🔹قال علی بن موسی الرضا علیه‌السلام: ✅ ان الله تعالی لَمْ يَبْتَلِ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ بِبَلَاءٍ حَتَّى جَعَلَ لَهُ دَوَاءً يُعَالِجُ بِهِ وَ لِكُلِّ صِنْفٍ مِنَ الدَّاءِ صِنْفٌ مِنَ الدَّوَاءِ وَ تَدْبِيرٌ. بدان ای امرکننده مؤمنین که اقدس الهی، بنده صاحب ایمان را به مرضی مبتلا ساخته تا اینکه برای آن بنده دوائی گردانده که به وسیله آن معالجه نماید و از برای هر قسمی از درد، قسمی از دوا و تدبیری قرار داده است. 🔻مراد از تدبیر، تصرف در سِتّه(ششگانه) ضروری است.[بین قدمای طب وحکمت، این عقیده وجود داشته که شش چیز ضرورت حیات و بدن انسان است.] 🔻 1⃣ هوا، که باید در سردی و گرمی معتدل باشد. 2⃣ اکل و شرب(خوردن و نوشيدن) که در آنها نیز باید اعتدال مراعات شود. 3⃣ خواب و بیداری و کیفیت اعتدال آن در هر شخصی است. 4⃣ استفراغ و احتباس(آنچه باید از بدن دفع و نگهداری شود) است و اعتدال هر کدام لازم است، اگر چیزی از مواد به تحلیل نرود، موجب عفونت و ثقل(سنگینی) می‌شود، لذا اشتها کم می‌شود و اگر استفراغ بسیار شود، رطوبات بدنی تحلیل می‌روند و بدن ضعیف می‌شود. 5⃣ حرکت و سکون ، که اگر اعتدال باشد، نشاط و قوت مفاصل حاصل می‌شود و موجب قبول غذا می‌گردد و وقت آن، بعد از انحلال غذا در معده است. 6⃣ عوارض نفسانی است یعنی کیفیاتی که بعد از انفعالات، عارض نفس می‌شوند. ✨ هر گاه آدمی در هر یک از #ستّه‌_ضروریه مراعات نماید، بفضل الهی، از ناخوشی‌های بدنی ایمن است و برای هر مرضی، دوایی و تدبیری می‌باشد. 📚کنزالذهب 💠 @shefavahajat