💠 عشق به معارف؛ مرتبه اعلای رغائب 🔹 مراتب و مصادیق رغائب 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ویژه لیلۀ الرغائب 26 ـ 1 ـ 1395 🔹 در نگاه مشهور و متعارف می‌گویند لیلة الرغائب شبی است که باید آدم آرزو کند و هر تقاضایی که از خدای متعال دارد، به زبان و عملش اظهار کند تا خدای متعال آرزوهایش را برآورده کند. این سخن نادرست نیست ولی مرتبه ادنی (پایین‌ترین مرتبه) رغائب است. آرزو کردن و تقاضا کردن و از خدا خواستن در همه ایام و لیالی سال امر پسندیده است و شاید ممکن است امشب (جمعه اول ماه رجب) پسندیده‌تر هم باشد. بنابراین رد نمی‌کنیم که رغائب این نیست، اما درجه پایین است. 🔹 درجه کامل رغائب عبارت است از تحقق یافتن میل‌ها و رغبت‌ها یا رغبت کردن به خوبی‌ها و امور پسندیده در عمل. همچنان‌که در جاهایی هست که انسان خوف یا در تعبیر عرفانی و دینی رهبت دارد، یعنی از چیزی می‌ترسد. نقطه مقابل رهبت، رغبت است، یعنی یک چیز را دوست دارد، نه این‌که به زبان می‌آورد و دعا می‌کند، نه، اصل این‌که ما چنین میلی داشته باشیم، این خود درجات مختلفی دارد. 🔹 اولین درجه آن است که هم میل و رغبت به عمل صالح داشتن، هم آن را به فعلیت رساندن و هم رفتارهای متناسب با این رغبت از خود نشان دادن. مثل این‌که گاهی کسی به ما می‌گوید بفرمایید بخورید، می‌گوییم میل نداریم یعنی رغبت نداریم؛ نه این‌که سیر هستیم، ممکن است گرسنه هم هستیم ولی به هر دلیلی میل نداریم. ولی اگر کسی رغبت داشته باشد، حداقل قدری از این غذا می‌خورد، اگر زیادتر باشد، به‌قدر متعارف می‌خورد و اگر رغبتش خیلی زیاد باشد، بیشتر از حد متعارف می‌خورد. 🔹 رغبتی که در این شب گفته می‌شود، این است که اولاً در اولین درجه به اعمال صالح و پسندیده رغبت داشته باشید، ثانیاً در مرتبه فعلیت و عمل هم اعمال صالح را انجام بدهید، آن اندازه که رغبت دارید. 🔹 مرتبه کامل‌تر، رغبت به خُلقیات پسندیده و فضایل و مکارم اخلاقی است که به همین‌گونه است. یعنی اولاً به مکارم اخلاقی رغبت داشته باشد، یعنی وقتی که یک خُلق خوب را در دیگران می‌بیند، با همه وجود تشویق و تحسین کند ولو صدایش به او نمی‌رسد ولی در دل خود می‌گوید احسنت. قدم دیگر این است که خلق‌های پسندیده را در عمل نشان بدهد یعنی کارهایی که نشان دهنده خلق پسندیده است را انجام بدهد. 🔹 مرتبه سوم، رغبت به معارف است؛ یعنی فهمیدن، ادراک کردن؛ میل و رغبت و اشتیاق و عشق به فهمیدن داشته باشد و در عمل هم تلاش کند که بفهمد. 🔹 گمان بنده بر این است که این رغبت در مقابل رهبت است. اما در عین حال آرزو داشتن و تقاضا کردن و دعا کردن هم امر پسندیده است ولی نسبت آن رغبت و آرزو که در بین مردم رواج دارد با این رغبتی که در مقابل رهبت است، مانند پاشیدن آب جلوی حیات خانه و آب دادن به گل و باغچه است. 🔹 آبی که جلوی خانه پاشیده می‌شود، هیچ گل و گیاهی از آن به بار نمی‌آید و هیچ اثری ندارد، اما جلوی گرد و غبار را می‌گیرد. کسانی که صرفاً آرزو دارند و از رغائب جمعه اول ماه رجب فقط آرزو و دعای آن را دارند، این حداقل جلوی گرد و غبارها را می‌گیرد، اما نباید انتظار داشت که از این رغبت‌ها معرفت، خلق حسن یا عمل صالح پدید بیاید. کانال طهور @sharabetahour

#سخن_نگاشت استاد حسینی شاهرودی: 💠 #ماه_رجب مانند نقطه پرتاب، پرش و جدا شدن از جهان طبیعت است. @sharabetahour

🔊 #آواهنگ 💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69 🔊 صوت و 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #آواهنگ 💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69

💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69 🔹 شفاعتی که شامل شیعیان و محبان خاندان پیامبر می‌شود، عبارت است از نجات دادن شیعیان و محبان از عالم جبروت و گذر دادن آن‌ها از این عالم و رساندن و الحاق آن‌ها به عالم توحید و وحدت صرف. 🔹 پس خودمان را آماده کنیم؛ ظاهر کار که درست شده. الحمد لله به لطف الهی امت پیامبر شده‌ایم. به لطف الهی و کرم آن خاندان صاحب کرم، از محبان خاندان پیامبر هم شده‌ایم. با یکی به ملکوت رسیده‌ایم و با دیگری به جبروت. اگر نرسیده‌ایم، معلوم می‌شود که یا امت نیستیم یا شیعه نیستیم. استعداد و قابلیت قریب به فعل را با امت شدن، شیعه شدن یا محب شدن به دست آورده‌ایم یا شامل حال‌مان شده است. این استعداد و قوه قریب به فعل را باید به فعلیت برسانیم و اگر به فعلیت رساندیم، استعداد و شایستگی شفاعت خاندان پیامبر را پیدا خواهیم کرد که مربوط به بعد از تولد دوم است، نه حتی تولد دوم که ملکوت است و اگر نه، باید منتظر باشیم که قومی، خویشی، آشنایی، صالحی، مؤمنی، عالمی یا شهیدی دست ما را بگیرد و از جهان طبیعت نجات دهد. 🔹 اگر این‌گونه شد، نشان‌دهنده این است که ولو ممکن است بنده خوب، موحد و آدم حسابی باشیم، ولی نه از امت حبیب به حساب می‌آییم و نه از شیعه امیر صلوات الله و سلامه علیه. 🔹 سه ماه رجب، شعبان و رمضان ماه‌هایی است که می‌توان این قابلیت قریب به فعل را یا اقرب به فعل ساخت، یا به فعلیت رساند؛ ماه بندگی یا دست‌یابی به بندگی، ماه محبت یا دست‌یابی به محبت و ولایت و بالاخره ماه توحید. 🔹 اگر کسانی توانستند در ماه رجب تمرین بندگی کنند، می‌توانند در زمره بندگان و در مجلس و محفل بندگان حقیقی وارد شوند که اینان محبانند. اهل محبت از طریق تمرین و ممارست در بندگی اهل محبت شده‌اند، اگرچه قطع نظر از بندگی ممکن بود و ممکن است محبت داشته باشند، ولی اهل محبت بودن غیر از محب است. اهل محبت و اهل ولایت کسانی هستند که در وجودشان و در تعلقات، حیثیت‌ها و جنبه‌های وجودی‌شان جز محبت پیدا نمی‌شود. برای همین است که برخی از بزرگان می‌فرمودند که «محبت گر شود پیدا، به هر قیمت خریداریم» 🔹 استعداد و قابلیت قریب و توأم به عمل اگر باشد، دست‌یابی به ولایت مأمول و مورد امید است و می‌توان به آن امید داشت. 🔹 پس در ماه رجب، بندگی کردن، تمرین بندگی کردن، در مقابل خدا چشم گفتن، تسلیم بودن، یکی به‌دو نکردن، اعتراض و شکوه نکردن، سخنی خلاف رضای او نگفتن، تخیلی خلاف رضای او نداشتن، خیالی به ذهن نیاوردن و نپروراندن، حداقل مانند مرده‌ای در دست مرده‌شور و غسال بودن، بی‌تمنا، بی‌خواسته، بی‌امر و بی‌نهی، آب گرم بود یا سرد! به هرگونه که باشد، باید تحمل کرد، مرده‌شور خوب کار کرد یا خوب کار نکرد، هر کاری کرد، کرد. 🔹 گمان نکنیم که یک جایی ما هم مرده‌ای خواهیم بود در دست غسال و هیچ نخواهیم گفت. همین‌جا هم همین‌گونه است، باید تمرین کرد. راه آن این است که از امکانات، استعدادها، قابلیت‌ها و توان خود و دیگران که همراه ما هستند، استمداد بطلبیم، تدبیر انجام دهیم، ولی از نتایج آن گله‌مند نباشیم. اگر گله‌مندیم، از خودمان گله‌مند باشیم. از خود اعتراض داشته باشیم و به خود ظنین و بدگمان باشیم. 🔹 اما به خدای خودمان، اگر نمی‌توانیم راضی باشیم، که ظاهراً نمی‌توانیم، حداقل باید تسلیم باشیم. نمی‌توانیم آنچه رخ می‌دهد به عینِ رضا بپسندیم و بپذیریم، ولی می‌توانیم سکوت کنیم، می‌توانیم شکوه نکنیم، می‌توانیم به همه اهل عالم شکوه خود را اعلام نکنیم. 🔹 این‌ها مربوط به ماه رجب است. ماه بنده بودن، ماه چشم گفتن، ماه تسلیم بودن، ماه دعا کردن و به دعا راضی بودن و به نتیجه دعا راضی بودن و به اجابت آن راضی بودن و به عدم اجابت آن راضی بودن، یا سکوت کردن و هیچ نگفتن. کانال طهور @sharabetahour

💠 عظمت زیارت جامعه کبیره 🔹 اگر ما از امام هادی هیچ روایتی نداشته باشیم و آنچه که از امام هادی باقی مانده، اگر و اگر و اگر تنها زیارت جامعه کبیره باشد، تمام حقِ ولایت را که باطن توحید است، اظهار کرده است؛ تمام ثمره ولایت را که تفسیر و توحید است، بیان کرده است. هر دو تعبیر درست است: ولایت، هم ظهور توحید و هم باطن توحید است، از دو حیثیت متفاوت. کانال طهور @sharabetahour

بلوغ شیعه در زمان امام هادی (علیه السلام) در زمان #امام_هادی علیه السلام شیعیان به درجه‌ای رسیده‌اند که می‌توانند خاندان پیامبر را آن‌گونه که در زبان بشر قابل توصیف است، بشناسند. @sharabetahour

💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب 🔊 صوت و 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب

💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب 🔹 ماه رجب آغاز سلوک است. سلوک یا سالکان بر دو دسته‌اند. اهل بدایت و اهل نهایت. برای هر دو، آغاز سلوک ماه رجب است و دست‌یابی به مرتبه عبودیت اهل بدایت در ماه رجب شروع می‌شود و برای دسترسی به عبودیت اهل نهایت هم باز از همین ماه رجب انجام می‌شود. 🔹 با این توضیح که کسانی که مراتب چهارگانه وجود آن‌ها یعنی طبیعت، نفس، قلب و روح هنوز به مرتبه اسلام یا تسلیم محض و خالص به‌گونه‌ای که خدا را هم مبدأ همه کمالات و صفات و هم همه افعال بداند، نرسیده، از ماه رجب آغاز می‌کنند. در این ماه است که آرام آرام از ظاهر آن و دعاهای مختلفی که مربوط به ظاهر است، به مرتبه نفس می‌رسد، از نفس عبور می‌کند و به قلب می‌رسد و بالاخره پایان آن مرتبه روح است. 🔹 اما به نظر رایج، کسانی که از مرتبه روح عبور کردند و به مرتبه سر، خفی و اخفی رسیدند، این‌ها هم در ماه رجب اتفاق می‌افتد. عبودیت آن‌ها در ماه رجب رخ می‌دهد به این معنا که در این مرتبه توحید فاعلی آن‌ها، توحید سرّی می‌شود و مشاهده می‌کنند یا می‌یابند و یا عقیده و ایمان دارند که عابد همان کسی است که معبود است و عبادت هم غیر از ارتباط بین عابد و معبود نیست. این بنا بر یک نظر که سه مرتبه اول، مرتبه اهل بدایت است، سه مرتبه آخر، مرتبه اهل نهایت و انتهای سیر اهل بدایت و ابتدای سیر اهل نهایت، مرتبه روح است. 🔹 اما بنابر این‌که تمام این مراتب هفت‌گانه مربوط به اهل بدایت است، در ماه رجب است که انسان‌ها می‌توانند علاوه بر طبیعت و نفس و قلب و روح، به سر و خفی و اخفای خود هم از طریق عبادات بپردازند. 🔹 عباداتی هم که در این ماه خیلی سفارش شده است، یکی سوره توحید است، یکی لا اله الا الله و بعد هم صلوات. ذکرهای دیگری هم که هست، در همین زمینه‌هاست. یعنی اکثریت قریب به اتفاق ذکرها مربوط به توحید است و امور مربوط به توحید از جمله ذکر صلوات بر خاندان پیامبر هم اگر در این ماه وارد شده، به‌خاطر این است ‌که مربوط به ظهور توحید است. 🔹 بنابراین تمام مراتب هفت‌گانه وجود انسان و تمام مراتب هفت‌گانه عالم هستی، تماماً نقطه آغاز و پایان آن یا حداقل آغاز آن در ماه رجب است، باطن این مراتب هفت‌گانه که مربوط به سیر اهل نهایت است (بنابر نظر ادقّ) آن‌هم مربوط به ماه رجب. 🔹 بنابراین ادعیه و اورادی که وجود دارد، برای همگان است. یعنی کسانی که از مرتبه طبیعت می‌خواهند شروع کنند، دعاهای آن‌ها همین‌هاست. کسانی که از مرتبه نفس شروع می‌کنند، همین‌هاست. کسانی که نفس آن‌ها رام است، قلبشان را شروع کردند و می‌خواهند تلوّنات قلبی را پیشگیری کنند، بازهم دعاهای آن‌ها همین‌هاست و همین طور تا آخر کسانی که سر، خفی و اخفی را می‌خواهند به کمال برسانند هم همین است. 🔹 حتی اهل نهایت هم که همه این مراتب را ظاهراً و باطناً طی کردند و سیر دیگری که سیر در اسماء و صفات خدای متعال هست را شروع کردند، آن‌ها هم همین‌گونه است. یعنی دعای آن‌ها، دعای حقیقت و باطن طبیعت آن‌ها همین دعاهایی است که در این‌جاست. باطن و حقیقت نفس آن‌ها، بازهم دعاها همین‌گونه است. 🔹 یعنی به‌خاطر جامعیت ماه رجب نسبت به رحمت خدای متعال، ادعیه‌ای که وجود دارد، ادعیه همگانی است. بر خلاف ماه مبارک رمضان است که مثلاً دعای امام محمد باقر علیه الصلات و السلام، دعای خواص بلکه اخص خواص است. یا مثلاً در ماه شعبان، زیارت شعبانیه یا ادعیه خاص شعبان ممکن است که مربوط به همگان نباشد و اگر کسانی هم بخوانند، ممکن است متوجه نشوند که چه می‌گویند، به‌خاطر این‌که امکان دسترسی برای آن‌ها نیست. اما ماه رجب این‌گونه نیست. 🔹 ماه رجب سفره عامی است که عمومات، ظواهر، روایات و ادعیه آن مربوط به همگان است و همگان می‌توانند به آن دست پیدا کنند. سفره‌ای به این گستردگی که ظاهر آن مربوط به جمعی، باطن آن مربوط به جمعی دیگر و هر دو هم به اندازه استعداد، لیاقت، حال و قال خود از آن استفاده ببرند، وجود ندارد؛ چه، این‌گونه به نظر می‌رسد. کانال طهور @sharabetahour

#سخن_نگاشت استاد حسینی شاهرودی: 💠 #ماه_رجب سفره عامی است که عمومات، ظواهر، روایات و ادعیه آن مربوط به همگان است و همگان می‌توانند به آن دست پیدا کنند. سفره‌ای به این گستردگی که ظاهر آن مربوط به جمعی، باطن آن مربوط به جمعی دیگر و هر دو هم به اندازه استعداد، لیاقت، حال و قال خود از آن استفاده ببرند، وجود ندارد. @sharabetahour

💠 جایگاه ماه #رجب در مراحل سلوک 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour