eitaa logo
مصطفی شریفی پور
71 دنبال‌کننده
160 عکس
84 ویدیو
3 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
مصطفی شریفی پور
این مقاله، تحت عنوان «منشور دوازدهم»، مجموعه پیشنهادهایی است که در عرصه های نظارتی و تقنینی، پس از ا
حوزه های علمیه: انقلاب و نظام اسلامی محصول و فرزند حوزه های علمیه اند. هیچ نهادی دلسوزتر و مراقب تر از حوزه ها و مراجع معظم تقلید نسبت به حال و آینده نظام و انقلاب اسلامی نبوده است. اگر حوزه‌ های علمیه همزمان با تحولات داخلی و خارجی حمایت و تقویت نشوند، نمی‌توان در دهه‌های آینده انتظار نقش‌آفرینی لازم و کافی جهت حمایت و هدایت نظام را از آن انتظار داشت. مجلس شورای اسلامی بر همین اساس، و با توجه به ریشه یابی برخی مسائل که در بسته «منشور دوازدهم» 👆🏻مطرح شده لازم است بسته جامعی برای احقاق حق و حمایت از این نهاد مهم تدوین نماید. @sharifypoor
بودجه سالانه و حوزه های علمیه! مجدداً هنگام بودجه‌بندی سالانه سخن از بودجه حوزه‌های علمیه و نهادهای مذهبی به میان آمد. جدا از اشکالاتی که به دلیل کاهلی در شفاف سازی این به نهادها وارد است و با توجه به آن‌که در انظار عموم مردم این سؤالات از طلاب پرسیده می‌شود، نکاتی قابل توجه است: 1. چرا نسبت به کل بودجه های فرهنگی در نظام جمهوری اسلامی شفاف سازی مناسب صورت نمی‌پذیرد تا وزن این بودجه در کنار سایر مبالغ تخصیص یافته مشخص گردد؟ وزارت فرهنگ که متولی اصلی فرهنگ در کشور است و چندین نهاد کلان را مدیریت می‌نماید، وزارت صمت که مبلغ قابل توجهی بودجه فرهنگی دارد، شورای عالی انقلاب فرهنگی، صداوسیما، وزارت نفت، وزارت کشور، نهادهای نظامی، وزارت علوم و وزارت آموزش و پرورش، هریک درصدی از بودجه سالانه آن‌ها باید با رویکرد فرهنگی هزینه شود. خواهش بنده از کسانی که هرساله احساس وظیفه می‌کنند این است که این آمار را کامل رصد کنند و اگر چنین نمی‌کنند بفرمایند چرا فقط روی نهادهای مذهبی تمرکز دارند و زمینه‌ سیاه‌نمایی این آمار را نزد مردم بی‌اطلاع از واقعیات کشور فراهم می‌کنند؟ دلسوزان فرهنگی باید جمع‌بندی و گزارش واقعی از جداول بودجه و میزان حقیقی جذب آن و نحوه صرف آن توسط نهادهای مختلف ارائه کنند. در این جمع‌بندی ضروری است سرانه بودجه فرهنگی به تفکیک هر نهاد ، میزان کاکرد و کارایی فرهنگی و اجتماعی آن و درصد آن نسبت به کل بودجه‌های فرهنگی تبیین گردد. آن‌گاه خواهید دید اساساً میزان بودجه حوزه‌های علمیه بر اساس وظایف آن و با مقایسه با سایر نهادهای بودجه فرهنگی بگیر چگونه بوده است! 2. تعداد کل طلاب ایرانی حوزه های علمیه بیش از دویست هزار نفر است و به ضمیمه تعداد اعضای خانواده ایشان و کارمندان و اساتید حوزه ها شاید به تعدادی نزدیک به یک میلیون نفر از افراد کشور برسیم! حال سؤال این است: کسانی که طرفدار افزایش فشار یا قطع بودجه حمایتی حوزه هستند فارغ از هر حب و بغض، چه پیشنهاد و جایگزینی برای آن دارند و آیا برای این تعداد که در یک نهاد رسمی و تحت برنامه مشغول فعالیت هستند حقی از بودجه عمومی کشور قائل هستند یا خیر؟ و اگر بله، چند درصد؟ 3. مسأله موقوفات حوزه های علمیه: می‌توان برای همیشه به نحوی این قائله را تمام کرد! آری. حوزه‌های علمیه در طول تاریخ با کمک‌های مردمی و موقوفات خود اداره می‌شده‌اند و نیاز جدی به کمک دولت‌ها نداشتند (البته الان شاید مقداری فرق کند). اما آیا مردم عزیز مطلع هستند بیش از دویست هزار موقوفه حوزوی تحت اختیار وزارت ارشاد (سازمان اوقاف) قرار دارد و مالکیت، عوائد و یا اجاره آن ها (غیر از مقدار بسیار ناچیز) از حوزه‌های علمیه دریغ شده است! این یک واقعیت تلخ در جمهوری اسلامی ایران است. بسیاری از این اموال غیر منقول تحت مدیریت سازمان اوقاف به نحوی از بین رفته یا در اختیار مالکیت دیگران قرار گرفته که البته مسئولیت حقوقی آن با حاکمیت است. با احیای صحیح مدیریت این حجم قابل توجه از اموالی که توسط مردم برای تبلیغ دین وقف شده می‌توان برای همیشه حوزه‌های علمیه را خودکفا و بدون نیاز به کمک دولتی اداره نمود. البته باید نهاد خاصی تأسیس و این مدیریت به نحو متمرکز و پاسخگو صورت پذیرد. 4. ضرورت شفافیت و پاسخگویی: صراحت و پاسخگویی صادقانه نهادهای دینی با مردم، می‌تواند اطمینان از دست رفته را بازگرداند. انتشار عمومی گزارش سالانه از فعالیت‌ها و نحوه هزینه‌کرد بودجه، کمترین خواسته و البته مهم ترین حق مردم است؛ با پاسخگویی صادقانه، ایمان مردمی را بازگردانید! 5. واقعیت معیشت طلاب و نیازها و شرایط جامعه: جامعه گرفتار یک دوگانه بغرنج شده است. از سویی معیشت طلاب در شرایط بسیار بدی قرار دارد و حقیقتاً این آمارهای ادعایی تأثیر خاصی در زندگی طلابی که برای ترویج دین خدا و مذهب اهل بیت دست از دنیا شسته‌اند ندارد و بسیاری از ما نیز نمی‌دانیم این ارقام و بودجه‌ها آیا واقعیت دارد یا خیر؟ از سوی دیگر مسأله دین‌داری و اعتقادات و سطح پایبندی جوانان به شریعت است که وضعیت نامناسبی دارد و در شیب نزولی قرار گرفته. بسیار از طلاب با آن که می‌توانند این عرصه را رها نموده به فعالیت‌های دولتی یا اقتصادی مشغول شوند، برای حمایت از اعتقاد و تدین مردم این وضعیت سخت را تحمل می‌کنند تا مگر بتوانند کمترین قدمی برای رضایت حضرت ولی عصر علیه السلام و نجات شیعیان ایشان در امواج بی دینی بردارند و خوشا به حال ایشان. اما این تلاش، از مسئولان عالی حوزوی (به ویژه شورای عالی حوزه) و همچنین از مسئولان متعدد دولت به ویژه ریاست جمهور و وزارت ارشاد که وظیفه حمایت از بخش فرهنگ دینی را بر عهده داشته، سلب مسئولیت نمی‌کند و باید به جهات مختلف، وظیفه روشن‌گری، شفافیت وحمایت مناسب و احقاق حق از دست رفته حوزه های علمیه را انجام دهند. @sharifypoor