#توسل #ولایت #اهل_بیت #توکل #حضرت_ابراهیم 💠 جایگاه امام و کیفیت توسل 🔷حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری 🔻 فاضل ارجمند مرحوم مستنبط، صاحب القطره مي‌گويد: در مسجد شيخ انصاري نجف، پاي منبر شيخ مهدي واعظ خراساني بودم که ایشان از قول شيخ جعفر شوشتري اين روايت را خواند که امام صادق (عليه السلام) با اصحاب کنار شط، نشسته بودند، يک نفر عرض کرد: 🔸 «يابن‌ رسول‌الله اُريد أن تعرفني نفسک؛ مي‌خواهم خود را و جايگاه امامت خود را به من بشناساني» حضرت تأملی کردند، سائل، سؤال خود را تکرار کرد: جايگاه امام کجا است؟ و ما چگونه ارتباط برقرار کنيم؟ 🔹 وقتي سؤال خود را تکرار کرد حضرت فرمودند: «أ تريد ذلک؟» واقعاً مي‌خواهي بداني؟ سائل عرض کرد: بله، يابن رسول‌الله. حضرت به دو نفر از اصحاب خود اشاره کردند که او را داخل آب بيندازيد، او را داخل آب انداختند، شروع کرد به دست و پا زدن و به زحمت خود را نجات داد، حالا يک سؤالي کرده است، در يک موقعيتي قرار گرفته است. 🔸 آمد نشست، تا نشست دوباره حضرت اشاره کردند که او را داخل آب بيندازيد، او را داخل آب انداختند، اين بيشتر به سعي و تلاش افتاد، نَفَس او بُريد... 🔻 ولي خود را نجات داد. تا نشست، دوباره حضرت اشاره کردند که او را داخل آب بيندازيد، بار سوم او را داخل آب انداختند [ولي] ديگر نتوانست دست و پا بزند! حضرت اشاره کردند او را بگيريد، او را گرفتند و آوردند. 🔸 در محضر حضرت نشست و از تمام وجود او اين سؤال برمي‌آمد که يابن رسول‌الله ما چه چيزي خواستيم و چه شد! 🔹 عرض کرد: آقا من مي‌خواستم جايگاه شما را [بفهمم] مگر سؤال من چه بود؟ حضرت فرمودند: بار اول که داخل آب افتادي بر توان خود تکيه داشتي، سعي کردي خود را نجات بدهي، بار دوم هم هنوز تتمه‌ي اين خوداتکايي بود و سعي خود را کردي [ولي] بار سوم چه شد؟ 🔸 گفت: آقا احساس کردم کار من فايده ندارد، بايد از حق تعالي استمداد کنم، دست و پا زدن من بيخود است، اگر بخواهم بهره‌ و نجاتي پيدا کنم بايد از خدا بخواهم، فرمودند: همين بار سوم به جايگاه توسل به ما رسيدي! ‌ ‌🔻 يعني اي انسان ببين چگونه به امام توسل پيدا مي‌کني، ببين اسباب و ادواتي را که در محضر حضرت مي‌بري کدام جواب مي‌دهد و کدام جواب نمي‌دهد و چرا جواب نمي‌دهد؟ 🔸 در سعي و تلاش، ترديدي نيست اما «اخلاص در توجه» را هر کسي نمي‌تواند مديريت کند. 🔹 حضرت ابراهيم ‏سعي خود را مي‌کند ولي توجه هم دارد، حتي پيغمبر است اما ضِحک و بکاء، گريه و خنده‌ي خود را به خدا نسبت مي‌دهد. «وَ انه هو اَضحَکَ وَ اَبکی. نجم/۴۳» يعني چه؟ يعني همين‌طور مي‌خندد و همين‌طور گريه مي‌کند؟ نه، او هم مثل ما اسباب ظاهري پيش ‌آمده براي خنده و گریه را دارد ولي پشت اين صحنه خدا را مي‌بيند؛ شفا را از او مي‌طلبد اما نزد پزشک نیز مي‌رود. 🔸 اين نوع ديد و نگاه، ما را به اهل بيت نزديک مي‌کند، پزشک خود را برويم اما بدانيم که پشت اين صحنه، اين نظام هستي، خدايي دارد و امامي هست که او قطب عالم است. 🔹 اگر ما اين‌گونه با امام رضا یا حضرت بقيةالله (روحي له الفداء) ارتباط برقرار مي‌کرديم دست خالي برنمي‌گشتیم. [اين روايت] از امام صادق (عليه السلام) براي شيعه این درس را دارد: «اخلاص در ارتباط بدون توجه به داشته‌ها». یعنی وقتي سراغ امام رفتي سراغ «امام» برو!‌ ‌ 💠 @shefavahajat