سیره علما در بزرگداشت عاشورا حسینی

روایت غریبی ... #بعد_عباس اثر حسن روح‌الامین

شیوه #تسلیت به یکدیگر در روز عاشورا: راوی عاشوراپژوه عصر امام باقر، از ایشان می پرسد: فَكَيفَ يُعَزّي بَعضُهُم بَعضاً؟ که چگونه به همدیگر در عاشورا تسلیت گوئیم؟ امام باقر در پاسخ، میفرمایند که در عاشورا، اینگونه تعزیت و تسلیت دهید: عَظَّمَ اللَّهُ اجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَينِ عليه السلام، وجَعَلَنا وإيّاكُم مِنَ الطّالِبينَ بِثَأرِهِ #مع وَلِيِّهِ الإِمامِ المَهدِيِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله‏. خداوند، پاداش‏هاى ما را بر سوگوارى حسين عليه السلام بزرگ گردانَد و ما و شما را همراه با ولىّ خودش، #امام_مهدىِ آل محمد صلى الله عليه و آله، از خونخواهان حسين عليه السلام قرار دهد.

#تضمین امام باقر در روز عاشورا: توصیه امام باقر برای #جاماندگان از حضور در کربلا در روز عاشورا: لکن افراد و شیعیان بیشماری هستند که توفیق حضور و درک قبر مطهر امام حسین در روز عاشورا را #ندارند. تکلیف چیست؟ در ادامه امام باقر، ثواب بسیار عجیبی را برای سوگواری در خانه و منزل برای چنین کسانی را ذکر میفرمایند که انسان در شگفت می ماند. قالَ: قُلتُ: جُعِلتُ فِداكَ! فَما لِمَن كانَ في بُعدِ البِلادِ وأقاصيها، ولَم يُمكِنهُ المَصيرُ إلَيه فِي ذلِكَ اليَومِ؟ گفتم: فدايت گردم! براى آن كسى كه در شهرها و مناطق دوردست است و نمى‏تواند به زيارت بيايد، چه هست؟ قالَ: إذا كانَ ذلِكَ اليَومُ بَرَزَ إلَى الصَّحراءِ أو صَعِدَ سَطحاً مُرتَفِعاً في دارِهِ، وأومَأَ إلَيهِ بِالسَّلامِ، وَاجتَهَدَ عَلى‏ قاتِلِهِ بِالدُّعاءِ، وصَلّى‏ بَعدَهُ رَكعَتَينِ، يَفعَلُ ذلِكَ في صَدرِ النَّهارِ قَبلَ الزَّوالِ، ثُمَّ لَيَندُبُ الحُسَينَ عليه السلام ويَبكيهِ، ويَأمُرُ مَن في دارِهِ بِالبُكاءِ عَلَيهِ، ويُقيمُ في دارِهِ مُصيبَتَهُ بِإِظهارِ الجَزَعِ عَلَيهِ، ويَتَلاقَونَ بِالبُكاءِ بَعضُهُم بَعضاً بِمُصابِ الحُسَينِ عليه السلام فرمود: «وقتى روز عاشورا مى‏شود، به بيابان برود، يا روى بلندىِ خانه‏اش، با اشاره به امام حسين عليه السلام سلام كند و با جدّيت، بر قاتلش نفرين كند و پس از آن، دو ركعت نماز بگزارد. اين كار را نزديك ظهر، قبل از اذان، انجام دهد. آن گاه بر حسين عليه السلام مرثيه بسرايد و گریه کند و سفارش كند كسانى كه در خانه‏اش هستند، بر حسين عليه السلام گريه كنند و با ناله كردن بر حسين عليه السلام، در خانه‏اش ماتم بر پا كند و با هم براى گريستن، هم‏صدا شوند. فَأَنَا ضامِنٌ لَهُم إذا فَعَلوا ذلِكَ عَلَى اللَّهِ عز و جل جَميعَ هذَا الثَّوابِ. من براى آنان، از طرف خدا ضمانت مى‏كنم كه اگر اين كار را انجام دهند، همه اين ثواب‏های زیارت امام حسین (یک میلیون حج و جهاد و ...) را به دست مى‏آورند. فَقُلتُ: جُعِلتُ فِداكَ! وأنتَ الضّامِنُ لَهُم إذا فَعَلوا ذلِكَ وَالزَّعيمُ بِهِ؟ گفتم: فدايت گردم! هر گاه آنان، آن كارها را انجام دادند، شما اين ثواب‏ها را بر عهده مى‏گيرىد و تضمين مى‏كنىد؟ قالَ: أنَا الضّامِنُ لَهُم ذلِكَ وَالزَّعيمُ لِمَن فَعَلَ ذلِكَ ... امام بار دیگر، میفرمایند: «من اين را برايشان تضمين مى‏كنم و چنان ثواب‏هايى را، براى هر كسى كه اين كارها را انجام دهد، بر عهده مى‏گيرم ... فَمَن فَعَلَ ذلِكَ كُتِبَ لَهُ ثَوابُ ألفِ ألفِ حَجَّةٍ، وألفِ ألفِ عُمرَةٍ، وألفِ ألفِ غَزوَةٍ، كُلُّها مَعَ رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله، وكانَ لَهُ ثَوابُ مُصيبَةِ كُلِّ نَبِيٍّ ورَسولٍ وصِدّيقٍ وشَهيدٍ ماتَ أو قُتِلَ، مُنذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنيا إلى‏ أن تَقومَ السّاعَة. (ابن قولویه کامل الزیارات، ص 326) هر كس چنين سوگوارى كند، برايش ثواب هزار هزار حج، ثواب هزار هزار عمره و ثواب هزار هزار جهاد، نوشته مى‏شود كه همه‏شان همراه با پيامبر صلى الله عليه و آله بوده است و برايش ثواب مصيبت هر پيامبر و فرستاده و صدّيق و شهيدى كه از زمانى كه خدا، عالم را آفريده تا برپايىِ رستاخيز مرده و يا كشته شده، نوشته مى‏شود.