#میلاد_امام_حسن_مجتبی فردی نامه‌ای به دست حضرت امام حسن مجتبی(ع) داد که در آن نامه نیاز و حاجت خود را نوشته بود. امام بدون خواندن نامه به شخص سائل جواب داد: حاجت تو ادا شد! شخصی عرض کرد: ای فرزند رسول خدا خوب بود نامه سائل را می‌خواندید و می‌دیدید چه حاجت و نیازی دارد و آن وقت بر طبق حاجت پاسخ می‌دادید. امام پاسخ داد: من می‌ترسم خدای متعال را تا به این مقدار که من نامه‌اش می‌خوانم از خواری مقامش مرا مجازات بکند، (یعنی همین مقدار که مشغول مطالعه نامه هستم فرد سائل احساس خواری و حقارت کند و خداوند مرا به این خاطر مواخذه کند.)

#میلاد_امام_حسن_مجتبی آقا جانم! روز تولدتان ، عکس حرم حسینی را گذاشتیم تا داغ دلمان بیاد بقیع، تازه نشود !

#میلاد_امام_حسن_مجتبی روایت شده، روزی امام حسن عليه‏ السلام به مسجد رفته و مشغول عبادت بود. در اين هنگام مردی نزد حضرت آمد و عرض کرد: «ای فرزند رسول خدا! شخصی از من مقداری پول طلب دارد و چون نمی توانم در حال حاضر پولش را بپردازم، تصميم گرفته است مرا به زندان بيندازد.» حضرت فرمود: «متأسفانه اکنون پولی ندارم که به تو بدهم، اگرچه دوست دارم که کاری انجام دهم.» مرد عرض کرد: «شما به او سخنی بفرماييد، شايد مدتی مهلت دهد و مرا زندانی نکند.» امام تقاضای مرد را پذيرفت. کفش‌هايش را پوشيد تا به همراه مرد برود. راوی گفت : «ای پسر پيغمبر خدا! مگر فراموش کردی که در حال اعتکاف هستی و نبايد از مسجد بيرون بروی؟» امام فرمود: «فراموش نکرده‏ام. ولی از پدرم اميرمؤمنان شنيدم که جدم رسول اکرم مي‏فرمود: «کسی که برای برآوردن حاجت برادر مسلمان خود بکوشد، چنان است که خداوند را نه هزار سال عبادت (مستحبی) کرده باشد. عبادتی که در آن، روز را به روزه و شب را به شب زنده‏‌داری و نماز به سر برده باشد.»