بیوگرافی شادروان استاد سیّد علیرضا شمس ـ فرزند سید حسین ـ متخلّص به (شمس قمی) در سال 1312 شمسی ـ در شهر مقدس قم ـ چشم به جهان گشود. تحصيلات مقدماتی را از مکتب‌خانه شروع کرد و سپس دوره‌ی شش ساله‌ی ابتدایی را از کلاس سوم آغاز کرد؛ و پس از پایان تحصیلات متوسطه در سال 1331 به عنوان آموزگار به استخدام آموزش و پرورش قم درآمد و همزمان با تدریس در مدارس قم، به مدت سه سال، علوم دینی و حوزوی و همچمین زبان و ادبیات فارسی را فرا گرفت. سال 1342 رسماً دبیر دبيرستان حکيم نظامی قم شد و در سال 1347 به تهران منتقل و در دبيرستان دکتر عميد مشغول به خدمت شد. سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد و عضو فعّال انجمن‌های ادبی قم بود که به رياست زنده ياد استاد دکتر ابوالفضل مصفّا و شادروان استاد سید حسین حسینی قمی برگزار می‌شد. در تهران نیز در (انجمن ادبی ایران) به ریاست شادروان استاد محمدعلی ناصح و همچنین در (انجمن ادبی صائب) به رياست روانشاد استاد خليل سامانی (موج) شرکت می‌کرد؛ همچنین از اعضای دیرین و برجسته‌ی (انجمن‌ ادبی محیط) قم به مدیریت استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه) بود. از همان ابتدا با مطبوعات قم و تهران، اعم از روزنامه‌ی استوار و پیکار مردان قم، و در تهران، روزنامه‌های ناهيد، توفيق و... همکاری داشت و مقالات و اشعاری با مضامين مذهبی و انتقادی اجتماعی... به فراخور آن روزگار نوشته و سروده است که در آرشيو مطبوعات مذکور موجود است؛ من باب نمونه قصیده‌ای خطاب به "دولت اقبال" در سال 1337 در روزنامه‌ی استوار دارد؛ با مطلع : ای خــواجــه! وَه که بیهــده رایی تو مغـــرور مـــال و مســت هــوایی تو همچنين در رثای عالم بزرگوار شيعه، حضرت آية الله العظمی بروجردی (ره) مرثيه هايی به انضمام چهار (ماده تاريخ) سروده است که الحق در این فن، مهارت والایی داشت و ماده تاریخ‌های روان از وی در اماکن و مرقد بزرگان، به یادگار مانده است. در خوشنویسی نیز بسیار چیره دست بود که آثاری درخور توجه را از خود به جای گذاشته است. دیوان اشعار وی که مشتمل است بر انواع قالب‌های شعر کلاسیک، اعم از غزل، قصیده مثنوی، قطعه، ترکیب بند، ترجیع بند و مسمط... با مضامین مذهبی، اجتماعی و غیره که هنوز به زیور طبع نرسیده است؛ در فن "ماده تاریخ" سرایی نیز بسیار توانمند بود که ابیات ماندگاری به مناسبت‌های مختلف از ایشان به یادگار مانده است. سال 1351 به قم بازگشت و دبیر دبيرستان های قم شد؛ و سه سال آخر خدمت خود را در دبیرستان دخترانه‌ی آذرمیدخت (بنت الهدی) گذراند؛ تا در سال 1356 به علّت انزجار و عدم پيوستن به حزب رستاخيز، پس از 25 سال خدمات صادقانه به بازنشستگی پيش از موعد محکوم شد. بدون میل و رضایت به حکم جبر و عداوت در آن رژیـــم شـــدم در قطـــار بــازنشـسته به جـرم نفــرت از حـزب رستخیز غم انگیز به زجر و عنف شدم خوار و زار بـازنشـسته سرانجام در شامگاه شنبه هفتم تیر ماه یکهزار سیصد و هشتاد و دو ، به علّت عارضه‌ی قلبی در اورژانس بیمارستان کامکار قم، قلب خسته‌ی این معلّم فرهیخته و شاعر گرانمایه از حرکت ایستاد و مرغ روحش به سوی آسمان‌ها پر کشید و به لقای معبود شتافت و پیکرش در مزار و در دامن استاد و مراد خود، دایی گرانقدرش شاعر عالی‌مقدار مرحوم استاد میرزا مهدی مسجدی قمی واقع در صحن مطهّر امامزاده سیّد علی (ره) برای همیشه آرام گرفت. در مراسم یادبود درگذشت ایشان که از سوی پدر شعر آئینی کشور، ادیب توانا و شاعر بلندپایه، استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه) در انجمن شعر و قصه‌ی قم برگزار شد فرمودند: "مرحوم شمس قمی از شعرای برجسته‌‌ای بودند که در انجمن‌های قدیم قم شرکت می‌کردند؛ وی بسیار طبع روان و صریحی داشت که از هر مطروحه‌ی انجمن‌ها چندین غزل با مضامین مختلف می‌سرود که یکی از محسنات و توانمندی‌های این شاعر توانا و پیش‌کسوت و دردمند و دلسوز اجتماع در قم بود". همچنین شادروان استاد محمود شریف صادقی (وفا) از وی به عنوان شاعری پرکار و اندیشمند و دارای طبعی نقاد و ذهنی وقاد، و انسانی وارسته و آراسته و منضبط یاد کرد و درگذشت‌شان را بسیار اسف انگیز دانست و بیان داشت که ایشان از شاعران بنام قم، در روزگار خویش بود. (روحش شاد و یادش گرامی باد!) آثار به چاپ رسیده : ۱ـ املا و انشای فارسی ۱۳۴۸ ۲ـ رسم‌الخط خوشنویسی ۱۳۳۵ ۳ـ روش تدریس فارسی به بزرگسالان (اکابر) ۱۳۴۵ https://eitaa.com/shamseqomi