🗓 ۵ ژانویهٔ (۱۹۲۶م)، مصادف است با سالمرگ «ادوارد گرانویل براون» خاورشناس، ایران شناس فراماسون، مأمور اینتلیجن سرویس انگلیس در ایران، مأمور تحریف تاریخ مشروطه و تطهیر نقش منفی انگلیس در آن! مأمور هماهنگ کننده عناصر غربگرای وابسته به انگلیس در ایران (انتقال دهنده دستورات لندن به ایادی انگلیس)، مأمور تخریب شخصیت مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره)، ...
💢مقدمه
✍ در دوره ای هستیم که متأسفانه به واسطه عدم آگاهی و اطلاع رسانی صحیح و عملکرد های عامدانه برخی مدیران فرهنگی، آثار افراد معلوم الحالی چون براون فراماسون، مبنا، مرجع و منبع تاریخ، قرار می گیرند و مورد استناد! چرا؟! آیا شکل جدیدی از تشکیلات فراماسونری دوره قاجار و پهلوی در حال نفوذ و توطئه در امور فرهنگی و... است؟!
براون، با وجود تحصیل در دانشگاه کمبریج، تمام وقت خود را صرف آموزش زبان فارسی و عربی میکرد! و تألیفات او نیز عمدتاً ادبی و سیاسی بود و در دانشگاه هم سمت رئیس کرسی زبانشناسی و آموزش زبان فارسی را دارا بود. وی قبل از ورود به ایران زبان فارسی را نیک یاد گرفت تا آنجا که هنگام ورود به ایران نیز اشعار مثنوی مولوی را به آواز میخواند. به این ترتیب گزینهی بسیار ایدهآلی برای فرستاده شدن به ایران از سوی انگلستان شناخته می شد! ...در احوال براون، همین بس که از دوستان و همفکران تقی زاده ماسون معلوم الحال بود و تقی زاده، برای بزرگداشتش مجلس یادبود گرفت! ...
یکی از مأموریت های براون، تخریب شخصیت مرجع شهید، علامه شیخ فضل الله نوری(ره) بود. از زمان پیروزی جنبش تنباکو، دشمنان دین و مملکت، عظمت علامه شیخ فضل الله نوری(ره) را که به عنوان نماینده تام الاختیار میرزای شیرازی، نقش محوری و اساسی در پیروزی آن داشت، شناختند و حرکاتش را زیر ذره بین قرار دادند.از این رو میرزای شیرازی همواره نگران حالش بود و جویای احوالش.
ادوارد براون می نویسد:
«لغو این امتیاز لطمه بزرگی به حیثیت دولت انگلیس وارد آورد.»
انگلیس پس از لغو امتیاز تنباکو تصمیم گرفت که عامل این شکست را بتدریج تضعیف و سپس از دور خارج کند. بردار کردن شیخ فضل الله یکی از صحنه های سناریوی شوم انگلیس خبیث در تسلط مطلق بر کشور با تضعیف روحانیت است.
علامه نوری(ره) عالمی فرهیخته، آگاه، با تعصب، با نفوذ و دشمن ستیز بود. او در برخورد با قدرت های استکباری، اصلاً اهل مماشات نبود. به هیچ وجه حاضر نبود آنها را به عنوان حتی یک واقعیت بپذیرد.او به میزانی که دشمن ستیز بود، دارای دشمنان بسیار از قدرتهای خارجی و عوامل داخلی آنها بود.شیخ که به خوبی راه را یافته بود و هدف خود را بی محابا تعقیب می کرد مورد بغض و کینه زورمداران و خائنان به وطن قرار داشت.همانهایی که قدرت فوق العاده روحانیت را در به زانو درآوردن قدرت لندن در جریان تحریم تنباکو[که شیخ نقش اصلی را در آن داشت]در سال ۱۲۷۰ش دیده بودند و شکست ذلّت بار انگلیس را مشاهده کردند، درصدد ضربه زدن به شیخ فضل الله بر آمدند.
🔰ادامه در بخش دوم🔰
🔰بخش دوم🔰
💢نقدی بر کتاب انقلاب مشروطیت ایران؛
✍ از: عرفان حکیمی، پژوهشگر تاریخ
⁉️ادوارد براون انقلاب مشروطه را چگونه تحلیل میکرد؟
ادوارد براون در قامت یک مورخ، آشکارا تمایلات وطنپرستانهی خود را در نگارش کتاب تاریخ مشروطیت ایران به نمایش گذارده است. این تمایلات بهگونهایست که خوانندهی کتاب نه تنها نقش منفی انگلستان در وقایع مشروطیت را درک نمیکند، بلکه سفارت بریتانیا در تهران، حامی مردم ایران و حافظ استقلال ملت ایران جلوه داده میشود.
ادوارد براون انقلاب مشروطه را چگونه تحلیل میکرد؟
«ادوارد گرانویل براون» در هفتم فوریهی 1862م. در «گلاسترشر»، شهری در جنوب انگلستان به دنیا آمد. تحصیلات دانشگاهی خود را در کالج «ایتن» آغاز کرد. وی علیرغم میل پدرش که علاقهمند بود فرزندش مهندسی نام آور شود به پزشکی علاقه نشان داد و در 1879م. در دانشگاه «کمبریج» به تحصیل این رشته پرداخت.
در این زمان اخبار جنگ میان ترکیه و روسیه (1877م.) توجه او را جلب کرده و موجب علاقهمندی او به تاریخ و زبان مردم ترک شد. بنابراین، ضمن تحصیل در رشتهی پزشکی، به آموختن زبان ترکی پرداخت و در تابستان 1882م. به استانبول سفر کرد.
آشنایی او با زبان و ادبیات ترکی وی را به آموختن زبان فارسی و مطالعهی شعر و ادب این زبان سوق داد و از آن پس در دوران تحصیل و پس از آن، اوقات او بیشتر به خواندن کتابهای فارسی، به خصوص شعر و تاریخ و معاشرت با ایرانیان میگذشت. در 1887م. دورهی پزشکی را به پایان رساند و جراح بیمارستان شد، ولی هرگز به آن دل نبست. یک سال پس از اتمام تحصیلات، در سال 1888م. ظاهراً به قصد سیاحت، مطالعه و تحقیق به ایران سفر کرد.
اقامت براون در ایران یک سال به طول انجامید سپس به کشورش بازگشت و در دانشگاه کمبریج به تدریس زبان، تاریخ و ادبیات فارسی پرداخت و در همین حین به تحقیق در مورد تاریخ، ادبیات و جریانهای فکری، سیاسی و فرقههای مذهبی ایران اشتغال داشت. حاصل تحقیقات وی تألیف و تدوین کتب و مقالات متعددی در خصوص فرهنگ، تاریخ، ادبیات، جریانهای فکری، فرقههای مذهبی و ... در مورد ایران بود. از میان آثار براون، در این مقال به نقد و بررسی کتاب «انقلاب مشروطیت ایران»میپردازیم.
کتاب «انقلاب مشروطیت ایران»[1] در یازده فصل به علاوهی پیشگفتار، 25 یادداشت و قسمتی با عنوان «احوالات میرزا رضا کرمانی»، با ترجمهی «مهری قزوینی» از سوی انتشارات کویر منتشر شده است. عناوین فصول یازده گانه به این شرح است:
فصل اول) سید جمال الدین[اسد آبادی]، پیشوای اتحاد اسلام؛ فصل دوم) امتیاز تنباکو و نتایج آن؛ فصل سوم) ترور ناصرالدینشاه؛ فصل چهارم) اعطای مشروطیت توسط مظفرالدینشاه؛ فصل پنجم) محمدعلی شاه و مشروطیت؛ فصل ششم) موافقتنامهی روس و انگلیس از دیدگاه ایران؛ فصل هفتم) کودتای 23 ژوئن 1908م. و انهدام نخستین مجلس؛ فصل هشتم) دفاع تبریز؛ فصل نهم) سقوط تبریز و قیام ایالات؛ فصل دهم) پیروزی ملیون، کنارهگیری محمدعلیشاه و اعادهی مشروطیت و فصل یازدهم) جلوس سلطان احمدشاه و دعوت از مجلس دوم.
از نظر علم تاریخ، [ظاهرا"] اثری موثق، مورد اعتماد و قابل استناد به شمار میرود که در نگارش آن، عناصر و عواملی لحاظ شده باشد؛ رعایت انصاف، دخالت ندادن نگرشها، ارزشها و تعصبهای شخصی، قومی یا گروهی در اثر، لحاظ جنبههای مختلف واقعه و عدم یکجانبهنگری، رعایت توازن در استفاده از منابع، استفاده از اسناد و مدارک مستدل و متقن، حضور مؤلف در بطن حوادث یا قرابت زمان نگارش اثر با زمان وقوع واقعه و ... از جملهی این عناصر و عوامل به شمار میروند.
[اما] واقعیت این است که در اثر ادوارد براون دربارهی انقلاب مشروطهی ایران، اکثر عناصر یاد شده لحاظ نگردیده است. در مورد این اثر شاید مهمترین ـ اگر نگوییم تنهاترین ـ عنصر از میان عناصر مورد اشاره در بالا، نزدیکی زمان نگارش اثر به زمان وقوع واقعهی قابل اشاره میباشد. ناگفته پیداست قرابت زمانی اثر با واقعه و حتی حضور نگارنده در متن و بطن حوادث بدون لحاظ سایر عوامل و عناصر نه تنها حسن محسوب نگشته و موجب سندیت و اتقان اثر نمیگردد، بلکه بالعکس از موارد ضعف آن به شمار میرود.
پاسخ ساده و دلیل روشن این مدعا نیز آن است که نگارنده به دلیل حب، بغضها و تعصبهای شخصی، نقشی وارونه از آن چه رخ نموده، به تصویر کشیده است. در چنین حالتی نه تنها راه رسیدن به حقیقت و واقعیت واقعه مسدود میگردد، بلکه خواننده از مسیر اصلی منحرف شده ره به بیراهه میبرد.
🔰ادامه در بخش سوم🔰
🔰بخش سوم🔰
با مطالعهی عمیق کتاب انقلاب مشروطیت ایران دو نکتهی اساسی در تاریخ نگاری او هویدا میگردد که به مثابه دو پایهی اساسی این اثر نقش آفرینی نموده است. نکتهی اول که واضح، مبرهن و آشکار بوده و نیازی به توضیح و تفسیر ندارد، انگلیسی بودن او است؛ اما نکتهی دوم مربوط به منابع و دادههایی است که از سوی نویسنده مورد استفاده قرار گرفته و همانها اساس نگارش و نگرش تاریخی نویسنده قرار میگیرد. توضیح فزونتر در این باره، اعترافی است که وی در پیشگفتار کتاب درج نموده است:
«به سهولت معترفم که از امتیاز حضور عینی و مشاهدهی رخدادهایی که در این جا توصیف میشوند، بهرهمند نبودهام و این نقص عدم قابلیت (عدم صلاحیت) به حساب میآید. اما، از دیگر سوی، من شمار بسیاری از عاملان اصلی این رویدادها را دیده و با آنان گفتوگو کردهام، در عین حالی که بسیاری از دوستان مکاتبهای من در ایران، چه ایرانی و چه اروپایی ... اطلاعات وافری در اختیارم گذاردند.»
بنابراین، با لحاظ دو پایهی اصلی یاد شده در تاریخ نگاری ادوارد بروان، بسیاری از نارساییها، یکسویه نگریها، تحلیلهای ناقص و غرضورزانه در این کتاب قابل فهم مینماید. در زیر به تشریح این موضوع، پرداخته خواهد شد.
ادوارد براون به عنوان مستشرقی انگلیسی که در قامت یک علاقهمند به تاریخ و فرهنگ ایران ظاهر شده و میشود، آشکارا تمایلات وطن پرستانهی خود را در نگارش تاریخ مشروطیت ایران به نمایش گذارده است. این تمایلات به گونهای است که خوانندهی این کتاب نه تنها نقش منفی انگلستان و به طور مشخص سفارت این کشور در تهران را در وقایع مشروطیت درک نمینماید، بلکه سفارت بریتانیا در تهران حامی مردم ایران، حافظ استقلال و خواستار پیشرفت و تعالی ملت ایران جلوهگر میگردد.[2]
در صفحههای 171 و 172 کتاب موارد جالبی از جایگاه انگلیسیها در ذهن ایرانیان مطرح شده است؛ براون در این قسمت مینویسد: «بریتانیای کبیر به یمن پناهی که سفارتخانهاش در تابستان 1906م. به 14 یا 15 هزار تن از پناهندگان داده و متعاقب آن مظفرالدین شاه مشروطیت را اعطا کرده بود از محبوبیت بیحدی در بین حزب اصلاحطلب برخودار بوده ...»
در مورد این ادعای براون و مطالبی که در ادامهی این ادعا طرح مینماید که حاصل آن مربوط دانستن ریشهی نفرت ایرانیان از انگلیسیها به ماجرای مذاکرههای روسیه و انگلستان در سال 1907م. است، میبایست نکاتی چند را یادآور شد:
اول، در نظر مورخین بیغرض، پناهندگی عدهای از معترضین به سفارت انگلستان در جریان انقلاب مشروطیت نه تنها حسن به شمار نمیرود، بلکه این رخداد به مثابه سرآغاز انحرافی است که در مسیر نهضت رخ نموده و راه نهضت کنندگان به مقصد عدالتخانه را به سوی مشروطهای ناقص کج مینماید.[3]
دوم، نظر عدهای انگلوفیل که از سوی براون «حزب اصلاحطلب» خوانده میشود به هیچ روی نماینده و نشانگر نظر ملت ایران نیست.
سوم، نفرت مردم ایران از انگلیس آن گونه که براون مینویسد، نه به آن دلیل است که انگلستان با دشمن ایران یعنی روسیه طرح دوستی میریزد بلکه ریشهی این نفرت را میبایست در سیاستهای استعماری انگلستان در ایران جستوجو کرد که برجستهترین نمونهی آن، واقعهی «تنباکو» بود.
اما شِق ثانی و دومین پایهی تاریخ نگاری براون در کتاب انقلاب مشروطیت ایران شاید اهمیتی بیشتر را دارا باشد. همان گونه که اشاره شد، براون خود معترف است که حاضر و ناظر رخدادهای انقلاب مشروطیت ایران نبوده است. در حالی که به اصطلاح «اعتراف» نویسنده به کاستی و نقص موجود در اثر به همین جا ختم نمیگردد.
اتفاقاً اعتراف اصلی در ادامه ذکر گردیده است: «... من شمار بسیاری از عاملان اصلی این رویدادها را دیده و با آنان گفتوگو کردهام، در عین حالی که بسیاری از دوستان مکاتبهای من در ایران ...»، نگارش این مطلب در ادامهی «اعتراف صادقانهی!» نویسنده، در واقع نقطهی قوت و اتکایی است که مستشرق انگلیسی برای جبران نواقص کار خویش به آنها اشاره مینماید. اما همین نقاط قوت و اتکا و این جبران نقص ناخواسته، نویسنده را به ارایهی «عذری بدتر از گناه» وا داشته است. و این عذر، زمانی چهره مینماید که منابع مورد استفادهی ادوارد براون برای نگارش کتاب شناسایی شوند. بیشترین ارجاعات براون به روزنامهی «تایمز» چاپ لندن و پس از آن به دوستانی است که وی حضوری یا به صورت مکاتبهای با آنها در ارتباط بوده است.
در مورد روزنامهی تایمز و سمت و سوی این نشریهی انگلیسی، موضوع روشن و مشخص است. از نظر تاریخ نگاری، روزنامهی تایمز به عنوان نشریهای که انعکاس دهندهی مطالبی در راستای منافع دولت بریتانیا است به هیچ وجه نمیتواند قابل اعتنا و اعتماد باشد. ضمن این که تمام نواقص مربوط به منابع ژورنالیستی را داراست.
🔰ادامه در بخش چهارم🔰
🔰بخش چهارم🔰
اما در مورد دوستان بروان تأمل و دقت بیش تری باید به کار گرفته شود.
ادوارد براون به واسطهی یک سال حضور در ایران، دوستانی ایرانی برای خود برگزیده بود که پس از بازگشت به انگلستان نیز با آنها ارتباط داشت. وی به طور مشخص از دوستان ایرانی خود نامی نمیبرد اما آن چه مسلم است این که اکثریت کسانی که براون با آنها مراوده داشته، «بابی» و «بهایی» بودهاند. با این وجود در میان این دوستان نام شخصیتی جلب توجه مینماید که میتواند کلید گشایش مسأله باشد.
شخصیتی که در حوادث انقلاب مشروطیت حضور داشته و حتی به عنوان نمایندهی تبریز در مجلس اول و دوم حاضر بوده است؛ «سید حسن تقی زاده» دوست صمیمی ادوارد براون انگلیسی که براون علاقهای ویژه به او داشت. علاقهی براون به تقیزاده به حدی است که در مورد وی راه مبالغه را پیموده و در همین کتاب از او به عنوان «نمایندهی شجاع و درستکار تبریز» یاد میکند[4] و مینویسد:
«وی به عنوان مردی برجسته به خاطر بیغرضی ناشی از افکار بلندش، صداقتش، راستگوییاش و شجاعتش مرا تکان داد ... حتی آن دسته از اظهارات وی که در ابتدا به نظر میرسید غیر معتبر است، فکر میکنم بعداً حقیقتی تمامی آنها از طریق منابع مستقل به اثبات رسید.»[5]
هر چند، این قلم قصد تطویل ندارد اما در مقابل توصیفات یاد شده در مورد سید حسن تقیزاده، ذکر مختصری از زندگی سیاسی «نمایندهی شجاع و درستکار تبریز»! ضروری به نظر میرسد. ضرورت گریزی به گوشههایی از زندگی سید حسن تقیزاده در این مقال از آن روی اهمیت دارد که نام برده یکی از منابع مورد وثوق براون در نگارش کتاب انقلاب مشروطه بوده است.
به گواهی تاریخ، سید حسن تقیزاده که در آغاز مشروطیت در سلک روحانیت بود، به زودی سلک و مسلک روحانیت را به کناری نهاده؛ کت، شلوار و کراوات بر تن نموده و زنی آلمانی اختیار میکند. تقیزاده، دوست «شجاع و درستکار» براون آنگاه که در جریان به توپ بستن مجلس عرصه را بر خود تنگ دید به سفارت انگلستان پناهنده شد و با وساطت دوستان انگلیسی خود از کشور خارج گردید و تا آبها از آسیاب نیفتاد، به کشور باز نگشت.
وی همان فردی است که در مجلس دوم، علمای نجف با صدور فتوایی حکم به فساد مسلک سیاسیاش نمودند و خواستار اخراج وی از کشور شدند. تقیزاده همان فراماسونی است که تا مقام استاد اعظمی «لژ بیداری ایران» ارتقا مییابد.[از عوامل اصلی بردار کردن مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره)، زعیم نهضت اسلام خواهی مشروطه(مشروعه)]، نمایندهی «شجاع! آذربایجان» همان عاقد قرارداد ننگین 1933م. است و نهایت این که سید حسن تقیزاده آن شخصیت وطن پرست! و درستکاری! است که تئوری معروفش «فرنگی شدن از نوک پا تا فرق سر» بود.[6]
🔰ادامه در بخش پنجم🔰
🔰بخش پنجم🔰
بدیهی است ادوارد براون، به عنوان نویسندهی کتابی تاریخی با منابعی که ذکر آن رفت و چنین دوستانی که وی ارجاع به آنان را از نقاط قوت کار خویش میداند، نمیتواند اثری مستند و قابل اعتماد پدید آورد.
نتیجهی چنین رویکردی، ارایهی تاریخی گزینشی از واقعهی مشروطیت است که از نقاط برجستهی آن یکسو نگری و جانبداری از طیف یا گروهی خاص و تقبیح فرد یا گروهی دیگری است. توضیح این که مستشرق انگلیسی خواسته یا ناخواسته از منابعی استفاده نموده است که انقلاب مشروطیت ایران را حاصل تلاش و کوشش روشنفکران غربزدهای معرفی میکند که براون آنان را «ملیون» میخواند.
طبیعی است در اثری که عمدهترین منابع آن روشنفکران غربزدهای نظیر تقیزاده، روزنامهی تایمز ـ چاپ انگلستان ـ و دوستانی که شواهد و قراین حکایت از گرایشهای بابیگری و بهاییگری آنها دارد، باشد؛ برخی از رهبران اصلی مشروطیت یعنی علما و روحانیون، مانند سیدین (طباطبایی و بهبهانی) بسیار کمرنگتر از نقش واقعی به تصویر کشیده شده و برخی دیگر از آنها مثل [مرجع شهید علامه] «شیخ فضل الله نوری»(ره) مورد بیمهری و حتی وهن نویسنده قرار میگیرند.
در پایان این مقال نمونههایی از سیاهنماییهایی که از سوی براون در کتاب انقلاب مشروطیت ایران در مورد علامه شیخ فضلالله نوری به کار گرفته شده، ذکر خواهد شد تا مشتی باشد نمونه از خروار.
ادوارد براون با موضعگیری تند برضد علامه شیخ فضل الله نوری از وی شخصیتی منفی تصویر مینماید. تصویری که شیخ را عامل دسیسه و تخریب مشروطه و وابسته به شاه معرفی میکند.[7]همچنین، در بحث رهبری مشروطه سعی میکند نقش شیخ فضل الله را در رهبری به نوعی کمرنگ جلوه دهد تا مخالفت ثانوی شیخ با مشروطه را به زعم خود توجیه نماید.[8]
جالب توجه این که علامه شیخ فضل الله نوری، مجتهد طراز اول تهران که خود براون به برتری علمی وی معترف است این گونه معرفی میشود: «یک روحانی به نام شیخ فضل الله که بعدها مشهور گردید»[9] سیاه نماییها در مورد شیخ فضل الله به این جا ختم نمیشود، بلکه در این اثرِ مستشرق شهیر انگلیسی، تمامی حرکات شیخ، نفرت انگیز و منفی جلوه داده میشود.
به عنوان نمونه در مورد اعتراضهای شیخ به انحرافهایی که در جنبش عدالتخواه و مردمی، پس از پیروزی انقلاب به وجود آمد و منجر به تحصن شیخ در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) گردید، مینویسد: «[شیخ فضل الله نوری] یک سری تبلیغات ارتجاعی را آغازید و رهبران مردم را به مثابه ملحد، بابی و امثالهم تکفیر کرد...»[10]
نویسندهی انگلیسی کتاب انقلاب مشروطیت ایران به جریان اعدام شیخ فضل الله نیز اشاره مینماید. جالب توجه این که بر خلاف اظهار نظر قبلی در مورد جایگاه شیخ که از وی شخصیتی گمنام را تصویر کرده بود، در جایی که به اعدام وی می پردازد، ناخواسته جایگاه والای علمی علامه شیخ فضل الله را مورد تأیید قرار میدهد. وی در این رابطه مینویسد: «محاکمه و اعدام مرتجع برجسته مجتهد شیخ فضل الله مردی صاحب دانش و توانای عظیم که خواه به دلیل اعتقاد ناب یا به دلیل حسادت! به سید محمد و سید عبدالله از جان و دل مرتجع شده بود هیجان عظیمتری را برانگیخت.»
براون با اشاره به داستانی دروغین مبنی بر بوسیدن طناب دار از سوی شیخ فضل الله این اقدام را نشانگر پذیرش عدالت مجازات از سوی شیخ میداند.[11] در صورتی که این واقعه از اساس دروغ بوده و چنین اقدامی از سوی شیخ فضل الله نوری(ره) صورت نگرفته است.[12](*)
پینوشتها:
[1]. نسخهی مورد استفاده در این مقاله مربوط به چاپ دوم کتاب است که در سال 1380، از سوی انتشارات کویر منتشر گردیده است.
[2]. ادوارد براون، انقلاب مشروطیت ایران، ترجمهی مهری قزوینی، انتشارات کویر، چاپ دوم، تهران، 1380، ص 105.
[3]. به عنوان نمونه ن. ک به: صفایی، نهضت مشروطه بر پایهی اسناد وزارت امور خارجه، صص 101 و 134، احمد کسروی، تاریخ مشروطهی ایران، انتشارات میلاد، تهران، 1385، ص 77 و محمدعلی، همایون کاتوزیان، دولت و جامعه در ایران، انقراض قاجار و استقرار پهلوی، ترجمهی حسن افشار، نشر مرکز، تهران 1380، ص 129.
[4]. براون، همان ص 314.
[5] . پیشین، صص 315 ـ 314
[6]. برای مطالعهی بیشتر در خصوص زندگی سیاسی و فعالیتهای سید حسن تقیزاده ن. ک. به سید حسن تقیزاده، زندگانی طوفانی (خاطرات سیدحسن تقیزاده) به کوشش ایرج افشار، رهبران مشروطه، ابراهم صفایی، انتشارات جاویدان، ج 2.احمد ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، انتشارات محراب قلم و سید حسن تقیزاده به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی.
[7]. براون، همان، ص 151.
[8]. پیشین، ص 118.
[9]. همان.
[10]. براون، همان، ص 151.
[11]. پیشین، ص 312.
[12]. ن. ک به یادداشت شمارهی 24 (در مورد اعدام شیخ فضل الله)، مندرج در کتاب انقلاب مشروطیت ایران، ص 376.
🔰ادامه در بخش ششم🔰
🔰بخش ششم🔰
✍از: پریسا زارعی
⁉️نام جاسوس انگلیسی حامی بابیت بر خیابانهای تهران!
هر روز به ملاقات صبح ازل می رفتم و مداد به دست و سراپاگوش هرچه او می گفت یادداشت می کردم و هر شب با یک خزانه پر از معلومات مهمه و اطلاعات مفیده به منزل خود مراجعت می کردم ...
کشورهای امپریالیستی و استعمارگر غربی برای بدست گرفتن زمام امور و شریان اصلی دولت های دست نشانده ی خود در کشورهای جهان سوم از حربه های گوناگونی استفاده میکردند. یکی از این حربه ها تربیت و آموزش افرادی بااستعداد و ماهر برای جاسوسی و جمع آوری اطلاعات دقیق از این کشورها بود. افردای که گاها چنان بر ماموریت خود تمرکز کرده و غرق می شدند که به یکی از متخصصان در مسایل مربوط به آن کشور تبدیل شده و حتی نامشان به عنوان مورخ به ثبت می رسید.
یکی از این افراد آموزش دیده فردی انگلیسی به نام «ادوارد براون» بود. «ادوارد گرانویل براون» فرزند «بنیامین براون» در سال 1862م. مصادف با سال 1240ه.ش. در شهر «اولی انگلستان» در خانوادهای بسیار ثروتمند متولد شد. پدرش ریاست یک کارخانهی کشتیسازی و ماشینسازی را برعهده داشت. براون دوران تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسهی معروف اعیان و اشراف انگلستان یعنی مدرسهی «ایتن»به پایان رساند. او یک دانشآموز معمولی بود و معلمین و خانوادهاش نتوانستند بفهمند که براون در چه رشتهای استعداد دارد.
براون با وجود تحصیل در دانشگاه کمبریج، تمام وقت خود را صرف آموزش زبان فارسی و عربی میکرد و تألیفات او نیز عمدتاً ادبی و سیاسی بود و در دانشگاه هم سمت رئیس کرسی زبانشناسی و آموزش زبان فارسی را دارا بود. وی قبل از ورود به ایران زبان فارسی را نیک یاد گرفت تا آنجا که هنگام ورود به ایران نیز اشعار مثنوی مولوی را به آواز میخواند. به این ترتیب گزینهی بسیار ایدهآلی برای فرستاده شدن به ایران از سوی دربار ملکه شناخته می شد.
اگرچه ادوارد براون به عنوان مستشرق و ایران شناسی انگلیسی شناخته شده است اما براساس برخی اسناد او تربیت شدهی سازمان جاسوسی انگلیس بود. او در حالی دانش آموختهی رشتهی پزشکی بود که در طول عمر خود نه بیماری مداوا نموده و نه این رشته را تدریس کرده است. تألیفات او به طور کامل در رشتهی علوم انسانی بهخصوص ادبیات ایران و تصوف است ولی فوق تخصص فرقهشناسی و استاد اعظم تفرقهافکنی است.
⁉️حمایت از مشروطه به سبک انگلیسی
وی در دوران مشروطیت حامی مشروطهخواهان بوده و کتابهای «تاریخ ادبیات ایران»، «انقلاب ایران» و «یکسال در میان ایرانیان» را نوشته است در حالی که رشته ی تخصصی اش پزشکی بود؟! او همچنین یک چهرهی معروف فراماسونری بود و از طرف دولتی تفرقهافکن مانند انگلستان به ایران مأمور شده بود مدعی بود که هدفی جز خدمت به ادبیات ایران و حمایت از انقلاب مشروطه نداشته است .
ادوارد براون اگرچه در تألیفاتش اهداف سفرش به ایران را سه چیز معرفی کرده است: مطالعه در مورد امراض موجود در ایران، سیاحت و گردش، تکمیل زبان فارسی؛ اما بیش از آنکه بی تاب این اهداف باشد با فرقه های انحرافی و ضاله در ایران پیوند برقرار کرده و برای تقویت آنان تلاش می کرد.
شاهد مدعای دروغ بودن اهداف اعلامی براون اینکه او برخلاف این اهداف قبل از ورود به ایران زبانفارسی را مثل زبان مادری مسلط بود و در طول سفر، پزشک بودن خود را مخفی میکرد و هیچ اثر مکتوبی از او در مورد پزشکی و شناخت امراض در ایران وجود ندارد. مگر بهصورت جزئی و گذرا که آن هم از طب سنتی ایران یاد کرده است.
⁉️جهانگردی که مهمان شاهزادگان بود
بهعلاوه براون برخلاف توریستها و جهانگردان اوقات خود را با شاهزادهها و حاکمان شهرها و چهرههای معروف فراماسون در خانههای مجلل حاکمان شیراز، یزد و کرمان میگذراند و روزهای زیادی از اوقات خود در ایران را در منزل ماسونها، بابیها و بهاییها گذرانده و از بریانی و سفرهی حاکم شیراز، یزد و کرمان متنعم بوده است و در بدو ورود به هر شهر اول سراغ بابیها و بهاییها و حتی قبور آنان را میگرفته است و حتی از پزشک اتریشی دربار ناصرالدین شاه- «آقای پولاک»هم کمتر با مردم عادی رابطه داشته است، از اینرو هدف ادوارد براون از سفر به ایران و تمرکز بر ادبیات و مسائل سیاسی ایران چیزی جز جاسوسی برای مزدوران انگلیسی نبود و آموزش و حرفه ی پزشکی پوششی برای فعالیت های جاسوسی وی بود.
براون -جاسوس و مأمور مخفی دولت انگلیس که از طرف دولت منادی تفرقه، یعنی انگلیس به ایران مأمور شده- دلش برای ادبیات و فرهنگ ایران نسوخته بلکه برای شناسایی و تقویت دوستان فراماسونر خود و تبلیغ و حمایت از فرقههای همگرا با سیاستهای استعماری انگلستان وارد ایران شده بود؛
🔰ادامه در بخش هفتم/پایانی🔰
🔰بخش هفتم/پایانی🔰
در واقع از روزی که در انگلستان مشغول فراگیری زبان فارسی شد، بورسیه سازمان اطلاعاتی انگلستان بوده و برای تحکیم سلطهی انگلستان بر ایران تربیت میشده است.
از فعالیت هاو اقدامات ضد اسلامی و ضد ملی وی میتوان به:
_حمایت از باستانگرایی و ترویج آیین زرتشت و ترسیم چهرهای نامطلوب از اسلام به منظور تشدید تضاد میان اسلام و زرتشت. وی در یزد، اول به سراغ موبدان زرتشتی رفت و حمایت همه جانبهی خود را از آنان اعلام کرد و سعی نمود تلاشهای«مانکجی هاتریا» را تکمیل نماید.
_علاوه بر بهاییت با فرقههای اسماعیلیه، شیخیه و دراویش نیز در ارتباط بوده و تقویت آنان در مقابل مذهب رسمی کشور یعنی شیعهی اثنیعشری و نوشتن کتب و مقاله در دفاع از این فرقهها نیز جزومأموریت او بوده است.
_سرقت و قاچاق نسخههای خطی به خصوص کتب عتیقه و گران قیمت به منظور تضعیف بنیهی فرهنگی و اسلامی کشور و قاچاق اشیای عتیقه به خارج از کشور
_انجام فعالیتهای جاسوسی و اطلاعاتی مخرب در دوران مشروطه جهت انحراف نهضت مشروطه از اسلام و فرهنگ ملی
_برقراری رابطه با افراد فرهیخته و فرهنگی (که وابسته به جریان شوم فراماسونری بوده و یا با اهداف انگلیس در ایران هماهنگ بودهاند) بهمنظور زمینهسازی فرهنگی و اجتماعی سلطهی امپریالیستی انگلستان
⁉️ایران شناس یا مبلغ بابیت
اگرچه هریک از بخش های زندگی براون قابلیت بررسی انطباق با سیاست های استعماری روباه پیر را دارد اما بی شک یکی از مهمترین و در عین حال حساس ترین این سیاستها ایجاد و حمایت از فرقه ی ضاله ی بابیت و بهاییت است. استعمار انگلیس برای درهم شکستن مقاومت مردم کشورهایی نظیر ایران، یکی از ثمربخش ترین اقدامات را بی هویت کردن ایرانیان از طریق زدن ریشه های هویت بخش ایرانیان می دانست. ایجاد فرقه های انحرافی و گمراه همچون بابیت و بهاییت یکی از این راه ها بود.
ادوارد براون نیز به عنوان یکی از عوامل انگلیس تلاش کرد تا سهم خود را در زمینه تقویت این فرقه های ضاله ایفا کند. وی با جمع آوری و بازنویسی کتاب خاطرات «میرزا جانی کاشانی» از نخستین ایرانیانی که بوسیله ی علی محمد باب به انحراف کشیده شد؛ تلاش می کند تا تاریخ این فرقه ی استعمارساخته را احیاء کند. او در بخشی از مقدمه ی این کتاب که -قدیمی ترین کتاب بابیت است- از اینکه نتوانسته است متن کامل کتاب خاطرات را به دست بیاورد، ابراز تاسف می کند.
بسیاری از نویسندگان بهایی اشاره هایی به آنچه خدمات براون به بابیت نامیده اند؛ می کنند. تا جایی که برخی او را بابی مسلک می دانند از جمله در کتاب «نقطه الکاف» -خاطرات میرزا جانی شیرازی- که براون گردآورنده و نویسنده ی مقدمه ی آن است از او با عنوان «اقل العباد» نام برده می شود.
«عبدالحسین آواره» نویسنده ی بهایی و مولف کتاب «کواکب الدریه» که به بررسی تاریخ بهاییت می پردازد، از ملاقات براون با عباس افندی جانشین بهاءالله و بنیانگذار فرقه بهاییت در شهر عکا اشاره می کند. او خود نیز در مقدمه کتاب «نقطه الکاف» از سفرش به عکا برای دیدار با حسینعلی نوری معروف به بهاءالله و سفرش به قبرس و دیدار با یحیی صبح ازل (روسای دوفرقه ی اصلی بابیت) اشاره کرده و از دیدارش با صبح ازل اینگونه یاد می کند: "در قبرس قریب به پانزده روز ماندم و در این مدت هر روز به ملاقات صبح ازل می رفتم (...) و مداد به دست و سراپاگوش هرچه او می گفت یادداشت می کردم و هر شب با یک خزانه پر از معلومات مهمه و اطلاعات مفیده به منزل خود مراجعت می کردم."
⁉️خیابان ادوارد براون در تهران!
جاسوسی یک انگلیسی در ایران و همچنین تلاش او برای تقویت فرقه های منحرف شاید چندان اتفاق عجیب و غیرمنتظره ای نباشد اما ماجرا جایی اعجاب آور و غیرقابل باور می شود که یکی از خیابان های مرکز شهر تهران به نام این جاسوس طرفدار بابیت نامگذاری شده باشد! و در طول چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی این نام همچنان پابرجا باشد.
خیابان ادوارد براون نام یکی از خیابان های مرکزی تهران دقیقا چسبیده به دانشگاه تهران و بین خیابان کارگر و 16 آذر است. درست جایی که هر دانشجو که تصمیم به حضور در دانشگاه مادر ایران را داشته باشد، با آن روبرو شود! شاید 35 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی اکنون زمان آن رسیده باشد که تصمیم گیران شهر تهران به خصوص اعضای محترم شورای شهر اقدامی فوری برای پاک کردن این لکه ننگ از خیابان های تهران انجام دهند.
🔸منابع: خبرگزاری های فارس، دانشجو، حوزه نت، عبرتهای عاشورا، ک-اندیشه سبز زندگی سرخ، ک-تنهای شکیبا علی ابوالحسنی، ک- خاطرات من، ج۱، ک-خاطرات احتشام السلطنه...
✳️ @ShahidRabe
🏴 به بهانه سالگرد قمری ارتحال آیت الحق، عارف بالله، یار امام و رهبری، مرجع عالیقدر، مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد تقی بهجت فومنی رضوان الله تعالی علیه/ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۳۰ ق🔰
✍ نظر آیتالله بهجت(ره) درباره علمای غفلت زده حامی مشروطه و حقانیت مرجع شهید علامه شیخفضلالله نوری(ره)🔰
🔶🔸از: گروه تاریخ انقلاب، خبرگزاری تسنیم
✍ #مرجع شهید علامه شیخ فضلالله نوری(ره) مجتهد اول تهران و از علمای مشروطهخواهی بود که نقش اساسی در پیشبرد نهضت ملت ایران در آن زمان ایفا کرد.
با آغاز نهضت مشروطه در 1284ش و پیشگامی شیخ فضلالله(ره) و پس از صدور فرمان مشروطه در مردادماه 1285 و تدوین قانون اساسی مشروطه، شیخ که میدید این قانون برگرفته از قوانین دولتهای اروپایی مانند فرانسه و بلژیک است و عناصر فرقههای ضاله مانند "بابیه" و "ازلیه" و فراماسونها در صفوف نهضت رخنه کردهاند، با تحصن در حرم حضرت عبدالعظیم(ع)، خواستار مشروطه مشروعه و انطباق قوانین با شرع مقدس اسلام شد.
تحصن شیخ در حرم حضرت عبدالعظیم، همزمان با به توپ بستن مجلس توسط طرفداران محمدعلی شاه قاجار و دستگیری و اعدام برخی مشروطه چیان [بابی ازلی ماسون] شد، برخی [تحت تأثیر تبلیغات مسموم عناصر معاند و غربگرا] تصور کردند که شیخ فضلالله از حامیان استبداد است در حالیکه قصد وی از این تحصن که همراهی بسیاری از متدینان [وعلما] را بهدنبال داشت، "مشروطه مشروعه" بود.
در این دوره جنگ بین مشروطهخواهان و مستبدین با فتح تهران توسط قوای [مشروطه چی] بختیاری و گیلانی پایان یافت و محمدعلی شاه از سلطنت خلع و احمد میرزا ولیعهد، بر تخت سلطنت تکیه زد. به شیخ فضلالله(ره) پیشنهاد شد تا برای تأمین جانی و مالی به سفارت دولت های خارجی پناهنده شود!، اما وی نپذیرفت [زیرا پناهنده شدن به سفارت اجنبی را ننگ میدانست]. شیخ فضلالله را سه روز در بازداشت نگاه داشتند و سرانجام در روز ۹-۱۱ مرداد ماه پس از محاکمهای [فرمایشی و کوتاه] توسط [روحانی نمای فاسدی بنام] ابراهیم زنجانی از اعضای لژ فراماسونری، در میدان توپخانه اعدام و به شهادت رساندند.
نزدیکی تاریخ تولد آیتالله بهجت به حوادث مشروطه و همچنین کسب فیض از محضر کسانی که آن ایام را درک کرده بودند، موجب شده تا مطالب و تحلیلهای دقیقی از نهضت مشروطه داشته باشند.
در ذیل به برخی مطالب نقل شده از زبان آیتالله بهجت(ره) درباره نهضت مشروطه و مرجع شهید، آیت الله العظمی علامه شیخ فضلالله نوری(ره) اشاره میکنیم. آنچه از این بیانات برمیآید، تجلیل آیتالله بهجت از شخصیت شیخ فضلالله و همچنین نفوذ افراد لامذهب و وابسته به انگلیس در صف نهضت است که در ادامه میخوانید:
"علمای مشروطهخواه [محمد کاظم خراسانی، محمد حسین نائینی، حسین خلیلی طهرانی، عبدالله مازندرانی، سید عبد الله بهبهانی، سید محمد طباطبایی، برادران نجفی در اصفهان و...] به اسم تقلیل ظلم قاجار به میدان آمدند و مشروطه را تأیید و امضا کردند، اما چه تقلیلی، که سرانجام حاضر نشدند بگویند ما با مشروطه موافق شرع و دین (مشروطه مشروعه) موافقیم و سرانجام کار به جایی رسید که موافقت قوانین مجلس با نظر طراز اول فقها را که به همین وسیله مردم و علمای اسلام و نجف را اغفال کرده بودند، اسقاط کردند و آن شخصی که موافق مشروطه بود گفت: مگر میشود قانون با مذهب موافقت کند، آن هم مذهب شیعه؟! و وکلای مجلس در تطابق قانون با دین توقف و تردید داشتند، از اطراف تلگراف آمد که از این بهتر نمیشود." در محضر بهجت، ج2، ص381.
"امضای تأیید مشروطیت را زمانی از آخوند [خراسانی] گرفتند که کاملاً مشغول به فکر و در حال آمادهسازی و ترتیب مطالب درسی اش بود، هنگامی که آخوند از پلههای اطاق مطالعه شخصی به پایین میآمد تا به مجلس درس برود که تمام فکرش در جمعآوری درس بود و برای فکر کردن در امر دیگر وقت نداشت! اساسنامه و مرامنامه مشروطیت را...
🔰ادامه در قسمت دوم🔰
🔰قسمت دوم🔰
...به ایشان نشان دادند تا امضا کند. ایشان هم [بدون بررسی و تحقیق] دید قانون اساسی و مجلس قانونگذاری و وکلا و نمایندگان مورد وثوق و منتخب مردم و… همه موافق اسلام و دین است و همه احکام و قوانین جاری مملکت بر طبق قرآن و اسلام و زیر نظر شش نفر از فقهای طراز اول است، بیدرنگ در همانجا امضا کرد!!!
ما این قضایا را میبینیم و میشنویم، ولی باز هم مثل این است که ندیده و نشنیدهایم. یک امضا از روی غفلت و اشتباه و یا در اثر فریبخوردن که از انسان صادر میشود، خدا میداند که چقدر آثار زیانبار بر او مترتب میشود. نباید به خود تکیه کنیم، باید در هر حال به خدا پناه ببریم." در محضر بهجت، ج2، ص373.
دلیل مشروطهخواهان این بود که دولت قاجار ظالم و مستبد است و دفع ظلم قاجار با مشروطه امکانپذیر است؛ بنابراین، برای دفع ظلم قاجار، مشروطه واجب است. غافل از اینکه ظلم را چگونه باید رفع و برطرف کرد. هیچکس با ظلم و استبداد موافق نیست، ولی آیا میشود ظلم را با اشد ظُلماً (با ظلم بیشتر) برطرف نمود و آنگاه اسم آن را رفع ظلم گذاشت؟!
لذا آقایی که معتقد به مشروطه بود گفت: بعد از بیست سال فهمیدیم که به سود انگلیس تلاش میکردیم! آری، ما مسلمانها در گولخوردن مهارت داریم و آنها (کفار و ابرقدرتها) در گولزدن و فریبدادن مهارت دارند. به خدا پناه میبریم." در محضر بهجت، ج2، ص374.
"کشتهشدن مرحوم شیخ فضلالله نوری مثل توپ در نجف صدا کرد، و علیه مرحوم آخوند خراسانی تمام شد. اگر این قضیه نبود، ریاست مطلقه و مرجعیت عامه به ایشان میرسید. لذا وقتی بعد از قتل مرحوم نوری نزد آخوند آمدند، گفت: دنیای مرا از بین بردید، آیا میخواهید آخرتم را هم از بین ببرید؟!" در محضر بهجت، ج2، ص 620.
"مرحوم شیخ فضلالله نوری میفرمود: مشروطه، مقدمه کشف حجاب است و کشف حجاب از لوازم مشروطیت است، همچنین مشروطه مقدمه جلوگیری و مبارزه با روحانیون است. ولی طرفداران مشروطه میگفتند: آیا میشود مجلس شورا و مشروطه را که خود آخوندها تأسیس کردهاند، آخوندها را از بین ببرد؟!
ولی چنان شد که مرحوم شیخ فضلالله نوری میفرمود، یعنی بعد از مدتی دستور دادند که نمایندگان مجلس، حتی مرحوم بهبهانی باید عمامهها را از سرها بردارند." در محضر بهجت، ج2، ص 261.
"مرحوم شیخ فضلالله نوری که از مخالفین مشروطه بود، از پیش خبر میداد که کشف حجاب از لوازم مشروطه است. آن مرحوم میدید که مقررات مشروطه به ظاهر اسلامی است، ولی از مصادر لاابالی و بلکه بیدین (سفارت انگلیس) سرچشمه میگیرد و تأیید میشود. لذا به مشروطهخواهان گفته بود: مرا میکشند، شما را هم میکشند. در نهایت نیز چنین شد، آقا سید عبدالله بهبهانی رحمهالله را که طرفدار مشروطه بود، بدتر از مرحوم آقا شیخ فضلالله نوری از بین بردند و تیر باران کردند!" در محضر بهجت، ج2، ص189.
" رؤسای مشروطه حتی روحانیون بانفوذ را یکی پس از دیگری کشتند، همانهایی را که توسط آنها دیگران را کشته بودند! حتی سید عبدالله بهبهانی رحمهالله را بدتر از شیخ فضلالله نوری رحمهالله کشتند، و همچنین بقیه روحانیون و امثال مرحوم مدرس را بعد از آن کشتند، بهحدی که بعد از قضیه شهادت شیخ فضلالله نوری رحمهالله هرکس از علما که مخالفت میکرد میکشتند، بلکه قبل از قضیه مرحوم شیخ فضلالله هم چنین بود." در محضر بهجت، ج1، ص 325.
🔸تلخیص از تسنیم، کد مطلب
1398/05/11/2067343/
✍ اعجازی الهی به نقل از آیت الله بهجت(ره) و دکتر شمس الدین تندرکیا🔰
...جنازه مطهر مرجع شهید علامه نوری(ره) در یکی از اتاق های بیت شریفشان که پایگاه مقاومت انقلابیون مشروعه خواه بود، به امانت گذاشته شد. پس از گذشت ۱۸ ماه که تصمیم به انتقال به قم گرفته شد.جنازه مطهر، صحیح و سالم مانده بود (الله اکبر)/ک، سر دار، شمس الدین تندرکیا.
مرحوم آیت الله بهجت(ره)، از قول آقای اشعری نقل کردند که، می گفت: دایی من که از شاگردان مرحوم شیخ فضل الله نوری رحمه الله بود، در شبی که جنازه ایشان را به قم آورده بودند که فردا در حجره دفن کنند، در همان حجره از جنازه ایشان صدای تلاوت قرآن شنیده بود (الله اکبر)/در محضر بهجت
✳️ @ShahidRabe
✍ به بهانه ایام فرمان دین ستیزانه رضاخانه تحت عنوان (اجرای قانون! #کشف_حجاب)
✍ حدود شش ماه پس از فاجعه مسجد گوهرشاد، رضا خان با بي اعتنايي به علما و مردم، در روز ۱۷ دي ۱۳۱۴ش در جشن فارغ التحصيلي دانشسراي مقدماتي دختران در تهران، قانون کشف حجاب زنان را به طور آشکار و رسمي اعلام کرد و خود به اتفاق همسر و دخترانش که بدون حجاب بودند، در اين جشن که به ابتکار علي اصغر حکمت، وزير معارف و فراموسونر معروف تشکيل گرديد، شرکت و سخنراني کرد و دوره اي سياه براي زنان ايران در تاريخ شروع شد./نشریه عبرتهای عاشورا
⁉️ قلع و قمع معترضین، قبل از اجرای فرمان کشف حجاب (از جمله کشتار مردم معترض در مسجد گوهر شاد حرم رضوی، در ۲۱ تیر ۱۳۱۴ش)🔰
✍ در میان مراجع و علمای وقت، نام عالم مجاهد آیة الله العظمی حاج آقا حسین قمی [از شاگردان خاص #مرجع_شهید علامه شیخ فضل الله نوری اعلی الله مقامه] و واعظ مجاهد شیخ محمد تقی بهلول گنابادی رضوان الله تعالی علیهم با قیام خونین مسجد گوهرشاد، آمیخته شده است، در این میان حاج آقا حسین در مقام مرجع تقلید، نقش بیشتری در این قیام داشت، و دیگران از او پیروی می کردند. او در آغاز ماه ربیع الثانی سال 1354 قمری از مشهد به تهران هجرت کرد و در باغ سراج الملک شهر ری به تحصن نشست، او می گفت: «اگر پیشرفت جلوگیری از کشف حجاب بستگی به کشته شدن ده هزار نفر که در راس آنها حاج آقا حسین قمی(خودم) داشته باشد ارزش دارد.» و «جایز است» هنگامی که مردم از ورود آیة الله حاج آقا حسین قمی به تهران با خبر شدند، گروه گروه به صورت دسته های عزاداری به دیدار او می شتافتند، به طوری که جمعیت زیادی در آن باغ و اطرافش اجتماع نمودند، رژیم رضاخان که سخت هراسناک شده بود، به وسیله کماندوهایش، آن باغ را محاصره کردند، و از ورود علما و مردم به آن جا جلوگیری نمودند، به این ترتیب حاج آقا حسین قمی را در آن باغ عملا" زندانی کردند.
او در یکی از جلسات با صراحت فرمود:
«امروز اسلام فدایی میخواهد، بر مردم است که قیام کنند.» /نوید شاهد خراسان رضوی
✊ قیام گوهرشاد حماسه ای در دفاع از حجاب; قضایا👇
https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3992/6244/67123/
📜 برگی از تاریخ ناگفته و ناشنیده #حجاب🔰
✍ آنچه او در خشت خام می دید، دیگران در آینه نمی دیدند ....
‼️وقتی طرح انگلیسی #کشف_حجاب_رضاخانی اجرا شد، تازه برخی از خواب غفلت بیدار شدند و یاد هشدارهایش افتادند!
‼️عناصر غربزده وابسته، #مرجع_شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) را متهم
می کردند و اکنون هم همان اراجیف را نشخوار می کنند که مخالف پیشرفت زنان و مدارس دخترانه بود! در صورتیکه او قصد اصلی دشمن اجنبی و در رأسش #انگلیس_خبیث را به درستی تشخیص داده بود "نهادینه شدن فساد و فحشاء در مملکت شیعه با برداشتن حجاب از سر زنان و دختران و با استفاده از مدارس و محافل غربی" او در راه مبارزه با این توطئه، فقط انتقاد نمی کرد، مرد عمل در مسیر خیر و صلاح بود از اینرو از بانیان تأسیس اولیه مدارس جدید دخترانه در تهران شد؛ البته نه از نوع غربی بلکه از نوع اسلامی/ (دکتر یعقوب توکلی مورخ، به نقل از کتاب"دین و گفتمان اصلاح فرهنگی در دوره قاجار" اثر مونیکا رینگر)
✍ و نهایتا" پرورش یافته مکتب مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری رضوان الله، یعنی شاگرد ایشان آیت الله حاج آقا حسین طباطبایی قمی(ره)، بود که رهبری قیام خونین علیه کشف حجاب رضاخانی را در مسجد گوهر شاد حرم مطهر رضوی، در ۲۱ تیر ۱۳۱۴ شمسی عهده دار شد. اقدام انقلابی ایشان منجر به تبعید وی ازسوی رضاخان به عراق شد.سرانجام در ۱۴ ربیعالاول سال ۱۳۶۶ هجری قمری در نجف از دنیا رفت و در حرم مولای متقیان، حضرت علی(علیه السلام) به خاک سپرده شد، روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
🔰ادامه در بخش دوم🔰
🔰بخش دوم🔰
⁉️حقوق زنان؛ از منظر مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری(ره) و رضا خان
🖊📃 نویسنده: دکتر حسن محمدی، پژوهشگر تاریخ معاصر (کانال مدرسه انقلاب)
✍ مکرر شنیده اید که شیخ فضل الله نوری مخالف حقوق زنان و تحصیلات ایشان بوده است. واقعیت ماجرا چیست و در دوران معاصر، چه کسی مخالف حقوق زنان بود؟
1️⃣ دو خط اول این متن کاملا جعلی است و جز سایتهای معاند در هیچ کتاب تاریخی یافت نشد و با ادبیات شیخ هم سازگار نیست(جمله چه معنا دارد زن درس بخواند این عین اشاعه فحشاست)
2️⃣ مدارس تربیت نسوان و دبستان دوشیزگان، تنها نام دو مدرسه ای است که شیخ با آنها مخالف بوده است نه اینکه شیخ اساسا" با تحصیل زنان مخالف باشد. دلیل مخالفت شیخ با مدارس نسوان، مشی سکولار و عرفی آنان بود.
3️⃣ شیخ فضل الله نوری(ره) از موسسان مدارس دخترانه بود و حتی با فرستادن زنان برای تحصیل در خارج از کشور هم با حفظ اصول شرعیه موافق بود.(1)
4️⃣ فتوای صریح شیخ در #تأیید مدارس جدید دخترانه و پسرانه اسلامی و مخالفت ایشان با مدارس ضد دین را اینجا ببینید👇 https://eitaa.com/shahidrabe/1043
5️⃣ شیخ، تنها با صرف پولهایی که از وجوهات یا اماکن متبرکه بدست می آید در مدارس نسوان مخالف بود (که در اختیارات یک مجتهد است) نه اینکه دستور تخریب یا اعدام داده باشد.
6️⃣ شیخ درباره سایرحقوق #زنان نیز پیشتاز بود و حق تجارت، خرید و فروش ملک و آزادی در اداره اموال شان را به رسمیت می شناخت.
7️⃣ پیروان #شیخ_فضل_الله_نوری (امام خمینی و شاگردانش) در جمهوری اسلامی نشان دادند که زن مسلمان میتواند در تحصیل علم، حضور اجتماعی و مشارکت سیاسی و... دوشادوش مردان پیش برودند.
🖋 شیخ از مدافعین #حقوق_زنان بود که از سوء استفاده و نگاه ابزاری به زنان انتقاد میکرد و انتقادات ایشان نیز صرفا" در حوزه اختیارات خویش یعنی حرام اعلام کردنِ کمک به مدارس سکولار بود.
(1)مصاحبه دکتر توکلی با مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر را بخوانید، کد مطلب ۵۹۱۵
💥رضاشاه و حقوق زنان💤
1️⃣ رضاشاه حقوق اولیه زنان در انتخاب همسر را به رسمیت نمی شناخت و برای دختران خود (اشرف و شمس) ازدواج اجباری انجام داد. ازدواجی که بدلیل نفرت اشرف از شوهر تحمیلی اش، به انحراف شدید اخلاقی وی و هرزگی اش تا پایان عمر انجامید.
2️⃣ پیش از سلطنت رضاخان، انجمنهای متعددی با هدف پیگیری حقوق زنان تأسیس شدند. انجمن هایی مانند حریت نسوان، مجمع انقلابی نسوان، جمعیت پیک سعادت نسوان، جمعیت نسوان وطنخواه و..
انجمنهای زنان، نشریات متعددی مانند زبان زنان، دانش، شکوفه، پیک سعادت نسوان، نامه بانوان، عالم نسوان، جهان زنان، پیک سعادت نسوان، نسوان وطنخواه، دختران ایران و.. را منتشر میکردند که همگی توسط رضاشاه تعطیل شدند. رضاشاه نابود کننده تمام جنبشهای طرفدار حقوق زن بود که در پی مشروطه متولد شده بودند.
3️⃣ رضاشاه برای زير سؤالبردن نظام ارزشهاي سنتي و اسلامي جامعه و ايجاد شباهت #ظاهري بين جامعه ايراني و غربي، اقداماتی مانند کشف حجاب را سامان داد که ارتباط آن با حقوق زن مشخص نیست. واقعا" اگر خود زنان تصمیمگیرنده بودند، اولویت را به حق رأی و حق مشارکت آزادانه سیاسی می دادند یا به کشف حجاب؟
4️⃣ رضاشاه بیسواد، از حقوق زنان، تنها تقلید از غرب و برهنه کردن زنان را میفهمید؛ به همین دلیل روز #کشف_حجاب را «روز آزادی بانوان» نامیدند یعنی اگر زنی بیسواد و تحت حکومت دیکتاتوری اما برهنه باشد آزاد است اما اگر باسواد و در حکومت مردمسالار باشد، آزاد نیست❗️
5️⃣ اقدامات ظاهری رضاشاه در حوزه زنان، صرفا" از طریق وابستگان به خاندان انجام میشد و با هر سازمان و جمعيت زنانه مستقلی بشدت مقابله میشد. این یعنی زنان تنها در صورتی حقوق دارند که ما بالای سرشان باشیم!
6️⃣ بسیاری از زنان ایران در دوره رضاشاه تنها به دلیل داشتن چادر و روسری، توسط ماموران رضاشاه کتک خوردند و مجبور شدند تا خروج او از کشور، از خانه خارج نشوند. رضاشاه، ایران را به زندان بزرگی برای زنان تبدیل کرد.
7️⃣ در دوران حکومت رضاشاه، زنان نیز مانند مردان از حقوق سیاسی خود در مشارکت آزادانه محروم بودند و هیچ انتخاباتی از دستکاری رضاشاه مصون نبود(اسناد رسمی ساواک)
8️⃣ رضاشاه 5 همسر داشت که برخی از آنان صیغهای بودند. هرزگیهای دوران جوانی وی هم بماند تکه پراکنان، توجیه بفرمایند!
🖋 در دورانی که صدها گروه تاریخ در دانشگاهها و پژوهشگاهها داریم و دهها ارگان و مؤسسه تاریخی از بیت المال بودجه میگیرند، حافظه تاریخی مردم در رسانهها توسط دشمن تخریب میشود. ماکو پاسخگو؟ ماکو مسئول؟
✳️ @ShahidRabe