#پیامهای_سوره_نساء ۱- پرداخت مهریّه به زن حقّ او و الزامى است. «و آتوا النساء...» ۲- مهریّه، نرخ زن نیست، بلکه نشانه‏ صداقت مرد در علاقه و دوستى به همسر است. «صدقاتهن» ۳- زن، مالک مهریه‏ خود است. پدر و بستگان زن، حقّ گرفتن مهریه‏ او را براى خود ندارند. «آتوا النّساء صدقاتهن» ۴- مهریّه، بهاى زن نیست، بلکه هدیه‏ مرد به همسرش مى ‏باشد. «نحلة» ۵ - زن، در گرفتن یا بخشیدن مهریه، آزاد و مستقل است. «فان طبن لکم» ۶- مال گوارا، مالى است که صاحبش آنرا با طیب خاطر و رضایت ببخشد. «فان طبن... هنیئاً» ۷- رضایت ظاهرى کافى نیست. رضایت قلبى لازم است. بخشش‏ هاى اکراهى، اجبارى و یا رودربایستى اعتبار ندارد. «طبن... نفساً» ۸ - مهر و هبه، از اسباب مالک شدن است. «صدقاتهنّ، فَان طبن لکم عن شى‏ء» ۹- زنان تحت تأثیر عواطف همه‏ مهر خود را نبخشند. «شى‏ء منه» چون در جاهلیّت و بعضى اقوام، مهریه زن را پدر یا بستگان مى ‏گرفتند، خداوند در قرآن، ابتدا نام گیرنده را برد و فرمود: «و اتوا النساء» مهریه را به خود زن بدهید و نفرمود: «واتوا صدقات النساء» مهریه زنان را بپردازید، تا گیرنده هر که بتواند باشد. منبع: پایگاه درس هایی از قرآن #شمیم_عدالت https://eitaa.com/shamimedalat