شمیم معارف, [٢٩.٠٧.١٨ ٠٩:٣٩] [Forwarded from کانال رسمی پاسخ به شبهات و مطالب دینی] ⁉️متن شبهه : آیا از آیات قرآن می‌شود امامت امام علی(ع) را اثبات کرد؟ ✅ پاسخ :👇👇 (قسمت اول) تمسک به قرآن و روایاتی که در توضیح آنها در کتب اهل سنت نقل شده است، بهترین راه برای اثبات امامت امام علی(ع) برای اهل سنت می باشد. در این راستا باید ببینید دلالت و مفاد آیه چیست و برای فهم مفاد و مدلول آیات، توجه به قرائن لفظیه و حالیه و روایاتی که شان نزول، تفسیر، مصداق آیات را بیان می کنند، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در قرآن مجید آیات فراوانی داریم که به بیان و اثبات امامت حضرت علی (ع) و دیگر ائمه طاهرین دلالت دارد. و البته دلالت این آیات[1] با توجه به احادیث بسیار زیاد (متواتر) است که از رسول گرامی اسلام در شأن نزول این آیات وارد شده است. احادیثی که مورد قبول شیعه و سنی است، ما در اینجا به چند آیه اشاره می کنیم[2]: 1. آیه تبلیغ: ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت نازل شده است به طور کامل (به مردم) برسان، و اگر انجام ندهی، رسالت او را انجام نداده ای، و خداوند تو را از (خطرهای احتمالی) مردم نگاه می دارد، و خداوند جمعیت کافران لجوج را هدایت نمی کند»[3]. خداوند متعال پیامبرش را با شدت هر چه تمامتر امر فرمود که رسالت خود را ابلاغ نماید و طبق روایات، پیامبر اکرم (ص) به دنبال نزول این آیه، در جایی به نام غدیر خم، حضرت علی(ع) را به جانشینی خود برگزید.[4] جریان غدیر در سال آخر عمر پیامبر اکرم (ص) در حجة الوداع اتفاق افتاد و آن حضرت، با بیان «... من کنت مولاه فهذا علی مولاه...» یعنی …هر کس من مولای او هستم علی مولای اوست و...، به امامت علی بن ابیطالب تصریح فرمود و رسالت خود را ابلاغ فرمود. این واقعه توسط عده ی زیادی(110 نفر) از صحابه[5] پیامبر اکرم(ص) و همچنین از 84 نفر از تابعین و 36 نفر از دانشمندان و مؤلفین، نقل شده است. علامه امینی با مدارک و دلایل محکم از منابع معروف اسلامی(اهل سنت و شیعه)، در کتاب شریف الغدیر تمامی این نقل ها را آورده است. 2. آیه ولایت: «ولی و سرپرست شما تنها خداست و پیامبر او، و آنها که ایمان آورده اند و نماز را به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند[6]». بسیاری از مفسران و محدثان گفته اند که این آیه در شأن علی (ع) نازل شده است. «سیوطی» از دانشمندان اهل سنت در تفسیر «الدر المنثور» در ذیل این آیه از «ابن عباس» نقل می کند که: «علی (ع) در حال رکوع نماز بود که سائلی تقاضای کمک کرد و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پیامبر (ص) از سائل پرسید: چه کسی این انگشتر را به تو صدقه داد؟ سائل به حضرت علی (ع) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است»، در این هنگام این آیه نازل شد.[7] همچنین از دانشمندان اهل سنت «واحدی[8]» و «زمخشری[9]» این روایت را نقل کرده و تصریح کرده اند که آیه «انما و لیکم الله ...» درباره حضرت علی (ع) نازل شده است. فخر رازی در تفسیر خود از عبدالله بن سلام نقل می کند، هنگامی که این آیه نازل شد، من به رسول خدا (ص) عرض کردم که با چشم خود دیدم که علی(ع) انگشترش را در حال رکوع به نیازمندی صدقه داد به همین دلیل ما ولایت او را می پذیریم! وی همچنین روایت دیگری نظیر همین روایت را از ابوذر در شأن نزول این آیه نقل می کند.[10] طبری نیز در تفسیر خود روایات متعددی در ذیل این آیه و شأن نزول آن نقل می کند که اکثر آنها می گویند: درباره حضرت علی(ع) نازل شده است.[11] مرحوم علامه امینی (ره) در کتاب الغدیر، نزول این آیه درباره حضرت علی را با روایاتی از حدود بیست کتاب معتبر از کتاب های اهل سنت، با ذکر دقیق مدارک و منابع آن، نقل کرده است.[12] در این آیه، ولایت حضرت علی(ع) در ردیف ولایت خدا و پیامبر(ص) قرار داده شد. ادامه در پست بعدی👇👇👇👇 کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز http://telegram.me/mobahesegroup #ایتا 👇👇 https://eitaa.com/mobahesegroup #سروش 👇👇 http://sapp.ir/mobahesegroup

شمیم معارف, [٢٩.٠٧.١٨ ٠٩:٣٩] [Forwarded from کانال رسمی پاسخ به شبهات و مطالب دینی] ادامه پاسخ بالا👆👆 👇👇👇 (قسمت دوم) ۳.. آیه اولی الامر: «ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید رسول خدا (ص) و اولی الامر از خودتان را[13]». از سویی دانشمندان[14] گفته اند که آیه اولی الامر درباره حضرت علی (ع) نازل شده است. مثلا «حاکم حسکانی» حنفی نیشابوری (مفسر معروف اهل سنت) در ذیل این آیه پنج حدیث نقل کرده که در همه آنها عنوان «اولی الامر» بر علی (ع) تطبیق شده است.[15] در تفسیر «البحر المحیط» نوشته «ابوحیان اندلسی مغربی» در میان اقوالی که درباره اولی الامر نقل کرده از مقاتل و میمون و کلبی (سه نفر از مفسران) نقل می کند که منظور از آن، ائمه اهل بیت (ع) هستند.[16] «ابوبکر بن مؤمن شیرازی» (از علمای اهل سنت) در رساله «اعتقاد» از ابن عباس نقل می کند که آیه فوق درباره حضرت علی (ع) نازل شده است.[17] از سویی دیگر در این آیه شریفه با سبک و سیاق واحد و عدم تکرار لفظ (اطیعوا)، اطاعت خدا و رسول و اولی الامر واجب شده است و از این جهت اولی الامر معصوم است (و الا دستور به اطاعت از آنها به نحو اطلاق معنی نداشت) همانطوریکه خدا و پیامبرش معصومند. و طبق آنچه در روایات آمده، معصومین منحصر در امامان شیعه اند. آنچه بیان شد تنها بخشی از احادیثی بود که از کتب اهل سنت و راویان مورد قبول آنان و همچنین از کتب شیعه تنها درباره سه آیه، از آیاتی که درباره ولایت و امامت حضرت علی (ع) نازل شده است بیان گردیده و پیرامون این آیات و آیات دیگر نکات قابل توجه دیگری در میان کتب اهل سنت وجود دارد که برای اطلاع بیشتر باید به کتاب های معتبر مراجعه کرد. غیر از این سه آیه که به صورت مختصر ذکر شد، آیات دیگری نظیر: آیه صادقین: «یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین[18]»و آیه قربی: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الا المودة فی القربی[19]» نیز مستقیماً به ولایت و امامت حضرت علی (ع) و دیگر ائمه پرداخته است که در روایات پیامبر اکرم که در کتاب های اهل سنت و شیعه نقل شده، آمده است. علاوه بر این آیات، آیات دیگری، بازگو کننده ی فضیلتی از فضیلت های حضرت علی (ع) و برتری آن حضرت بر سایر صحابه و یاران و نزدیکان پیامبر اکرم(ص) است. حال با استناد به حکم عقل که تقدیم «مرجوح» بر «ارجح» را قبیح می شمارد، می توان نتیجه گرفت که امامت و جانشینی پیامبر اکرم (ص) حق حضرت علی (ع) است. برای مطالعه بیشتر می توانید به تفسیر پیام قرآن، زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی، جلد 9 (امامت و ولایت در قرآن مجید، صفحه 177 به بعد) مراجعه فرمایید.

ابونعيم اصفهاني با سند معتبر در كتاب معرفهء الصحابه نقل كرده است كه رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: انْتَهَيْتُ لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي إِلَي السِّدْرَةِ الْمُنْتَهَي، فَأُوحِيَ إِلَيَّ فِي عَلِيٍّ بِثَلاثٍ: «أَنَّهُ إِمَامُ الْمُتَّقِينَ، وَسَيِّدُ الْمُسْلِمِينَ، وَقَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ إِلَي جَنَّاتِ النَّعِيمِ». 📚معرفة الصحابة، ج 3 ص 1587، هنگامي كه در شب معراج به سدرة المنتهي رسيدم، خداوند به من در باره علي (ع) سه چيز وحي كرد: به راستي كه او پيشواي پرهيزگاران، سردار مسلمانان و جلودار روسفيدان به سوي بهشت سرشار از نعمت خداوند است. اين روايت معتبر است ؛ چنانچه حاكم نيشابوري گفته است: صحيح الاسناد. 📚المستدرك ج3 ص138. سند اين روايت صحيح است.

{إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ رَ كِعُونَ}. المائدة: 55. سرپرست و صاحب امر شما، تنها خدا، پيامبر او و كساني هستند كه ايمان آورده اند؛ همانها كه نماز را بر پا مي دارند، و در حال ركوع، زكات مي دهند. 📚طبري در تفسير خود به نقل از مجاهد نوشته است: {إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ} الآية. نزلت في علي بن أبي طالب تصدق وهو راكع. 📚تفسير الطبري ج 6 ص 390 اين آيه در باره علي بن أبي طالب عليه السلام نازل شده است و او در حال ركوع صدقه داده است. همچنبن ابن أبي حاتم در تفسير خود از عتبة بن أبي حكيم همين مطلب را نقل كرده است: 📚تفسير ابن أبي حاتم ج 4 ص1162. ابن تيميه در باره تفسير طبري و تفسير ابن أبي حاتم گفته: تفاسيرهم متضمّنة للمنقولات التي يعتمد عليها في التفسير. 📚منهاج السنة، ج7، ص179. تفسير طبري و ابن ابي حاتم از تفاسيري است كه روايات نقل شده در آن ها، در تفسير قرآن قابل اعتماد هستند. آلوسي در باره شأن نزول اين آيه گفته است: وغالب الأخباريّين علي أنّ هذه الآية نزلت في علي كرّم اللّه وجهه. 📚روح المعاني، ج6، ص167. اكثر صاحبان روايت، بر اين باور هستند كه اين آيه در باره علي كرم الله وجهه نازل شده است. و همچنين گفته است: والآية عند معظم المحدثين نزلت في علي. 📚روح المعاني، ج6، ص186. از ديدگاه بيشتر محدثين، اين آيه در باره علي بن ابي طالب عليه السلام نازل شده است. 🔺آيه ابلاغ {يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ} المائدة: 67. اي پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل شده است، به طور كامل (به مردم) ابلاغ كن؛ و اگر چنين نكني، رسالت او را انجام ندادهاي. خداوند تو را از (خطرات احتمالي) مردم، حفظ مي كند. ابن أبي حاتم در تفسير خود از ابو سعيد خدري نقل كرده است: نزلت هذه الآية... في علي بن أبي طالب. 📚تفسير ابن أبي حاتم، ج 4 ص1172. اين آيه در باره علي بن ابي طالب نازل شده است. آلوسي در تفسير خود مي نويسد: روي ابن مردويه عن ابن مسعود قال كنا نقرأ علي عهد رسول الله (ص): بَلِّغْ مَا اُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ إنّ عليّاً وليُّ المؤمنين وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ. 📚روح المعاني، ج6، ص193 ابن مردويه از ابن مسعود نقل مي كند كه ما در زمان رسول الله صلي الله عليه واله وسلم اين آيه را اينگونه مي خوانديم: آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل شده است كه «علي ولي مومنين است» را به طور كامل (به مردم) ابلاغ كن، و اگر چنين نكني، رسالت او را انجام نداده اي. و سيوطي اين روايت را اين چنين نقل كرده است: بَلِّغْ مَا اُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ إنّ علياً مَولَي المؤمنين وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ. 📚الدر المنثور ج2ص298 و فتح القدير ج 2 ص60 والمنار: ج 6ص463. آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل شده است كه «علي مولاي مومنين است» را به طور كامل (به مردم) ابلاغ كن، و اگر چنين نكني، رسالت او را انجام نداده اي

{أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمْ الاِْسْلاَمَ دِيناً}. المائدة: 3 امروز، دين شما را برايتان كامل كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آيين (جاودان) شما پذيرفتم. خطيب بغدادي با سند معتبر نقل كرده است كه اين آيه بعد از معرفي اميرمؤمنان عليه السلام در غدير خم، نازل شده است: وَهُوَ يَوْمُ غَدِيرِ خُمٍّ لَمَّا أَخَذَ النَّبِيُّ (ص) بِيَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ، فَقَالَ: " أَلَسْتُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ؟ "، قَالُوا: بَلَي يا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: " مَنْ كُنْتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ "، فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ: بَخٍ بَخٍ لَكَ يَابْنَ أَبِي طَالِبٍ أَصْبَحْتَ مَوْلايَ وَمَوْلَي كُلِّ مُسْلِمٍ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ: {الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ}. 📚تاريخ بغداد ج8 ص284 روز غدير خم، زماني كه پيامبر دست علي بن ابي طالب را گرفت، سپس فرمود: آيا من سرپرست مومنان نيستم؟ گفتند: بله اي رسول خدا! فرمود: هركس كه من مولاي او هستم پس علي مولاي اوست. پس از آن، عمر بن خطاب گفت: تبريك تبريك بر تو اي فرزند ابي طالب ؛ زيرا از اين پس تو مولاي من و مولاي كل مسلمانان هستي، سپس اين آيه نازل شد: امروز، دين شما را برايتان كامل كردم. ابن كثير نقل كرده است كه عمر خطاب به اميرمؤمنان عليه السلام گفت: أصبحت اليوم ولي كل مؤمن. 📚البداية والنهاية ج 7 ص350. تو از اين پس، سرپرست تمام مومنان شدي.

(قسمت سوم ) 🔺ولايت علي بن ابي طالب درسنت 🔶حديث ولايت علماي اهل سنت با سندهاي صحيح نقل كرده اند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: إنّ عليّا منّي وأنا منه وهو وليّ كلّ مؤمن بعدي. به راستي علي از من است و من از او هستم و او سرپرست همه مؤمنان، پس از من است. حاكم نيشابوري پس از نقل اين روايت گفته: صحيح علي شرط مسلم. اين روايت صحيح است و شرايط صحيح مسلم را دارد. 📚المستدرك ج 3 ص 110. شمس الدين ذهبي نيز در تلخيص المستدرك اين روايت را «صحيح» دانسته است. محمد ناصر الدين الباني نيز در باره اين روايت گفته: صحّحه الحاكم الذهبي وهو كما قالا. اين روايت را حاكم و ذهبي تصحيح كرده اند. اين روايت، صحيح است همان گونه است كه حاكم و ذهبي گفته اند. 📚السلسلة الصحيحة، ج5، ص222. 🔶دلالت كلمه ولي بر خلافت براي فهم دقيق معناي كلمه «ولي» بايد به سراغ كلمات خلفاي اهل سنت در صدر اسلام برويم كه آن ها از اين معنا چه فهميده است. ابن كثير در البدايه والنهايه گفته است: قال ابوبكر: قد وُلِّيتُ أمركم ولست بخيركم. إسناد صحيح. 📚البداية والنهاية ج 6 ص 333. ابوبكر (در نخستين سخنراني خود بعد از خلافت) گفت: من حاكم شما شدم؛ و حال آن كه از شما بهتر نيستم. مسلم در صحيح خود نقل كرده است كه عمر بن خطاب گفت: فلمّا توفّي رسول اللّه قال أبو بكر: أنا وليّ رسول اللّه (ص)... ثُمَّ تُوُفِّيَ أَبُو بَكْر وَأَنَا وَلِيُّ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَوَلِيُّ أَبِي بَكْر. 📚مسلم ج5 ص 152 ح 4468. زماني كه رسول خدا وفات كرد ابوبكر گفت: من جانشين رسول خدا هستم.... بعد ابوبكر فوت كرد من جانشين رسول خدا و جانشين ابوبكر شدم. روشن است كه نمي توان معناي كلمه «ولي» را در اين روايات به معناي «دوست»، «ناصر» و... گرفت؛ بلكه تنها مي توان به معناي حاكم، خليفه، سرپرست گرفت؛ زيرا اگر به معناي دوست باشد، اين معنا استفاده مي شود كه ابوبكر و عمر گفته اند كه تا رسول خدا زنده بود، ما با شما دوست نبوديم و الآن دوست شده ايم. 🔶حديث الخلافة ابن أبي عاصم در كتاب السنهء مي نويسد كه رسول خدا صلي الله عليه وآله خطاب به اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: وأنت خليفتي في كلّ مؤمن من بعدي تو پس از من، جانشين من در ميان همه مؤمنان هستي الباني در باره سند اين روايت گفته: إسناده حسن. سند اين روايت «حسن» است 📚كتاب السنة لابن أبي عاصم، ص551. حاكم نيشابوري اين روايت را اين چنين نقل كرد است كه رسول خدا صلي الله عليه وآله خطاب به اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: إِنَّهُ لا يَنْبَغِي أَنْ أَذْهَبَ إِلا وَأَنْتَ خَلِيفَتِي. شايسته نيست كه من از ميان مردم بروم؛ مگر اين كه شما جانشين من باشي. 📚المستدرك ج3 ص133. الباني وهابي در باره سند اين روايت مي گويد: صحّحه الحاكم والذهبي وهو كما قالا. 📚السلسلة الصحيحة ج 5 ص222. اين روايت را حاكم و ذهبي تصحيح كرده است و اين روايت صحيح است، همان گونه حاكم و ذهبي گفته اند.

دو عمل بسیار مهم روز عیداکبر غدیر چگونه با امیرالمومنین ببیعت کنیم؟؟!! دو رکعت است که در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه سوره توحید و ده مرتبه آیه الکرسی و ده مرتبه سوره قدر خوانده می شود و بهتر است این نماز نزدیک ظهر به جا آورده شود و قبل از آن غسل انجام گیرد . ثواب: امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «کسی که این نماز را بخواند ثواب صد هزار حج و صد هزار عمره را می برد و هر حاجتی از خدا در خواست کند، خداوند آن را برآورده می نماید». نماز دیگری هم هست که در مفاتیح موجود است در اعمال روز عید غدیر با این عمل می توانید خود را در زمره اشخاصی قرار دهید که در روز غدیر با امیرالمومنین بیعت کردند شميم معارف: @eshraghat

..

🔆 امام علی علیه السلام: 🔺عاقل‌ترين مردم كسى است كه به عيب هاى خويش بينا و از عيوب ديگران، نابينا باشد 📚 غررالحكم، حدیث۳۲۳۳ 🍃🍂🍃🍂🌹🍂🍃🍂🍃 @sulook

⚜تمسّک،عامل سعادت 👈روایات رسیده از پیشوایان ما،امام را به منزله ی کعبه معرّفی کرده است.مردم اند که باید برای زیارت بیت الهی،رنج سفر بر خویش هموار کنند و با جان و دل به گِرد خانه ی حق-جلّ جلاله-طواف کنند؛ هیچ گاه کعبه برای زیارت کسی از جای خویش حرکت نمی کند! 👈متأسفانه برخی می پندارند امام عصر علیه السلام بنا به تقدیر الهی از دیدگان غایب شده است و تا هر زمانی که خداوند بخواهد،در پس پرده ی غیبت خواهد ماند و ما باید به وظایف فردی خود عمل کنیم؛ آقا-هر وقت که خدا بخواهد-می آید و جهان را اصلاح می کند! برخی نیز می گویند: هنوز جهان آماده نیست و معلوم هم نیست آن حضرت چه وقت خواهد آمد. ▪️به این دو گروه باید گفت: اگر بنا بود ظهور با تقاضا و درخواست یک پارچه ی مردم بی ارتباط باشد،پس چرا در روایات رسیده از حضرات معصومین علیهم السلام و فرموده های منجی عالم بشریّت،این قدر به دعا برای فرج تأکید و سفارش شده است؟مگر نه این است که قرآن کریم به عنوان یک سنّت الهی تأکید فرموده است: 👈" خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نخواهد داد مگر آن که خود چنین تغییری را درونشان انجام دهند.(رعد/۱۱) ➖▪️➖🌟📜🌟➖▪️➖ 📚آشتی با امام عصر(عج)،دکتر علی هراتیان ↶【به ما بپیوندید 】↷ 🌐 #کانال_تنهاترین_منجی_... 🌤الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج الساعة🌤 📝🔍 https://t.me/joinchat/AAAAAD0VAZd23pFbq5w3KA 🌐 عضویت در پیام رسان ایتا : https://eitaa.com/tanhatarinmonji 🌐 عضویت در پیام رسان سروش : http://sapp.ir/tanhatarinmonji اینستاگرام : http://instagram.com/tanhatarinmonjigroup

.

.

#در_محضر_قرآن #مومنان_واقعی چه کسانی هستند؟ إِنَّمَا اَلْمُؤْمِنُونَ اَلَّذِينَ إِذٰا ذُكِرَ اَللّٰهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذٰا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيٰاتُهُ زٰادَتْهُمْ إِيمٰاناً وَ عَلىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ مؤمنان، همان کسانى اند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مى کنند. اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ اَلصَّلاٰةَ وَ مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ يُنْفِقُونَ همانان که نماز را به پا مى دارند و از آنچه به ایشان روزى داده ایم انفاق مى کنند. أُولٰئِكَ هُمُ اَلْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجٰاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ آنان هستند که حقا مؤمنند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود. 📚 آیات 2، 3 و 4 الانفال 🆔 @NAHJOLBALAGHEEIHA

✅ حکمت سختیهای زندگی ساعت هاى آزار اين دنيـا، ساعت‏ هاى آزار آخـرت را از میان می برد. 📚 نهج الفصاحه ح ۱۷۱۹ @sulook

.

‼️شرایط تحقق وطن 🔷س 4299: اهل شهر (الف) هستم، مدتی است در شهر (ب) سکونت دارم و مشغول به کار شده ام، آیا شهر (ب) #وطن من محسوب می شود و نمازم در این شهر #کامل است؟ ✅ج: اگر در شهر (ب) قصد زندگی به مدت حدود ده سال یا بیشتر دارید، این شهر وطن شما محسوب می شود و در صورتی که معلوم نیست چه مدت #سکونت خواهید داشت یا می دانید کمتر از ده سال سکونت خواهید داشت، وطن شما محسوب نمی شود ولی در صورتی که بنا دارید حداقل حدود یک سال در این شهر سکونت داشته باشید #مسافر محسوب نمی شوید و بدون قصد اقامت ده روز نیز نماز شما تمام و روزه صحیح است. #احكام_وطن #احکام_مسافر 🆔 @resale_ahkam

.نماز دوازده رکعتی شب_عید_غدیر ⭐️ شب هجدهم ذی‌الحجّه شب بسیار بزرگ و بستر ظهور یوم‌الغدیر و شب خلوت‌های عبادی است. 👈📕..برای این شب جمال‌السّالکین «سیّد بن طاووس سلام الله علیه» نمازی دوازده رکعتی را در «اقبال ‌الاعمال» نقل کرده است که کیفیّت نماز چنین است: 👈.. این نماز دوازده رکعت پی در پی و بعد از هر دو رکعت یک تشهد و فقط با یک قنوت و سلام در رکعت دوازدهم است. 👈در یازده رکعت اوّل، در هر رکعت بخواند: ▪️سوره «حمد» یک بار ▪️سوره «توحید» ده بار ▪️«آیت الکرسی»(تا هُوَالعَلِیُّ العَظِیم) یک بار 👈و در رکعت دوازدهم بخواند: ▪️سوره «حمد» هفت بار ▪️سوره «توحید» هفت بار 🙏..و سپس دست به قنوت بردارد و بگوید: 👈.. لا إِلهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيِی وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِی، وَ هُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ 👈..بعد از رکوع به سجده رفته و در سجدۀ آخر ده بار این ذکر را بخواند: 🙏👈..سبْحانَ مَنْ أَحْصى كُلَّ شَیْءٍ عِلْمُهُ، سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِی التَّسْبِيحُ الّا لَهُ، سُبْحانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمْحانَ ذِی الْفَضْلِ وَ الطَّوْلِ، سُبْحانَ ذِی الْعِزَّةِ وَ الْكَرَمِ. اسْأَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ، وَ مُنْتَهىَ الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ، وَ بِالاسْمِ الاعْظَمِ وَ كَلِماتِكَ التّامَّةِ انْ تُصَلِّیَ عَلى مُحَمَّدٍ رَسُولِكَ وَ اهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ انْ تَفْعَلَ بِی كَذا وَ كَذا 👈 (بجای کذا و کذا حاجات خود را بخواهد)، انَّكَ سَمِيعٌ مُجِيبٌ. 👈منزّه است خدايى كه علم او هر چيز را به شماره درآورده است، منزّه است خدايى كه تسبيح جز بر او شايسته نيست، منزّه است داراى بخشش و نعمت‌ها، منزّه است خداى تفضل‌كننده و بخشنده، منزّه است خدایی که صاحب عزّت و کرم است. خدایا به جایگاه‌های سربلندى از عرشت و منتهاى رحمت از كتابت و به بزرگ‌ترين نام و سخنان كاملت، از تو می‌خواهم كه بر فرستاده‌ات حضرت محمّد و خاندان پاک و پاكيزۀ او درود فرستى و خواستۀ مرا دربارۀ ‌. . . برآورده سازى، به راستى كه تو شنوا و اجابت‌كننده‌اى. 👈و پس از سجدۀ آخر، ششمین تشهّد و سپس سلام را بخواند. 📕..مراقبات_ماه_ذی‌الحجه 🙏...با ذکر صلوات برای سلامتی آقا امام زمان

عید سعید غدیر خم یکی از بزرگترین اعیاد مسلمانان می باشد. یکی از سنت های حسنه در این عیدالاکبر که روایات عجیبی درباره آن نقل نموده اند و متاسفانه مورد غفلت واقع شده است سنت غذا دادن به افراد یا همان اطعام مومن است. امام صادق(ع) فرمود: غذا دادن به یک مومن در روز عید غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و صدیق (در راس آنها خود ائمه معصومین) و یک میلیون شهید (در راس آنها حضرت عباس و شهدای کربلا) و یک میلیون فرد صالح در حرم خداوند را دارد. (بحار ج۶ ص ۳۰۳) در جای دیگر ایشان فرمودند: غذا دادن به یک نفر در این روز مانند غذا دادن به همه پیامبران و صدیقان است. (مفاتیح الجنان ص۵۰۰) به گونه ای که امام صادق(ع) اصلاً این روز را روز اطعام الطعام نامیدند. (بحار ج۹۵ ص۳۲۳) امام صادق(ع) در رابطه با آمرزش گناهان در این روز نیز می فرمایند: عید غدیر روزی است که خداوند دو برابر تعداد رهاشدگان از آتش جهنم در ماه مبارک رمضان و شب غدر و شب عید فطر از آتش جهنم رها می کند و گناه ۶۰ سال را می بخشد. (بحار ج ۹۴ ص۱۱۹) همچنین ایشان می فرمایند: «... و انه الیوم الذى اقام رسول الله (ص) علیا(ع) للناس علما و ابان فیه فضله و وصیه فصام شکرا لله عزوجل ذلک الیوم و انه لیوم صیام و اطعام و صلة الاخوان و فیه مرضاة الرحمن، و مرغمة الشیطان. (وسائل الشیعه ۷: ۳۲۸، ضمن حدیث. ۱۲ ) امام صادق(ع) فرمود: عید غدیر، روزى است که رسول خدا(ص)، على(ع) را به عنوان پرچمدار براى مردم برافراشت و فضیلت او را در این روز آشکار کرد و جانشین خود را معرفى کرد، بعد به عنوان سپاسگزارى از خداى بزرگ آن روزه را روزه گرفت و آن روز، روز روزه دارى و عبادت و طعام دادن و به دیدار برادران دینى رفتن است. آن روز روز کسب خشنودى خداى مهربان و به خاک مالیدن بینى شیطان است: پس چه نیکوست در این عید بزرگ ضمن تهیه بهترین غذا برای خانواده، مومنین را نیز اطعام دهیم تا این سنت شریف فراموش شده احیا شود.

عاقبت کتمان کنندگان حدیث غدیر نزد امیر المؤمنین(ع) پرسش :چه کسانى به خاطر کتمان حدیث غدیر به نفرین على(علیه السلام) مبتلا شدند؟ پاسخ اجمالی :گروهی از اصحاب پیامبر(انس بن مالک، براء بن عازب، جریر بن عبد الله و...) که در روز غدیر حضور داشتند و نزد امیرالمومنین شهادت به حدیث غدیر را کتمان کردند به نفرین آن حضرت گرفتار شدند و بلایى گریبانگیرشان شد. پاسخ :در بسیارى از احادیثِ سوگند دادن و احتجاجِ در روز«رحبه» و روز«رکبان» به این مطلب اشاره شده است که گروهى از اصحاب پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که در غدیر خم حاضر بوده اند و نزد امیر المؤمنین(علیه السلام) شهادت به حدیث غدیر را کتمان کرده اند، به نفرین على(علیه السلام) گرفتار شده اند. در بسیارى از معاجم نیز به این رخداد تصریح شده است. آن گروه از این قرارند: ۱ ـ ابو حمزه أنس بن مالک، متوفّاى (۹۰، ۹۱، ۹۳). ۲ ـ براء بن عازب أنصارى، متوفّاى (۷۱، ۷۲). ۳ ـ جریر بن عبدالله بجلى، متوفّاى (۵۱، ۵۴). ۴ ـ زَیْد بن أرقم خزرجى، متوفّاى (۶۶، ۶۸). ۵ ـ عبد الرحمن بن مدلج(۱). ۶ ـ یزید بن ودیعه.(۲) پی نوشت : (۱). در کتاب اُسد الغابة، ج۳، ص ۴۹۲، وى جزء کتمان کنندگان و مبتلایان به نفرین على شمرده شده است. ولى در کتاب إصابه، ج۲، ص ۴۲۱، شماره ۱۹۷ آمده است: وى از جمله کسانى است که در روز رحبه گواهى داد که از رسول خدا شنیده که فرموده است: «من کنتُ مولاه فعلىٌّ مولاه...». (۲). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص ۶۰.

یکی از استخراجات بسیار عجیب و زیبا از علم شریف جفر این است که وقتی عدد ایه شریفه قل هو نبا عظیم را که 1214 و در شان امیر المومنین نازل شده است بحرف تبدیل کنیم کلمه غدیر و از بینات حروف ایه شریفه کلمه مولا و ولی بدست می اید که این در باب ختومات و اذکار و غيره کاربردیست. کليدي مهم عرض شد اميد که هر کسي به سهم خود از طريق اين ايه شريفه خودش را به منبع ولايت متصل و بهره خود را بگيرد . آمين. صلی الله علیک یا نباء عظیم یا امیر المومنین مظهر علوم و العجائب علی بن ابیطالب.

خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٥] شأن نزول آیه تبلیغ پرسش :آیه تبلیغ درباره چه کسی نازل شده است؟ پاسخ اجمالی :در کتاب هاى مختلفى که دانشمندان اهل تسنن اعم از تفسیر و حدیث و تاریخ نوشته اند، روایات زیادى دیده مى شود که با صراحت مى گوید: آیه تبلیغ(آیه ۶۷ سوره مائده) درباره على(ع) نازل شده است. این روایات را جمع زیادى از صحابه نقل کرده اند و گفته اند: آیه فوق درباره على(ع) و داستان روز غدیر نازل گردید. پاسخ :خداى متعال در آیه ۶۷ سوره «مائده» مى فرماید: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ»؛ (اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً (به مردم) برسان؛ و اگر نکنى، رسالت او را انجام نداده اى؛ خداوند تو را از (خطرات احتمالىِ) مردم، نگاه مى دارد؛ و خداوند، جمعیت کافرانِ (لجوج) را هدایت نمى کند). در کتاب هاى مختلفى که دانشمندان اهل تسنن، اعم از تفسیر و حدیث و تاریخ نوشته اند، روایات زیادى دیده مى شود که با صراحت مى گوید: آیه فوق درباره على(علیه السلام) نازل شده است. این روایات را جمع زیادى از صحابه از جمله زید بن ارقم، ابوسعید خدرى، ابن عباس، جابر بن عبداللّه انصارى، ابوهریره، برّاء بن عازب، حذیفه، عامر بن لیلى بن ضمره و ابن مسعود نقل کرده اند و گفته اند: آیه فوق درباره على(علیه السلام) و داستان روز غدیر نازل گردید. شیعیان اعتقاد دارند که: حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) مردم را در یک جا که همان «غدیر خم» است، گرداورى کرد و خطبه اى طولانى و رسا خواند و آنها را به شهادت گرفت و آنان نیز گواهى دادند که آن حضرت اولاى از آنان به خودشان است، آنگاه پیامبر(صلى الله علیه وآله) دست على بن ابى طالب را بلند کرد و فرمود: «هر که من مولاى اویم، پس على مولاى او است، بار الها، دوست داشته باش هر که او را دوست بدارد و دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد و یارى کن هر که او را یار باشد و خوار کن هر که از یاریش دست بردارد و حق را با او بچرخان». سپس عمامه اش را به او پوشانید و به اصحابش دستور داد که به حضرت به عنوان امیرالمؤمنان تهنیت و تبریک گویند و آنان نیز اینچنین کردند و در پیشاپیش آنان ابوبکر و عمر قرار داشتند که به او گفتند: «خوشا بحال تو اى فرزند ابوطالب، تو مولاى ما و مولاى هر مرد مؤمن و هر زن مؤمنه اى شدى».(۱) پس از اینکه بیعت تمام شد، این آیه نازل شد: (امروز دین و آئین شما را کامل کردم، و نعمت خود را بر شما تمام نمودم، و اسلام را به عنوان آئین شما پذیرفتم)؛ «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الإِسْلامَ دیناً». این مطلبى است که شیعیان بدان معتقد هستند و آن را امرى مسلّم و غیر قابل انکار مى دانند. بسیارى از علماى اهل سنت این رویداد را با تمام تفصیل ذکر کرده اند که به برخى از آنها اشاره مى کنیم: ۱ـ امام احمد بن حنبل در مسندش از زید بن ارقم نقل مى کند که گفت: «با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در درّه اى به نام درّه خُم گرد آمدیم، پس دستور نماز داد، آنگاه در نیمروز نماز را با حضرت گذاردیم، سپس خطبه اى خواند و در حالى که پارچه اى بر روى درخت آویزان کرده بودند که حضرت در سایه باشد تا آفتاب سوزان کمتر بر او بتابد، فرمودند: آیا نمى دانید؟ آیا شهادت نمى دهید که من از هر مؤمنى به خود او سزاوارتر و اولى هستم؟ همه گفتند: آرى! فرمود: هر که من مولاى اویم، این على مولاى او است، خداوندا! دوست داشته باش هر که او را دوست دارد و دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد».(۲) ۲ـ امام نسائى در کتاب خصائص از زید بن ارقم نقل مى کند که گفت: «هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) از حجة الوداع باز مى گشت، در غدیر خم فرود آمد و دستور داد کنار درختها جمع شویم، سپس فرمود: زود است که دعوت الهى را اجابت کنم و همانا در میان شما دو چیز گرانبها مى گذارم که یکى از دیگرى بزرگ تر است: کتاب خدا و اهل بیتم، پس ببینید چگونه در رابطه با این دو با من رفتار مى کنید و به تحقیق این دو از هم جدا نمى شوند تا اینکه در حوض ـ روز رستاخیز ـ بر من وارد شوند. سپس فرمود: خداوند مولاى من است و من مولاى هر مؤمن هستم، آنگاه دست على را گرفت و فرمود: هر که من مولاى اویم، پس این شخص هم ولى او است، بار الها دوست بدار هر که دوستش دارد و دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد».(۳) ۳ـ حاکم نیشابورى از دو طریق صحیح نزد شیخین (بخارى و مسلم) نقل مى کند که گفت: «هنگامى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از حجة الوداع بازگشت، در غدیر خم فرود آمد و دستور داد زیر درختها جمع شوند، سپس فرمود: به زودى خدایم مرا دعوت مى کند و من اجابت خواهم کرد و همانا میان شما دو چیز گرانبها قرار داده ام که یکى از دیگرى بزرگتر است: کتاب

رى و تأمین مى دهد و به او مى فرماید: (از مردم در اداى این رسالت وحشتى نداشته باش; زیرا خداوند تو را از خطرات آنها نگاه خواهد داشت)؛ «وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ». و در پایان آیه به عنوان یک تهدید و مجازات، به آنهائى که این رسالت مخصوص را انکار کنند، و در برابر آن از روى لجاجت کفر بورزند، مى فرماید: (خداوند کافران لجوج را هدایت نمى کند)؛ «إِنَّ اللّهَ لایَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ». جمله بندى هاى آیه، لحن خاص و تأکیدهاى پى در پى آن و همچنین شروع شدن با خطاب «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ» که تنها در دو مورد از قرآن مجید آمده، و تهدید پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عدم تبلیغ رسالت در صورت کوتاهى کردن ـ که منحصراً در این آیه از قرآن آمده است ـ نشان مى دهد که سخن از حادثه مهمى در میان بوده که عدم تبلیغ آن، مساوى با عدم تبلیغ رسالت بوده است. به علاوه این موضوع مخالفان سرسختى داشته که پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مخالفت آنها ـ که ممکن بوده است مشکلاتى براى اسلام و مسلمین داشته باشد ـ نگران بوده و به همین جهت خداوند به او تأمین مى دهد. اکنون این سؤال پیش مى آید که: با توجه به تاریخ نزول سوره که مسلّماً در اواخر عمر پیغمبر(صلى الله علیه وآله) نازل شده است، چه مطلب مهمى بوده که خداوند پیامبر (صلى الله علیه وآله) را با این تأکید، مأمور ابلاغ آن مى کند؟ آیا مسائل مربوط به توحید، شرک و بت شکنى بوده؟ که از سال ها قبل براى پیامبر و مسلمانان حل شده بود. آیا مربوط به احکام و قوانین اسلامى بوده؟ با این که مهم ترین آنها که تا آن زمان بیان شده بود. آیا مربوط به مبارزه با اهل کتاب و یهود و نصارى بوده؟ با این که مى دانیم مسأله اهل کتاب بعد از ماجراى «بنى نضیر»، «بنى قریظه»، «بنى قینقاع» و «خیبر» و «فدک» و «نجران» مشکلى براى مسلمانان محسوب نمى شد. و آیا مربوط به منافقان بوده؟ در حالى که مى دانیم پس از «فتح مکّه» و سیطره و نفوذ اسلام، در سراسر جزیره عربستان، منافقان از صحنه اجتماع طرد شدند، نیروهاى آنها در هم شکسته شد، و هر چه داشتند در باطن بود. راستى چه مسأله مهمى در این آخرین ماه هاى عمر پیامبر(صلى الله علیه وآله) مطرح بوده که آیه فوق این چنین درباره آن تأکید مى کند؟! این نیز جاى تردید نیست که وحشت و نگرانى پیامبر(صلى الله علیه وآله) براى شخص خود و جان خود نبوده، بلکه براى کارشکنى ها و مخالفت هاى احتمالى منافقان بوده که نتیجه آن براى مسلمانان خطرات یا زیان هائى به بار مى آورد. بر این اساس: آیا مسأله اى جز «تعیین جانشین» براى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و سرنوشت آینده اسلام و مسلمین مى تواند مورد توجه باشد؟ (۲) پی نوشت : (۱). جمله «بَلِّغْ» به طورى که «راغب» در «مفردات» مى‏ گوید: از جمله «أَبْلِغْ» تأکید بیشترى را مى‏ رساند. (۲). گردآوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و نهم، ج ۵، ص ۱۳. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٦] حدیث منزلت در منابع اهل تسنن پرسش :آیا حدیث منزلت در منابع اهل تسنن وجود دارد؟ پاسخ اجمالی :حدیث منزلت که حضرت رسول(ص) در شأن امیرالمؤمنین على(ع) فرموده، علاوه بر اینکه شیعیان آن را نقل کرده اند، از طرق اهل تسنن نیز بسیار نقل شده است. مانند: ۱ـ صحیح بخارى، کتاب بدء الخلق، ص۱۸۵. ۲ـ صحیح مسلم، ج۲، ص۲۳۶ و ۲۳۷، کتاب فضل الصحابه، باب فضائل على(ع) و ج۸، ۱۷۵ و ۱۷۶. ۳ـ مسند احمد بن حنبل، ج۱، ص۹۸ و ۱۱۸ و ۱۱۹ و ۳۶۰ و ۳۷۰ و ۳۷۵ و ۳۷۹ و ۳۸۶ و ۳۹۰ و ۳۹۱ و ۷۰۹، و ج۴، ص۶۴ و ج۵، ص۹۹ و ج۱۰، ص۴۱۲. پاسخ :حدیث منزلت که حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) در شأن امیرالمؤمنین على(علیه السلام) فرموده، علاوه بر اینکه شیعیان آن را نقل کرده اند، از طرق اهل تسنن نیز بسیار نقل شده است که در ذیل به برخى از آن ها اشاره مى شود: ۱ـ مغازلى، بخارى، ج۳، ص۵۴، باب غزوه تبوک. ۲ـ صحیح بخارى، کتاب بدء الخلق، ص۱۸۵. ۳ـ صحیح مسلم، ج۲، ص۲۳۶ و ۲۳۷، کتاب فضل الصحابه، باب فضائل على(علیه السلام) و ج۸، ۱۷۵ و ۱۷۶. ۴ـ مسند احمد بن حنبل، ج۱، ص۹۸ و ۱۱۸ و ۱۱۹ و ۳۶۰ و ۳۷۰ و ۳۷۵ و ۳۷۹ و ۳۸۶ و ۳۹۰ و ۳۹۱ و ۷۰۹، و ج۴، ص۶۴ و ج۵، ص۹۹ و ج۱۰، ص۴۱۲. ۵ـ خصائص العلویة، ابو عبدالرحمن نسائى، ص۱۹. ۶ـ جامع ترمذى. ۷ـ اصابه، ابن حجر عسقلانى، ج۲، ص۵۰۷. ۸ـ صواعق محرقه، ابن حجر مکى، باب ۹، ص۳۰ و ۷۴. ۹ـ مستدرک، حاکم نیشابورى،ج۳، ص۱۰۹. ۱۰ـ تاریخ الخلفا، سیوطى،ص۶۵. ۱۱ـ عقدالفرید، ابن عبد ربه، ص۱۹۴. ۱۲ـ استیعاب، ابن عبدالبر، ج۲، ص۴۷۳. ۱۳ـ طبقات الکبرى، محمد بن سعد کاتب الواقدى. ۱۴ـ تفسیر مفاتیح الغیب، فخر رازى. ۱۵ـ تاریخ بغداد، خطیب بغدادى. و بسیارى دیگر که در اینجا به ذکر همین اندک بسنده مى شود.(۱) پی نوشت :(۱). گردآوری از کتاب: شبهای پیشاوُر، مرحوم سلطان الواعظین شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهل و چهارم، ص ۲۸

خدا و عترتم، پس ببینید چگون خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٥] ه پس از من با آنها رفتار خواهید کرد، و همانا این دو هرگز از هم جدا نمى شوند تا اینکه در حوض بر من وارد شوند. آنگاه فرمود، خداى عزوجل مولاى من و من مولاى هر مؤمنم، سپس دست على را گرفت و فرمود: هر که من مولاى اویم، پس این على مولاى اوست، خداوندا! دوست بدار هر که ولایتش را بپذیرد و دشمن بدار هر که او را دشمن باشد».(۴) ۴ـ همچنین این روایت را مسلم در صحیحش با سندى که به زید بن ارقم منتهى مى شود آورده ولى خلاصه اش کرده است. مى گوید: «روزى در کنار آبى که آن را «خم» مى نامند و بین مکه و مدینه واقع است، پیامبر(صلى الله علیه وآله) در میان ما به سخنرانى ایستاد وپس از حمد و ثناى الهى و پند ونصیحت فرمود: اما بعد، هان اى مردم! من انسانى مانند شمایم، بزودى فرستاده خدا خواهد آمد و من اجابت خواهم کرد و همانا در میان شما دو چیز گرانبها و سنگین مى گذارم، نخست کتاب خدا است که در آن نور و هدایت است، پس کتاب خدا را برگیرید و به آن تمسک جوئید و بسیار درباره کتاب خدا سفارش و تشویق کرد، سپس فرمود: و اهل بیتم، شما را به خدا اهل بیتم را فراموش نکنید؛ شما را به خدا اهل بیتم را به فراموشى نسپارید؛ شما را به خدا اهل بیتم را از یاد نبرید...».(۵) ۵ـ امام احمد از طریق براء بن عازب به دو سند نقل کرده که گفت: «با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بودیم که در غدیر خم فرود آمدیم. وقت نماز شد و همه با هم به نماز ایستادیم، براى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرشى زیر دو درخت انداختند، آنگاه حضرت نماز ظهر را خواند و دست در دست على گذاشت و فرمود: آیا نمى دانید که من برتر از مؤمنین به جانهاى آنها هستم؟ گفتند: آرى! حضرت فرمود: آیا نمى دانید که من از هر مؤمنى به خویشتن خویش سزاوارترم؟ گفتند: آرى! پس دست على را گرفت و گفت: هر که من مولاى اویم، پس على مولاى او است؛ خداوندا! دوست بدار هر که ولایتش را بپذیرد و دشمن بدار هر که با او دشمنى کند. براء گوید: پس از آن، عمر نزد على(علیه السلام) آمد و گفت: خوشا به حال تو اى فرزند ابوطالب، اینک مولاى هر مؤمن و مؤمنه اى گردیده اى».(۶) و در کوتاه سخن حدیث غدیر را بسیارى دیگر از علما و بزرگان اهل تسنن ـ جز اینان که نام بردیم ـ در کتابهاى خود آورده اند، مانند: ترمذى، ابن ماجه، ابن عساکر، ابن نعیم، ابن اثیر، خوارزمى، سیوطى، ابن حجر، هیثمى، ابن صباغ مالکى، قندوزى حنفى، ابن مغازلى، ابن کثیر، حموینى، حسکانى، غزالى و بخارى در تاریخش، اینان با اختلاف مذاهب و گروه هایشان در قرن اول هجرى و تا قرن چهاردهم در کتابهاى خود این حدیث را ذکر کرده اند که عددشان از ۳۶۰ دانشمند تجاوز مى کند.(۷) پی نوشت : (۱). مسند احمد بن حنبل، ج ۴، ص ۲۸۱؛ تفسیر کبیر رازى، ج ۳، ص ۶۳۶. (۲). مسند احمد بن حنبل، ج ۴، ص ۳۷۲. (۳). الخصائص نسائى، ص ۱۵۰. (۴). مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۰۹. (۵). صحیح مسلم، ج ۴، ص ۱۸۷۳؛ همچنین این روایت را امام احمد و ترمذى و ابن عساکر نیز نقل کرده اند. (۶). مسند احمد بن حنبل، ج ۴، ص ۲۸۱، کنزالعمال، ج ۱۳، ص ۱۳۳، فضائل الخمسه من الصحاح سته، ج ۱، ص ۳۵۰. (۷). گردآوری از کتاب: همراه با راستگویان،دکتر سید محمد تیجانی تونسی، ترجمه: سید محمد جواد مهری، بنیاد معارف اسلامی،چاپ سیزدهم، ص۹۳. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٥] دلالت آیه بلاغ، بر جانشینى حضرت على(علیه السلام) پرسش :آیه (یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ) چگونه بر جانشینى حضرت على(علیه السلام) دلالت دارد؟ پاسخ اجمالی : جمله بندى، لحن خاص، تأکیدهاى پى در پى و شروع آیه با خطاب«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ» و همچنین دلداری و تأمین دادن به ایشان که گویا از چیزی نگرانى داشته و تهدید ایشان به عدم تبلیغ رسالت در صورت کوتاهى کردن؛ نشان مى دهد که سخن از حادثه مهمى در میان بوده. با توجه به تاریخ نزول سوره که در اواخر عمر پیغمبر(ص) نازل شده است، جاى تردید نیست که مسأله اى جز«تعیین جانشین» و سرنوشت آینده اسلام و مسلمین نمى تواند مورد توجه باشد. پاسخ : در آیه ۶۷ سوره مائده، روى سخن فقط به پیامبر است، و تنها وظیفه او را بیان مى کند، با خطاب اى پیامبر! شروع شده و با صراحت و تأکید دستور مى دهد، که آنچه را از طرف پروردگار بر او نازل شده است به مردم برساند. مى فرماید: (اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است را کاملاً به مردم برسان)؛ «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ». (۱) آنگاه، براى تأکید بیشتر به او اخطار مى کند: (اگر از این کار خوددارى کنى [که هرگز خوددارى نمى کرد] رسالت خدا را تبلیغ نکرده اى!)؛ «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ». پس از آن، به پیامبر(صلى الله علیه وآله) ـ که گویا از واقعه خاصى اضطراب و نگرانى داشته ـ دلدا

س از سلطنت حاکمى به اندازه یک وجب خارج شود، مرده است به مردن جاهلیت). ۲ ـ مسلم بن حجاج به سند خود از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که فرمود: «من مات و لیس فی عنقه بیعة مات میتة جاهلیة»(۲)؛ (هر کس بمیرد در حالى که بر گردنش بیعت نباشد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است). ۳ ـ ابن حبان به سندش از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که فرمود: «من مات و لیس له امام مات میتة جاهلیة»(۳)؛ (هر کس بمیرد در حالى که براى او امام نباشد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است). ۴ ـ طبرانى به سندش از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل کرده که فرمود: «من مات و لیس علیه امام فمیتته جاهلیة...»(۴)؛ (هر کس بمیرد در حالى که امام زمان خود را نشناخته مرگش مرگ جاهلیّت است).(۵) پی نوشت : (۱). صحیح بخارى، ج ۲، ص ۱۳. (۲). صحیح مسلم، ج ۶، ص ۲۱و۲۲. (۳). صحیح ابن حبّان، ح ۴۴. (۴). المعجم الکبیر، ج ۱۰، ص ۳۵۰. (۵). گردآوری از کتاب: امام شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ اول، ج ۲، ص ۲۹۷. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir

۶. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٧] راویان حدیث «معرفت امام» از علماى اهل سنت پرسش :از علماى اهل سنت چه کسانى حدیث معرفت امام را نقل کرده اند؟ پاسخ اجمالی :بسیارى از علماى اهل سنت حدیث «هر کس بمیرد در حالى که براى او امام نباشد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است» را نقل کرده اند. از جمله: ابوداوود سلیمان بن داوود، حافظ عبدالرزاق، محمّد بن سعد، ابن ابى شیبه، ابوجعفر اسکافى، احمد بن حنبل، بخارى، مسلم، احمد بن عمر بزار، ابن عبدربه، ابوحاتم محمّد بن حبّان، ابوالقاسم طبرانى، حاکم نیشابورى، قاضى عبدالجبار معتزلى، ابونعیم اصفهانى، بیهقى، زمخشرى، شهرستانى، ابن اثیر، ابن ابى الحدید، نووى، ذهبى، متقى هندى و.... اشاره کرد. پاسخ :جماعت بسیارى از علماى اهل سنت این حدیث [«هر کس بمیرد در حالى که براى او امام نباشد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است.»] را با تعبیرات گوناگون نقل کرده اند که به ترتیب اسامى آن ها را نقل مى کنیم: ۱ ـ ابوداوود سلیمان بن داوود طیالسى (م ۲۰۴).(۱) ۲ ـ حافظ عبدالرزاق (۲۱۱).(۲) ۳ ـ محمّد بن سعد (۲۳۰).(۳) ۴ ـ ابن ابى شیبه (۲۳۴).(۴) ۵ ـ ابوجعفر اسکافى (۲۴۰).(۵) ۶ ـ احمد بن حنبل (۲۴۱).(۶) ۷ ـ حمید بن زنجویه (۲۵۱).(۷) ۸ ـ عبدالله بن عبدالرحمن دارمى (۲۵۱).(۸) ۹ ـ محمّد بن اسماعیل بخارى (۲۵۶).(۹) ۱۰ ـ مسلم بن حجاج (۲۶۱).(۱۰) ۱۱ ـ احمد بن عمر بزار (۳۲۰).(۱۱) ۱۲ ـ ابوعمرو احمد بن محمّد بن عبدربه (۳۲۷).(۱۲) ۱۳ ـ ابوحاتم محمّد بن حبّان، (۳۵۴).(۱۳) ۱۴ ـ ابوالقاسم طبرانى (۳۶۰).(۱۴) ۱۵ ـ حاکم نیشابورى (۴۰۵).(۱۵) ۱۶ ـ قاضى عبدالجبار معتزلى (۴۱۵).(۱۶) ۱۷ ـ ابونعیم اصفهانى (۴۳۰).(۱۷) ۱۸ ـ بیهقى (۴۵۸).(۱۸) ۱۹ ـ محمّد بن فتوح حمیدى (۴۸۸).(۱۹) ۲۰ ـ زمخشرى (۵۳۸).(۲۰) ۲۱ ـ محمّد بن عبدالکریم شهرستانى (۵۴۸).(۲۱) ۲۲ ـ ابن اثیر جزرى (۶۰۶).(۲۲) ۲۳ ـ ابن ابى الحدید (۶۵۶).(۲۳) ۲۴ ـ حافظ نووى (۶۷۶).(۲۴) ۲۵ ـ حافظ ذهبى (۷۴۸).(۲۵) ۲۶ ـ ابن کثیر دمشقى (۷۷۴).(۲۶) ۲۷ ـ سعد الدین تفتازانى (۷۹۲).(۲۷) ۲۸ ـ نورالدین هیثمى (۸۰۷).(۲۸) ۲۹ ـ ابن حجر عسقلانى (۸۵۲).(۲۹) ۳۰ ـ حسام الدین متقى هندى (۹۷۵).(۳۰) و... .(۳۱) پی نوشت : (۱). مسند طیالسى(ر.ک: کنزالعمال، ج ۱، ص ۱۸۶، چاپ حیدر آباد). (۲). المصنّف، ج ۱۱، ص ۳۳۰. (۳). الطبقات الکبرى، ج ۵، ص ۱۰۷. (۴). المصنّف، ج ۱۵، ص ۲۴و۳۸. (۵). المعیار و الموازنه، ص ۲۴. (۶). مسند احمد، ج ۲، ص ۸۳و۱۵۴. (۷). الأموال، ج ۱، ص ۸۱. (۸). سنن دارمى، ج ۲، ص ۲۴۱. (۹). الجامع الصحیح، ج ۲، ص ۱۳؛ تاریخ البخارى، ج ۶، ص ۴۴۵. (۱۰). صحیح مسلم، ج ۶، ص ۲۱و۲۲. (۱۱). الزوائد، ج ۱، ص ۱۴۴. (۱۲). عقد الفرید، ج ۱، ص ۹. (۱۳). صحیح ابن حبان، ح ۴۴. (۱۴). المعجم الکبیر، ج ۱۰، ص ۳۵۰، ح ۱۰۶۸۷؛ المعجم الاوسط، ج ۱، ص ۱۷۵، ح ۲۲۷. (۱۵). المستدرک على الصحیحین، ج ۱، ص ۷۷و۱۱۷. (۱۶). المغنى، ج ۱، ص ۱۱۶. (۱۷). حلیة الاولیاء، ج ۳، ص ۲۲۴. (۱۸). السنن الکبرى، ج ۸، ص ۱۵۶و۱۵۷. (۱۹). الجمع بین الصحیحین(به نقل احقاق الحق قاضی نورالله شوشتری در اوائل بحث امامت). (۲۰). ربیع الابرار، ج ۴، ص ۲۲۱. (۲۱). الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۷۲. (۲۲). جامع الأصول، ج ۴، ص ۴۵۶. (۲۳). شرح نهج البلاغة، ج ۹، ص ۱۵۵. (۲۴). المنهاج، ج ۱۲، ص ۲۴۰. (۲۵). تلخیص المستدرک، ج ۱، ص ۷۷و۱۱۷. (۲۶). تفسیر القرآن العظیم، ج ۱، ص ۵۱۷؛ البدایة و النهایة، ج ۷، ص ۲۳۲. (۲۷). شرح مقاصد، ج ۲، ص ۲۷۵. (۲۸). مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۲۱۸. (۲۹). فتح البارى، ج ۱۶، ص ۱۱۲. (۳۰). کنز العمال، ج ۱، ص ۱۰۳، ح ۴۶۳. (۳۱). گردآوری از کتاب: امام شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چاپ اول، ج ۲، ص ۲۹۸. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir خرمیرنژاد, [١٩.٠٨.١٩ ١٨:١٨] اهل سنت و حدیث « معرفت امام» پرسش :علماى اهل سنت حدیث «معرفت امام» را با چه تعبیرهایى نقل کرده اند؟ پاسخ اجمالی :بسیاری از اهل سنت حدیث معرفت امام را نقل کرده اند، از جمله: بخارى آورده که پیامبر(ص) فرمود: هر کس از سلطنت حاکمى به اندازه یک وجب خارج شود، به مردن جاهلیت مرده است. مسلم بن حجاج و ابن حبان نیز از پیامبر(ص) نقل کرده اند: هر کس بمیرد در حالى که بر گردنش بیعت نباشد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. و طبرانى به سندش از رسول خدا(ص) نقل کرده: هر کس بمیرد در حالى که امام زمان خود را نشناخته، مرگش مرگ جاهلیّت است. پاسخ :از احادیثى که اهل سنت درباره امامت نقل کرده و در مصادر حدیثى خود آورده اند، حدیث ضرورت و لزوم معرفت امام است. این حدیث در مصادر اهل سنت به تعبیرهاى گوناگون وارد شده است. اینجا به برخى از آن ها اشاره مى کنیم: ۱ ـ محمّد بن اسماعیل بخارى به سند خود از ابن عباس نقل کرده که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «من خرج من السلطان شبراً مات میتة جاهلیة»(۱)؛ (هر ک