✳ انسان در مکتب انبیا به ایثار در دنیا می‌رسد 🔻 به‌راستی اخلاقِ کدام مکتب می‌تواند جامعه‌ی متمدن برپا سازد؟ مکتبی که بشر را به «دنیاپرستی»، «سودجویی» و «رفاه‌طلبی» می‌خواند یا مکتبی که انسان‌ها را بزرگ‌تر از «دنیا» می‌شناسد و همدلی، همفکری و همکاری آن‌ها را بر محور «عبودیت» سامان می‌دهد؟ انسان در مکتب «انبیا»، انسانِ «ماکیاولی» نیست بلکه انسانی است که بیش از دنیا می‌اندیشد و به «ایثار» در دنیا می‌رسد تا جز خدا در وجود او نباشد. 👤 #آیت_الله_میرباقری 📚 برگرفته از کتاب «نسبت اخلاق و فناوری اطلاعات» 📖 ص ۲۶ @shatranjsiasat

✳ مراقبۀ بعد از عاشورا 🔻 برای انسانی که به «عاشورا» رسیده است، «مراقبۀ» بعد از عاشورا، مراقبه‌ در مراتب حضور است. چنین فردی باید محاسبه کند که آیا توانسته است به آن‌هایی که همه چیز خود را در راه «ولی خدا» بذل کرده‌اند، بپیوندد؟ آیا به جایی رسیده است که حاضر باشد در مقابل ولی خدا قطعه قطعه شود، فقط برای آن‌که ولی خدا بتواند یک «نماز» دیگر بخواند؟ 👤 #آیت_الله_میرباقری 📚 کتاب #مراقبه‌های_عاشورایی 📖 ص ۱۱۸ کانال تحلیلی شطرنج سیاست🌤🌤☀️ @shatranjsiasat

✳️ اولین شرط همراهیِ امام 🔻 اگر کسی مأنوس با مرگ نباشد و مرگ در نظرش یک امر کریه جلوه کند و فراری از مرگ باشد، او به همراهی امام نمی‌رسد. اولین قدم این است که مسئلهٔ مرگ برای آن شخص حل شده باشد. کسی که مرگ، تقاطع حیات و پایان حیات او و خط بطلان بر همهٔ آرزوهای او باشد، همراهِ امام نمی‌شود. شخصی که آرزوهای طولانی دارد و می‌ترسد که با مرگ، همهٔ آن‌ها به باد برود، نمی‌تواند همراه امام باشد و لااقل در صحنه‌های سخت، امام را تنها می‌گذارد. ‼️ اگر انسان در فراغت‌ها و فرصت‌هایی که دارد، تعلق به دنیا پیدا کند و این تعلقات را حل‌وفصل نکند، آن روزی که فرصت رو به پایان است و باید بین مرگ و حیات، یکی را انتخاب کند و همهٔ آرزوها سر برمی‌دارند، انتخاب برایش خیلی دشوار می‌شود. شخصی که بین دو لیوان آب، لیوان پُرتر را برای خودش برمی‌دارد، آن شخص چطور می‌تواند همه‌چیزش را در راه خدا بدهد؟ 👤 #آیت_الله_میرباقری 📚 از کتاب #تربیت_ولایی 📖 ص ۱۷۷ کانال تحلیلی شطرنج سیاست🌤🌤☀️ @shatranjsiasat