سلام جالبه برام به جز ایشون دو سه نفر دیگه هم پیام دادن و گفتن مخاطب 👈 این متن کی بود. یعنی واقعا معلوم نبود برای مامانم نوشتم؟ پونزده مرداد تولد مامانمه متن تبریک تولدی بود که برای ایشون نوشتم. البته خیلیها هم پیام دادن و تبریک گفتن تولد ایشون رو که ممنونم ازشون ولی گفتم شاید برای بعضیهای دیگه هم متن مبهم بوده و متوجه مخاطب نشدن به همین دلیل خواستم شفاف‌سازی کنم.😁 ظاهرا کار جز با هَپی مَپی راه نمیفته، عادت به این مدل تبریکات نداریم😂 خلاصه که بله هَپی برس دی مای دیِر مامی❤️😂

حِجرُهُ مأوىٰ المُتعَبين آغوش او پناهِ خسته‌هاست - اباعبدالله علیه‌‌السلام🌱 @sharaboabrisham

مطلب شماره‌ی شش در ادامه‌ی مباحث قبلی می‌رسیم به یک سوال که جواب این سوال در واقع تکمیل‌کننده‌ی بحثه. این سؤال که چرا نقش حضرت امام سجاد علیه‌السلام در وقایع بعد عاشورا به پررنگی نقش حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نیست؟ ماجرای مریضی حضرت در کربلا و در مسیر اسارت در واقع تمهید الهی به جهت حفظ جان ایشون بود، شبیه الان که غیبت اسباب حفظ جان امام زمان هست. حضرت اونقدری مریضی‌شون شدت داشت که دشمن احتمال میداد ایشون زنده نخواهند موند و همین سبب می‌شد چند باری که بعد از غارت خیمه‌گاه و در مسیر اسارت قصد جان ایشون رو کردن از این کار منصرف بشن. پس نکته‌ی اول شد نقش بیماری در حفظ جان امام. و نکته‌ی بعدی راجع به نقش بیماری حضرت رو باید در شباهت این مسئله و غیبت امام عصر پیدا کنیم و اون هم اینکه غیبت هم اسباب حفظ جان امام زمان هست و هم اسباب ایجاد آمادگی در پیروان. بیماری حضرت هم عین همین بود، هم حفظ جان و هم نگهداریِ امام تا ایجاد آمادگی برای پذیرش ایشان. تا مجلس شام اصلا پذیرش نبود، مردم اهل بیت رو خارجی خطاب میکردن و ماجراهایی که خودتون میدونید، ولی بعد از مجلس شام رسماً انقلاب شد، مردم موضعشون به کلی عوض شد و زمینه برای معرفی امام فراهم شد‌. و صد البته که این زمینه رو حضرت زینب فراهم کردند، بنازم مأمومی رو که یک تنه هم جان امام رو حفظ کرد و هم زمینه‌ی ظهورش رو فراهم کرد👌 معرفی امام در شام به تعبیری ظهور امامِ اون عصر بود. اما چرا حضرت به اندازه عمه جانشون در مسیر اسارت در تبلیغات حضور ندارن؟ باز همین هم برای حفظ جان ایشون بود، قبلا توضیح دادم که در کربلا قوی‌ترین احتمالی که می‌رفت این بود که جانشین اباعبدالله حضرت علی اکبر هستند، این احتمال رو هم خود اباعبدالله بوجود آوردند، با طرح و برنامه‌ی قبلی، اول اینکه نام این جوان علی بود و در وایت اومده بود که امام بعدی علی نام داره، بعد اینکه در فرستادن حضرت علی‌اکبر به میدان اباعبدالله چه وداع سنگینی دارند و حتی از هوش میرن، مرثیه‌هایی که در رفتن فرزندشون میخونن، محتوای مرثیه‌ها به گونه‌ای هست که شنونده ظنش به سمت وداع دو ولیّ میره، اینکه وقتی بالای سر حضرت علی‌اکبر میرسن بلند بلند گریه میکنن و میفرمان: وَ علی الدنیا بعدک العفا: دنیا بی تو خاک بر سر شد... خب دنیا بدون کی خاک بر سر میشه؟ بدون وجود ولیّ... اینها همه ذهن‌ها رو اینطور قلقلک میداد که امامِ بعد از اباعبدالله همین جوانی بود که شبیه پیامبر بود، چون در روایات هم درباره جانشینان پیامبر شباهت ظاهری اومده... در واقع حضرت علی‌اکبر جانشون رو نثار کردن تا امام زنده بمونن، حالا اگه قرار بود امام در مسیر اسارت سخنرانی کنند و یا اعجاز وجودشون رو به نمایش بگذارن که باز تمام این برنامه‌ها نقش بر آب میشد و دشمن میفهمید جانشین اباعبدالله زنده است. تا یک جای مسیر رو حضرت علی‌اکبر و اباعبدالله پیش بردند و از یک جایی به بعد تدبیرِ حفاظت از امام رو به حضرت زینب سپردند و علت اصلیِ بیشتر از همه به چشم اومدن حضرت زینب در مسیر اسارت همین مسئله‌اس، به تعبیری ایشون جوری فضاسازی کردن که دشمن با حساب و کتاب خودش بگه اهل‌بیت دیگه کامل بی‌کس شدند که کار افتاده به دست یک بانو. قبلا این نکته رو هم عرض کردم که خرده ریزه‌های سپاه یزید شاید یک مشت فریب خورده بودن که خودشونم نفهمیدن چه جنایتی کردن، ولی دونه درشتا و برنامه‌ریزاشون طرحِ براندازی داشتن، یعنی اینا دقیقا دنبالِ امامِ بعد از اباعبدالله هم میگشتن، قرار بود کارو تموم کنن، داستان ولایت رو برای همیشه اتمام ببخشن... برای همین حفظ جان امام سجاد خیلی حیاتی بود و باید خیلی دقیق پیش می‌رفتند، بنابراین حضرت نمی‌بایست در وقایع بعد از عاشورا خیلی پررنگ حضور پیدا می‌کردن، لااقل تا زمانی که خطر جانی برای ایشون از بین رفته باشه، کمااینکه در شام و در مجلس یزید بعد از رسوایی بنی‌امیه، علناً سخنرانی کردند، خب اون زمان دیگه جان حضرت در خطر نبود چون حتی خود یزید هم ظاهرا ابراز پشیمانی می‌کرد... فکر میکنم مخاطب من که شما باشید اونقدری فهیم هست که بیشتر از این نیاز به تفصیل نباشه. اما چند مطلب دیگه می مونه که اگه توفیق باشه میگم ان شاالله. کاش حضرت زین‌العابدین، بی معرفتی ما بی معرفتا رو ببخشن... ببخشن ما رو که از ایشون هیچ نمیدونیم جز قصه‌ی یک بیماری که حتی دلیل همون رو هم درست نمی‌دونیم... ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱 @sharaboabrisham

پاسخ در ادامه👇

. پاسخ پرسش شما در توضیح مطلب شماره‌ی پنج عدم سنخیت بین عالم ماده و عالم بالا سبب میشه که بدون وجود واسطه امکان ایجاد ارتباط بین این دو نباشه. شما هر چیز ساده‌ی دیگری رو هم که در همین عالم خودمون بخواید در نظر بگیرید بدون وجود سنخیت امکان ایجاد ارتباط با دیگری رو نداره. مثال بزنم شما اگر یک حبه قند رو داخل آب بندازید درون آب مخلوط میشه چون بین مولکولهای آب و قند سنخیت وجود داره ولی اگر چند قطره نفت یا روغن درون آب بریزید هر قدر که هم بزنید و تلاش کنید باز هم مخلوط نمیشن و از هم جدا باقی می‌مونن چون سنخیتی بینشون وجود نداره! اصلا و ابدا بدون واسطه امکان گسیل نعمت از عالم بالا به سمت پایین وجود نداره چون همین عدم سنخیت ایجاد ارتباط رو غیرممکن می‌کنه. در مناجات با خدا هم این جسم شما نیست که ارتباط می‌گیره بلکه روح شما که از روح خدا و هم‌سنخ عالم معناست با خدا ارتباط می‌گیره و گرنه جسم امکان ارتباط نداره چون هم‌سنخ نیست. برای اینکه بین دو حقیقت اتصال بوجود بیاد یا اون دو تا حتما باید هم‌سنخ باشند یا اینکه یه واسطه بینشون قرار بگیره که این عدم سنخیت رو پوشش بده. امکان اتصال بین خاک و افلاک بدون واسطه وجود نداره چون سنخیت وجود نداره و دلیل دیگه هم اینکه این سنت خداست که هیچ چیز رو بی واسطه نمی‌فرسته، مثلا آیا برای خدا امکان نداره که یک سیب رو به راحتی برای ما از آسمون بفرسته؟ قطعا امکانش وجود داره ولی این کارو نمیکنه و میگه حتما باید خاکی باشه درختی باشه کشاورزی باشه کاشت و داشت و برداشتی باشه و سیب با گذر از این واسطه‌ها به شما برسه. سنت خدا به این تعلق گرفته که چیزی رو بی واسطه نفرسته و لا تبدیلَ لِسنت الله... توی دعای ندبه که دعای صادر شده از حضرت امام صادقه میخونیم: أین سببُ المتصل بین الأرض والسماء؟ یعنی امام زمان رو سبب اتصال زمین و آسمان میدونه، سببی که اگه نباشه امکان این اتصال وجود نداره! چرا؟ به دو دلیل: ۱.عدم سنخیت بین زمین و آسمان ۲.تعلق سنت الهی به این موضوع بنابراین دوباره تأکید می‌کنم بر این حقیقت که اگر نبود حافظِ جانِ این واسطه‌ی فیض، الان اثری از کائنات نبود. و بار دیگه میگم دنیا تا دنیاست کل عالم به چهار نفر مدیونند: خدیجه‌‌ی غراء زهرای اطهر علی اکبر و زینب کبری ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱 @sharaboabrisham

نمیدونم! ولی من فکر می‌کنم می‌شه یه دانشگاه تأسیس کرد، اسمش رو گذاشت دانشگاه حضرت زینب! اونوقت روانشناس‌ها و رفتارشناس‌ها و درمانگرها بیان روی رفتار و کلام حضرت زینب مطالعه و پژوهش کنند، از رفتار و کلام ایشون طرح درس بنویسن، کسی اگه تنها شد، کسی اگه جوان از دست داد، کسی اگه بی‌کس و غریب شد، کسی اگه داراییش رو از دست داد، کسی اگه مورد تهاجم قرار گرفت، کسی اگه غارت شد، کسی اگه اسیر شد، کسی اگه شیرخواره از دست داد، کسی اگه با چند ده زن و بچه بی‌پناه شد، بی آب شد، بی یار شد..... چه باید کرد؟ چطور باید به دادش رسید؟ چطور باید از زمین بلندش کرد؟ چطور باید نگذاشت که تلف بشه؟ چطور باید به زندگی برش گردوند؟ برای آدم‌های دنیا چه غصه‌ای، چه گرهی، چه مشکلی، چه دردی میشه تصور کرد که در کربلا رخ نداده باشه؟ خب روانشناس‌ها بیان از رفتار و گفتار حضرت زینب درمانِ دردهای آدم‌ها رو پیدا کنن... مگه جز اینه که حضرت زینب تمام آدم‌های درددارِ کربلا رو درمان کرد؟! بعد توی همین دانشگاه سیاسیون بیان مطالعه کنند، ببینند چطور میشه در مقابل دشمن عزت داشت؟ چطور میشه دشمن رو عقب روند؟ چطور میشه دشمن رو به زانو درآورد؟ چطور میشه یک شکست عمیقِ هزار و چهارصد ساله رو بر دشمنِ یاغی متحمل کرد؟ چطور میشه سلاح نداشت، سپاه نداشت، امکانات نداشت اما پشت دشمن رو به خاک رسوند؟ چطور میشه تحریم شد اما تسلیم نشد؟ چطور میشه حتی آب رو به روت ببندن ولی باز روی پای خودت بایستی؟ بنظر شما رفتار اهالی عاشورا و خاصه حضرت زینب واقعا تحلیل سیاسی نداره‌؟! واقعا نمیشه ازش درسنامه‌ی سیاسی نوشت؟ رفتار در سطح بین‌الملل، سیاست خارجی، سیاست درون مرزی... جامعه شناس‌ها، کارشناس‌های فرهنگی، تحلیل‌گرهای اجتماعی، بیان و رفتار و گفتار این بانو رو مورد مطالعه قرار بدن، بگن چطور میشه در عرض کمتر از چهل روز چند شهر و بادی رو زیر و رو کرد؟ فرهنگشون رو از بیخ زد و دوباره از اول پایه‌ریزی کرد؟ چطور میشه تفکر آدم‌ها رو عوض کرد؟ باورها و ارزش‌هاشون رو جابه‌جا کرد؟ و بینش‌هاشون رو تغییر داد؟ شاید حرف من از نظر بعضی‌ها منطقی بنظر نرسه، شاید بنظر برخی‌ها نگاه به این موضوع از باب اعجاز و کرامت باشه، شاید هر برداشت و نقد دیگه‌ای مطرح بشه، من اما عمیقاً معتقدم میشه فارغ از بحث خاندان امامت و عصمت و این چیزها، به رفتار و گفتار حضرت زینب بعنوان یک طرح درس بی‌نقص نگاه کرد و ازش یاد گرفت و یاد داد.... . . برای حضرت زینب هیچ وصف و هیچ تعبیری حق مطلب رو ادا نمیکنه، جز همین‌که بگیم دخترِ لایقِ امیرالمؤمنین و حضرت زهرا... جانها به قربانِ زینب جانها به قربانِ زینِ اَب ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱 @sharaboabrisham

مرا از زیاده‌ی گِل تو خلق کردند... و آن گِل مقدس، مُشک بارید در لحظه‌لحظه‌ خلقت من... و نور پاشید در ذره‌ذره‌‌ی وجودم... و تمام هستیم به عِطر تو متبرک شد... و بنای خلقت من بر عشقِ تو شد... و من از همان لحظه‌ی نخست عاشقت شدم... و ضرباهنگ دلم، عطشِ تو گرفت... و تا لب گشودم، « تو » در من جاری شدی... و تا چشم گشودم خود را میان مجلس تو یافتم... و إنی سلمٌ... جرعه جرعه بر من نازل شد... و هر گوشه‌ی دلم هزار حسینیه به پا شد... و نگاهم از عِطر سیب پر شد و دلم از حسرت شش گوشه لبریز... و تا یاد دارم مقیم حسینه‌های توأم.... من از ازل مصیبت‌زده‌ی داغ توأم... . . .شِيعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِينِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلايَتِنا... مرا از زیاده ی گِل تو خلق کردند... و من از همان لحظه‌ی نخست عاشقت شدم، حسین... ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱 @sharaboabrisham