eitaa logo
شهید شو 🌷
4.1هزار دنبال‌کننده
18.7هزار عکس
3.6هزار ویدیو
69 فایل
مطالبی کمتر روایت شده از شهدا🌷 #به‌قلم‌ادمین✎ وقت شما بااهمیته فلذا👈پست محدود👉 اونقدراینجاازشهدامیگیم تاخریدنےبشیم اصل‌مطالب،سنجاق‌شدھ😉 کپی بلامانعه!فقط بدون تغییر درعکسها☝ تبادل: @the_commander73 📱 @Shahiidsho_pv زیلینک https://zil.ink/Shahiidsho
مشاهده در ایتا
دانلود
💔 ✨نماز اول وقت جزء چیزهاییه که پای معجزه رو تو زندگی باز میکنه تا گره گشا بشه..!😍 یطوری که دلت میخواد بشینی محبتای خدا رو با لذت تماشا کنی 👌😍 + ایهاالناس بیاین نمازامون به وقتش بخونیم.. ... 💕 @aah3noghte💕
شهید شو 🌷
#فنجانےچاےباخدا #قسمت_102  در اینترنت پیاده روی عاشقان حسینی را سرچ کردم.  عکسها هواییت میکرد. ای
وارد ماه محرم شده بودیم و عرق کردنِ دستانم از فرط دلتنگی و دلشوره به دو برابر رسیده بود. حالا درد و تهوع هم تا جایی که تیغشان میبرید، کم نمیذاشتند. روز قبل از عازم شدنش به ماموریت، مانند مرغی سر کنده در حیاط قدم میزدم و لحظه شماری میکردم  آمدنش را.. یعنی باز باید هم آغوش اضطراب و ترس میشدم؟؟  اگر بلایی به سرش می آمد باید چه میکردم؟؟ من تازه کورسویِ خوشبختی را پیدا کرده بودم که آن هم به نسیمی بند بود. خدایا خودت به فریادم برس.. برایِ فرار از درد به اتاقم پناه بردم و کمی دراز کشیدم. در این بین پروین مدام غر میزند که چرا چیزی نمیخورم و انگار نمیفهمید حالِ خرابِ دلم را.. افکار مختلف به ذهنم هجوم می آورد و تا میتوانست ته مانده ی قدرتم را میکوبید. کاش میشد که بخواهم نرود و او بماند. در هجومِ منفی بافی هایم دست و پا میزدم که تقه ایی به در اتاقم خورد و باز شد. امیرمهدی سینی به دست در چهار چوب ایستاده بود و لبخند میزد.  چطور  آمده بود که متوجه حضورش نشدم. این آخرین دیدارمان بود؟ چشمانش لبخند داشت (به قولِ یان، سلام بر تو ای دختر ایرونی.. بابا احسنت.. شنیدم حسابی معرکه گرفتی.. جیغِ این حاج خانوم پروین مارو هم درآوردی..) کاش میشد اپسیلون به اپسیلونِ زمان مانده را فقط او حرف بزند و من تماشایش کنم. کنارم رویِ تخت نشست و سینی را روی پاهایش گذاشت.  باز هم چای.. شکر.. نان.. پنیر و گردو.. خیره نگاهم کرد (جواب سلام واجبه هااا بانویِ اخمو..) اخم؟؟ کدام اخم؟؟  اصلا مگر حسام و اخم در یک خانه جا میشدند؟؟ لقمه ایی از پنیرو گردو را مثل همیشه با نظمِ خاصش پیچید و مقابلم گرفت (جواب سلاممونو که ندادی.. یه کلمه حرفم که باهامون نزدی.. اخمم که واسمون کردی.. حداقل این لقمه رو بگیر بخور که هم از ضعف، غش نکنی.. هم اینکه مطمئن شم باهام قهر نیستی.) رو به رویش رویِ تخت نشستم . باید شانسم را امتحان میکرد (امیرمهدی نرو..) لبخند زد و لقمه را به دهانم نزدیک کرد (شما اول این لقمه رو از دست آقاتون میل بفرمایید تا مذاکراتو شروع کنیم.) لقمه را به دندان گرفتم و لبخندش پهنتر شد. او حتی به جای پدر هم ، پدرانه خرجم میکرد (آ باریکلا شیرزنِ خودم.. خب کجا بودیم؟؟ آهان نرَم..  خب اونوقت نمیپرسن چرا نمیخوای بیای؟؟؟ اصلا این به کنار.. بعد از این همه سال امام حسین مارو طلبیده، اونم به عنوان سربازِ حرم؛ دلت میاد نرم..؟؟) عجول جواب دادم (خب بگو.. بگو خانومم مریضه.. عمرش زیاد به دنیا نیست.. حرفِ امروز و فرداست.. بگو باید کنارش باشم..) اخمهایش را در هم رفت و میخ چشمانم شد. صدایش محکم و عصبی بود (سارا خانوم.. یکبار دیگه این جملاتِ احمقانه، در موردِ مردن رو از دهنت بشنوم، نمیدونم عکس العملم چیه..  پس به نفعته دیگه به مرگ فکر نکنی و مراقب حرفات باشی.) عصبانی شد؟؟ مگر رسمِ پرخاشگری را هم میدانست؟؟ چرا نمیفهمید؟؟ چرا باور نداشت که روزهایِ عمرم شاید به تعدادِ انگشتان یک دست هم نباشد. چشمانم از فرط اشک، شیشه شد و از تیررس نگاهش دور نماند. کاش نمیرفت.. کاش.. در خود پیچیدم و روی تخت جنین وار دراز کشیدم.. صدای نفسهاییِ کلافه و عمیقش گوشم را مورد هدف قرار میداد.  لحنش آرام و پشیمان بود (ببخشید.. معذرت میخوام.. نباید اونجوری حرف میزدم.. اما به خدا دیوونه میشم وقتی از مردن میگی..) دستم را بلند کرد و بوسید (مرگ و زندگی دست خداست.. من میرم، شما هم منتظر میمونی تا برگردم..  به خدا دلم داره واسه رفتن پر میکشه..  اما اگه شما راضی نباشی...) سرش را روی دستم گذاشت و سکوت کرد.. دلش کربلا بود و تشخیص این عشق، نیاز به دانستنِ عرفان و علوم غیب نداشت.. باید با دلش راه می آمدم..  بغضم را قورت دادم و با انگشتان دستم، شوخی وار موهایش را کشیدم (نون و چاییمو بده بخورم که دارم از گرسنگی هلاک میشم.) سرش را به ضرب بلند کرد، با خوشحالی (چشـــم) کشداری گفت و شکر را به چای اضافه کرد (یه چایی شیرینِ شوهرپسند بهت بدم، که هیچ جا نظیرشو نخورده باشی.) کنارش نشستم و تکه ایی نان به دهانم حواله کردم (با همین چاییات، قاپمونو دزدی دیگه.) استکان را به دستم داد و مشغولِ لقمه گرفتن شد. (ما رو دست کم گرفتیاا خانوم.. نصفِ عمرمو تو هیئت امام حسین چایی دم کردمااا..  چایی هایِ ما مدل بچه هیئتیِ..  ما چیز بد به مشتریامون نمیدیم.) لحنش، جدی شد و هاله ایی از احساس به خود گرفت (سارا نمیدونی... اونجایی که من دارم میرم، تو این ایام، چایی هاش طعم خدا میده.) مگر چایی شیرینتر از این استکانی که به دست داشتم، هم بود..؟؟ عصر فاطمه خانم به منزلمان آمد و شام را کنارِ هم خوردیم. من، حسام، دانیال، مادر، فاطمه خانم و پروین. ↩️ ... : زهرا اسعد بلند دوست ... 💞 @aah3noghte💕
شهید شو 🌷
#فنجانےچاےباخدا #قسمت_103 وارد ماه محرم شده بودیم و عرق کردنِ دستانم از فرط دلتنگی و دلشوره به دو ب
هر بار که چشمانم به صورتِ فاطمه خانم می افتاد، غم را در خط به خطِ چروکهایش میخواندم. شاید او از من عاشقتر بود اما جنسش فرق داشت، مادرانه... تا دیر وقت کنار هم بودیم و من فقط ذخیره کردم. تک تک ِ خنده ها و نگاه هایش را.. باید آذوقه جمع میکردم محض تحملِ ندیدنش.. نمیدانم چقدر گذشت که عزم رفتن کردند و این یعنی قلبم به پهنایِ آُسمان فشرده شد. اشک به صورتم چنگ زد و من آرام به اتاق خزیدم. نباید کسی گریه هایم را میدید. جلویِ آینه ایستادم و تند تند اشکهایِ بی امانم را پاک میکردم تا مجالِ خروج از اتاق و بدرقه را بدهد. اما نه.. لجبازانه میبارید.. حسام وارد اتاق شد و در را پشت سرش بست. لبخند زنان مقابلم ایستاد و صورتم را میان دستانش قاب گرفت (عجب دختر لووسی داریماا..  گریه میکنی؟)  سپس آهنگین ادامه داد (نشنیدی که میگن.. پشتِ سرِ مسافر ، گریه شگون نداره.) اختیارِ بارانِ چشمانم را از دست داده بود (میترسم امیرمهدی.. میترسم..) لبهایش کش آمد (دقت کردی هر وقت میخوای سرمو شیره بمالی، صدام میزنی امیرمهدی؟؟) امیر مهدی یا حسام.. چه فرقی داشتند اسامی؟؟ وقتی من این مرد را عاشقانه دوست داشتم و دلش، جایی در زمین عراق گیر کرده بود. در سکوت اشک ریختم و به چشمانش خیره شدم. صدایش نرم و آرام در گوشم قدم زد (قول میدم شهید نشم.. خوبه؟) قول داده بود، البته اگر تا آمدنش روح به کالبدم میماند. (قول؟؟) میانِ دو ابرویم را نرم بوسید و پیشانی به پیشانی ام تکیه داد. صدایِ غم انگیزش در جانم رخنه کرد (قول..) بی اختیار با حنجره ایی خفه شده در بغض خواستم تا آیه ایی برایم بخواند. خوش آهنگ و صیقل داده خواند (فَاللهُ خیر حافظاً وَ هُوَ اَرحَمُ الرّاحمین..) پیشانی از پیشانیم گرفت. چشمانش بسته بود و از نسیم وجودش آرام بر صورتم دمید.. و این یعنی چه؟؟ آن شب تا بیرونِ در بدرقه اش کردم و فاطمه خانم گرم به آغوشم کشید و زمزمه که برایِ سلامتی پسرش دعا کنم.. پسری که شوهرم بود و بعد از اذان صبح عازم...  (جنگ پایان پدرهایِ سفر کرده نبود شور آن واقعه در جانِ پسرها باقیست..)   ↩️ ... : زهرا اسعد بلند دوست ... 💞 @aah3noghte💕
💔 بیاین آخر سر این بروبچ غرب به یه جایی رسیدن که خودشونم میگن " مرگ‌بر‌آمریکا..! " .. ... 💕 @aah3noghte💕
💔 می‌شود باز تو درخانه‌ ما پا بنهی می‌شودباز مرا در بغلت جا بدهی دل من تنگ برای بغلت شد بابا وعده‌ آمدنت از چه غلط شد بابا ... 💕 @aah3noghte💕
💔 ‏سوریه را به آشوب کشیدند عراق را به آشوب کشیدند حالا هم لبنان را به آشوب کشیده‌اند تا مقاومت تضعیف شود، اما نخواهد شد! ... 💞 @aah3noghte💞
💔 وعده با یا همان پیش خور کردن منابع مالی آینده، تنها گشایش برای است اما هزینه اش برای کشور، مردم و دولت بعدی است.☝️ ضمن اینکه با آشکار شدن توخالی بودن طبل، وعده به سرعت به ضدخود تبدیل شده و باعث گرانی بیشتر ارز، طلا، کالا و خدمات خواهد شد.❌ ... 💞 @aah3noghte💞
💔 از همه چیز گذشتی ک اسمت را "شهید" گذاشتند.. میخواهم مثل تو باشم... میخواهم بگذرم.. میخواهم همراهت باشم... میخواهم رفیقت باشم.. کمکم کن رفیق! ... 💕 @aah3noghte 💕
💔 💞 بار خدایا❤️ از تو آمرزش میطلبم برای هر گناهی که مرا غافل کرده از آنچه به سوی آن هدایتم کردی🍃 یا به آن امر نمودی، یا از آن نهی فرمودی، یا راهنمایی کردی به سوی آنچه که در آن توفیق رسیدن به خشنودیت، یا برگزیدن محبت و قربت میباشد🌺 پس بر محمد و آل محمد درود فرست و این گونه گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!🤲🌼 ... 💕 @aah3noghte💕
💔 بـانــیـانِ عَــرش هَـم، گــویَـند نـامَــش را مُـدام... بَھ! چِــقَــدر زیــبــاســت، ایــن آهَــنــگ و ایـن نــامِ ❤️!! 💔 ... 💞 @aah3noghte💞
شهید شو 🌷
💔 #سردار_بی_مرز خاطرات شهید(حاج قاسم سلیمانی) #قسمت_سی هدف اصلی آمریکا از ایجاد داعش، ناامن کردن
💔 خاطرات شهید(حاج قاسم سلیمانی) ماه رمضان سفره افطاری حال وهوای خودش را دارد اما برای خانواده های ... عجیب ترین بغض ها خانواده پنج نفره اسماعیل بعد از شهادتشبود، چهار نفره مےنشستند دور سفره، بدون بابا! اما یک شب از این ماه متفاوت بود، با بقیه؛ خانواده اسماعیل همراه خانواده های مهمان حاج قاسم شدند. حاجی خودش کنار تک تک خانواده ها می رفت واحوال می پرسید: _حسین جان خوبه؟ فاطمه خانوم، زینب جان! حتی اسم بچه ها یادش بود. وقتی تشکر همسر را از دعوت شنید گفت: _شما هم دعوت کنید ما می آییم! حسین آقا زنگ بزند من می آیم! همسر متعجب پرسید: واقعا می آیید؟ _بله اگر حسین جان زنگ بزنند ، من می آیم! واقعا هم حسین زنگ زد، یکی، دوبار؛ اما حاجی ایران نبود. تا این که یک روز تلفن خانه زنگ خورد. _ سلام رساندند و گفتند برای ناهار به منزل شما می آیم. خانه و اهلش به شور افتادند. دوباره تلفن زنگ خورد: _مهمان شما فقط است. برای بیشتر از یک نفر تهیه نبینید. حاجی قاسم گفتند ناهار ساده باشد. یک نهار شمالی یک خانواده خوشحال سه فرزند شهید یک بانوی شهید پرور و یک بی نظیر. حاجی تنها آمد. بدون محافظ. با بچه ها گرم گرفت؛ خاطره ها داشت از پدرشان. از یاری رساندن به کودکان ترسیده و زن های بی پناه. از زیر و رو کردن مکان ها برای یافتن غذا و نفت برای نجات جان کوچک و‌ بزرگ سوریه! حاجی همراه بچه ها بغض می کرد و می خندید... ... 📚حاج قاسم ... @aah3noghte
💔 سالروز شهادت «جناب‌میثم‌تمّـــار» ورودی حرم نوشته: السلام علی و الولا "سلام بر شهید عقیده و ولایت امیرالمومنین علے؏" ♥️ عشقم اگر علی‌«؏» است .. سرِ دارم آرزوست من سرگذشتِ "میثم‌ِتمارم" آرزوست :) ... 💞 @aah3noghte💞
شهید شو 🌷
#خطبه_غدیر لاحَلالَ إِلاّ ما أَحَلَّهُ الله وَ رَسُولُهُ وَهُمْ، وَلاحَرامَ إِلاّ ما حَرَّمَهُ
مَعاشِرَالنّاسِ، بی - وَالله - بَشَّرَالْأَوَّلُونَ مِنَ النَّبِیِّینَ وَالْمُرْسَلینَ، وَأَنَا - (وَالله) - خاتَمُ الْأَنْبِیاءِ وَالْمُرْسَلینَ والْحُجَّةُ عَلی جَمیعِ الَْمخْلوقینَ مِنْ أَهْلِ السَّماواتِ وَالْأَرَضینَ. فَمَنْ شَکَّ فی ذالِکَ فَقَدْ کَفَرَ کُفْرَ الْجاهِلِیَّةِ الْأُولی وَ مَنْ شَکَّ فی شَیءٍ مِنْ قَوْلی هذا فَقَدْ شَکَّ فی کُلِّ ما أُنْزِلَ إِلَی، وَمَنْ شَکَّ فی واحِدٍ مِنَ الْأَئمَّةِ فَقَدْ شَکَّ فِی الْکُلِّ مِنْهُمْ، وَالشَاکُّ فینا فِی النّارِ. مَعاشِرَالنّاسِ، حَبانِی الله عَزَّوَجَلَّ بِهذِهِ الْفَضیلَةِ مَنّاً مِنْهُ عَلَی وَ إِحْساناً مِنْهُ إِلَی وَلا إِلاهَ إِلاّهُوَ، أَلا لَهُ الْحَمْدُ مِنِّی أَبَدَ الْآبِدینَ وَدَهْرَالدّاهِرینَ وَ عَلی کُلِّ حالٍ. هان مردمان! به خدا سوگند که پیامبران پیشین به ظهورم مژده داده اند و اکنون من فرجام پیامبران و برهان بر آفریدگان آسمانیان و زمینیانم. آن کس که راستی و درستی مرا باور نکند به کفر جاهلی درآمده و تردید در سخنان امروزم همسنگ تردید در تمامی محتوای رسالت من است، و شک و ناباوری در امامت یکی از امامان، به سان شک و ناباوری در تمامی آنان است. و هرآینه جایگاه ناباوران ما آتش دوزخ خواهد بود. هان مردمان! خداوند عزّوجلّ از روی منّت و احسان خویش این برتری را به من پیشکش کرد والبته که خدایی جز او نیست. آگاه باشید: تمامی ستایش ها در همه روزگاران و در هر حال و مقام ویژی اوست. مَعاشِرَالنّاسِ، فَضِّلُوا عَلِیّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدی مِنْ ذَکَرٍ و أُنْثی ما أَنْزَلَ الله الرِّزْقَ وَبَقِی الْخَلْقُ. مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَی قَوْلی هذا وَلَمْ یُوافِقْهُ. أَلا إِنَّ جَبْرئیلَ خَبَّرنی عَنِ الله تَعالی بِذالِکَ وَیَقُولُ: «مَنْ عادی عَلِیّاً وَلَمْ یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتی وَ غَضَبی»، (وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوالله - أَنْ تُخالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها - إِنَّ الله خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ). مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ الله الَّذی ذَکَرَ فی کِتابِهِ العَزیزِ، فَقالَ تعالی (مُخْبِراً عَمَّنْ یُخالِفُهُ): (أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتا عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ الله). هان مردمان! عل را برتر دانید؛ که او برترین مردمان از مرد و زن پس از من است؛ تا آن هنگام که آفریدگان پایدارند و روزی شان فرود آید. دور دورباد از درگاه مهر خداوند و خشم خشم باد بر آن که این گفته را نپذیرد و با من سازگار نباشد! هان! بدانید جبرئیل از سوی خداوند خبرم داد: «هر آن که با علی بستیزد و بر ولایت او گردن نگذارد، نفرین و خشم من بر او باد!» البته بایست که هر کس بنگرد که برای فردای رستاخیز خود چه پیش فرستاده. [هان!] تقوا پیشه کنید و از ناسازگاری با علی بپرهیزید. مباد که گام هایتان پس از استواری درلغزد. که خداوند بر کردارتان آگاه است. هان مردمان! همانا او هم جوار و همسایه خداوند است که در نبشته ی عزیز خود او را یاد کرده و درباری ستیزندگان با او فرموده: «تا آنکه مبادا کسی در روز رستخیز بگوید: افسوس که درباری همجوار و همسایه ی خدا کوتاهی کردم...» ... ... 💞 @aah3noghte💞
💔 آیت‌الله فاطمی‌نیا، از بزرگان اخلاق و معارف، به دلیل بازگشت عوارض بیماری سرطان، در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شده‌اند. برای این استاد عزیز، دعای خیر و حمد شفاء بخوانیم. ... 💞 @aah3noghte💞
شهید شو 🌷
💔 بازگشت غرورآفرین کارشناسان مذهبی و پزشکی از کنار دریا به شهرهای خود را تبریک و تهنیت عرض مینمایی
💔 این جا سواحل خزر در وضعیت قرمز کروناست!😏 👈 آیا ایجاد محدودیت در مسیرهای منتهی به استانهای شمالی اینقدر سخت است که دولت از انجام آن امتناع میکند؟ 👈 آیا قراردادن پروتکل های سنگین بهداشتی مخصوص هیئت هاست و در جاهای دیگر لزومی ندارد؟! ... 💞 @aah3noghte💞
شهید شو 🌷
#فنجانےچاےباخدا #قسمت_104 هر بار که چشمانم به صورتِ فاطمه خانم می افتاد، غم را در خط به خطِ چروکها
آن مرد رفت؛ وقتی که باران نمی بارید، آسمان نمی غرید و همه ی شهر خواب بودند، به جز من.. حالا آن مرد در عراق بود و همه ی قلبم خلاصه میشد در نفسهایش.. روزها به جانماز و صدایِ مداحیِ پخش شده از تلوزیون پناه می بردم و شبها به تسبیحِ آویزان از تختم. هر چند روز یکبار به واسطه ی تماسهایِ دانیال با حسام، چند کلمه ی پر قطع و وصل، با تکه ی جدا شده ام، حرف میزد و او از سرزمینِ بهشت میگفت. اینکه جایم خالی ست و تنش سالمت.. اما مگر این دل آرام میشد به حرفهایش؟؟  هر روز چشمم به دریچه ی تلوزیون و صحنِ عاشور زده ی امام حسین بود و نجوایی صدایم میزد که بیا.. که شاید فرصت کم باشد.. که مسیرِ بین الحرمین ارزش تماشا دارد.. عاشورا آمد؛ و پروین و فاطمه خانم نذری پزان شان را به راه انداختند.. عاشورا آمد و دانیالِ سنی، بیرق عزا بر سر در خانه زد و نذرهایِ پسرِ علی(ع) را پخش کرد.. عاشورا آمد و مادرِ اهلِ تسنن ام، بی صدا اشک ریخت و بر سینه زد. علی و فرزندانش چه با دلِ این جماعت کرده بودند که بی کینه سیه پوشی به جان میخریدند؟؟ حسین فرزند علی، پادشاه عالم باشد و دریغش کنند چند جرعه آب را؟؟ مگر نه اینکه علی، نان از سفره ی خود میگرفت و به دهانِ یتیمانِ دشمن مینهاد؟؟ این بود رسم جوانمردی؟؟  گاه زنها از یک لشگر مرد، مردتر میشوند.. به روزهایِ پایانی محرم نزدیک میشدیم و من بیقرار تر از همیشه، دلخوش میکردم به مکالمه هایِ چند دقیقه ایم با حسام. حسامی که صدایش معجونی از آرامش بود و من دلم پرمیکشید برایِ نمازی دو نفره و او باز با حرفهایش دل میبرد و مرا حریصتر میکرد محض یک چشمه دیدنِ صحن و سرایِ حسین.. پادشاهی حسین، کم از پدرش علی نداشت و عشقش سینه چاک میداد مردان خدا را.. حالا دیگر تلوزیون تمرکزش بر پیاده روی ِ اربعین بود.  پیاده روی که چه عرض کنم، سربازیِ پا در برابرِ فرمانِ دل.. دیگر هوسانه هایم به لب رسیده بود و چنگ میکشید بر آرامش یک جا نشینی ام. هوا رو به تاریکی بود و دانیالِ سرگرم کار با لب تاپش. به سراغش رفتم و بدون مقدم چینی حرف دلم را زدم (میخوام اربعین برم کربلا.. یعنی پیاده برم..) با چشمانی گرد شده دست از کار کشید (چی؟؟؟ خوبی سارا جان؟؟) بدونِ ثانیه ایی تردید جمله ام را تکرار کردم و او پر شیطنت خندید (آهاااااان ... بگو دلت واسه اون حسامِ عتیقه تنگ شده داری مثه بچه ها بهانه میگیری..   صبر کن یه ساعت دیگه بهش زنگ میزنم، باهاش حرف بزن تا هم خیالت راحت شه ، هم از دلتنگی دربیای..) چرا حرفم را نمیفهمید..؟؟ دلتنگ امیرمهدیم بود، آن هم خیلی زیاد. باید میرفتم اما نه برایِ دیدنِ او.. اینجا دلم تمنایِ تماشا داشت و فرصت کم بود.. با جدیدت براش توضیح دادم که هواییِ خاکِ کربلا شدم، که میداند مریضم و عمرم کوتاه.. که نگذارد آرزویِ به ریه کشیدنِ تربت حسین به وجودم به ماند.. که اگر نروم میمیرم.. و او با تمامِ برادرانه هایش، به آغوش کشیدم و قوتِ قلب داد خوب شدنم را و گوشزد که شرایطم محیایِ سفری به این سختی نیست و کاش کمی صبوری کنم.. اما مگر ملک الموت با کسی تعارف داشت و رسم صبر کردن را میدانست؟؟ نه.. پس لجبازانه، پافشاری کردمو از حالِ خوشم گفتم و اینکه باید بروم.. و از او قول خواستم تا امیرمهدی، چیزی نفهمید و او قول داد تا تمام تلاشش را برای رسیدن به این سفر بکند و چقدر مجبورانه بود لحنِ عهد بستن اش.. روزها میگذشت و من امیدوارانه چشم به در میدوختم تا دعوت نامه ام از عرش برسد و رسید.. گرچه نفسم بند آمد از تاخیرش، اما رسید. درست در بزنگاه و دقیقه ی نود.. منِ شیعه و دانیالِ سنی.. کنارِ هم.. قدم به قدم..  دو روز دیگر عازم بودیم و دانیال با ابهتی خاص سعی کرد تا به من بفهماند که خستگی ام در پیاده روی اربعین، مساویست با سوار شدن به ماشین و حرفی رویِ حرفش سنگینی نمیکند.. پروین مخالفِ این سفر بود و فاطمه خانم نگران.. هر دو تمامِ سعی شان را برایِ منصرف کردنم، به جریان انداختند و جوابی نگرفتند.. حالا من مسافر بودم.. مسافرِ خاکی معجزه زده که زائر میخرید و عددی نمیفروخت.. قبل از حرکت به پروین و فاطمه خانم متذکر شدیم که حسام تا رسیدن به مرز، نباید از سفرمان باخبر شود که اگر بداند نگرانی محضِ حالِ بیمارم، خرابش میکند و کلافه.. و در این بین فقط مادر بود که لبخند زنان،  ساکِ بسته شده ی سفرم را نظاره گر میکرد و حظ میبرد.. مانتویِ بلند وگشادِ مشکی رنگ، تنِ نحیفم را بیشتر از پیش لاغر نشان میداد و پروین با تماشایم غر میزد که تا میتوانی غذا نخور.. و من ناتوان از بیانِ کلماتِ فارسی با مادرانه هایش عشق میکردم. فاطمه خانم به بدرقه مان آمد و گرم به آغوشم کشید. به چشمانم خیره شد ↩️ ... : زهرا اسعد بلند دوست ... 💞 @aah3noghte💕
شهید شو 🌷
#فنجانےچاےباخدا #قسمت_105 آن مرد رفت؛ وقتی که باران نمی بارید، آسمان نمی غرید و همه ی شهر خواب بود
قبل از حرکت به پروین و فاطمه خانم متذکر شدیم که حسام تا رسیدن به مرز، نباید از سفرمان باخبر شود که اگر بداند نگرانی محضِ حالِ بیمارم، خرابش میکند و کلافه.. و در این بین فقط مادر بود که لبخند زنان، ساکِ بسته شده ی سفرم را نظاره گر میکرد و حظ میبرد. مانتویِ بلند و گشادِ مشکی رنگ، تنِ نحیفم را بیشتر از پیش لاغر نشان میداد و پروین با تماشایم غر میزد که تا میتوانی غذا نخور و من ناتوان از بیانِ کلماتِ فارسی با مادرانه هایش عشق میکردم. فاطمه خانم به بدرقه مان آمد و گرم به آغوشم کشید. به چشمانم خیره شد و اشک ریخت تا برایش دعا کنم و دعوت نامه ی امضا شده اش را از ارباب بگیرم. اربابی که ندیده، عاشقش شده بودم و جان میدادم برایِ طعمِ هوایِ نچشیده اش... وقتی به مرز رسیدیم برادرم با حسام تماس گرفت و او را در جریانِ سفرم قرار داد. نمیدانم فریادش چقدر بلند بود که دانیال گوشی از خود دور کرد و برایم سری از تاسف تکان داد.. باید میرنجیدم؟ حسام زیادی خودخواه نبود؟؟ خود عشقبازی میکرد و نوبت به دلِ من که میرسید خط و نشان میکشید؟؟ جملاتِ تکه تکه و پر توضیحِ دانیال، از بازخواستش خبر میداد و مخالفت شدید.. دانیال گوشی به سمتم گرفت تا شانه خالی کند و توپ را به زمین من بیاندازد.  اما من قصد هم صحبتی و توبیخ شدن را نداشتم، هر چند که دلم پر می کشید برایِ یک ثانیه شنیدن. سری به نشانه ی مخالفات تکان دادم و در مقابلِ چشمانِ پر حیرتِ برادر، راهِ رفتن پیش گرفتم. ده دقیقه ایی گذشت و دانیال به سراغم آمد (سارا بگم خدا چکارت کنه..  یه سره سرم داد زد که چرا آوردمت.. کلی هم خط و نشون کشید که اگه یه مو از سرت کم بشه تحویل داعشم میده.) از نگرانی هایی مردانه ی حسام خنده بر لبانم نشست. دانیال چشم تنگ کرد و مقابلم ایستاد (میشه بگی چرا باهاش حرف نزدی؟؟  مخمو تیلیت کرد که گوشی را بدم بهت. دسته گل رو تو به آب دادی و منو تا اینجا کشوندی، حالا جوابشو نمیدی و همه رو میندازی گردن من؟) شالِ مشکیم را مرتب کردم (تا رسیدن به کربلا باید تحمل کنی..) طلبکارو پر سوال پرسید (چی؟؟؟ یعنی چی؟) ابرویی بالا انداختم (یعنی تا خودِ کربلا، هیچ تماسی رو از طرفِ حسام پاسخ گو نمیبااااشم.. واضح بود جنابِ آقایِ برادر؟؟؟) نباید فرصتِ گله و ناراحتی را به امیر مهدی میدادم. من به عشق علی و دو فرزندش حسین و عباس پا به این سفر گذاشته بودم. پس باید تا رسیدن به مقصد دورِ عشقِ حسام را خط میکشیدم.. وا رفته زیر لب زمزمه کرد (بیا و خوبی کن.. کارم دراومده پس.. کی میتونی از پس زبونِ اون دیوونه ی بی کله بربیاد.. کبابم میکنه...) انگشتم را به سمتش نشانه رفتم (هووووی.. در مورد شوهرم، مودب باشااا..) از سر حرص صورتی جمع کرد  و "نامردی" حواله ام.. بازرسی تمام شد و ما وارد مرز عراق شدیم.. سوار بر اتوبوس به سمت نجف .. کاخِ پادشاهیِ علی.. اینجا عطرِ خاکش کمی فرق نداشت؟؟ ↩️ ... : زهرا اسعد بلند دوست ... 💞 @aah3noghte💕
💔 [اخلاص یعنی خالص بودنتو هم نبینند] ... 💞 @aah3noghte💞
💔 🌐 ♦️ توئیت مهم / پیرامون مسائل امریکا و کشور ... 💞 @aah3noghte💞
شهید شو 🌷
💔 سالروز شهادت «جناب‌میثم‌تمّـــار» ورودی حرم #میثم_تمار نوشته: السلام علی #شهید_العقیده و الو
💔 بن‌عفیف: + میثم‌تودیوانه‌اۍ؟ میثم‌تمّـــآر: - تامردم‌گماݩ‌نڪنند دیوانه‌اۍ، ایمانت‌ڪامݪ‌نمی‌شود! بن‌عفیف: + اینڪه‌فرمودی، حدیث‌نبوۍسٺ؟ میثم‌تمّــــآر: -حدیثِ است...♥️ ضریح میثم خنکی رو حس میکنین؟ ... 💞 @aah3noghte💞
💔 بفرمایید یه قاچ هندونه🍉 ... 💞 @aah3noghte💞
💔 دلمان برای نقاره‌خان‌ها که حوالی این لحظه‌ها انگار نام تو را فریاد میزدند :) و برای همه صحن انقلاب آمدنمان و سرمای استخوان‌سوزِ مشهد و زیارت دل‌چسب آخرسالی و تمام خاطرات حرم لک زده.. خودت مثل همیشه کاری کن.. ... 💕 @aah3noghte💕