روحانیت عزیر باید به این اصل توجه عمیق داشته باشد. ..... مواسات یک واجب است مثل عدالت‌خواهی و در راه قدرتمند شدن ما. مواسات نمونه و مصداقی از بسط عدالت است. اما سطح مواسات بعد از عدالت‌خواهی و بالاتر از آن است، اگرچه اهمیت و ضرورت عدالت‌خواهی بیشتر است.

پیش از این بحث‌ها و شواهد مختلفی از طرح امام و‌ آقا در پایان دادن به دشمنی‌ها و پیش‌برد کشور به سمت ظهور و تمدن اسلامی را در کانال قرار دادم، این بحث که این روزها ابعادی از آن زیاد مطرح می‌شود خود از ارکان مهم قدرتمند شدن کشور ما و بالتبع صدور انقلاب و‌ ناامید شدن جهان‌خواران از ما است.

تغییرات ظریفی در کتاب‌های درسی کودکان ما! کتاب #فارسی_اول_دبستان تفاوت بین چاپ ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ ...... به این تغییرات اضافه کنید حذف کردن تصاویر مربوط به نمادهای مذهبی از روی اسکناس‌ها و حتی نمادهای مربوط به انرژی هسته‌ای و قراردادن تصویر کاسه سفالی یا بادگیر فلان شهر و... عوض آنها! نمونه‌ای از تغییرات نرم فرهنگی از بالا!

سیر تغییرات صورت گرفته روی دو هزار تومانی! نمونه‌ای از تغییرات نرم فرهنگی از بالا!

سیر تغییرات تصاویر روی اسکناس پانصد تومانی نمونه‌ای از تغییرات نرم فرهنگی از بالا!

سیر تغییرات اسکناس هزارتومانی نمونه‌ای از تغییرات نرم فرهنگی از بالا!

این تصویر «الکساندر ووچیچ» رئیس جمهور صربستان است که اینگونه مقابل ترامپ دارد تحقیر می‌شود. این رسم استکبار است.

در این فیلم رئیس جمهور صربستان و ترامپ در حال امضاء یک قرارداد بین دو کشور هستند! تفاوت میز ترامپ و او اصلا اتفاقی نیست! نکته جالب دیگر در مورد این فیلم اینکه رئیس جمهور صربستان وقتی ترامپ بخشی از متن را مبنی بر انتقال سفارت صربستان به قدس می‌خواند، او متعجبانه به دنبال این بخش از قرارداد می‌گردد، ظاهرا اصلا خبر از این متن نیز ندارد!👇 https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/06/16/2342585

▪️در سال ۱۹۷۱ تیتو رهبر یوگوسلاوی سابق در دیدار با نیکسون در کاخ سفید سیگار برگ کوبایی‌اش را در می‌اورد. سیگار هدیه فیدل کاسترو بود. امریکا و کوبا در اوج تنش بودند. نیکسون رو به تیتو می‌گوید اقای رئیس ما در اینجا سیگار نمی‌کشیم. تیتو می‌گوید خوش به حال شما و تا آخر ملاقات سیگار میکشد.

عبادت‌های مختلف هر کدام گذشتن از یک چیزی است... تا برسد به شهادت... 🎙حجت‌الاسلام و المسلمین وحیدی.

تجمع اعتراضی دانشجویان عدالت‌خواه در مقابل سازمان خصوصی‌سازی در اعتراض به خصوصی‌سازی‌های بی‌ضابطه و عدم رسیدگی به حقوق کارگران هفت‌تپه. اگرچه این اقدامات راهکار اصلی نیست اما بدون این کارها هم بعضا کارها پیش نمی‌رود. سوال جدی اینجاست چرا به هیچ وجه ما طلاب در این چنین مواردی احساس تکلیف نمی‌کنیم؟! ما کجای صحنه عدالت‌خواهی هستیم؟ درست است که فعالیت‌های خیرخواهانه نیز مصداق عدالت‌خواهی است، درست است که حتی کار فرهنگی نیز مصداق عدالت‌خواهی است، کارهای کلان قضایی نیز بخش مهمی از عدالت‌خواهی است اما بخشی از عدالت‌خواهی هم مطالبه عدالت است، اعتراض است و اگر ما طلاب به کلی این قسم را کنار نهاده‌ایم باید از خود بپرسیم چرا؟

در باب چرایی پرسش قبل خوب است صحبت‌های زیادی شود؛ اما پاسخ‌ اولیه‌ای که به ذهنم می‌رسد در آن بی‌تأثیر نباشد ساحت علمی سنگین حوزه است، نمی‌خواهم بگویم بد است، خوب است اما عظمت علمی حوزه چنان است که هرچه سر پر شوری داشته باشی تو را به کرنش وا می‌دارد، شاید برخی به آن توجه نکنند و بی‌باکانه و در واقع جنون‌وار بی‌توجه به این ساحت وارد میدان عمل شوند اما فقط خود را ضایع می‌کنند. یادم هست بنده خدایی که در زمان دانشجویی در جنبش عدالت‌خواه با هم آشنا شدیم و از فعالین اول جنبش بود وقتی به حوزه آمد وارد فضای فلسفه شد و سکوت محض شده بود! این ساحت چنان عظمتی دارد که هرچه هم کر و فر داشته باشی خاضعت می‌کند. در حوزه در دوره جوانی طلبگی کار علمی چنان ما را مشغول خود می‌کند که فرصت پرداخت به کارهایی چون مطالبه عدالت و اعتراض برای آن از ما گرفته می‌شود. البته این همه حرف نیست اینکه به طلبه شخصیت لازم داده نمی‌شود و یا با این روحیه پرورش نمی‌یابد هم بحثی است. تاریخ حوزه نشان داده است که حرکت‌های عدالت‌خواهانه حوزوی با راهبری علماء و فضلاء و همراهی سایر اقشار مردم محقق شده است. الغرض اینکه وارد شدن به صحنه‌های مطالبه عدالت و‌اعتراض برای طلبه نیازمند یک فضای جمعی و بستر مناسب است که از سوی مدیریت حوزه و‌شخصیت‌های وزین خود حوزه نیز پشتیبانی و راهبری شود تا طلبه بتواند وارد چنین مأموریت‌هایی شود وگرنه نیل به این غرض همینطور که تا کنون محقق نگشته بعد از این نیز نخواهد گشت. چندین بار از ابتدای طلبگی با جمع‌هایی از دوستان سابق خود، از فعالین دانشجویی عدالت‌خواه و غیر آن دور هم جمع شدیم، با این دغدغه که تشکلی راه بیاندازیم، اعتراض کنیم، الگوی اسلامی ارائه کنیم، سبک مطالبه‌گری مناسب حوزوی را پیدا کنیم و... در برخی موارد بعد از جلسات مفصل حتی اساس‌نامه تنظیم کردیم و... اما هر بار به این نیاز رسیدیم که اولا خودمان باید از نظر علمی قوی باشیم و از روی حجت سخن‌ بگوییم و عمل کنیم و ثانیا قدرت اثر گذاری و راهبری حوزه در دست علماء آن است، گوش مردم به دهان علماء حوزه است و حرکت‌هایی که ذیل علمای حوزه تعریف نشود مساوی ذبح شدن خودشماست. شاید بهترین و بالاترین الگوی تقریبا ناکام این صحنه نواب و یارانش بودند و بهترین و بالاترین الگوی موفق این صحنه نیز حضرت امام بود. اگر الگوی مرحوم نواب آن روز موفقیت‌هایی نیز در پی داشت خاص دوران طاغوت و خفقان آن زمان بود که امروز با تغییر اوضاع و شکل‌گیری حکومت اسلامی آن اقتضائات تغییر کرده و با ایجاد بسترهای مناسب جدید روش‌های مؤثر بهتری بوجود آمده است.