2⃣ در این کتاب، تنها محتوا نیست که ارزشمند است، چیز دیگری که وجود دارد این است که ما با گزاف­گویی، مبالغه‌گویی و اغراق مواجه نیستیم و روایت‌‌های کتاب، معتدل، منطقی و باورپذیر است. آدم­های کتاب، معمولی­ اما بسیار دوست‌داشتنی و فعال هستند. محتوای سالم و موثق در یک فرم خیلی خوبی ریخته شده است. خیلی وقت‌ها به اشتباه فکر می‌کنیم که کتاب­های دفاع مقدسی، باید خیلی فربه باشند و اگر کمتر از ۴۰۰-۵۰۰صفحه باشند، حق مطلب را ادا نمی­‌کنند ولی واقعاً به این صورت نیست. «نعمت جان» کمتر از دویست صفحه است اما ما از ابتدا تا انتهای کتاب، معنا را می‌­بینیم. یکی از کارکردهای جدی خاطره‌گویی، پیدا کردن معنی زندگی است، ما در این کتاب، به گذشته نگاه می‌کنیم، گاهی فکر می‌کنیم گذشته خودمان را شخم می‌­زنیم اما این طور نیست ما با نگاه به گذشته، معنای زندگی خودمان را بازیابی می‌کنیم که چه کردیم! که بودیم؟ انقلاب ما و آرمان‌های آن چه بوده؟ ما در این کتاب با #شهید_زیوداری، با #شهید_علی­‌اکبری، با #شهید_صناعی و خیلی از شهدا آشنا می‌شویم و می‌بینیم در شهر اندیمشک که هنوز حق آنچه که در جنگ کرده، ادا نشده، چه تلاشی برای #انقلاب و #جنگ شده است. رامهرمزی با اشاره به خاطره‌ خودش درباره همراهی و #همدلی مردم اندیمشک با #رزمندگان که در کتاب « #یکشنبه_آخر » بیان شده است، گفت: در آن موقع که #امدادگر بودم، بارها سوار #آمبولانس که می‌شدم و می‌رفتم اندیمشک یا دزفول برای رساندن مجروحین؛ این صحنه را فراموش نمی‌­کنم که در بیمارستان مردم جمع می‌شدند و نانِ ­تیری­، میوه و.. به ما می‌دادند، وقتی برمی‌گشتیم به بیمارستان، همیشه آمبولانس پر از خوراکی بود، این موارد را آدم هیچ­وقت فراموش نمی‌­کند، در این کتاب «نعمت جان» این موارد هم به خوبی گفته شده است. ادامه در پست بعدی👇🏻 مجتمع فرهنگی پژوهشی شهید جواد زیوداری ایتا، بله، تلگرام و اینستاگرام @shahre_zarfiyatha