🌹🌱 •• #عشقینه •• #یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو #قسمت_صدوبیست احمد چشم به من دوخت و بعد رو به مادرش گفت: خدا بزرگه مادرِ من. من هم نباشم خدا هست. خودش حواسش به رقیه هست. آدم باید تو زندگیش خطر کنه تا خدا اونو به اهدافش برسونه. روزی که وارد این کار شدم خودم و زندگیم رو سپردم بهش. تا حالا که چیزی نشده، ان شاء الله بعد این هم مشکلی پیش نمیاد. شما نگران نباشید. واقعا گیج شده بودم. از چه صحبت می کردند؟ احمد دستم را گرفت و گفت: رقیه جان با من بیا. از این که احمد جلوی پدر و مادرش دستم را گرفت خجالت کشیدم اما چیزی نگفتم. احمد مرا به دنبال خودش کشید و به سمت اتاقش رفتیم. در اتاقش مثل همیشه قفل بود. کلید انداخت و در را باز کرد. مرا به داخل اتاق هدایت کرد و خودش هم بعد از من وارد شد. در را بست و همان جا مرا محکم بغل گرفت. مرا محکم به خود می فشرد و نفس های بلند و عمیق می کشید. مرا در بغلش قفل کرده بود و هیچ حرکتی نمی توانستم بکنم. کاملا گیج بودم و نمی توانستم حرف بزنم. چیزی وجود داشت که بسیار مهم بود اما احمد نمی خواست من خبر داشته باشم. به شدت کنجکاو بودم بدانم چیست اما دلم می خواست قبل از آن که خودم چیزی بپرسم احمد خودش برایم بگوید. چند دقیقه ای شاید گذاشت تا بالاخره احمد مرا از خودش جدا کرد. دست هایم را گرفت و با تمام احساسی که در چشم هایش موج می زد به من خیره شد و گفت: خدا خودش می دونه تو زندگیم کسی رو بیشتر از تو دوست ندارم و هرگز نمیخوام خم به ابروت بیاد. ولی همون خدا می دونه وقتی دین و ایمانم در خطر باشه هیچ چیزی نمی تونه پابندم کنن و جلوم رو بگیره. الان نپرس چی شده و چرا باید برم به وقتش برات توضیح میدم. فقط نمیخوام ازم دلگیر باشی به چشم هایش و احساس پاک درونش نگاه دوختم. مگر می شد از او با این نگاه و احساس دلگیر باشم؟ لبخندی زدم و گفتم: دلگیر نیستم. نگران من نباش. احمد دوباره مرا در آغوش کشید و سر و صورتم را بوسید. مرا از خود جدا کرد و به سمت کمدش رفت. با کلیدی که از جیبش در آورد در کمد را باز کرد. چند پاکت از کمدش برداشت و درون لباسش گذاشت. دکمه های لباسش را بست و دکمه کتش را هم بست. دوباره در کمدش را قفل کرد. به سمت من آمد دستم را گرفت و گفت: بریم. •🖌• بہ‌قلم: #ز_سعدی ‌🆔️ @shamim_news_karkevand