#سردار_سلیمانی #مداحی_آذری - یخلیپ عباسیم #نریمان_پناهی دل شیران، به تو بخشید، خداوند تو، ای مرد! کم در این عصر، جهان دید، همانند تو، ای مرد! بی‌سبب نیست، عَلَم دست تو دادند، علمدار! بی‌سبب نیست، شدی مالک این معرکه، سردار! تو سلیمانی؛ از انگشتری‌ات، دیو هراسان قاسمی؛ نذر حسین است تو را، دست و سر و جان همۀ فکر تو و ذکر تو، ای مرد! شهادت قبلۀ قلب تو زینب، اثر خون تو غیرت عاشق حضرت سقایی و لب تشنۀ عشقی بی‌سبب نیست، که سالار سواران دمشقی تو به میقات و به میعاد و به دلدار رسیدی تا که بی‌دست، به آغوش علمدار رسیدی ما نمردیم، که سربند تو، بر خاک بیفتد چشم ناپاک، دمی بر حرمی پاک بیفتد زنده‌ای در دل من، در دل ما، در دل عالم هر یک از ماست سلیمانی این خط مقدم   

#سردار_سلیمانی قهرمانی از دنیای درون، آغاز می‌شود! قهرمان ؛ اول از "مَـنِ" خویش رد می‌شود ؛ و بعد از تمام سیم خاردارهای دنیا... همان وقت است که دستش به حریم قلبهای بیدار می‌رسد و در آنها جاودانه می‌شود! همان وقت است که دستانش حرم می‌شود، و دیگران در امنیّت این حرم، آرام می‌گیرند! و درست همان وقت است که؛ اجازه میدهند؛ او ؛ همان کسی باشد؛ که موانع ظهورِ تنها "امنیت گسترِ عالم" را از میان بردارد!

امضای رهبر انقلاب نقش بسته بر کفن شهید حاج قاسم سلیمانی! ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌ کفن ما را چه کسی امضا خواهد کرد ؟!

صلی الله علیک یا فاطمة الزهرا ء ( س) #فاطمیه مداحی مهدی رسولی

نشریه تخصصی خانواده و سبک زندگی کاری از : حوزه علمیه شهید مطهری (ره) (خواهران) (استان البرز) به مناسبت شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها و سردار شهید حاج قاسم سلیمانی

#فاطمیه ‏جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد گریه‌ها می‌کرد تا اُمّت شود بیدار... حیف از صدای گریه‌اش اُمّت فقط بی‌خواب شد پشت در آمد بگوید، گوش عالم بشنود: «ارث دریا بود آنچه قسمت مرداب شد»... ‎#مرضیه_نعیم_امینی

#المراقبه

#فاطمیه آیت الله حاج آقا نصرالله شاه آبادی تهرانی (اعلی الله تعالی مقامه) در مورد پدر بزرگوارشان فقیه، حکیم و عارف کامل می فرمود: 🔶 مرحوم والد، ارادت خاصی به حضرت زهرا (سلام الله علیها) داشت، تا حدّی که بردنِ نام حضرت زهرا، با جاری شدن اشک ایشان مساوی بود. حتی در مقام استخاره، تنها عبارتی که به زبان می‌آورد این بود: «الهی به عصمت زهرا، به نور زهرا، به شرف زهرا، به حیثیت زهرا»، آن وقت اشک از چشمانشان جاری می‌شد و سپس استخاره می‌کردند. 🔶به عقیده ایشان، سلوک الی الله، بدون ارتباط و توسل به حضرت زهرا ممکن نیست، لذا می‌فرمود: «همان‌طور که ائمه (علیهم السلام) در مقامات عالیه، نیازمند توسّل به مادرشان هستند، ما نیز در مقام سیر الی الله، نیازمند توسل به حضرت زهرا هستیم». 🔶میزان محبت مرحوم والد به حضرت صدیقه، به حدی بود که وقتی مصائب ایشان را می‌شنیدند، بسیار منقلب می‌شدند. به یاد دارم روزی آیةالله حاج سید احمد روحانی قمی که از منبری‌های معروف تهران بود، در مسجد مرحوم پدر منبر رفت، و در آخر منبر روضه حضرت زهرا را خواند. پدر ما خیلی منقلب شد و بعد از منبر وی فرمود: «این طور روضه خواندن بر شما حرام است. اسم حضرت زهرا کُشنده است، چرا شما با این همه حاشیه و تفصیل، مصائب را ذکر می‌کنید؟ دیگر چنین نکنید!». 🔶زمانی در محضر آیةالله خویی بودم، و شخص دیگری نبود. صحبت از حضرت زهرا شد، و من از ارادت مرحوم پدر به حضرت زهرا و قصه حاج آقا احمد روحانی ، برای ایشان گفتم. آیةالله خویی خیلی گریه کردند و فرمودند: «خدا کند ما هم مثل مادرمان تشییع غریبانه داشته باشیم». حدیث نصر ص۲۰۸

#المراقبه

#المراقبه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود :  « دل، پادشاهى است كه سپاهيانى دارد. هر گاه پادشاه شايسته باشد، سپاهيانش شايسته باشند و هر گاه پادشاه فاسد شود، سپاهيانش نيز به فساد و تباهى افتند.»

#المراقبه #قلب امام على (ع) فرمود : « شگفت‌ترین عضو انسان دل اوست و دل مایه‌هایى از حکمت ومایه‌‌هایى از ضد حکمت دارد. اگـر امـیـد و  آرزو بـه آن دسـت دهـد، طـمـع خـوارش گـردانـد ، و اگـر طمع در آن سر بـردارد، آزمـنـدى نـابودش کند ، و اگر نومیدى بر آن مسلط شود، اندوه وى را بکشد ، و اگر خشم بروى عارض شود، کینه لبریزش کند، و اگرخشنودى یارش شود، احتیاط را از یاد برد، و اگر ترس آن را در رسد، پروا و حذر کردن او را گرفتار خود سازد، و اگر احساس امنیت فراگیردش، غفلت آن را در رباید ، و اگرنعمت به سراغش آید، غرور و نخوت آن رافرو گیرد ، و اگر مصیبتى به آن در رسـد، بـیـتـابـى را ردایـش گـردانـد، و اگر به مالى رسد، ثروت آن را به طغیان در اندازد ، و اگر تـهـیدستى آزارش دهد، گرفتارى او را به خود مشغول سازد ، و اگر گرسنگى بر او سخت گیرد، ازضعف زمین‌گیر شود، و اگر سیرى او از حد بگذرد، پرى شکم او را به رنج افکند. بارى هر تفریطى برایش زیانبار است و هرافراطى برایش تباهى آفرین.» (میزان‌الحکمه، ج۹، ص۵۰۴)