اى خشمِ به جان تاخته، توفانِ شرر شو ای بغض گل انداخته، فریاد خطر شو ‌ ای روی بر افروخته، خود پرچمِ ره باش ای مشت بر افراخته، افراخته‌تر شو ‌ ای حافظِ جانِ وطن، از خانه برون آی از خانه برون چیست که از خویش به در شو ‌ گر شعله فرو ریزد، بشتاب و میندیش ور تیغ فرو بارد، ای سینه سپر شو ‌ خاک پدران است که دستِ دگران است هان ای پسرم، خانه نگهدارِ پدر شو ‌ دیوارِ مصیبت کده‌یِ حوصله بشکن شرم آیدم از این همه صبرِ تو، ظفر شو  ‌ تا خود جگرِ روبهکان را بدرانی چون شیر در این بیشه سراپای، جگر شو ‌ مسپار وطن را به قضا و قدر ای دوست خود بر سرِ آن، تن به قضا داده، قدر شو ‌ فریاد به فریاد بیفزای، که وقت است در یک نفس تازه اثرهاست، اثر شو ‌ ایرانی آزاده! جهان چشم به راه است ایرانِ کهن در خطر افتاده، خبر شو ‌ مشتی خس و خارند، به یک شعله بسوزان بر ظلمتِ این شامِ سیه فام، سحر شو ‌ #فریدون_مشیری #شعرکده @sherkade_mgh

به شرابِ ارغوانی مشکن خمار ما را به نسیم مهربانی بنشان غبار ما را گل باغ دوستی را به سرشک پروراندم تو به باد غم سپردی همه برگ و بار ما را تو که ساغر لبت را به لبم نمی‌گذاری به تبسمی سحر کن شب انتظار ما را ز بشر گذشته بودم، به خدا رسیده بودم تو اگر نبسته بودی سرِ رَه گذار ما را تو درین سیاه شب‌ها به فروغ باده مانی که به مهر می‌نوازی دل بی‌قرار ما را ‌ #فریدون_مشیری #شعرکده @sherkade_mgh