من زنده بودم اما انگار مرده بودم از بس که روزها را با شب شمرده بودم  . ده سال دور و تنها ، تنها به جرم این که او سرسپرده می خواست، من دل سپرده بودم  . ده سال می شد آری، در ذره ای بگنجم از بس که خویشتن را در خود فشرده بودم  . در آن هوای دلگیر وقتی غروب می شد  گویی به جای خورشید من زخم خورده بودم  . وقتی غروب می شد، وقتی غروب می شد  کاش آن غروب ها را از یاد برده بودم @shearhayeziba #محمدعلی_بهمنی

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است ، دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است، اکسیر من  نه این که مرا شعر تازه نیست من از تو می نویسم و این کیمیا کم است سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست، درشعر من حقیقت یک ماجرا کم است، تا این غرل شبیه غزل های من شود، چیزی شبیه عطر حضور شما کم است ------------------------- 🖋محمدعلی بهمنی (زادهٔ ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ در شهر دزفول از شهرهای خوزستان ) شاعر و غزل‌سرای ایرانی است. عشق از جمله مضمون غزل‌های بهمنی است. بسیاری بر این عقیده‌اند که غزل‌های او وام‌دار سبک و سیاق نیما یوشیج است. آنچنان که خود او می گوید: «جسمم غزل است امّا روحم همه نیمایی است در آینه تلفیق این چهره تماشایی است.» نخستین شعر بهمنی در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که او تنها ۹ سال داشت، به چاپ رسید. او برگزیده اولین دوره جشنواره بین‌المللی شعر فجر در بخش شعر کلاسیک بود. @shearhayeziba #محمدعلی_بهمنی

آسمانا! همه ابریم گره خورده به هم سر به دامان کدام عقده‌گشا گریه کنیم #محمدعلی_بهمنی @shearosama

آهنگ پرده‌نشین با کلام #محمدعلی_بهمنی 🖤 اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است @shearosama

من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم باور نمی‌کنید؟ همین شعر شاهد است #محمدعلی_بهمنی @shearosama