﷽ ولادت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و امام صادق(علیه السلام) #سرود ✨✨✨✨✨✨✨✨ تویی که بهانه‌ی تمام خلقتی، نبی رحمتی تویی که نگین خاتم نبوتی، نبی رحمتی یوسف و خضر و عیسی چه مشتاق تو عالمی پر شد از عطر اخلاق تو رشک جنت می‌شن گل‌های باغ تو چه بی‌همتایی، پناه مایی، ابا الزهرایی (مدد یا مولا) * * * * * * تویی که بهار گلشن حقایقی، تو صبح صادقی روشنایی‌بخش این دلای عاشقی، تو صبح صادقی منبرت داره اعجاز پیغمبری دین حق زنده از مذهب جعفری تویی که وارث عزت حیدری تویی روح و جان، سراپا ایمان، تمام قرآن (مدد یا مولا) * * * * * * کوچه‌ها پر از شمیم مهر و رافته، بهار وحدته موسم برادری و عید رحمته، بهار وحدته عزت دین اسلام و هر کس می‌خواد راهشه همدلی راهشه اتحاد تا که صبح ظهور آقامون بیاد ان شاء الله از راه، میاد مثل ماه، بقیة الله (مدد یا مولا) ✍️یوسف رحیمی 🎤میثم مطیعی ┈••✾•🌿💫🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی تلگرام👇 https://t.me/amoozeshmaddahi

﷽ ولادت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) 💢تاریخ ولادت💢 بـدان كه مشهور بين علماى اماميّه آن است كه ولادت با سعادت آن حضرت در هفدهم ماه ربيع الاوّل بـوده و عـلامـۀ مـجـلسـى (ره) نـقل اجماع بر آن فرموده و اكثر علماء سنّت در دوازدهـم مـاه مـذكـور ذكـر نموده اند و شيخ كلينى و بعض افـاضـل عـلمـاى شيعه نيز اختيار اين قول فرموده‌اند و شيخ ما علامۀ نورى ـ طابَ ثراه ـ رسـاله اى در ايـن بـاب نوشته موسوم به (ميزان السّماء در تعيين مولد خاتم الانبياء)، طالبين به آنجا رجوع نمايند. و نـيـز مـشهور آن است كه ولادت آن حضرت نزديك طلوع صبح جمعه آن روز بوده در سالى كـه اصـحـاب فـيـل، فـيـل آوردنـد بـراى خـراب كـردن كـعـبـۀ مـعـظـّمـه و بـه حـجـّاره سِجّيل مُعَذّب شدند و ولادت شريف به مكّه شد در خانۀ خود آن حضرت؛ پس آن حضرت آن خـانـه را بـه عـقـيـل بـن ابـى طـالب بـخـشـيـد و اولاد عـقـيـل، آن را فـروخـتـنـد بـه مـحـمـّد بـن يـوسـف ـ بـرادر حـَجـّاج ـ و او آن را داخل خانۀ خود كرد و چون زمان هارون شد (خَيْزُران ) ـ مادر او ـ آن خانه را بيرون كرد از خـانـۀ محمّد بن يوسف و مسجد كرد كه مردم در آن نماز كنند و در سَنَۀ ششصد و پنجاه و نُه مـَلِك مـُظـَفَّر، والى يـمـن در عـمـارت آن مـسـجـد سـعـى جـمـيـل فـرمود و الحال در همان حالت باقى است و مردم به زيارت آنجا مى روند و در وقت ولادت آن حضرت غرائب بسيار به ظهور رسيده. از حـضـرت صـادق (علیه السلام) روايـت شـده است كه ابليس به هفت آسمان بالا مى‌رفت وگوش مى‌داد و اخبار سماويه را مى‌شنيد، پس چون حضرت عيسى (على نبينا وآله و عليه‌السـلام) مـتـولد شـد، او را از سـه آسـمـان مـنع كردند و تا چهارآسمان بالا مى‌رفت و چون حـضـرت رسـول(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) مـتولد شد او را از همۀ آسمانها منع كردند و شياطين را به تيرهاى شهاب از ابواب سماوات راندند، پس ‍ قريش گفتند: مى‌بايد وقت گـذشـتـن دنـيـا و آمـدن قـيـامـت بـاشـد كـه مـا مـى‌شـنـيـديـم كـه اهـل كـتـاب ذكـر مـى‌كـردنـد، پـس عـَمـْروبـن اُمـيـّه كـه دانـاتـريـن اهل جاهليّت بود گفت:« نظر كنيد اگر ستاره هاى معروف كه به آنها هدايت مى‌يابند مردم و به آنها مى‌شناسند زمانهاى زمستان و تابستان را، اگر يكى از آنها بيفتد، بدانيد وقت آن اسـت كـه جـمـيـع خـلايـق هـلاك شـونـد و اگـر آنـهـا بـه حـال خـودند و ستاره هاى ديگر ظاهر مى‌شود، پس ‍ امر غريب مى بايد حادث شود». و صبح آن روز كـه آن حـضـرت مـتـولّد شـد، هـر بتى كه در هر جاى عالم بود بر رو افتاده بود و ايـوان كـسـرى يـعـنـى پـادشـاه عجم بلرزيد و چهارده كنگره آن افتاد و درياچۀ ساوه ـ كه سالها آن را مى پرستيدند ـ فرو رفت و خشك شد و وادى سماوه ـ كه سالها بود كسى آب در آن نـديـده بـود ـ آب در آن جـارى شـد و آتـشـكـدۀ فـارس ـ كـه هـزار سال خاموش نشده بود ـ در آن شب خاموش ‍ شد و داناترين علماى مجوس در آن شب در خواب ديـد كـه شـتـر صـعـبـى چـنـد، اسـبـان عـربـى را مـى‌كـشـنـد و از دجـله گـذشـتـنـد و داخل بلاد ايشان شدند و طاق كسرى از ميانش شكست و دو حصّه شد و آب دجله شكافته شد و در قـصـر او جـارى گـرديـد و نـورى در آن شـب از طـرف حـجـاز ظـاهر شد و در عالم منتشر گـرديـد و پرواز كرد تا به مشرق رسيد و تخت هر پادشاهى در آن صبح سرنگون شده بـود و جـمـيـع پـادشـاهـان در آن روز لال بـودنـد و سـخن نمى‌توانستند گفت و علم كاهنان بـرطرف شد و سِحْر ساحران باطل شد و هر كاهنى كه بود ميان او و همزادى كه داشت كه خـبـرهـا بـه او مـى‌گـفـت جـدائى افـتـاد و قـريـش در مـيـان عـرب بزرگ شدند و ايشان را "آل اللّه" گفتند؛ زيرا كه ايشان در خانۀ خدا بودند و آمنه (عليهاالسّلام) مادر آن حضرت گـفـت : واللّه كـه چـون پـسـرم بـر زمـين رسيد دستها را بر زمين گذاشت و سر به سوى آسمان بلند كرد و به اطراف نظر كرد پس، از او نورى ساطع شد كه همه چيز را روشن كـرد و بـه سـبـب آن نـور، قـصـرهـاى شام را ديدم و در ميان آن روشنى، صدائى شنيدم كه قـائلى مى‌گفت كه زائيدى بهترين مردم را، پس او را "محمّد" نام كن و چون آن حضرت را به نزد عبدالمطّلب آوردند او را در دامن گذاشت و گفت: شعر : اَلْحَمْدُ للّهِ الَّذى اَعْطاني هذَا الْغُلامَ الطَّيِّب اَلاْرْدانِ

قَدْ سادَ فِى الْمَهْدِ عَلَى الْغِلْمانِ حـمـد مـى گويم و شكر مى‌كنم خداوندى را كه عطا كرد به من اين پسر خوشبو را كه در گـهـواره بـر هـمۀ اطفال سيادت و بزرگى دارد، پس او را تعويذ نمود به اركان كعبه و شعرى چند در فضايل آن حضرت فرمود. در آن وقـت شيطان در ميان اولاد خود فرياد كرد تا همه نزد او جمع شدند و گفتند: چه چيز تـو را از جـا بـرآورده اسـت اى سـيـّد مـا؟ گـفـت : واى بـر شـمـا! از اوّل شب تا حال، احوال آسمان و زمين را متغيّر مى‌يابم و مى‌بايد كه حادثۀ عظيمى در زمين واقـع شـده بـاشـد كـه تـا عـيـسـى بـه آسـمـان رفـتـه اسـت مـثـل آن واقـع نشده است ، پس برويد و بگرديد و تفحّص كنيد كه چه امر غريب حادث شده اسـت ؛ پـس مـتـفرّق شدند و گرديدند و برگشتند و گفتند: چيزى نيافتيم، آن ملعون گفت كـه اِسْتعلام اين امر كار من است، پس فرو رفت در دنيا و جولان كرد در تمام دنيا تا به حـرم رسـيـد، ديـد كـه مـلائكـه اطـراف حـرم را فـرو گـرفـتـه‌انـد، چـون خـواسـت كـه داخـل شـود مـلائكـه بانگ بر او زدند، برگشت، پس كوچك شد، مانند گنجشكى و از جانب كوه حـِرى داخـل شـد، جـبـرئيـل گـفـت : بـرگـرد اى مـلعـون ! گـفـت : اى جـبـرئيـل ، يـك حـرف از تـو سـؤال مـى‌كـنـم ، بـگـو امـشـب چـه واقـع شـده اسـت در زمين ؟ جبرئيل گفت: محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)كه بهترين پيغمبران است امشب متولّد شده اسـت، پـرسيد كه آيا مرا در او بهره‌اى هست ؟ گفت : نه ، پرسيد كه آيا در امّت او بهره دارم ؟ گفت : بلى ، ابليس گفت : راضى شدم. از حضرت اميرالمؤمنين(علیه‌السلام) روايت شده است كه چون آن حضرت متولّد شد، بتها كه بـر كـعـبـه گذاشته بودند همه بر رو در افتادند و چون شام شد اين ندا از آسمان رسيد كه (جآءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْباطِلُ اِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقا) و جميع دنيا در آن شب روشن شد و هر سنگ و كلوخى و درختى خنديدند و آنچه در آسمانها و زمين‌ها بود تسبيح خدا گفتند و شيطان گريخت و مى‌گفت : بهترين امّتها و بهترين خلائق و گرامى‌ترين بندگان و بزرگترين عالميان محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) است . و شيخ احمد بن ابى طالب طبرسى در كتاب (احتجاج ) روايت كرده است از امام موسى بن جـعـفـر (علیه السلام)كه چون حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)از شكم مادر بر زمـيـن آمـد دسـت چـپ را بر زمين گذاشت و دست راست را به سوى آسمان بلند كرد و لبهاى خـود را بـه تـوحـيـد بـه حـركـت آورد و از دهـان مـبـاركـش نـورى سـاطـع شـد كـه اهـل مـكـه قـصـرهـاى بـُصْرى و اطراف آن را كه از شام است ديدند و قصرهاى سرخ يمن و نـواحـى آن را و قـصـرهـاى سـفـيـد اصطخر فارس و حوالى آن را ديدند و در شب ولادت آن حـضـرت، دنـيا روشن شد تا آنكه جنّ و انس و شياطين ترسيدند و گفتند، در زمين امر غريبى حادث شده است و ملائكه را ديدند كه فرود مى‌آمدند و بالا مى‌رفتند فوج فوج و تسبيح و تـقـديـس خـدا مـى‌كـردنـد و ستاره ها به حركت آمدند و در ميان هوا مى‌ريختند و اينها همه عـلامـات ولادت آن حـضـرت بود و ابليس لعين خواست كه به آسمان رود به سبب آن غرائب كـه مشاهده كرد؛ زيرا كه او را جائى بود در آسمان سوّم كه او و ساير شياطين گوش مى‌دادند به سخن ملائكه، چون رفتند كه حقيقت واقعه را معلوم كنند، ايشان را به تير شهاب راندند براى دلالت پيغمبرى آن حضرت (قمی، 1377، 21) ┈••✾•🌿💐🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #هفدهم_ربیع #ولادت_پیامبر_ص

﷽ سرود ولادت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام صادق (علیه السلام) 🌟🌟🌟🌟🌟 شب شب وصال ماه و ستاره ها شد شب شب امید نا امیداست دستای خالی رو همه بالا بیارید عیدی ها تو دست بی بی زهراست گوش کن این صدای بارش بارون رحمتِ امشب بیشتر از زمین تو آسمون قیامتِ آخه شب میلاد پیمبر کرامتِ خوبه مست ذکر و جملاتش باشیم زیر نورلطف و برکاتش باشیم بیا تا دائم الصلواتش باشیم یا نبی الله ۳ خوش آمدی یا رسول الله .............. مثل مکّه توی مدینه هم پیچیده بوی عطر خوش یک شقایق واشده گلی که نتیجه ی حسینه افتاده رو لبا اسم صادق اومد پایه ریز مذهب و مکتب شیعه ها اومد اون که می بره کلامش مارو تا خُدا اومد اون که میگه تا میتونی برو کربلا می بره دلها رو با صدای زیباش مثل قرآن نابه هر حدیث لبهاش روضه برپا می شد تو تموم درساش ای گل زهرا ۳ خوش آمدی ای گل زهرا ✍کار مشترک :مهدی نظری _مجتبی صمدی (شهاب)  ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #ولادت_پیامبر_ص #سرود

﷽ 🌹سرود هفته وحدت🌹 دوباره جهان غرق رحمت شد زمین و زمان با کرامت شد به یمن ولادت پیغمبر میان همه جشن وحدت شد دل میشه پر نور. با یک دنیا غرور از وحدت ماها. چشم دشمنهامون میشه کور بیا و. به عشق. رسول الله بگو از روی باور با هرکی. شما رو. قبول داشته باشه میشم برادر مدد یا احمد ۲ و صل علی محمد و آل محمد 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 برادر من که مسلمونی چه کرد و بلوچ مال ایرونی من و تو با هم اهل ایمانیم تو هم علی رو آقا میدونی دشمن در حسده. دائم در رصده. دیده عشق تو هم. زیارت نجف و مشهده میدونن. اوناکه. مسلمونا با هم برادریم و زیر دینیم چه شیعه. چه سنی. همه عاشق کربلا و حضرت حسنیم مدد یا احمد ۲ و صل علی محمد و آل محمد ✍حسین محمدی فام  ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #ولادت_پیامبر_ص

﷽ ✨رباعی از عرش پیام سرمدی آوردند به به چه مَه زبانزدی آوردند در روز ولادت "امام صادق " یک دسته گل محمّدی آوردند ✍️محمّدحسن بیات لو ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی

﷽ 🌺تاریخ ولادت🌺 ولادت با سعادت حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در روز دوشنبه هفدهم ماه ربیع الأول سنۀ هشتاد و سه، واقع شده که موافق است با روز ولادت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) و آن روزی است شریف عظیم البرکة که پیوسته صالحین از آل محمّد (علیهم‌السلام) از قدیم الأیام بزرگ می‌شمردند آن روز را و مراعات می‌کردند حرمت آن را، و در روزه‌اش فضل کبیر و ثواب عظیم وارد شده و مستحب است در آن روز صدقه و زیارت مشاهد مشرفه و به جا آوردن خیرات و مسرور نمودن اهل ایمان. اسم مبارک آن حضرت، جعفر بود و کنیت شریفش، ابوعبداللَّه و القاب آن حضرت: صابر و فاضل و طاهر و صادق بود و مشهورترین القاب آن جناب، صادق(علیه السلام) است. ابن بابویه و قطب راوندی روایت کرده‌اند که از حضرت امام زین العابدین  پرسیدند که امام بعد از توکیست؟ فرمود: محمد باقر(علیه السلام) که علم را می‌شکافد شکافتنی، پرسیدند که بعد از او امام که خواهد بود؟ فرمود: جعفر(علیه السلام)که نام او نزد اهل آسمانها صادق(علیه السلام) است؛ گفتند: چرا به خصوص او را صادق(علیه السلام) می‌نامند و حال آنکه همۀ شماها صادق و راستگویید؟ فرمود که خبر داد مرا پدرم از پدرش رسول خدا که آن حضرت فرمود چون متولد شود فرزند من جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین (علیه السلام) او را صادق(علیه السلام) نامید! زیرا که پنجم از فرزندان او جعفر نام خواهد داشت و دعوی امامت، خواهد کرد به دروغ از روی افتراء و او نزد خدا جعفر کذّاب، افتراء کننده بر خدا است، پس حضرت امام زین العابدین (علیه السلام)گریست و فرمود که گویا می‌بینم جعفر کذّاب را که برانگیخته است خلیفۀ جور زمان خود را بر تفتیش و تفحّص امام پنهان، یعنی صاحب الزّمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف). و در شمایل حضرت صادق (علیه السلام)گفته‌اند که آن حضرت میانه بالا و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و موهای او سیاه و مجعد بود و بر خدّ رویش خال سیاهی بود. و به روایت حضرت امام رضا (علیه السلام)نقش نگین آن حضرت:« اَللَّهُ وَلِیّی وَ عِصْمَتی مِنْ خَلْقِهِ» و به روایت دیگر:« اَللَّهُ خالِقُ کُلِّ شَیءٍ» و به روایت معتبر دیگر:« انت ثقتی فاعصمنی من الناس» (327) و به روایت دیگر:« ماشاءَ اللَّهُ لاقُوَّةَ اِلا بِاللَّهِ اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ » بوده، و غیر از اینها نیز نقل شده. والدۀ ماجدۀ آن حضرت نجیبۀ جلیلۀ مکرمه، علیا جناب فاطمة مسمّاة به امّ فروة بن قاسم بن محمّد بن ابی بکر است که حضرت صادق (علیه السلام) در حق او فرموده:« کانَتْ اُمّی مِمَّنْ آمَنَتْ وَ اتَّقَتْ وَ اَحْسَنَتْ وَاللَّهْ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ» یعنی مادرم از جمله زنانی بود که ایمان آورد و تقوی و پرهیزکاری را اختیار کرد و احسان و نیکوکاری نمود و خدا دوست دارد نیکوکاران را. همانا حضرت صادق (علیه السلام)در این کلمۀ موجزه وصف کرده آن مخدّره را به تمام اوصاف شریفه، همانطور که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام)در جواب همّام بن عباده که سؤال کرد از آن حضرت که وصف کند برای او متقین را اکتفا کرد به کلمه: اِتَّقِ اللَّهَ وَ اَحْسِنْ فَاِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذینَ اتَّقوْا وَالَّذینَهُمْ مُحْسِنوُنَ. چه آنکه علما در شرح آن گفته‌اند که گویا مراد از تقوی، اجتناب کردن است از آنچه خدای تعالی نهی فرموده و احسان به جا آوردن هر چیزی است که حق تعالی به آن امر فرموده، پس این کلمۀ جامع است صفات متقین و فضایل ایشان را، و شیخ جلیل علی بن الحسین المسعودی در اثبات الوصیّة فرموده که امّ فروه از تمامی زنان زمان خود تقوایش زیادتر بود، روایت کرده از حضرت امام زین العابدین(علیه السلام) احادیثی از جملۀ آنها است قول آن حضرت به او که ای امّ فروة! من دعا می کنم برای گناهکاران شیعیان ما در روز و شب صد نوبت، یعنی استغفار و طلب آمرزش می‌کنم برایشان؛ زیرا که ما صبر می‌کنیم بر چیزی که می‌دانیم و ایشان صبر می‌کنند بر چیزی که نمی‌دانند. مؤلف گوید: که امّ فروه چندان مجلّله و مکرّمه بود که به سبب آن از حضرت صادق (علیه السلام)گاهی به ابن‌المکرمه تعبیرکردند، و روایت شده از عبدالأعلی که گفت: دیدم امّ فروه را که پوشیده بود کسایی و طواف کعبه می‌کرد متنکّرةً که کسی او را نشناسد، پس استلام کرد حجرالأسود را به دست چپ، مردی در آنجا به وی گفت: یا اَمَةَ اللَّهِ! قَدْ اَخْطَاْتِ السُّنَّةَ؛ ای کنیز خدا! خطا کردی در سنت و آداب که با دست چپ استلام کردی؛ امّ فروه فرمود:«اِنّا لأَغْنِیاءُ مِنْ عِلْمِکَ»؛ یعنی نمی خواهد چیزی یاد ما دهی، همانا ما از علم شما بی نیازیم.