آشُفْتۀ شیرازی، محمدکاظم (۱۲۰۰- ۱۲۸۸ هجری قمری)، شاعر و صاحب‌منصب دیوانی عصر قاجار. او فرزند آقامحمدجعفر کدخدا بود و در خانواده‎ای سرشناس و متمکن در شیراز به دنیا آمد. در اوان جوانی علم عروض و محاسبات دفتری را فرا گرفت و با ادب پارسی و عربی آشنا شد. او خط نستعلیق و شکسته را خوش می‎نوشت. این ویژگیها و نیز اعتبار خانوادگی او سبب شد که وی در کارهای دیوانی ترقی کند. در ۱۲۷۰ق پس از انتقال حسام‎السلطنه مرادمیرزا از فرمانفرمایی فارس به ولایت خراسان، با او به آن دیار رفت و به کلانتری مشهد و امارت دیوان‌خانۀ عدلیّۀ خراسان منصوب شد. چهار سال در این مقام بود و سپس به شیراز بازگشت و به کشاورزی روی آورد و در این راه کارهای سودمند انجام داد که از آن جمله آوردن آب از رودخانۀ کردستان به شهر بهبهان بود. وی به خاندان رسول اکرم(ص) ارادت و اعتقادی خاص داشت و در تعزیه‎داری و برپاداشتن مجالس یادبود بزرگان دین کوشا بود. شعر او بیشتر غزل، قصیده و مرثیه است. چکامۀ او در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) که در ۱۲۷۷ق به هنگام ولایت مؤیدالدوله ابوالفتح میرزا در شیراز سروده و در پایان آن به مدح ناصرالدین‎شاه، امین‎السلطان و مؤیدالدوله پرداخته و نیز ملمع او در وصف جوانی که شاعر در سفر حج او را دیده، از آثار برجستۀ اوست. از لحاظ اشاره به وقایع تاریخی، برخی اشعار وی، چون قصیده‎ای در وصف زلزلۀ شیراز، درخور اعتناست. غزلیات او عاشقانه است. او از شیوۀ غزل‎سرایی سعدی و حافظ پیروی کرده و رباعی نیز می‎سروده است. احمد دیوان‌بیگی ‎دوست و تذکره‎نویس معاصر آشفته، اشعار او را بالغ بر سی هزار بیت، غزلیاتش را مطبوع‌تر از قصاید و مراثی او را مرغوب‌تر از غزلیاتش گزارش کرده است. دست‎نوشته‎های دیوان او در پانزده هزار بیت تا سال ۱۳۳۷ق در شیراز موجود بوده است. آقابزرگ تهرانی می‎گوید که نسخۀ ناقصی از دیوان او را که اول و آخر آن افتاده بود و نزدیک ۷۵۰ بیت شعر داشت، نزد سیدمحمد موسوی جزایری در نجف دیده است. نمونه‎هایی از اشعار او را دیوان‌بیگی و رکن‎زاده آدمیت نقل کرده‎اند. وی در نجف اشرف مدفون است. #معرفی_شاعر #آشفته_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

ای تو ز آغاز و انتها همه دانا قدرت تو کرده خاک مرده توانا بال فرو ریخت مرغ وهم ز اوجت لال به وصفت زبان فکرت دانا قطرهٔ باران کجا و چشمهٔ خورشید قطره کجا میشود محیط به دریا در رحم و در صدف ز قطرهٔ ناچیز در سخنگو کنی و لؤلؤ لالا وصف تو از وسعت عقول منزه ذات تو ز آلایش صفات مبرا گه کنی از خاک کیمیای سعادت لعل بدخش آوری ز صخره صما می تند از کرم پیله تار بریشم گلبن و آب آورد ز خار و ز خارا من که به کفران نعمت اندرم امروز بر نکنم سر زخجلت تو به فردا چاشنی قدرتت دهد چه حلاوت نوش ز نیش و زخار آرد خرما ساخته حلوا ز غوره مشک ترازخون آورد از آب گنده صورت زیبا حیف که ذرات عالمند چو خفاش نور تو چون آفتاب بر همه پیدا چون بپرد در هوای اوج جلالت کسوت فقرت کند چو راست بر اعضا تاج به سلطان دهد کرامت درویش پشه لاغر کند شکار ز عنقا در خور آشفته نیست ذکر مدیحت کامده احمد به عجز معترف آنجا #آشفته_شیرازی #غزل #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

مردم دیده منی نور دو چشم مردمی جز تو پری کجا کند جلوه بشکل آدمی باغ و بهار مردمان گر زگلست و یاسمین باغ و بهار من توئی ای تو بهار خرمی چون تو مسیح دم بتی شاید کاید از عدم روح قدس بمریمی دم زند ار بهمدمی زلف سیاه اهرمن چهره بهشت جاودان وای بحال آدمی خانه کند چو گندمی نوبت شاهی ار زنی میسزدت که از شرف کاکل و زلف تو کند بر مه و مهر پرچمی هست زجنبش مژه چاک دل رفوی او سحر مبین که در دمی تیری کرد و مرهمی زلف تو کعبه جهان خال سیاه تو حجر محرم تشنه را کند گو لب لعل زمزمی خسرو محتشم شدم مالک ملک جم شدم کرد چو آن عقیق لب از سر مهر خاتمی جادوی چشم را بگو با همه مستی از کجا کرده بدست زابروان تیغ کجی بدین خمی از سرمستی ای سیه تیغ مکش بروی مه شق قمر بود گنه جز زنبی هاشمی خاتم خیل انبیا صاحب رتبه دنی آنکه بغیر حیدرش کس نه سزای محرمی آشفته بعقده ی ناخن تو گره گشا شاید اگر برآریش زین خم و پیچ درهمی #آشفته_شیرازی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

گر زمن جان طلبد سر بنهم فرمان را گوی گو گردن تسیلم بنه چوگان را با لب نوش ت من آب خضر نستانم کی مریضت زمسیحا طلبد درمان را مانی از گرد گل روی تو بیند خط سبز خط بطلان زند از شرم نگارستان را رمضان میرسد ای ساقی مستان مددی که زپیمانه می تازه کنم پیمان را بیتو می خوردن من کی زچه باور داری گر بگویند که خائیده کسی سندان را مژه برهم منه ای چشم پی منع سرشک که بخاشاک نبندند ره طوفان را غیرت عشق چه شد یوسف و زندان نه سزاست ای زلیخا که بزنجیر کشد مهمان را مطرب از پرده عشاق بزن شور حجاز که سر طوف خرابات بود مستان را نقش تو بود بدل دیده از او عکس گرفت ورنه در دیده چرا جای بود انسان را یک جهان در بگمانند و حکیمان گریان بتکلم بگشا آن دو لب خندان را سودها برد زسودای تو آشفته بنقد گر بکفر سر زلفین تو داد ایمان را گفتمش دل بود آرام گه تو بنشین گفت کس جا بخرابه ندهد سلطان را ساقی آن باده سرشار مغانی بمن آر تا کنم وصف بمستی ولی امکان را مظهر سر ازل شاه رضا والی طوس که بسامان ببرد هر سر بی سامان را #شعر #آشفته_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

عشق بعقل بارها کرده کارزارها ‏ کرده از او فرارها داده باو قرارها عقل چو بختی اشتران عشق بر اوست ساربان برده از او قطارها کره از او مهارها در غم آن عقیق لب از دل و دیده روز و شب روید لاله زارها جوشد چشمه سارها وه چه لب آن عقیقها و چه رخان شقیقها برده از آن نگارها کرده از آن بهارها چون رخ ماه پارها باغ پر از ستارها چون قد گلعذارها سرو جویبارها #شعر #آشفته_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

بیا و پرده برانداز از جمال ای دوست به عاشقان بنما حسن لایزال ای دوست بتا ز عاشق صادق مپوش روی جمیل چرا که آینه شد مظهر جمال ای دوست مرا که در سم گلگون تو نشد سر خاک چگونه سر به در آرم ز انفعال ای دوست حضور غیر به کویت ملالت از چه دهد که در بهشت ندیده است کس ملال ای دوست به احتمال وفا عمرها به سر بردم نمانده است دگر جای احتمال ای دوست سواد چشم من آن خال و زلف رشته جان کجا زره بردم کس به زلف و خال ای دوست مرا دوهفته‌مها بی‌تو صبر هفته نبود چه شد که کار کشیده به ماه و سال ای دوست درآ به خانه‌ام ای ماه مشتری‌غبغب برآر کوکب آشفته از وبال ای دوست اگر مسیح که محتاج یک دم از لب تست وگر که خضر بود تشنه زلال ای دوست پناه ماست در آستان حضرت تو اگرچه هست مرا خصم بدسگال ای دوست اگر زمانه پلنگ‌افکنست و روبه‌باز بگیر سلسله سر ذوالجلال ای دوست کنون که پیر مغانم ز اهل میکده خواند به جام جم ندهد کاسه سفال ای دوست مزن دلا در دیگر بهر زه بهر طلب که نیست در دو جهان جز علی و آل ای دوست #شعر #آشفته_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

به چهره‌ات شده آن زلف مشک‌فام نقاب بدان صفت که حواصل به زیر پر عقاب تو را بزلف نژند آمده حجاب جمال که دود تیره بر آتشکده شده است حجاب نه دل خراب تو شد زاولین نظر ای عشق برای چیست که لشکرکشی بملک خراب زسیم خام تو ابریشم دلم بگسیخت کمند تافته شصت خم بچهره متاب بباغبان که بگوید حدیث از آن لب لعل که خون خلق بخورد آن دو غنچه سیرآب پی گزند دلم زلف بر رخت لرزان چو عقربی که برآید بسیر در مهتاب دهان تنگ تو رانیست جای گفت و شنید که فارغم زسؤالش که نیست جای جواب کجا سفینه دلرا سکون پدید آید مرا که مردم دیده فتاده در غرقاب تو را که آب حیات است در کف ایساقی بیا و تشنه لبی را بجرعه دریاب تو را که نفس پرستی چه لاف حق گوئیست مگو که باشد آشفته مدعی کذاب #شعر #آشفته_شیرازی 📜 @sheraneh_eitaa

مدد ای عشق که مغلوب هوائیم هوا تو طبیب و همه محتاج دوائیم دوا اسم اعظم توئی و دافع آفات و بلا همتی زآن که گرفتار بلائیم بلا ابر نیسان تو و ما کشته ی محتاج به آب کان احسان تو و ما جمله گدائیم گدا ره حی گم شده مجنون صفتم سرگردان همگی گوش بر آواز درائیم درا ما مریضیم و شفاخانه ی رحمت در تست دردها مزمن و جویای شفائیم شفا عملی کاو نبود بهر خدا عین ریاست وه که از زمره ی ارباب ریائیم ریا عشق آشفته کدام است، علی دست خدا دست بر دامن آن دست خدائیم خدا #آشفته_شیرازی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa