امشب منم آزرده‌دل و سینه‌فگار جان بر لب و جسم زار (من) در آزار نی طاقت بیداری و نی راحت خواب نی قوت اضطراب و نی تاب قرار #شعر #میلی شبتون خوش🌙 📜 @sheraneh_eitaa

صبح امٖروز خدایا چه مبارک بدمید که همی از نفسش بوی عبیر آید و عود گر کسی شکرگزاری کند این نعمت را نتواند کـه همه عـمـر برآید ز سجود | صبحتون بخیر و پر برکت 🌸🍃 #سعدی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

بی عشق مباش اگر چه محض سخن است بی درد مزی اگر چه درد بدن است در قید فنا مباش کازادی تو از نیستی و نیست، مجرد شدن است #شعر #رضی_الدین_آرتیمانی 📜 @sheraneh_eitaa

بسیجی زینت کشور بسیجی‌ بسیجی حافظ رهبر بسیجی به گوشش چون رسد هل من معینی شود بر آن ندا یاور بسیجی چو افتد بر وطن انبوه محنت شود غمخوار چون مادر بسیجی به راه عشق و ایثار و شهادت پیاپی می کشد ساغر بسیجی میان معرکه با خیل دشمن بود چون فاتح خیبر بسیجی برای حفظ خاک پاک میهن شود چون لالهٔ پرپر بسیجی چو می خواهد ولایت را سلامت به غربت می شود بی سر بسیجی چو آید موسم آباد کردن شود احیاگرِ کشور بسیجی «غنی» رو بوسه بر رخسار او زن که دارد گلِ رخِ عنبر بسیجی #عبدالغنی_دهقانی_زاده #شعر #ارسالی_مخاطب #هفته_بسیج 📜 @sheraneh_eitaa

بهارِ با تو بودن‌ها چه شد؟ پاییز دلتنگی‌ست کجایی صبح من؟ شامِ ملال‌انگیز دلتنگی‌ست ‌ کجایی ماهیِ آرام در آغوش اقیانوس؟ به من برگرد! این دریایِ غم لبریزِ دلتنگی‌ست ‌ اگر چیزی به دست آورده‌ام از عشق، می‌بخشم غزل‌هایی که خود سرمایۀ ناچیزِ دلتنگی‌ست ‌ در آن دنیا برای دیدنت شاید مجالی شد همانا مرگ، پایانِ سرورآمیزِ دلتنگی‌ست... ‌ نسیمی شاخه‌هایم را شکست و با خودم خواندم: بهارِ با تو بودن‌ها چه شد؟ پاییزِ دلتنگی‌ست ‌‌‌ #سجادسامانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

یخ آب می‌شود در روح من در اندیشه‌هایم بهار حضور توست بودن توست #مارگوت_بیکل #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

محمدرضا خبوشانی معروف به نَوعی خَبوشانی (زاده در خبوشان که نام قدیم قوچان است، درگذشته به سال ۱۰۱۹ هجری قمری در برهانپور هند) شاعر ایرانی و سرایندهٔ مثنوی «سوز و گداز» است. آنچه از احوال وی بر می‌آید آن است که وی به اتفاق دوستش ، کفری تربتی به هندوستان کوچیده، و پس از بازگشت مدتی را در مشهد گذرانده است. به همین دلیل به مشهدی نیز شهره است. سپس باز به هند کوچیده و در دربار شاهان و امیران وقت از جمله اکبرشاه، میرزا یوسف خان رضوی مشهدی، شاهزاده دانیال و عبدالرحیم خان، خان خانان مدیحه و شعر سروده است. وی در اواخر عمر، در دربار جهانگیر شاه به سر برده و سرانجام در برهانپور درگذشته است. کلیات «نوعی»، مشتمل بر قصیده، ترجیع و ترکیب، قطعه، غزل، رباعی و مثنوی در حدود چهار هزار بیت است. ساقی‌نامهٔ او با بیش از چهارصد بیت در ستایش میرزا عبدالرحیم خانخانان سروده شده و در شمار ساقی‌نامه‌های مشهور عهد او است. نسخه‌ای از دیوانش در حدود چهارهزار بیت در کتابخانهٔ ملی پاریس موجود است. مهمترین اثر وی مثنوی «سوز و گداز» است که در واقع در باب اجرای آیین سَتی یا ساتی (الههٔ هندی) در هند است. بر طبق این آیین، همسر مرد متوفا همراه او خود را به آتش می‌کشید. ظاهراً قبل از خودسوزی، پایداری و مصمم بودن زن بر این امر مورد آزمون قرار می‌گرفت، اگر وی مصمم به سوختن خود بود، با مردش سوزانده می‌شد، و اگر تردیدی در خصوص خودسوزی ابراز می‌کرد، بر دیگر مردان حلال می‌شد. نوعی در مثنوی سوز و گداز، خودسوزی همسری وفادار را پس از کشته شدن همسرش روایت کرده‌است. #معرفی_شاعر #نوعی_خبوشانی 📜 @sheraneh_eitaa

خداوندا دلم افسردن آموخت نظر دردیده از دل مردنم سوخت به ناخن گربکاوی آهن و سنگ به هرجا شعله ای بینی بر اورنگ غرامت بین که این ناکس دل من نه سنگ طور شد نه سنگ آهن من و این دل که گم نام زبان باد چنین دلها نصیب دشمنان باد زخون این چنین دل خاک تن به چنین دل طعمهٔ زاغ و زغن به به جای این دل افسرده پیکر دل پروانه ام ده یا سمندر دل ریشی از آن اجزای جان ریش دلی کز نام او گردد زبان ریش دلی همپایهٔ فریاد بلبل دلی صید گل و صیاد بلبل دلی سر تا قدم چون شعله روشن کشیده کسوت فانوس بر تن که چون پروانه اش گردد هوا دار نهد از پردهٔ دل داغ دیدار دلی از رنگ و بوی گل سرشته نه همچون تن ز آب و گل سرشته دلی پروانه پرواز محبت به صد جان خانه پرداز محبت چنان مستم کن از جامی که دانی که تاب مستیش هم خود توانی ز شوقی کن سرم را سجده فرسای که شوق از سر ندانم سجده از پای ز چین غم جبینم ساده گردان گشاده ابرو ترم از باده گردان به هر کارم چو همت پیشرو کن گره از رشته زار دل درو کن سرم را تاج بخش از بستر درد لبم را راح ده از ساغر درد چه بستر خوابگاه ماه و خورشید چه ساغر جرعه بخش جام جمشید شهادت را شراب هوش من کن محبت را گل آغوش من کن هر آن خاری که ننگ از وی نفور است مرا در کار و عشقم را ضرور است نبیند معرفت کن در ایاغم خرابات محبت کن دماغم نبیدی خانه زاد نشئه طور کزو مستی و هشیاری شود دور که هرگه سایه اش در ساغر افتد تو گویی آتش اندر مجمر افتد من و نوعی ندامت زادگانیم که چون آئینه از دل سادگانیم ز بس صافی نهادیم از محبت ز عیب دیگران بر ماست تهمت زلوح دل نقوش غیر بزدای خطای دیگران بر ما ببخشای شب تاریک و رهبر دیده اعمی کرامت کن چراغان تجلی ز نور وحدتم خاطر بر افروز به طور رؤیتم راهی در آموز دلم را عاقبت اندیشگی ده نهادم را شریعت پیشگی ده عروجی ده به معراج قبولم رهی بنما به درگاه رسولم #نوعی_خبوشانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | شعر پارسی به ابتذال کشیده میشد؛ اگر این شاعر نبود! #فرزند_ایران 📜 @sheraneh_eitaa

خوشا مستی، دیداری که یکدم فراغت بخشد از کار دو عالم خوش آن وارستگی کز عشق یابی که چون مجنون رخ از عالم بتابی خوش آن دم کز وصالت دل کباب است دلت می سوزد و چشمت پر آب است شراب زندگی در جام عشق است حیات جاودان ایام عشق است زهی فیضی که عشق پاک دارد که هم زهرست و هم تاریاک دارد ز سیما میدهد عاشق شهادت که با عشق است اکسیر سعادت چه نورت بخشد آن آیینه گل که با شمع رخی نبود مقابل چو از سوز درون پروانه زار مقابل شد بخورشید رخ یار بجان انداخت برق حسن یارش ز الماس بلا صد خار خارش عنان لنگر از دستش برون شد به طوفان غمش کشتی نگون شد چو شمعش شد بصد پاره دل جمع بصد دل گشت عاشق بر رخ شمع شدش پروانه مسکین دل از جای چو شمع آتش فتادش در سراپای تنش افتاد ازو در سوز و تابی دلش کردند از آن آتش کبابی ز بس سوزی که عشقش در دل انگیخت همیزد بال و باد دل همی بیخت بگرد شمع میگردید حیران بشکل صورت فانوس بیجان چنان آشفته آن نازنین بود که نی در آسمان نی در زمین بود ز شوق او دل از جان برگرفتی بگرد او سماعی در گرفتی نمی دانم چه می آمد به سمعش که بود آن وجد و حالت گرد شمعش #شعر #اهلی_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

تا از نظرم نهفته یی همچو پری دیوانه شدم ز غایت در بدری گر بیخبر آمدم بکوی تو مرنج کز خود خبرم نبود از بیخبری #شعر #بابافغانی 📜 @sheraneh_eitaa

🍃دوره آموزشی زندگی آرام 🍃 🟩بیش از ۲۰ ساعت آموزش مفید و کاربردی (آفلاین ، هفته ای ۲ جلسه) 🟧براساس مطالعات و تجربیات میدانی از آسیب ها و مشکلات خانواده ها 🟦با رویکرد رسیدن به آرامش و حل مسائل 🟥پشتیبانی و گواهی پایان دوره معتبر اطلاعات بیشتر 👇 https://eitaa.com/moshavereh_et/1760