ته زبان متصل به سر قلب است #قلب #لسان #دهان ایمان، استوار و ثابت و محکم نمی شود مگر اینکه قلب ثابت و استوار باشد و قلب اینگونه نمی شود تا اینکه زبان مستقیم و استوار باشد. این ترجمه حدیث شریف نبوی است که فرمود: لا يَستَقيمُ إيمانُ عَبدٍ حتّى يَستَقيمَ قَلبُهُ، و لا يَستَقيمُ قَلبُهُ حتّى يَستَقيمَ لِسانُهُ . . بنابراین زبان که براحتی در دهان می چرخد ته آن متصل به سرِ قلب است و ته قلب متصل به سر ایمان که در قلب منزل دارد از این رو اگر حال زبان خوب باشد وا ز تعادل عقلانی و ایمانی برخوردار باشد یعنی با فرمان عقل بچرخد حال قلب خوب می شود و اگر حالش بد باشد حال قلب را بهم می زند چون به هم وصل هستند چرخش هر کدام به چرخش دیگری منجر می شود. از این روست که در دعای ماه رجب معصوم علیه السلام عرض می کند اللهم ... واجعل قلوبنا بحسن القول مسروراً یعنی خداوندا قلوب ما را به حُسن گفتار شاد کن. البته باید معنای لسان(زبان) را فراتر بگیریم چرا که چشم نوعی زبان است زیرا چشم دهانی است که دیدنی ها را می بلعد و می خورد گوش نیز نوعی زبان است زیرا گوش دهانی است که شنیدنیها را می خورد و خیال وذهن نیز نوعی زبان است زیرا دهانی است که صورت اشیاءو آنچه لمس شدنی نیست می خورد. بنابراین اگر بخواهیم ایمان و قلبی سالم داشته باشیم باید همه این دهانها و زبانها از آلودگی پاک و تطهیر شود وا گر لغزید و مواد مسموم خورد با آب استغفار پاک و کجی آنرا صاف کنیم. در حدیث است که " طَهِّرُوا أَفْوَاهَکُمْ‌ فَإِنَّهَا طُرُقُ‌ الْقُرْآن " یعنی پاکیزه کنید دهانتان را چرا که دهان شما محل عبور قرآن است . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله می فرمایند: إذا أصبَحَ ابنُ آدمَ أصبَحَتِ الأعضاءُ كُلُّها تَستَكفي اللِّسانَ ؛ أي تَقولُ : اِتَّقِ اللّه َ فِينا فإنّكَ إنِ استَقَمتَ استَقَمنا ، و إنِ اعوَجَجْتَ اعوَجَجْنا . یعنی چون آدمى صبح خويش را بياغازد، همه اندامها[ى بدن او] از زبان مى خواهند كه بس كند. يعنى مى گويند: درباره ما از خدا بترس؛ زيرا اگر تو راست و درست شوى، ما نيز راست و درست مى شويم و اگر تو كج شوى ما هم كج مى شويم. خداوند مهربان در قرآن می فرماید:" وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ" یعنی و به بندگانم بگو آنچه را كه بهتر است بگويند كه شيطان ميانشان را به هم مى زند. درباره لفظ "بینهم" در این کریمه باید گفت که گاه انسان بر اثر غفلت حرفی می زند که بین او و فرد دیگری درگیری پیش می آید اما گاه کلمه "بینهم" ناظر بر درون است یعنی شخص دومی در کار نیست بلکه نزاع و درگیری بین گوش و چشم و خیال و قلب با زبان است همانطور که حدیث فوق ناظر بر این معناست. شميم معارف: @eshraghat