فرخا از تو دلم ساخته با یاد هنوز خبر از کوی تو می آوردم باد هنوز در جوانی همه با یاد تو دلخوش بودم پیرم و از تو همان ساخته با یاد هنوز دارم آن حجب جوانی که زبانبند منست لب همه خامشیم دل همه فریاد هنوز فرخ خاطر من خاطره شهر شماست خود غم آبادم و خاطر فرح آباد هنوز دوری از بزم تو عمریست که حرمان منست زدم و میزنم از دست غمت داد هنوز با منت سایه کم از گلشن آزادی چیست می برم شکوه ات ای سرو به شمشاد هنوز یاد گلچین معانی و نوید و گلشن نوشخواری بود و نعشه معتاد هنوز بیست سال است بهار از سرما رفته ولی من همان ماتمیم در غم استاد هنوز صید خونین خزیده به شکاف سنگم که نفس در نفسم با سگ صیاد هنوز شهریار از تو و هفتاد تو دلشاد ولی خود به شصت است و ندیده است دل شاد هنوز ✏ #شهریار

تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من خنده بیگانگان دیدم نگفتم درد دل آشنایا با تو گویم گریه دارد حال من با تو بودم ای پری روزی که عقل از من گریخت گر تو هم از من گریزی وای بر احوال من روزگار اینسان که خواهد بی کس و تنها مرا سایه هم ترسم نیاید دیگر از دنبال من قمری بی آشیانم بر لب بام وفا دانه و آبم ندادی مشکن آخر بال من بازگرداندم عنان عمر با خیل خیال خاطرات کودکی آمد به استقبال من خرد و زیبا بودی و زلف پریشان تو بود از کتاب عشق اوراق سیاه فال من ای صبا گر دیدی آن مجموعه گل را بگو خوش پراکندی ز هم شیرازه آمال من کار و کوشش را حوالت گر بود با کارساز شهریارا حل مشکلها کند حلال من #شهریار ✨

طبعم از لعل تو آموخت در افشانیها ای رخت چشمه خورشید درخشانیها سرو من صبح بهار است به طرف چمن آی تا نسیمت بنوازد به گل افشانیها گر بدین جلوه به دریاچه اشگم تابی چشم خورشید شود خیره ز رخشانیها دیده در ساق چو گلبرگ تو لغزد که ندید مخمل اینگونه به کاشانه کاشانیها دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع ای سر زلف تو مجموع پریشانیها رام دیوانه شدن آمده درشان پری تو به جز رم نشناسی ز پریشانیها شهریارا به درش خاک نشین افلاکند وین کواکب همه داغند به پیشانیها ✏ #شهریار

از زندگانیم گله دارد جوانیم شرمنده جوانی از این زندگانیم دارم هوای صحبت یاران رفته را یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق داده نوید زندگی جاودانیم چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر وز دور مژده جرس کاروانیم گوش زمین به ناله من نیست آشنا من طایر شکسته پر آسمانیم گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند چون میکنند با غم بی همزبانیم ای لاله بهار جوانی که شد خزان از داغ ماتم تو بهار جوانیم گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود برخاستی که بر سر آتش نشانیم شمعم گریست زار به بالین که شهریار من نیز چون تو همدم سوز نهانیم ❗️*جرس: زنگ ، درای ❗️*طایر: پرنده ✏ #شهریار

امشب از دولت می دفع ملالی کردیم این هم از عمر شبی بود که حالی کردیم ما کجا و شب میخانه خدایا چه عجب کز گرفتاری ایام مجالی کردیم تیر از غمزه ساقی سپر از جام شراب با کماندار فلک جنگ وجدالی کردیم غم به روئین تنی جام می انداخت سپر غم مگو عربده با رستم زالی کردیم باری از تلخی ایام به شور و مستی شکوه از شاهد شیرین خط و خالی کردیم روزه هجر شکستیم و هلال ابروئی منظر افروز شب عید وصالی کردیم بر گل عارض از آن زلف طلایی فامش یاد پروانه زرین پر و بالی کردیم مکتب عشق بماناد و سیه حجره غم که در او بود اگر کسب کمالی کردیم چشم بودیم چو مه شب همه شب تا چون صبح سینه آئینه خورشید جمالی کردیم عشق اگر عمر نه پیوست به زلف ساقی غالب آنست که خوابی و خیالی کردیم شهریارا غزلم خوانده غزالی وحشی بد نشد با غزلی صید غزالی کردیم ✏ #شهریار