بيندازند، و اطرافيان او را گرفته و در دجله انداختند، آتش خشم او برافروخته گرديد و كلماتى كه تعجّب او را نشان مى داد پشت سر هم مى گفت تا اينكه اين بار هم با زحمت خود را خارج كرد و آن حضرت را مورد سرزنش قرار داد و چنين كارى را از ايشان بعيد شمرد. امام عليه السلام دستور داد براى بار سوّم او را در ميان دجله بيندازند، و لحظه اى بعد خود را در ميان آب ديد كه توان شناكردن ديگر برايش نمانده بود، امواج آب هم او را در وسط رودخانه برده بود، در چنين وضعى حالت انقطاع به او دست داد. امام عليه السلام چون ناتوانى او را از شناكردن و خارج شدن مشاهده فرمود دست كريمانه خود را دراز كرد و او را كه در وسط دجله بود خارج كرد، همينكه از آب بيرون آمد خود را بر قدم هاى حضرت انداخت و اظهار كرد كه امام را بخوبى شناخته است. اطرافيان از او سئوال كردند: چگونه شناختى؟ عرض كرد: هنگامى كه از شناكردن عاجز شدم و يقين به هلاكت و نابودى خود كردم از همه جا و همه چيز دل بريدم و خدا را صدا زدم، چيزى نمانده بود كه در ته آب فرو روم و خفه شوم كه پرده‌ها از مقابل چشمانم كنار رفت، امام صادق عليه السلام را ديدم كه بين مشرق و مغرب را پر كرده بود و غير از او چيزى را نمى ديدم، او مرا نجات داد. [۱] [۱]: اين احاطه وجودى امام عليه السلام است كه در دعاى رجبيّه مى خوانيم: «بهم ملأت سماءك و أرضك» يعنى آسمان و زمين را به وجود ايشان پر كردى، اين ذوات مقدّسه همه جا هستند، در همه زمان‌ها و مكانها و با همه موجودات بوده و هستند، و هيچ زمان و مكانى خالى از وجود ايشان نبوده و نيست، كه آنها مظهر اسم يا محيط پروردگارند. ترجمه کتاب نفیس (القطره): قطره ای از دریای فضایل اهل بیت علیهم السلام - بخش هشتم - جلد۱،صفحه۵۵۶. ☆ مَنْ كُنْتُ مَوْلاه فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاه ☆

سید ابوالفضل کاظمی راوی کتاب زیبای کوچه نقاشها

♨️چرا به ما شیعه جعفری می گویند؟ 👌 #سخنرانی بسیار شنیدنی 💚 ثواب نشرباهزااااران هزارسلام وصلوات تقدیم به حضرت #عباس ومادربزرگوارشان به نیت ظهورحضرت حجت «سلام الله وصلواته علیهم به عدد علمه » .

❓چقدر دلسوز زندگی و همسرت هستی؟ 🔹دلسوزی یعنی تو جاده زندگی کم نیاری. #همسرداری #اخلاقی #تلنگر ı کانال پرتوی حق ı 🔺عضویت🔺

▪️زیارتنامه امام جعفر #صادق (صلوات الله وسلامه علیه به عدد علمه) بسم الله الرحمن الرحيم 🖤السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الإِمَامُ الصَّادِقُ.السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الوَصِيُّ النَّاطِقُ. السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الفَاتِقُ الرَّاتِقُ.السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا السَّنَامُ الأَعْظَمُ. السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّرَاطُ الأَقْوَمُ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مِفْتَاحَ الخَيْرَاتِ .السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَعْدِنَ البَرَكَاتِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ الحُجَجِ وَالدَّلالاتِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ البَرَاهِينِ الوَاضِحَاتِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نَاصِرَ دِينِ اللَّهِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نَاشِرَ حُكْمِ اللَّهِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا فَاصِلَ الخِطَابَاتِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا كَاشِفَ الكُرُبَاتِ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَمِيدَ الصَّادِقِينَ.السَّلامُ عَلَيْكَ يَا لِسَانَ النَّاطِقِينَ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خَلَفَ الخَائِفِينَ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا زَعِيمَ الصَّالِحِينَ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ المُسْلِمِينَ.السَّلامُ عَلَيْكَ يَا كَهْفَ المُؤْمِنِينَ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا هَادِيَ المُضِلِّينَ. السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَكَنَ الطَّائِعِينَ. وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى العَبَّاسِ عَمِّ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُه (به عدد علم الله) 💚ثواب نشرباهزارااان صلوات هدیه به شهداومومنین به نیت ظهورحضرت #حجت سلام الله علیه

خاطره ای از شهید محمد حسین فهمیده راوی : مادر شهید داشتم خونه رو مرتب می کردم حسین گوشه‌ی آشپزخونه نشسته و به نقطه‌ای خیره شده بود اونقدر غرق افکار خودش بود که هر چی صداش کردم، جواب نداد رفتم جلوش و گفتم: حسین... حسین ... کجایی مادر؟! یهو برگشت و بهم نگاه کرد گفتم: حسین جان! کجایی مادر؟! خندید و گفت: سر قبرم بودم مامان... از تعجب خنده‌ام گرفت. بهش گفتم: قبرت؟!.. قبرت کجاست مادر جون؟! گفت: بهشت زهرا سلام الله علیها ردیف ۱۱ قطعه ۲۴ شماره ۴۴ چیزی نگفتم و گذشت ... وقتی شهید شد و دفنش کردیم به حرفش رسیدم؛ با کمال تعجب دیدم دقیقاً همون جایی دفن شده که اون روز بهم گفته بود پشتم لرزید، فهمیدم اون روز واقعاً سر قبرش بوده... 💚تعالی درجات شهدا و عزیزان شهداواین شهیدنازنین و به نیت ظهورحضرت؛ هزارااااان هزارسلام ودرودو#صلوات

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» 🔘عدم شفاعت برای کاهل نماز 🎙یوسف شیخ 🕧 زمان: ۳ دقیقه و ۴۹ ثانیه 🔹در وقت وفات امام صادق(ع) جریانی رخ داد که( برای مدعیان دین مداری) بسیار حائز اهمیت است) وقتی ابوبصیر آمد به «ام‌حمیده» (همسر امام جعفر صادق(ع) و مادر گرامی امام موسی‌بن جعفر(ع) تسلیتی عرض کند، ام‌حمیده گریست، ابوبصیر هم که کور بود گریست. بعد ام‌حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر نبودی و لحظه آخر امام را ندیدی، جریان عجیبی رخ داد، عرض کرد چی؟ فرمود: امام در یک حال فرو رفت که تقریبا حالت غشوه‌ای بود. بعد چشمهایش را باز کرد و فرمود: تمام خویشان نزدیک را بگویند بیایند بالای سر من حاضر شوند. ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت کردیم، وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات که لحظات آخر عمرش را طی می‌کرد، یک مرتبه چشمش را باز کرد، رو کرد به جمعیت و همین یک جمله را گفت: «لن تنال شفاعتنا مستخفا بالصلوه» هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک بشمارند، نخواهد رسید. این را گفت و جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. امام نفرمود که شفاعت ما به مردمی که نماز نمی‌خوانند نمی‌رسد، آنکه تکلیفش خیلی روشن است. گفت: به کسانی که نماز را سبک می‌شمارند. یعنی چرا نماز را سبک می‌شمارند؟ وقت و فراغت دارد می‌تواند نماز خوبی با آرامش بخواند، ولی نمی‌خواند. نماز ظهر و عصر را تا نزدیک غروب نمی‌خواند. نزدیک غروب که شد می‌رود یک وضوی سریعی می‌گیرد و بعد با عجله یک نمازی می‌خواند و فورا مهرش را می‌گذارد آن طرف، نمازی که نه مقدمه دارد نه مؤخره، نه آرامش دارد و نه حضور قلب... [گفتارهای معنوی، استاد شهید مطهری، ص ۶۵] ***