يک دل نشد گشاده ز گفت و شنيد من با هيچ قفل راست نيامد کليد من در سنگ از شرار و شرر مي دهم خبر افلاک يک ستاره ندارد به ديد من با تيغ پاک کرده ام اينجا حساب خود را از خاک ، روی شسته برآيد شهيد من مردان هزار فوج ز همت شکسته اند غافل مباش از سپه ناپديد من ابر سياه ، پرده سيلاب فتنه است ايمن مشو ز آفت چشم سفيد من اين آن غزل که گفت مسيحای زنده دل کاين خلق نيست در خور گفت و شنيد من.. #صائب_تبریزی

از غبار کاروان چون چشم برداریم ما؟ چون مه کنعان عزیزی در سفر داریم ما تا غبار خط او را در نظر داریم ما منت روی زمین بر چشم تر داریم ما فکر ما هر روز گردد یک سر و گردن بلند تا نهال قد او را در نظر داریم ما خار دامن می شود رنگ سبک پرواز را چون ازان مژگان گیرا چشم برداریم ما؟ لاله زاری می شود عالم، اگر بیرون دهیم داغهایی کز تو پنهان در جگر داریم ما می کند ما را ز روی تلخ دریا بی نیاز قطره آبی که در دل چون گهر داریم ما نیست جود ساقی تردست، موقوف سؤال چون سبو دست طلب در زیر سر داریم ما همت ما می زند پر در فضای لامکان بیضه افلاک را در زیر پر داریم ما عالم آسوده را دریای پرشورش کند از دل بی تاب خود گر دست برداریم ما بر لب خاموش ما انگشت گستاخی مزن تیغ ها پوشیده در زیر سپر داریم ما موج دریا گر چه تردست است در حل حباب در گشاد عقده ها دست دگر داریم ما نیست آسان ترک می صائب خمارآلود را از لب میگون او چون چشم برداریم ما؟ ✏ #صائب_تبریزی

[ از من اگر شکسته‌تری یافتی بگو... ] #صائب_تبریزی

مکش منت به هر نامرد و مردی مده دل را به ذلت دست فردی اگر او را به تو مهر و وفا نیست اگر او بر جراحاتت دوا نیست رهایش کن مرنجان خویشتن را مبر هرگز ز یادت این سخن را #صائب_تبریزی

دل نقطه بسم الله دیوان جنون است جان رشته شیرازه فرقان جنون است پیکان قدر، غنچه پژمرده عشق است شمشیر قضا، موجه عمان جنون است این عقل که هنگامه گفتار فرو چید موری است که در دست سلیمان جنون است شوری که نمکسود کند مغز زمین را گردی ز نمکدان سر خوان جنون است یونان خرد را صدف بحر نمودن موقوف به یک موجه طوفان جنون است مغزم به سر از خشک دماغی کف خاکی است کو روغن بادام، که طغیان جنون است لاحول خرد شد سر دیوانه ما را زنجیر که بسم الله دیوان جنون است صائب سر من پوچ شد از زمزمه عقل خرم سر آن کس که به فرمان جنون است ✏ #صائب_تبریزی