💔 #قرار_دلتنگی😔 کاش جوری زندگی کنیم، که لایقِ لبخندِ حضرتِ دلـــدار باشیم!⁦⁩🌱 یک #آیت_الکرسی و #سه_صلوات، برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت پدر #سلام_امام_زمانم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج به یاد حضرت باشیم🙏🏼🌿 #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 مرا در منــزل جانان چه امن عیـش؟... چـون هر دم جـرس فریـاد مےدارد که بربندید محــمل‌ها..! #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 #قرار_عاشقی من ابرِ آسمانم و صد حرف در دلم باران شَوم خدا کند آقا در این حرم ... ‌ #اللهم_صل_علی_علی_بن_موسی_الرضا_المرتضی #امام_رضآی_دلم #دلتنگ_حرم #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 یڪبار میگفت ڪنار یڪی از زاغه مهماتها سخت مشغول بودیم تو جعبه های مخصوص مهمات میگذاشتیم و درشان را می بستیم گرم ڪار یڪدفعه چشمم افتاد به یڪ خانم محجبه با چادری مشکی داشت پابه پای ما مهمات میگذاشت توی جعبه هابا خودم گفتم حتما از این خانمهاییه ڪه میان جبهه! اصلا حواسم به این نبود ڪه هیچ زنی را نمیگذارند وارد آن منطقه بشود به بچه ها نگاه ڪردم مشغول ڪارشان بودند وبی تفاوت میرفتند و می آمدندانگار آن خانم را نمیدیدند قضیه عجیب برام سوال شده بود موضوع عادی بنظر نمیرسیدڪنجڪاوشدم بفهمم جریان چیست؟رفتم نزدیڪتر تا رعایت ادب شده باشدسینه ای صاف ڪردم و خیلی بااحتیاط گفتم خانم جاییڪه ما مردها هستیم شما نباید زحمت بڪشین رویش طرف من نبودبه تمام قد ایستاد و فرمود:مگر شما در راه برادر من زحمت نمیڪشید؟ یڪ آن یاد امام حسین.ع.افتادم و اشڪ توی چشمهام حلقه زد خدا بهم لطف ڪرد ڪه سریع موضوع را گرفتم و فهمیدم جریان چیست بی‌اختیار شده بودم ونمیدانستم چه بگویم خانم همانطور ڪه روشان آنطرف بود فرمودندهرڪس ڪه یاور ما باشد البته ما هم یاری اش میڪنیم به نقل ازهمسر #شهید_عبدالحسین_برونسی 📚خاکهای نرم کوشک سالروزشهادت🥀 #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 همه زندگےاش حضرت زهرا بود... #شهید_عباس_کریمی سالروزشهادت🥀 تصویربازشود #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 سیـد رضــا مےگفت بار آخرے ڪه دیدمش اینقدر خندوندمون ڪه گفتم جواد..! مُردم تو رو خدا زود تر برو....! 🙃 چقدر خوبه ادم به خنده مشهــور بشه... هم دنیا هم اخرت... "فرحین بما آتاهم الله من فضله..." پ.ن: به دل همیشه غمگین ما هم نگاهے ڪن رفیق.. #شهید_جواد_محمدے #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

😃😃 رفقـــــــــا اینو نگـــــا😍 سبحان الله به این خلقت، احسنت به طراحان این دوربین😃 الهـی شکرت بابت این همه زیبــایی😍 #شکرگزاری #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 #شکرگزاری🙏 ✅تمرین #روز_چهارم (تندرستی خارق العاده) تندرستی نفیس ترین نعمت در زندگی است، ما زمانی یاد تندرستی خود می افتیم که آن را از دست میدهیم. وقتی بیماری ساده ای می گیری تنها چیزی که دلت می خواهد اینه که زودتر حالت خوب بشه، تندرستی موهبت زندگیست... شکر گزاری در ازای سلامتی ای که داری حیاتیه! وقتی بابت سلامتی که داری شکرگزار باشی نه تنها سلامتی فعلیت محفوظ می موته بلکه اعجاز شکرگزاری دست به کار می شه و جریان سلامتی رو به سمت تو افزایش می ده. شکر گزاری یعنی واکسن، پادزهر و ضد عفونی کننده (جان هنری نویسنده 1864_1923) بعد از اینکه مفصل و عمیق در مورد سلامتیت فکر کردی روی یک برگه بنویس: موهبت تندرستی مرا زنده نگه داشته است فردا این نوشته را همراه داشته باش، جایی بگزار که چشمت زیاد به آن بیفتد، مثل در یخچال،روب آینه، داخل ماشینت یا هرجا که زیاد اون رو ببینی و هربار که چشمت بهش افتاد دست کم چهار مرتبه در روز آهسته در ذهنت بخونش و بابت نعمت تندرستی ات تا جایی که می توانی حال و هوای شکر گزاری را احساس کن... با شکرگزاری برای سلامتی ناظر دگرگونی بنیادی سلامت و میزان بهبود و اعجازی خواهیم بود که هرگز در عمر مون ندیده ایم. #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕 @fhn18632019

💔 قبول دارید بعضی از اعضاء تو همین دنیا بهشت رو میبینن....؟؟؟ مثل چشم ها ، وقتی تو قابشون این تصویر بی نظیر بهشتی می افتد👌😍❤🙏🏻 #شما_فرستادین #شکرگزاری #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 #بسم_الله و اگر خداوند اراده خیر درباره تو داشته باشد هیچ‌کس قادر نیست مانع فضل او گردد! سوره یونس آیه ۱۰۷ #یک_حبه_نور #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 ‏اللهم اجعل صباحنا صباح الصالحین ... «السلام علي نور جميع مَن أطاع الله...» #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 این شهید را می شناسید⁉️ شهیدی که رهبر انقلاب او را #اعتلای‌_اسلام دانست حاج همّت عاشق‌ او بود و او را #بسیجی_واقعی می‌نامید، حاج‌احمد متوسلیان نبوغش را دریافت و مسئولیت توپخانه لشکر 27 را به او داد... آری... او #شهید_علیرضا_ناهیدی است👌 #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 امروز کلیپی از خوانندگی یک زن ، بدون روسری پخش شده است... این بازی مسخره آشنا نیست ؟ به سمتِ دوقطبی پیش نمی رویم؟ ▪️بعضی ها می گویند: ما هوشیار شده ایم و جامعه دیگر بازی نمی خورد. ▪️کسی منکر بالا رفتن سطح شعور جامعه نیست اما کسی که فکر کند ، ترفند های منافقین داخل حکومت هم مثل قبل است باید در عقلانیتش شک کرد. ▪️امروز ویدئوی منتشر شده از آواز خوانی یک خانم که حجاب هم ندارد در جمع مسئولان شهرداری تهران ... ▪️این دقیقا هدایتِ کشور به سمتِ دو قطبی است . همان چیزی که از طریقش روحانی را بر کشور حاکم کردند ، دوباره کلید زده اند تا جریان مذهبی هم این سوی میدان بایستد و اعتراض کند و سپس بگویند : ملت در صفِ مرغ(ی که ما راه انداخته ایم) هستند و این جماعت ، دغدغه ی شان چهار عدد مویِ زنان است ... ▪️این یعنی راه اندازی مجدد دو قطبی پیرامون آزادی های اجتماعی ... ▪️این را بگذارید کنار ، برگردید به این صف های طولانی ... ▪️از روزی که حسن روحانی در ایران رئیس جمهور شد و هر بار که بحث مذاکره مطرح شد ما شاهد یک صف از این دست بوده ایم. ▪️انگار که نافِ دولتِ بعضی ها را با دو قطبی و صف بسته اند. ▪️صف های طولانی سبد کالا (که کشته هم داد) اولین صفی بود که همزمان با مطالبه یِ مذاکره از رهبری(توسط دولت روحانی) در کشور پدید آمد. ▪️شما حتما می توانید ده ها صف دیگر را نام برید. ▪️آخرینش هم صف مرغ و ماجرای روغن هم چنین است. ▪️جریان سازش به شدت به حضور در قدرت فکر می کند. ▪️آمریکا هم امید بسته که بتواند با گشایشی اقتصادی ، این جریان را مجددا به قدرت رسانده و مذاکره موشکی و منطقه ای را مطرح کند. 🚨هوشیار اگر نباشیم ، تداوم نکبت دور از ذهن نخواهد بود ... #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 ... همین جوانه سبز کوچک که از دل زمین سخت بیرون آمده تصویر زندگی ماست اصلا. همین تلاش و تقلا برای سبز ماندن. برای لبخند زدن. برای زندگی کردن. سخت است اما چیزی در دلم می‌گوید خدا این تلاش‌ها را دوست دارد. این «شکر»ها خیلی قیمت دارد. این صبوری‌ها خیلی می‌ارزد. این روزها بزرگمان می‌کند، عمیق‌مان می‌کند. یک چیزی در دلم می‌گوید این روزها که بگذرد آدم سابق نیستیم دیگر؛ یک سر و گردن از قبل بلندتر شده‌ایم حتما. #صبار_شکور #کوچک_های_بزرگ #شکرگزاری #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 نوجوان ‌های عزیز شماها و نسل شما... همان نسلی هستید که این کشور را ان‌شاءالله به #اوج خواهید رساند✌️ #امام‌_خامنه_ای #فداےسیدعلےجانم❤️ #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

سلام همسنگرےها نظراتتون راجع به پست های #شکرگزاری را برامون بفرستید اینکه چقدر در زندگی شما اثر مثبت داشته می تونید انتقادات و پیشنهاداتتون رو با ادمینی که مسئول پست های شکرگزاری هستند هم در میان بذارید... دوست داریم شما هم در کانال خودتون، سهیم باشید @fhn18632019 @Emadodin123

💔 #دم_اذانی یـاربّ +جانـم بنده‌ۍ من ؟! إنَّ لنـا فیڬ أملاً طویلاً ڪثیرا ماهـا خیلی خیلی بهتــــ امیدواریم

البته اگه تنبلی بذاره😜😁 @fhn18632019

💔 🌷 بسم رب الشهدا و الصدیقین #دختر_شینا #قسمت٨٨ صمد که می خواست پدرش را از ناراحتی درآورد، با خنده و شوخی گفت: «نه بابا. اتفاقاً خیلی هم جایش خوب است. ستار الان دارد برای خودش پرواز می کند. فکر کنم از دست شما ناراحت است که این طور اسم های ما را به هم ریختید.» چشم غره ای به صمد کردم و لب گزیدم. صمد حرفش را عوض کرد و گفت: «اصلاً از دست من ناراحت است که اسمش را برداشتم.» بعد رو کرد به من و گفت: «حتی خانمم هم از دستم ناراحت است؛ مگر نه قدم خانم.» شانه بالا انداختم. گفت: «هر چه می گویم تمرین کن به من بگو حاج ستار، قبول نمی کند. یک بار دیدی فردا پس فردا آمدند و گفتند حاج ستار شهید شده، باید بدانی شوهرت را می گویند. نگویی آقا ستار که برادرشوهرم است، چند وقت پیش هم شهید شد.» این را گفت و خندید. می خواست ما هم بخندیم. اخم کردیم. پدرش تند و تیز نگاهش کرد. صمد که اوضاع را این طور دید، گفت: «اصلاً همه اش تقصیر آقاجان است ها! این چه بلایی بود سر ما و اسم هایمان آوردید؟!» پدرشوهرم با همان اَخم و تَخم گفت: «من هیچ بلایی سر شما نیاوردم. تو از اول اسمت صمد بود، وقتی شمس الله و ستار به دنیا آمدند، رفتم شهر برایتان یک جا شناسنامه بگیرم. آن وقت رسم بود. همه این طور بودند. بعضی ها که بچه هایشان را مدرسه نمی فرستادند، تازه موقع عروسی بچه هایشان برایشان شناسنامه می گرفتند. تقصیر ثبت احوالی بود. اشتباه کرد اسم تو که از همه بزرگ تر بودی را نوشت ستار. شمس الله و ستار که دوقلو بودند؛ نمی دانم حواسش کجا بود، تاریخ تولد شمس الله را نوشت 1344 مال ستار را نوشت 1337. موقع مدرسه که شد، رفتیم اسمتان را بنویسیم، گفتند از همه بزرگ تر کدامشان است؟! تو را نشان دادیم. گفتند این ستار است، بیاید کلاس اول. بقیه هم حالا وقت مدرسه شان نیست. خیلی بالا پایین دویدم؛ بلکه شناسنامه هایتان را درست کنم؛ نشد.» صمد لبخندی زد و گفت: «آن اوایل خیلی سختم بود. معلم که صدایم می زد ستار ابراهیمی ؛ برّ و بر نگاهش می کردم. از طرفی دوست ها و هم کلاسی هایم بهم می گفتند صمد. این وسط بدجوری گیر کرده بودم. خیلی طول کشید تا به این اوضاع عادت کردم.» صمد دوباره رو کرد به من و گفت: «بالاخره خانم، تمرین کن به حاج آقایتان بگو حاج ستار.» گفتم: «کم خودت را لوس کن. مگر حاج آقا نگفتند تو از اول صمد بودی.» صمد دیگر پی حرف را نگرفت و به پدرش گفت: «آقا جان! بهتر است شما یک دوش بگیری تا سرحال و قبراق بشوی. من هم یک خرده کار دارم. تا شما از حمام بیایی، من هم آماده می شوم.» ادامه دارد... #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 🌷 بسم رب الشهدا و الصدیقین #دختر_شینا #قسمت٨۹ پدرشوهرم قبول کرد. من هم سفره صبحانه را انداختم. خدیجه و معصومه را از خواب بیدار کردم. داشتم صبحانه شان را می دادم که صمد آمد و نشست کنار سفره. گفت: «قدم!» نگاهش کردم. حال و حوصله نداشتم. خودش هم می دانست. هر وقت می خواست به منطقه برود، این طور بودم کلافه و عصبی. گفت: «یک رازی توی دلم هست. باید قبل از رفتن بهت بگویم.» با تعجب نگاهش کردم. همان طور که با تکه ای نان بازی می کرد، گفت: «شب عملیات به ستار گفته بودم برود توی گروهان سوم. اولین قایق آماده بود تا برویم آن طرف رود. نفراتم را شمردم. دیدم یک نفر اضافه است. هر چی گفتم کی اضافه است، کسی جواب نداد. مجبور شدم با چراغ قوه یکی یکی نیروها را نگاه کنم. یک دفعه ستار را دیدم. عصبانی شدم. گفتم مگر نگفته بودم بروی گروهان سوم. شروع کرد به التماس و خواهش و تمنا. ای کاش راضی نمی شدم. اما نمی دانم چی شد قبول کردم و او آمد. آن شب با چه مصیبتی از اروند گذشتیم. زیر آن آتش سنگین توی آن تاریکی و ظلمات زدیم به سیم خاردارهای دشمن. باورت نمی شود با همان تعداد کم، خط دشمن را شکستیم و منتظر نیروهای غواص شدیم؛ اما گردان غواص ها نتوانست خط را بشکند و جلو بیاید. ما دست تنها ماندیم. اوضاع طوری شده بود که با همان اسلحه هایمان و از فاصله خیلی نزدیک روبه روی عراقی ها ایستادیم و با آن ها جنگیدیم. یک دفعه ستار مرا صدا کرد. رفتم و دیدم پایش تیر خورده. پایش را با چفیه ام بستم و گفتم برادر جان! مقاومت کن تا نیروها برسند. آن قدر با اسلحه هایمان شلیک کرده بودیم که داغ داغ شده بود. دست هایم سوخته بود.» دست هایش را باز کرد و نشانم داد. هنوز آثار سوختگی روی دست هایش بود. قبلاً هم آن ها را دیده بودم، اما نه او چیزی گفته بود و نه من چیزی پرسیده بودم. گفت: «برایم چای بریز.» صدای شرشر آب از حمام می آمد. سمیه، زهرا و مهدی خواب بودند و خدیجه و معصومه همان طور که صبحانه شان را می خوردند، بهت زده به بابایشان نگاه می کردند. چای را گذاشتم پیشش. گفتم: «بعد چی شد؟!» گفت: «عراقی ها گروه گروه نیرو می فرستادند جلو و ما چند نفر با همان اسلحه ها مجبور بودیم از خودمان دفاع کنیم. زیر آن آتش و توی آن وضعیت، دوباره صدای ستار را شنیدم. دویدم طرفش، دیدم این بار بازویش را گرفته. بدجوری زخمی شده بود. بازویش را بستم. صورتش را بوسیدم و گفتم’ برادر جان خیلی از بچه ها مجروح شده اند، طاقت بیاور.’ دوباره برگشتم. وضعیت بدی بود. نیروهایم یکی یکی یا شهید می شدند، یا به اسارت درمی آمدند و یا مجروح می شدند. دوباره که صدای ستار را شنیدم، دیدم غرق به خون است. نارنجکی جلوی پایش افتاده بود و تمام بدنش تا زیر گلویش سوراخ سوراخ شده بود. کولش کردم و بردمش توی سنگری که آنجا بود. گفتم: ’طاقت بیاور، با خودم برمی گردانمت.’ یکی از بچه ها هم به اسم درویشی مجروح شده بود. او را هم کول کردم و بردم توی همان سنگر بتونی عراقی ها. موقعی که می خواستم ستار را کول کنم و برگردانم. درویشی گفت حاجی! مرا تنها می گذاری؟! تو را به خدا مرا هم ببر. مگر من نیرویت نیستم؟! ستار را گذاشتم زمین و رفتم سراغ خیرالله درویشی. او را داشتم کول می کردم که ستار گفت بی معرفت، من برادرتم! اول مرا ببر. وضع من بدتر است. لحظه سختی بود. خیلی سخت. نمی دانستم باید چه کار کنم.» صمد چایش را برداشت. بدون اینکه شیرین کند، سرکشید و گفت: «قدم! مانده بودم توی دوراهی. نمی دانستم باید چه کار کنم. آخرش تصمیمم را گرفتم و گفتم من فقط یک نفرتان را می توانم ببرم. خودتان بگویید کدامتان را ببرم. این بار دوباره هر دو اصرار کردند. رفتم صورت ستار را بوسیدم. گفتم خداحافظ برادر، مرا ببخش. گفته بودم نیا. با آن حالش گفت مواظب دخترهایم باش. گفتم چیزی نمی خواهی؟! گفت تشنه ام. قمقمه ام را درآوردم به او آب بدهم. قمقمه خالی بود؛ خالی خالی.» ادامه دارد... #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 🌷 بسم رب الشهدا و الصدیقین #دختر_شینا #قسمت٩۰ صمد این را که گفت، استکان چایش را توی سفره گذاشت و گفت: «قدم جان! بعد از من این ها را برای پدرم بگو. می دانم الان طاقت شنیدنش را ندارد، اما باید واقعیت را بداند.» گفتم: «پس ستار این طور شهید شد؟!» گفت: «نه... داشتم با او خداحافظی می کردم، صورتش را بوسیدم که عراقی ها جلوی سنگر رسیدند و ما را به رگبار بستند. همان وقت بود که تیر خوردم و کتفم مجروح شد. توی سنگر، سوراخی بود. خودم را از آنجا بیرون انداختم و زدم به آب. بچه ها می گویند خیرالله درویشی همان وقت اسیر شده و عراقی ها ستار را به رگبار بستند و با لب تشنه به شهادت رساندند.» بعد بلند شد و ایستاد. گفتم: «بیا صبحانه ات را بخور.» گفت: «میل ندارم. بعد از شهادتم، این ها را موبه مو برای پدر و مادرم تعریف کن. از آن ها حلالیت بخواه، اگر برای نجات پسرشان کوتاهی کردم.» چند دقیقه بعد دوباره صدای در آمد. با خودم فکر کردم این صمد امروز چه اش شده. در را که باز کردم، دیدم پشت در است. پرسیدم: «چی شده؟!» گفت: «دسته کلیدم را جا گذاشتم.» رفتم برایش آوردم. توی راه پله یک لحظه تنها ماندیم. صورتش را جلو آورد وپیشانی ام را بوسید و گفت: «قدم! حلالم کن. این چند سال جز زحمت چیزی برایت نداشتم.» تا آمدم چیزی بگویم، دیدم رفته. نشستم روی پله ها و رفتم توی فکر. دلم گرفته بود. به بهانه آوردن نفت رفتم توی حیاط. پیت نفت را از گوشه حیاط برداشتم. سنگین بود. هنّ وهن می کردم و به سختی می آوردمش طرف بالکن. هوا سرد بود. برف های توی حیاط یخ زده بود. دمپایی پایم بود. می لرزیدم. بچه ها پشت پنجره ایستاده بودند. پتو را کنار زده بودند و داشتند نگاهم می کردند. از پشت پتویی که کنار رفته بود، چشمم به عکس صمد افتاد که روی طاقچه بود. کنار همان قرآنی که وصیت نامه اش را لایش گذاشته بود. می گفت: «هر وقت بچه ها بهانه ام را گرفتند، این عکس را نشانشان بده.» نمی دانم چرا هر وقت به عکس نگاه می کردم، یک طوری می شدم. دلم می ریخت، نفسم بالا نمی آمد و هر چه غم دنیا بود می نشست توی دلم. بعد رو به خدیجه و معصومه کرد و گفت: «بابا جان! بلند شوید، برویم مدرسه.» همین که صمد بچه ها را برد، پدرش از حمام بیرون آمد تا صبحانه اش را بخورد و آماده شود. صمد برگشت. گفتم: «اگر می خواهی بروی، تا بچه ها خواب اند برو. الان بچه ها بلند می شوند و بهانه می گیرند.» صمد مشغول بستن ساکش بود که مهدی بیدار شد، بعد هم سمیه و زهرا. صمد کمی با بچه ها بازی کرد. بعد خداحافظی کرد. اما مهدی پشت سرش دوید. آن قدر به در زد و گریه کرد که صمد دوباره برگشت. مهدی را بوسید. بردش آن اتاق. اسباب بازی هایش را ریخت جلویش. همین که سرگرم شد، بلند شد که برود. این بار سمیه بهانه کرد و دنبالش دوید. پدرشوهرم توی کوچه بود. صمد گفت: «برو بابا را صدا کن، بیاید تو.» پدرشوهرم آمد و روی پله ها نشست. حوصله اش سر رفته بود. کلافه بود. هی غر می زد و صمد را صدا می کرد. صمد چهارپایه ای آورد. گفت: «کم مانده بود یادم برود. قدم! چند تا پتو بیاور بزنم پشت این پنجره ها، دیشب خیلی سرد بود. برای رعایت خاموشی و وضعیت قرمز هم خوب است.» سمیه و زهرا و مهدی سرگرم بازی شده بودند. انگار خیالشان راحت شده بود بابایشان دیگر نمی رود. صمد، طوری که بچه ها نفهمند، به بهانه بردن چهارپایه به زیر راه پله، خداحافظی کرد و رفت. ادامه دارد... #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 بیچاره ها از ملتی می‌ڪُشند که دعای قنوتشان #شهادت است🥀 #پروفایل #استوری😍 #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞