📝#حکایت در یکی از شب‌های زمستان رفتگری را دیدم که مشغول جارو کردن خیابان بود و من پس از اینکه ماشین را پارک کردم، به دلم افتاد که پولی هم به او بدهم.  اول کمی دو دل بودم و تنبلی کردم، اما سرانجام پول را برداشتم و خیلی محترمانه و دوستانه به طرفش گرفتم، خیلی هم احساس خوب بودن می‌کردم و در عوالم فرشته‌ها سیر می‌کردم(!!) اما دیدم که به سختی تلاش دارد دستکشش را که به دستش هم چسبیده بود، در بیاورد و بعد پول را بگیرد.  اصرار کردم که چرا با دستكش پول را نمی گیری گفت: «بی ادبی می‌شود، این دست خداست که به من پول می‌دهد» (امام سجاد (ع) می فرمایند: صدقه مومن قبل از اینکه به دست فقیر و نیازمند برسد به دست خداوند میرسد)

...: شب است وماه وماهی آرمیده است ولی انگار خـــواب از من رمیده است تمام بالشـــم خیس است و خــــونین گمانــــم عشق از چشمم چکید است #پریسا_نظری

*📚از دزدی بادمجان تا ازدواج💍* شیخ علی طنطاوی ادیب دمشق درخاطراتش نوشته : یک مسجد بزرگی در دمشق هست که به نام *مسجد جامع توبه* مشهور است. علت نامگذاری آن به مسجد توبه بدین سبب هست که آنجا قبلا خانه فحشاء و منکرات بوده ولی یکی از فرمانداران مسلمان آن را خرید و بنایش را ویران کرد و سپس مسجدی را در آنجا بنا کرد. یکی از طلبه ها که خیلی فقیر بود و به عزت نفس مشهور بود در اتاقی در مسجد ساکن بود. دو روز بر او گذشته بود که غذایـی نخورده بود و چیزی برای خوردن نداشت و توانایی مالی برای خرید غذا هم نداشت. روز سوم احساس کرد از شدت گرسنگی به مرگ نزدیک شده است با خودش فکر کرد او اکنون در حالت اضطراری قرار دارد و شرعا گوشت مردار و یا حتی دزدی در حد نیازش جایز هست. بنابراین گزینه دزدی بهترین راه بود. شیخ طنطاوی در خاطراتش ادامه می دهد : این قصه واقعیت دارد و من کاملا اشخاصش را میشناسم و از تفاصیل آن در جریان هستم و فقط حکایت میکنم نه حکم و داوری. این مسجد در یکی از محله های قدیمی واقع شده و در آنجا خانه ها به سبک قدیم به هم چسپیده و پشت بام های خانه ها به هم متصل بود بطوریکه میشود از روی پشت بام به همه محله رفت. این جوان به پشت بام مسجد رفت و از آنجا به طرف خانه های محله به راه افتاد. به اولین خانه که رسید دید چند تا زن در آن هست چشم خودش را پایین انداخت و دور شد و به خانه بعدی که رسید دید خالی هست اما بوی غذایی مطبوع از آن خانه میامد. وقتی آن بو به مشامش رسید از شدت گرسنگی انگار مانند یک آهن ربا او را به طرف خودش جذب کرد. این خانه یک طبقه بود از پشت بام به روی بالکن و از آنجا به داخل حیاط پرید. فورا خودش را به آشپزخانه رساند سر دیگ را برداشت دید در آن بادمجان های محشی (دلمه ای) قرار دارد ، یکی را برداشت و به سبب گرسنگی به گرمی آن اهمیتی نداد ، یک گازی از آن گرفت تا می خواست آن را ببلعد عقلش سر جایش برگشت و ایمانش بیدار شد. باخودش گفت : پناه بر خدا. من طالب علمم چگونه وارد منزل مردم شوم و دزدی کنم؟ از کار خودش خجالت کشید و پشیمان شد و استغفار کرد و بادمجان را به دیگ برگرداند و از همان طرف که آمده بود سراسیمه بازگشت وارد مسجد شد و در حلقه درس استاد حاضر شد در حالی که از شدت گرسنگی نمیتوانست بفهمد استاد چه می گوید وقتی استاد از درس فارغ شد و مردم هم پراکنده شدند. یک زنی کاملا پوشیده پیش آمد با شیخ گفتگویی کرد که او متوجه صحبت هایشان نشد. شیخ به اطرافش نگاهی انداخت و کسی را جز او نیافت. صدایش زد و گفت : تو متاهل هستی ؟ جوان گفت نه شیخ گفت : نمیخواهی زن بگیری؟ جوان خاموش ماند. شیخ باز ادامه داد به من بگو میخواهی ازدواج کنی یا نه؟ جوان : پاسخ داد به خداوند که من پول لقمه نانی ندارم چگونه ازدواج کنم؟ شیخ گفت : این زن آمده به من خبر داده که شوهرش وفات کرده و در این شهر غریب و ناآشنا هست و کسی را ندارد و نه در اینجا و نه در دنیا به جز یک عموی پیر کس دیگری ندارد و او را با خودش آورده و او اکنون درگوشه ای از این مسجد نشسته و این زن خانه ی شوهرش و زندگی و اموالش را به ارث برده است. اکنون آمده تقاضای ازدواج با مردی کرده تا شرعا همسرش و سرپرستش باشد تا از تنهایی و انسانهای بدطینت در امان بماند. آیا حاضری او را به عقد خود در بیاوری؟ جوان گفت : بله و رو به آن زن کرد و گفت : آیا تو او را به شوهری خودت قبول داری؟ زن هم پاسخش مثبت بود. عموی زن دو شاهد را آورد و آنها را به عقد یکدیگر در آورد و خودش به جای آن طلبه مهر زن را پرداخت و به زن گفت : دست شوهرت را بگیر. دستش را گرفت و او را به طرف خانه اش راهنمایی کرد. وقتی وارد منزلش شد نقاب از چهره اش برداشت. جوان از زیبایی و جمال همسرش مبهوت ماند و متوجه آن خانه که شد دید همان خانه ای بود که واردش شده بود زن از او پرسید : چیزی میل داری برای خوردن؟ گفت : بله. پس سر دیگ را برداشت و بادمجانی را دید و گفت : عجیب است چه کسی به خانه وارد شده و از آن یگ گاز گرفته است؟ مرد به گریه افتاد و قصه خودش را برای همسرش تعریف کرد. زن گفت : این نتیجه امانت داری و تقوای توست. از خوردن بادنجان حرام سرباز زدی خداوند تعالی همه خانه و صاحب خانه را حلال به تو بخشید. کسی که بخاطر خدا چیزی را ترک کند و تقوا پیشه نماید خداوند تعالی در مقابل چیز بهتری به او عطا میکند. *توبه تولدی دوباره* اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

شبروان از کوی دلبر خوش نشان ها داده اند شبروان از دوزخ ایمن از بهشت آزاده اند شبروان لبیک گویان اشک ریزان می روند شبروان خود از برای این دو معنی زاده اند شبروان هر شب ز گریه همچو ابر نوبهار آه شب را توشه کرده بهر مرگ آماده اند شبروان از آبِ نابِ دیده غسلی ساخته روی را بر خاک پاک «اسجدوا» بنهاده اند شبروان لبیک «عبدی» هر شب از حی بشنوند لاجَرَم سرمست عشق از جرعه آن باده اند شبروان‌ تا خود به دنیا آمدند از بهر حق سوی حق جز آه صبح و‌ ناله نفرستاده اند خواب شب بر چشم عاشق بسته اند ای دوستان تا صلای عشق او در جانشان در داده اند پیر انصاری دمادم ساده شو آزاد شو زانکه سرمستانِ شب رو ساده و آزاده اند #خواجه_عبدالله_انصاری #خوانش_استاد_ساعد_باقری

غزل شمارهٔ ۱۴۸۰     سبزی نه فلک از چشم گهربار دل است آب این مزرعه از دیده بیدار دل است نفس سرد، نسیم جگر سوخته است داغ جانسوز، چراغ سر بیمار دل است آب حیوان که سکندر ز تمنایش سوخت شبنم سوخته گلشن بی خار دل است بی ملامت نشود آینه دل روشن زخم شمشیر زبان صیقل زنگار دل است بی قدم گرد سراپای جهان گردیدن کار هر بی سر و پایی نبود، کار دل است بحر در ساغر گرداب نگنجد هرگز گوش افلاک کجا در خور اسرار دل است؟ پرتو شمع محال است به روزن نرسد بینش چشم من از دیده بیدار دل است غنچه تا کرد دهان باز، در آتش افتاد نفس خوش نزند هر که گرفتار دل است صائب این ناله زاری که صنوبر دارد از نسیم سحری نیست، که از بار دل است  #صائب #خوانش_استاد_ساعد_باقری

🌹١۵ دقیقه ملاقات با آقا سید روح‌الله کافی بود تا جلال بار دنیا و آخرت خود را ببندد. ♦️کتاب "غربزدگی" اش را که روی میز ایشان دید، به شوخی گفت: "شما هم از این خزعبلات می‌خوانید؟! امام بانگاهی به او پرسیدند: شما آقای آل احمد هستید؟ گفت: بله گفتند: آنچه ما باید بگوییم شما گفته‌اید... ❤️نَفَس ولی خدا، دامن جلال را گرفت و او را که تا مرز پوچی و بی‌خدایی رفته بود، چون خسی به میقاتِ بیت‌الله برد و خار چشم غربزدگان کرد! 📌نیم قرنِ پیش بود که کتاب زندگی اش بسته شد اما امروز برایش پرونده باز می‌کنند. او با ساواک چه صنمی داشت که تیتر گل‌درشت را چنان در چشم مخاطب می‌کنند تا جای #جلال و #جلاد عوض شود؟! مگر چه داغی بر پیشانی جریان روشنفکری گذاشت که با زادمرگش هرساله داغ غربگرایان تازه می‌شود؟! ♦️یاد آن روزی افتادم که امام خامنه ای فرمودند: جلال ال احمد کسی بود که جریان روشن فکری اصیل و مردمی را از غربت درآورد. من بهترین سال های جوانی ام با محبت و ارادت به آن «جلال آل قلم» گذشته است #سید_جلال_آل_احمد #روشنفکر_دینی

‏از بس که خدا عاشق نقاشی بود هر فصل به روی بوم، یک چیز کشید یک بار ولی گمان کنم شاعر شد... یک گوشه ی دنج رفت و پاییز کشید!

در هوایت بی‌قرارم روز و شب سر ز پایت برندارم روز و شب روز و شب را همچو خود مجنون کنم روز و شب را کی گذارم روز و شب جان و دل از عاشقان می‌خواستند جان و دل را می‌سپارم روز و شب تا نیابم آن چه در مغز منست یک زمانی سر نخارم روز و شب تا که عشقت مطربی آغاز کرد گاه چنگم گاه تارم روز و شب می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود تا به گردون زیر و زارم روز و شب ساقیی کردی بشر را چل صبوح زان خمیر اندر خمارم روز و شب ای مهار عاشقان در دست تو در میان این قطارم روز و شب می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر همچو اشتر زیر بارم روز و شب تا بنگشایی به قندت روزه‌ام تا قیامت روزه دارم روز و شب چون ز خوان فضل روزه بشکنم عید باشد روزگارم روز و شب جان روز و جان شب ای جان تو انتظارم انتظارم روز و شب تا به سالی نیستم موقوف عید با مه تو عیدوارم روز و شب زان شبی که وعده کردی روز بعد روز و شب را می‌شمارم روز و شب بس که کشت مهر جانم تشنه است ز ابر دیده اشکبارم روز و شب مولوی » دیوان شمس »

♥️😔♥️ من پاسپورٺ و ڪاغذ ویزا ندارم اصلا دگر ڪارے بہ این دنیا ندارم حرفم فقط با توسٺ آقاے عزیزم من اربعین در ڪربلایت جا ندارم؟😔 دلم_براے_دیدنٺ بدجور_شڪستہ_ارباب...💔

پاییز، بی‌خبر می‌آید مثلِ میهمانی سرزده یا برفی در نیمه شب ... عصرِ یک روزِ بارانی در حاشیه‌ی یک خیابانِ خلوت دلگیر و تنها قدم می‌زنی نسیم، گونه‌هایت را می‌نوازد و دستِ مهربانِ باد؛ گیسوانت را شاعرانه، شانه می‌زند معجزه رخ می‌نماید برگی از درختِ چنار، فرو می‌افتد کلاغی در فراسویِ پارک، قارقار می‌کند و خورشید؛ به اندازه‌ی یک بوسه‌ی دزدانه زودتر از دیروز غروب می‌کند زیرِ لب، با خود زمزمه می‌کنی: " به رهی دیدم، برگِ خزان ... " بغض، گلویت را می‌فشارد و چشم‌هایت، حریفِ خاطراتت نمی‌شوند تابستان، نفس‌های آخرش را می‌کشد صدایِ قدم‌هایِ پاییز را می‌شنوی حتی اگر زمان را یک‌ساعت عقب کشیده باشند ... #میرمحمد_شهیدی #پاییز

چون زمستان است پیری یا خزان بادِ سردِ مرگ را دارد وزان آخرین عصر است در طول حیات فصل کوچ روح آید بعد از آن

شاه سوخت... ظهر بود و داغ بود و ماه سوخت عالمی را مادری با آه سوخت آسمان آتش گرفت و خون گریست جمله ما را دلبر دلخواه سوخت پیرمردی خسته، تنها و غریب درمیان مقتلش جانکاه سوخت سلسله بود و نگاه مردمان خاندانی محترم را جاه سوخت بوی پیراهن وزید از نیزه ها یوسف گم گشته ای در چاه سوخت رأس او بر نیزه ها می رفت و وای خواهری محزون میان راه سوخت عشق را آتش زدند و بعد از آن خیل عشاق زمین را شاه سوخت ... 🌺سروده #شهید_محمدحسین_محمدخانی