"وَ تعزّ مَن تشاء وَ تذلّ مَن تشاء" کــار اگر شـد فقـط بــرای خــــدا چــه نیــازی بـوَد بـه روی و ریـــا نکنــد فهـــم هر کس ایـن عنــوان عــزت و ذلـت است دست خــــدا سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

(شهید سیّد ابراهیم رئیسی) #خادم_الرضا ریخت تا شهد شهادت را اجل در کام تو داد آرامش به روح خسته و آلام تو تلخ شد چون با حضورت کام بعضی از رجال زهرِ غم می‌ریختند از کینه‌ ها در کام تو چونکه بر کرسی دیوان قضا بودی به جِد مُفسدان را لرزه می‌انداخت بر تن، نام تو سال‌ها بودی به رأس کار ، اما در امور یک نفر را کس ندیده باشد از اقوام تو دَرد خدمت داشتی چون سیّد خدمتگزار دَرد مَحرومان مداوا می‌شد از اِقدام تو بر تن بی روح محرومان کشور از خلوص روح می‌بخشید آن سیمای اخترفام تو پوچ مغزان، پوزخندت گر زدند از ابتدا مُشت محکم زد به دندان‌های‌شان فرجام تو هیچ فیضی جز شهادت لایقت هرگز نبود چون ردای مرگ ، کوته بود بر اندام تو گرچه می‌باشد شهادت افتخار آدمی سوخت اما سینه‌ها را مرگِ ناهنگام تو مرقدت شد در جوار حضرت سلطان توس تا که آرامش بگیرد روحِ نا آرام تو هر که باشد باخبر از طینت بی‌کینه‌ات می‌خورد حسرت به آغاز تو و انجام تو نیک می‌دانم که می‌بخشی چو جدّ اطهرت هر که را از جهل مطلق بود در دشنام تو سیّد ابراهیم! از تاریخ دفنت شد عیان سیصدو سیّ و سه می‌باشد به ابجد نام تو ۱ هست رمزی در چنین اعداد از سوی خدا که رقم خورده‌ست این نام تو با اتمام تو این مقامت بس که از لطف خداوند کریم در وداعت یک وطن بودند در اکرام تو مُزد و پاداش تو شد جام شهادت عاقبت کاش می‌نوشید (ساقی) جرعه‌ای از جام تو سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/shamssaghi ۱ـ تاریخ دفن: ۰۳/۰۳/۰۳ سید = ۷۴ ابراهیم = ۲۵۹ جمع = ۳۳۳

(شهید سیّد ابراهیم رئیسی) (خادم الرضا) ای رفته تا به عرش الهی رسیده تو ای از شراب ناب شهادت چشیده تو ای از همه موانع خدمت پریده تو ای در جوار هشتم امام آرمیده تو ای نام تو چو مِهر درخشد به روزگار پاشو ببین که قامت‌مان از غمت خم است ذیقعده است؛ نه!... به گمانم مُحرّم است فصل بهار هست؛ نه نه... موسم غم است اردی‌بهشت، بعد تو اردی‌جهنم است ایران شده‌ست از غمِ مرگِ تو سوگوار سنگ اجل، چو شیشه‌ی عمر تو را شکست داغ فِراق تو ، به دلِ ملتی نشست نفرین به آن که رشته‌ی عمر تو را گسست فرقی نمی‌کند که خودی یا غریبه است خون می‌چکد ز دیده چنان ابر نوبهار ای خادم الرّضا که رضا از تو شد رضا ای کرده جان، نثار شهنشاه ارتضا ای سربلند آمده از مَسند قضا ای بسته دل به احمد و زهرا و مرتضا الحق ندیده بود وطن چون تو شهریار آن کس که مَست جام علی است و آل او خود بشکند به میکده تا نشکند سبو حتی به خون سرخ دل خود کند وضو تا مَسلک علی ندهد از کف ، آبرو از رهروان حق به جز این نیست انتظار آرام سر به خاک گذار ای همیشه مَرد ای با ستمگران زمان بوده در نبرد فارغ شدی اگرچه که از رنج کوه درد داغ تو تا به حشر نگردد به سینه سرد دل‌ها چو لاله‌ است ز داغ تو داغدار (ساقی) کوثر است علی شاه لافتا در دست اوست باده‌ی جانبخش و جانفزا هرکس مرید اوست شود مست : در جزا خاصه کسی که بوده به حق خادم الرضا بیچاره آن کسی که به محشر بوَد خمار ‌ سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

✅ در انزجار از آل سعود وهابی ملعون به مناسبت کشتار حجاج بی‌گناه منا در سال 1394 ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #نفس_تبهکار ‌‌منکر به ذات حق، که مسلمان نمی‌شود پتیاره ، عبد خالق سبحان نمی‌شود خاک حجاز اگرچه بوَد سرزمین وحی هم‌سنگِ خاکِ شاه شهیدان نمی‌شود مُلکی که شاہ و دولت آنند دل سیاہ با صدهزار کعبه، درخشان نمی‌شود حق لامکان بوَد همه عالم ، از آنِ اوست محصورِ خانه ، حضرت یزدان نمی‌شود آل سعود پست! مزن دم ز دین و زهد این لاف‌ها برای تو ـ ایمان نمی‌شود کم کن ز روضه‌خوانی و رخت عمل بپوش هر روضه‌ای که روضه‌ی رضوان نمی‌شود از شرع دم مزن که بحق در کلاس تو پیدا به جز مکاتب شیطان نمی‌شود حجاج را به خون چو کشی از عناد و بغض درد تو ـ با عناد تو ـ درمان نمی‌شود این کینه‌توزی است ز خبث نژاد تو... ننگ تو پاک، از روی دامان نمی‌شود تن داده‌ای به خفت دون‌مایگان غرب این سرسپردگی تو ، پنهان نمی‌شود هر چند تیشه بر بن مذهب نهاده‌ای کاخ ولا ، ز جور تو ویران نمی‌شود هرکس دو آیه خواند به تجوید یرملون با این دو آیه ، عامل قرآن نمی‌شود آن باطنی که هست در او خوی دیو و دد در ظاهر است آدم و ، انسان نمی‌شود بسیار یوسف است به هر شهر و هر دیار هر یوسفی که یوسفِ کنعان نمی‌شود هر کس که کوہ طور رَود نیست مَرد حق هر رهروی که موسیِ عِمران نمی‌شود لب تشنه‌ی مقامی و دم از خدا زنی مَرد خدا ، که تشنه‌ی عنوان نمی‌شود بر تخت شهریاری دنیا ، مبند دل! هر مَسندی سریر سلیمان نمی‌شود هشیار باش آن که کند تلخ کام خلق در روز حشر ، لایق غفران نمی‌شود تا کِی به دوش سینه کشد خَلق این عذاب؟ این منطق و عدالت و برهان نمی‌شود بیرون چو هست دست خیانت از آستین این مشکلات ، مطلقاً آسان نمی‌شود زخمی که بر دل است ز تیغ ستمگران بی مرهمِ مقابله ، درمان نمی‌شود آن دشمنی که کرده به تن، رزم_پیرهن از کرده‌های خویش، پشیمان نمی‌شود ما آزمودہ‌ایم چه بسیار و بارها... هر سنگ و گِل که لؤلؤ و مرجان نمی‌شود آن‌کس که نیست مِهر ولا در دلش ز بغض با شیعه هم مسیر ، کماکان نمی‌شود لم یزرع است باغ تجاهل به روزگار با یک دو شاخه گل که گلستان نمی‌شود زین آه سینه سوز که سوزد تن جهان ماندم چرا که یکسره طوفان نمی‌شود هر کس شنید مصرعی از این قصیده گفت: (ساقی) چرا که شعر تو دیوان نمی‌شود‌؟! ارزان شود مَتاع ، به بازار ِ ازدیاد امّا مَتاع شعر تو ، ارزان نمی‌شود. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1394 http://eitaa.com/shamssaghi

(پیوند دو گل) جهــان را بهــر مـــولا آفـریـدنـد که گردد یــار طــاهـــا آفـریـدنـد زنــی بهـــرش به بســتان نبــوّت گُلــی ، مــاننــد زهـــرا آفـریـدنـد سید محمدرضا شمس (ساقی)

(وصــال حضرت خورشید و مــاه) «آب و آینــه» روز وصال ماه و خورشید است امشب بربط زنان در عرش، ناهید است امشب حور و مَلَک کِل می‌کشند اندر سمـاوات حتی خـدا در حال تمجیـد است امشب زیـرا امیـــرالمــؤمنــین ، دامــاد گشته زهــرا ، عروس این گـل شمـشاد گشته مـات زمیـن امشب نگــاه آسمــان است چون جشن زهــرا و امیر مؤمنـان است پیــونـد «آب و آینـــه» وقتی کـه باشـد عـاقـد بدون شک، خـداونـد جهان است بـه‌بـه! به این پیوند مسعود و خجسته کـه عهـــد آن را ، حضـرت دادار بسـته بـاشـد مبــارک ، ایـن وصـــال آسمـــانی پیــونــد دو گـــل ، از گلســتان معـــانی بـر شیعیـــان و جمـله دلــداران عــالــم باشـد چنـین میــثاق ، رمــز جـــاودانی نخــل ولایـت ، بــارور گردد در امشب دامـاد پیغمبر شود چون حیدر امشب حیدر، همان که نـور قلب شیعیان است حیدر همان که با ضعیفان مهربان است حیدر همان که لایق زهـرا جز او نیست حیدر همان که تا همیشه جـاودان است (ساقی) کـوثـر باشد و خیـر کثیر است در روز محشر شیعیان را دستگیر است سید محمدرضا شمس (ساقی) http://eitaa.com/shamssaghi

✅ شاعر انقلاب یا شاعر انقلابی؟ تفاوت‌های عمیقی بین این دو واژه است! به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود. : ۱. شاعر انقلاب در مدح و تأیید انقلاب به عنوان قدرتی که زیر پرچم آن زندگی می‌کند شعر می‌سراید، چون صرفه‌اش در این است، چه بسا اگر قدرت دیگری سر کار بود برای آن می‌سرود. اما شاعر انقلابی دل در گرو انقلاب دارد، دلسوز و همراه است، پیشرفت‌ها را می‌ستاید و کمبود‌ها را به نحو شایسته‌ای گوشزد می‌کند. ۲. شاعر انقلاب در پی چسباندن خود به افراد و مجموعه‌های منتسب به انقلاب است‌، برای به دست آوردن جایگاه و قدرت تلاش می‌کند، هدفش رسیدن به نام و نان است. اما شاعر انقلابی در پی انجام وظیفه‌اش در جبهه‌ی کنونی انقلاب است، برای خدمت به انقلاب و مردم تلاش می‌کند، هدفش رسیدن به رضای خدا و امام است. ۳. شاعر انقلاب از هر وسیله‌ای برای مطرح کردن خود استفاده می‌کند، چه بسا اگر به مسئولیتی رسید از آن برای ارضای خودخواهی‌هایش بهره‌ها می‌برد. اما شاعر انقلابی از هر موقعیتی برای تحقق آرمان‌های انقلاب استفاده می‌کند، با مسئولیت‌های اداری خیلی میانه‌ی خوبی ندارد ولی مسئولانه و متعهدانه برای انقلاب کار می‌کند. ۴. شاعر انقلاب در مدح انقلاب و منتسبانش محدود شده است، اما شاعر انقلابی افق‌های پیش روی انقلاب را می‌بیند و آن‌ها را برای مردم ترسیم می‌کند. ۵. شاعر انقلاب چون احتمالا سر سفره‌ی انقلاب جای خوبی نشسته است خیلی محتاط و محافظه‌کار‌ عمل می‌کند، مبادا جایگاهش به خطر بیفتد، از کنار تبعیض‌ها و ستم‌ها با تغافل عبور می‌کند. اما شاعر انقلابی در خط مقدم مبارزه است، از گلوله خوردن نمی‌ترسد، خودش و قلمش وقف انقلاب‌اند، از بیان تبعیض‌ها و ستم‌ها ابایی ندارد، چون آن را موجب تقویت انقلاب می‌داند حتی اگر تضعیف خودش را به همراه داشته باشد. ۶. شاعر انقلاب از وضع موجود راضی است، چون جایگاه دارد، رفاه دارد، به خیلی از اهدافش رسیده است‌ یا در شُرف رسیدن است، شاید اصلا آرمان‌های انقلاب برایش اهمیتی نداشته باشد. اما شاعر انقلابی تا رسیدن پرچم انقلاب به دست صاحب اصلی‌اش راضی نمی‌شود و برای بهبود شرایط همواره در تلاش و نبرد است. ۷. شاعر انقلاب ممکن است روزی ضدانقلاب شود، اما شاعر انقلابی ممکن است روزی شهید... http://eitaa.com/shamssaghi

#سـلام بـاب سخن، گشوده نگردد به جز سـلام حتیٰ در آن زمان که دَهی بر کسی پیام این گفته‌ی رسول گرامی، محمّــد است باشد کلیـد قفــل سخن بی‌گمـان سـلام زیبـنده نیست اهـل ادب ، وقت گفتـگو لـب وا کنــد بــدون ســلام ، اوّل کــلام چونکه سـلام، نــام خداوند اکبــر است کِبــر و مَنـی، بـه دور کنَــد، از سرِ اَنــام زیرا سلام موجب مِهــر و مَـودّت است زین رو رسـول بود در این امر، پیشگام وارد ‌شـدی اگر بـه مکــانی، ســلام کـن فرقی نمی‌کند که، چه‌ای و به هر مقـام هر کس که واکند لب خود بی سلام باز گویی زبان اوست چو شمشیر بی نیـام باشد مُعــرّف همگان طــرز گفـت و گـو بهتر که وا شود لب انسان، به احتــرام انسانِ بـا ادب، همــه جــا محتــرم بـوَد آن‌سان که ذکرِ خیر ، ازو می‌شود مدام امّا کسی که غـافـل از آداب گفتگوست شهره شود به بی‌ادبی نزد خاص و عام حتیٰ به دانش اسـت اگر قطـب عـالمی امّا به چشـم اهـل ادب، بـاشد از عــوام (ساقی)، چو هست پیـروِ دین محمّــدی ورزیـده با خضوع در این راه، اهتمـــام. سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

#رنگارنگ این قدْر مَشو چو طاوُسان ، رنگارنگ مُـؤمن به زبــان و پیــروِ اهــل فـرنگ از رنـگ و ریــا کسی به جـایی نرسید "یا رومــی روم باش ، یا زنگــی زنگ" سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

(وجـــدان) تخت خوابت گر مطلّا باشد و فرشش حریر بالش وجدان اگر راحت نباشد خواب نيست "بیدل دهلوی" http://eitaa.com/shamssaghi

ذاکر با اخلاص اهل‌بیت علیهم‌السلام شادروان حاج سید محمـــد جـــلالی ‌ ‌وفات: سحرگاه عید قربان 1402

(یک سالِ پر حسرت و اندوه گذشت‌) ‌ ‌گرچه یک سال گذشت از غــم هجران جلالی شعــله ور هسـت دل از مـاتــم هجران جلالی ‌ ‌خاک هر چند که سرد است و بَرد مهر عزیزان در دلــم هسـت هنـــوزم غــــم هجران جلالی ‌ سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

(جام شیطان) مَردِ حق، کی؟ شیشه‌ی قلب ضعیفان بشکند مَرد ، آن باشد که قلبِ زورمندان بشکند مصرع نغزی ز "بیدل" یاد دارم این ‌که گفت : "سنگ اگر مَرد است جای شیشه سندان بشکند" گرگ وقتی می‌دراند گوسپندان را، سپس زیر بار غصه، پشتِ مَرد چوپان بشکند کوهکن را گر شکست آمد به سر از سوز عشق آهِ شیرین هم در آخر، طاق بستان بشکند پشت عالم می‌شود خم زیر بار غصه‌ها هجر یوسف نیز پشت پیر کنعان بشکند دانش و فرهنگ باشد رهنمای آدمی کشتی بی ناخدا را موج طوفان بشکند زور بازوی جهالت می‌کند خلقی اسیر فکر دانا عاقبت دیوار زندان بشکند اعتبار آدمی بر وعده و پیمان اوست نیست انسان آنکه راحت عهد و پیمان بشکند در عمل باید که مَردی کرد نه وقت سخن وَرنه مشت خلق، دندانِ سخنران بشکند سَروْ از بی‌حاصلی گردن‌فرازی می‌کند از گرانباری اگر چه تاک، آسان بشکند حرمت نان و نمک را هر که داند کی توان ناسپاسی کرده و روزی نمکدان بشکند ؟ شکر نعمت را بجای آور که افزون می‌کند نعمتت را ؛ ورنه این نعمت ز کفران بشکند قطره قطره می‌توانی شست زنگ سینه را کوه ‌ها را قطره‌ های ریز باران بشکند گوهر دل را بهایی هست نزد کردگار کِاعتبار و قیمت دریای مرجان بشکند طرّه‌ی گیسو اگرچه خودنمایی می‌کند قدر زلف طرّه را، موی پریشان بشکند رهروِ شیطان مشو دل بر ستمکاران مبند کز تزلزل، بر سرت ارکان ایمان بشکند آن درختی که ندارد ریشه در زیر زمین گرچه باشد استوار از باد و بوران بشکند گر بیفتد پرده از رخسار انسان‌ها دمی زهد و تقوای ریاکاران، فراوان بشکند تیغ کین افتد اگر در دست نامردان دهر در دل محراب، فرق شاه مردان بشکند قافیه گر شایگان آورده‌ام در این غزل شایگان نبوَد مرا گر قدر دیوان بشکند جام ایمان را شکستن (ساقیا) از ابلهی‌‌‌است هست عاقل آن کسی‌که جام شیطان بشکند. سید محمدرضا شمس (ساقی) http://eitaa.com/shamssaghi