eitaa logo
شمیم ملکوت
372 دنبال‌کننده
4.5هزار عکس
247 ویدیو
121 فایل
ساده و صمیمی با ملکوتیان
مشاهده در ایتا
دانلود
در باره حصرت علی اکبر ع وارد است که امام حسین ع، هنگام رفتن و وداع آن بزرگوار به مادرش فرمود : «دَعِیهِ، فَقَدِ اشْتاقَ الْحَبِیبُ إِلی لِقاءِ حَبِیبِهِ!؛  رهایش کن که حبیب به دیدار محبوبش اشتیاق پیدا کرده است!» در برخی ادعیه هم خطاب به حضرت حق می خوانیم : « یا حَبيبَ مَنْ لا حَبيبَ لَهُ، ای دوست کسی که دوستی جز تو ندارد».»
انسان هر راهی را بدون تقید و پای‌بندی به قرآن و سنت برود، روزبه‌روز تنزّل می‌کند و تاریخ، از جمله قضایای سقیفه و پیامدهای آن مانند واقعه طَف (کربلا)، هر روز تکرار می‌شود؛ زیرا هر روز حقی غصب و یا احقاق می‌شود، و همیشه حق و باطل مثل حسین و یزید وجود دارد، و کار مردم هم یا جنگ در کنار یزید یا در رکاب امام حسین علیه‌السلام است. بنابراین، انسان باید هر روز موضع خود را مشخص کند که آیا اهل حق است و یا باطل و پیرو آن؟
برای ما امتحان پیش نیامده تا معلوم شود که با حسین ع ، هستیم ، یا با یزید ؟!
دنیای بهتر هم با امام حسین علیه‌السلام بود، نه با یزید!  ولی انسان، خوشی و راحتی می‌خواهد و به هر چه می‌رسد، بالاتر از آن را طالب است و آرامش ندارد تا به نفس مطمئنه برسد؛ اما جهل و یا غفلت دارد که داشتن وسایل راحتی و رفاه، غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است:  «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»!
بی حسین به جایی نمی‌رسید! در فرمایش حضرت سید‌الشهدا(ع) به محمد حنفیه هست که می‌فرماید: "مَن تَخَلَّفَ عَنّیِ فَلَا یَنَالُ الفَتحَ" (هر که همراه من نیاید، به فتح و پیروزی نمی رسد ) ، لذا مسلمان ها نتوانستند بعدها ، به جایی برسند!
[در کربلا ] ... بعضی می گفتند : « نُقاتِلُکَ بُغْضاً مِنّا لاَبِیکَ » به سبب بفضی که از پدرت ( امام علی ع) در سینه داریم ، با تو می جنگیم !! کینه توزی ، کار انسان را به کجا می کشاند!
... معاویه دوم ( پسر یزید) اعلام کرد که خلافت ،حق اولاد علی و اهل بیت است و بنی امیه آن را غصب کرده اند، ... بیانات و اقرارهای معاویه بن یزید شوخی نیست، او برای حق ، از سلطنت ربع مسکونی ( یک چهارم کره زمین که گستره حکومت بنی امیه بود ) گذشت، هر چند وظیفه اش همین بود، ولی آیا اگر آن شرایط برای ما بود، حاضر بودیم چنین کاری بکنیم ؟! «هَل الدّینُ إِلاَّ التَّرجیحُ عِنْدَ الدَّوَرانِ؟؛ آیا دین داری جز ترجیح [ حق ] هنگام دوران امر ( مخیر شدن بین حق و باطل )است؟»
وقتی تأمل می‌کنیم، می‌بینیم همه قضایای امام حسین علیه‌السلام در یک روز واقع شد و وقتی مردم کوفه و بصره از قضیه قتل آن حضرت مطلع شدند، ناراحت شدند و از ابتلای آن حضرت و شهادت و اسارات اهل بیت علیهم‌السلام خدا می‌داند که اهل ایمان چقدر ناراحت بودند، به حدی که گویا باورشان نمی‌شد. در طول این مدت دل اهل ایمان خون بود. اما ما بیش از هزار سال است که گرفتاریم و حضرت حجت(عج) گرفتار است و دشمن‌ها نمی‌گذارند بیاید و او را حبس کرده‌اند. آیا حبسی از این بالاتر که نتواند خود را در هیچ آبادی نشان دهد و خود را معرفی کند؟! در این مافوق هزار سال که آن حضرت در زندان است، خدا می‌داند که قلوب اهل ایمان چقدر خون است. آیا شایسته است که حضرت غایب علیه‌السلام در مصائب و گرفتاری شبیه قضیه حسین بن علی علیه‌السلام، به این مدت طولانی‌ گرفتار باشد و ما برقصیم و شادی کنیم؟!