🔰#موانع_تربیتی(۱) 💠 اگر بخواهیم در تربیت یک حرکت خوب و روان و ثمربخشی داشته باشیم؛ 🔆باید چیزهایی که به عنوان مان تربیتی هست را از مسیر برداریم. 🔻موانعی که ناخودآگاه، بدون اینکه متوجه آن‌ها باشیم. 🤔 گاهی فکر می‌کنیم کمک‌کار هستند داریم استفاده می‌کنیم، ⚠️ حال آنکه آن‌ها مانع هستند و فرزندان ما را از دسترس تربیتی مان خارج می‌کند. ✅ اگر بخواهیم کار تربیت را پیش ببریم باید بچه‌ها در اختیار ما باشند، ⁉️وقتی می‌گوییم فرزند از دسترس تربیتی خارج می‌شود، منظور چیست؟! 1⃣ ما را قبول ندارند. 2⃣ فکر و ذهن او سمت و سوی دیگر است؛ ▫️گاهی اوقات بچه‌ها در خانه هستند، اما ذهنش در کوچه است ▪️نزد دوستش است، ▫️ذهنش پیش آن است که چطور یک دوچرخه یا موتوری بخرد. ▪️گاهی مادر خیلی انرژی صرف می‌کند اما عملا بچه گویا هیچ حرف‌شنوی ندارد. 3⃣ جسم آن‌ها در اختیار ما نیست؛ چه رسد به فکر آن‌ها. 🌀مثلاً بچه صبح می‌رود بیرون و شب می‌آید، ❌ ولی مادر دائم سرگرم آشپزخانه و تمیز کردن خانه است. گویا بچه در دید و تررس نگاه او نیست. 📝 «استاد تراشیون»